De Britse regering nam dit jaar maatregelen om smartphones op scholen te weren. In Engeland is de groep Smartphone Free Childhood, met meer dan honderdduizend aanhangers, erg populair gebleken. De ideologie van Smartphone Free Childhood wint wereldwijd aan terrein, zoals in Australië, Ierland, Duitsland, Spanje -- en nu dus ook in Nederland.

https://smartphonevrijopgroeien.nl


https://www.volkskrant.nl/binnenland/smartphone-als-boosdoener-slechtere-mentale-gezondheid-jongeren~b8e090e0/

Er zou ook een support-groepering moeten komen om het "leg je smartphone eens een tijdje weg" te promoten.
Nou ja met al die regen van de laatste tijd valt dat al niet mee.

Maar bij jeugd is het erger geïndiceerd. Steeds de smartphone in de hand, in de andere hand een pakje chips,
"zombied" men stilletjes voort. Het bevordert een levenslange dependance, als men niet uitkijkt.
Als men iets gevraagd wordt, luidt het antwoord: "Eventjes voor u kijken (op mijn device)".

Het cognitieve proces wordt ook nog verstoord, het leerproces - men denkt eerder in beelden dan iets anders.
Kijk maar tijdens de recente voetbalwedstrijden met de chip in de bal en de scherm-controle op een doelpunt.

Wat hebben "deep fake" en gemanipuleerde info voor langdurige invloed op de jonge en later ouder wordende generaties?

En dan is er ook nog, A.I., Zeker als het in handen komt van niet ons beste belang op het oog hebbende overheidskrachten.

Prekend voor het huisvolk hier, dus, ergo probeer het zelf uit, als het maar niet te laat blijkt.

Van een nog zonder smartphone en voor de Mammoetwet opgegroeide figuur, groetjes aan allen,

luntrus (oude digitaal meehobbelende knar)

Er zijn zoveel belangrijkere zaken te regelen. Dit is totaal niet te handhaven, en bovendien eerst er jarenlang ingestampt door middel van tools als Magister en Canvas en van die f***ing Kahoot quizzen.
Dat een school zelf afspraken maakt met leerlingen lijkt me dan een veel beter idee, voornamelijk omdat er dan geen wettelijk kader aan vast zit. Moet je je voorstellen dat een kind de staat aanklaagt omdat die z'n mobieltje moest inleveren.
Overigens vind ik het een slecht idee dat men het basis- en voortgezet onderwijs hier op 1 hoop gooit, op de basisschool zouden kinderen nergens een mobiel voor nodig moeten hebben en zijn ze er ook nog totaal niet aan toe. Dat is op het voortgezet onderwijs toch wel anders.

Het werd eens tijd.

Wat de nieuwe generatie nog niet echt doorheeft, is dat die handige tool die ze nu vaak gebruiken om lui te zijn GPT en cohorten hun direct concurrent straks is op de werkmarkt.

Als ik straks als ondernemer moet kiezen tussen een niet sociaal vaardige medewerker die ik tien keer meer moet betalen voor veel minder productiviteit, alles in hap klare brokken moet zetten tegenover een A.I. waar ik een bepaald maand bedrag neerleg dan kun je raden wat er gaat gebeuren.

Terwijl als ik iemand kan krijgen die innovatie brengt, andere kijk op zaken klanten kan binden en waar ik tien keer meer voor betaal en niet hoef te micro-managen voor iets minder productiviteit dan ga ik absoluut voor iemand van vlees en bloed ook al kan die ziek worden, arbeidsconflict ontstaan en soms fouten maken.

Maar het ziet er echt niet best uit momenteel. Ik hoop heel erg dat het tij gaat keren want ik zit niet te wachten op meerdere deel robots en dat sentiment wordt breed gedragen op grootste corpo's uiteraard na. Maar als het niet anders kan dan gaan we wel ernaar toe vanuit allerlei industrieën en ik garandeer je dat gaat komende decenium heel rap.

A.I gaat de toekomst worden, maar ik wil ook mensen die hun eigen kwaliteiten naar de onderhandeltafel brengen met een beetje ondersteuning van eerder genoemde en niet vervangen door.


