De dna-database voor strafzaken bevat voor het eerst dna-profielen van meer dan vierhonderdduizend personen. In eerste instantie werden alleen profielen opgenomen voor zaken waarvoor meer dan acht jaar gevangenisstraf staat. Dat is inmiddels aangepast en verlaagt naar delicten waar minimaal vier jaar voor staat. Strafbare feiten zoals het afsteken van illegaal vuurwerk of het spuiten van graffiti zijn voldoende om iemands dna-profiel twintig jaar lang op te slaan, aldus de Hoge Raad.

Het aantal dna-profiel in de database groeide vooral door de wet DNA-V. Die schreef voor dat van álle personen die veroordeeld waren voor een delict waar voorlopige hechtenis op staat, voortaan een dna-profiel moest worden gemaakt voor de database. In de praktijk zijn dit voornamelijk misdrijven waar een gevangenisstraf van vier jaar of meer voor staat; bij veroordeling moet een (voorwaardelijke) gevangenisstraf, taakstraf of maatregel zijn opgelegd. Eerder mocht dat alleen bij veroordeelden die in het kader van politieonderzoek dna hadden afgestaan.

Door het verdrag van Prüm uit 2008 worden nieuwe dna-profielen van sporen en van personen elke nacht vergeleken met alle andere aangesloten dna-databases in Europa. Volgens het Nederlands Forensisch Instituut (NFI), dat de database beheert, levert 62 procent van alle sporen een match op met een persoon in de database.

Wanneer slechts twee procent