Jonge dames en heren prijs jezelf daarom de markt niet uit.
Werk aan je sociale vaardigheden, wees monter, wees kritisch, wees aandachtig, wees jezelf.
Want de zakelijke wereld kent geen genade als je dat niet bent.

Dit hele probleem is tot stand gekomen door tekort schietende ouders. Het idee dat een brugpieper überhaupt een telefoon nodig heeft slaat natuurlijk nergens op. Niemand hoeft op die leeftijd altijd te bereiken te zijn (wat ze overigens ook niet zijn, want iedereen heeft bel angst).

Het komische van dit hele fenomeen is dat mijn leeftijdsgenoten (Gen Z) eigenlijk bar weinig snappen van de techniek. Misschien nog wel minder dat de generatie voor ons. Ondanks dat iedereen aan die dingen vastgelijmd zit.

Ik ben dat betreft wel ontzettend tevreden dat dit bij mij anders aangepakt is. Denk echter dat voor andere er niet heel veel meer aan te veranderen is.

Sinds 2020 bestaat er een Silent Book Club™ in Amsterdam. Die komt wekelijks samen aan de Herengracht, om opnieuw stil te leren lezen. Ook Tilburg, Breda, Groningen, Leeuwarden en Den Haag kennen 'chapters' van de Silent Book Club™ [https://silentbook.club]. Een beschermde naam, in 2012 bedacht door twee vrouwen in San Francisco.

https://www.nrc.nl/nieuws/2024/07/04/op-leesfeestjes-worden-sommigen-emotioneel-eindelijk-lukte-het-ze-een-boek-te-lezen-a4858370

Anoniem van 16:45 heden is dus een blije mens. Gefeliciteerd.
En zo hoort het ook.

Een fijne omgeving om in op te groeien, thuis en op school, is goud waard
voor het latere welbevinden van de persoon. In gezin en op het werk.

Je weet het nog wel van vroeger. Dat leuke gezin van een schoolvriendje/-vriendinnetje,
waar je graag kwam en 's avonds de gitaar werd gepakt.
Er was altijd een luisterend oor en je voelde je echt goed.

Waar is het allemaal gebleven, beste vriend van 16:45?
Wat hebben ze met ons landje toch allemaal "uitgevreten"?

luntrus

Pas op met vooroordelen.
Er zijn mensen die van nature beelddenker zijn.
(Hier zo'n oude knar die dat zijn hele leven al is)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Beelddenken

Maar dat betekent niet dat zo'n persoon niet kan leren of meekomen.
Wel dat je soms ander trucjes moet toepassen om je de stof eigen te maken. Iets wat onderwijzers niet altijd inzien.

"We are but the rats in a world of mazes"
-In a giant human lab.
"We are but the monkeys in the jungle"
-Fighting amongst one another.
"We are but the slaves of mankind"
-Serving only our wallet.
"We are but the curse of our own minds"
-Solipsism is all we truly know.
"We are but tiny specs of dust, all alone"
-No one to pick us up and bring us home, to the place we no longer own.

Dat is het enige dat ze op school hoeven leren.

Prima dat scholieren (nee dat zijn geen studenten) beperkt worden in smartphonegebruik. Maar waarom moet daar in vredesnaam een wet voor worden opgetuigd?

De school cq het onderwijzend personeel moet te allen tijde een gezagsrelatie hebben met scholieren. Dat wil helemaal niet zeggen dat er een militaire discipline hoeft te zijn, maar wel dat de school de orde bepaalt als het er toe doet. Dat ze dit al decennia hebben laten versloffen heeft tot gevolg dat ze daar nu de bittere vruchten van plukken. Dit proces enigszins terugdraaien zal ook weer decennia vergen en raakt ook aan ouders en opvoeding.
Maar dit laten afhangen van wettelijke verboden is een eigenlijk een brevet van onvermogen van het onderwijs. De instantie die wetten handhaaft heet namelijk politie, en niet onderwijs. Want wat komt er nog meer, een wet tegen te laat komen, tegen spieken etc.? En moet een leraar dan aangifte doen als iemand spiekt? Van de zotte is het .

U gaat er vanuit dat het "gezag" dat de school over leerlingen uitoefent,
ook vanuit thuis zal worden ondersteund en daar schort het nu wel eens vaak aan.

We leven niet meer in de dagen van weleer, dat als je op school iets had uitgehaald,
je daar thuis ook nog eens verantwoording voor moest afleggen.

En meestal werden dergelijke escapades je niet in dank afgenomen,
ook niet door het thuisfront.

Nu pakt men de kindertelefoon of stuurt men de ouders/verzorgers naar school.
Van de zotte, zegt u, maar we leven nu in andere tijden.

Dat wordt (al) gedaan bij examenfraude.
Dat dan ook maar terug draaien?

Excuses voor de bovenstaande beelddenker van nature.
Goed dat u mij hierop attendeerde.
Ik hoop dat u mijn excuses aanvaarden wil.

Er zijn ook Alfa- en Bèta-figuren,
met of aanleg voor tekenen of muziek.

Uw generatie-genoot,

P.S. Misschien gaat 2e generatie AGI ons beiden helpen.

De herintroductie van billenkoek met lineaal, dat zal ze leren.

Het zou wellicht een te zware taak zijn voor ouders en leerkrachten om jongeren te leren dat als er wat te leren valt, je zelf je mobieltje uit zet.

Er zijn echte urgente gevallen. Al werk ik niet bij de brandweer. Maar verder laat ik alles vaak even liggen. Je moet niet altijd gelijk reageren want dan denkt de andere kant dat je dat de hele tijd gaat doen. Omdat ze belangrijker zijn dan jij. Dan blijf je aan de gang.

De oude notice and takedown was al 24 uur. Waarom moet je altijd maar gelijk reageren en beschikbaar zijn. Als er een leeraar voor je neus staat die zelfs je whatsappende moeder niet moet betalen. Het is ongemanierd. Je kunt dat gewoon niet maken en dat hoort die moeder of die vader ook te weten. Of die beste beste vriendin. Mijn partner is een artiest. Ik zou het niet in mijn botte hersens halen om die te bellen als hij staat op te treden. Het zou misschien een mooi toneelstuk zijn. Dat het ergens over gaat. Maar dat bij die acteurs dan heel de tijd berichtjes binnen komen of dat ze gebeld worden. Dat het zwanenmeer wordt gedanst maar acht danseressen stoppen omdat ze een PM hebben. Van opoe en hoe gaat het. Als je in de klas zit en iemand probeert je wat bij te brengen, dan reageer je maar in je vaperpauze.

Excuses zijn niet nodig. Veel mensen weten dit niet.
Ikzelf als kind ook niet. Ik merkte het niet eens.
(Ik heb dit zelf pas op mijn 45e ontdekt/herkend)

Mijn ouders vonden mij als kind dromerig. Dat ik in een eigen wereldje leefde.
Maar ze gaven mij wel de ruimte om mezelf te ontdekken.

De lagere school was saai. Ik had weinig uitdaging.
De leraren zagen ook een dromerig kind. Afkomstig uit een arbeidersgezin.
Dus die hadden hun oordeel al snel klaar. In moderne termen: VMBO, maximaal mavo.
(ook al zat ik in de top 2 van de 6e klas)

Ik merkte zelf pas dat ik meer in mijn mars had, toen ik (voor de lol, ik verveelde me) thuis een IQ-test deed. Ik was toen 11. Mijn oudste broer wilde oefenen voordat hij zijn militaire keuring deed.
En trots dat ik was. Ik deed het vele malen beter dan hij. Zijn 6 jaar jongere broertje. :-)

En bij de intake voor de middelbare school, werd het (voor)oordeel van de leraar genegeerd, en werden mij de vragen gesteld. Wat ik wilde. Waarom ik dacht dat te kunnen.
Ik ben die man nog steeds dankbaar voor de opening die hij me gaf.
Zo onbevooroordeeld.

Het heeft mij geleerd om voorzichtig te zijn met het beoordelen van anderen. Ik heb zelf aan de ontvangende kant gestaan van zulke oordelen.

Ik heb mezelf moeten leren te leren. Daar konden mijn ouders me niet mee helpen.
Maar ze gaven ons (al hun kinderen) wel de ruimte om te groeien, en hun eigen weg te vinden.
De digen die zij gemist hadden in hun jeugd.

Dat mis ik in de tegenwoordige tijd nogal.
Ouders die zelf (beter) weten wat zij willen dat hun kind wordt. Die hun kind continue pushen. Of anders een etiket regelen bij de huisarts of specialist.
Er is geen tijd en ruimte meer voor kinderen om zichzelf te ontdekken, en op hun eigen tempo te groeien.
Sociale media helpt daar ook niet aan mee.

Zeker voor echte beelddenkers niet. Die hebben een zekere mate van rust en ruimte nodig om hun draai te vinden.
Zichzelf te ontdekken als kind en jongere.
De haast en drukte van de moderne wereld staat daar haaks op (als je jezelf nog niet kent en je daar tegen kunt beschermen).
En ouders herkennen de symptomen vaak ook niet.

Dus nogmaals. Excuses zijn niet nodig, maar dankbaar aanvaard als het wat ogen geopend heeft. :-) :-)

Begrijp mij niet verkeerd, ik vindt het een goede ontwikkeling om de Mobieltjes uit de klas te weren, echter leerlingen hebben hun digitale agenda op programma's als Magister en Sometoday (enz..) staan. Jaren lang is dit iedere leerling en ouder door de strot geduwd. Een paar jaar geleden was de uitspraak van de school van mijn kinderen nog "Magister " is leidend. Zelfs als de leraar in de klas iets anders aangaf dan op Magister stond weergegeven (wat toen regelmatig voor kwam)

Het is weer net zo als met al het anderen Eerst maken we mensen compleet afhankelijk van Digitale middelen, om er vervolgens acht te komen dat het afleid, (ver)storingen oplevert en (bij bv Banken) tot fraude kan leiden.

Dus eerst alle jeugd voorzien van een agenda (papier) dan leren hoe ze moeten schrijven met een pen en dan de Mobieltjes weg ..

Vandaag Internationale Dag zonder Mobieltje.

In het kader daarvan, kan het ook de andere kant op gaan.
Met druk van verklaarde wetenschap en censuur van niet graag geziene opvattingen of niet.

Kinderen en volwassenen worden steeds meer "geleefd" in deze maatschappij
en echt niemand wil hiervoor verantwoording nemen, het laatst wel de overheid.

Schandalig feitelijk, maar dat mag steeds minder gezegd worden.
We moeten vooral meehobbelen met z'n allen, meegaand zijn en liefst kritiekloos.

Steeds minder afhankelijk van digitalisering, smartphone, A.I.,
sociale puntenmaatschappij en digitaal geld, zo zou het toch ook kunnen.

Even een paar stapjes op de plaats en daarna goed nadenken,
wat we nu eigenlijk wel willen met z'n allen.

We bewegen nu immers steeds meer de andere richting op.

Toen magister nog niet mobiel ready was hadden we een simpele oplossing je logt in op je laptop of op een studeer PC en je kijkt daar naar het actuele rooster. Je hoeft niet elke seconde te kijken of er iets veranderd. En als je dat om de beurt doet voor een groep ben je er ook.

En als het een keertje niet klopt who cares. Ik heb vaak genoeg voor een dichte deur gestaan of kwam iets te laat in de klas omdat ze zo nodig de les hadden verplaatst omdat een andere was uitgelopen.
Dat hoort erbij en zolang de onderwijzers daar ook niet moeilijk over doen (spijbelaars en treuzelaars daar gelaten) dan ben je er.

Punctualiteit gaat two ways als de roostermakers en onderwijsers dingen last minute aangeven dan moeten ze ook niet gek opkijken dat ze wat langer moeten wachten op de voltallige klas. En ik kan je zeggen dat de keren dat een rooster klopte zeldzaam waren in mijn tijd maar het leverde geen stress op omdat ik niet constant de incentive had voor wijzigingen te checken.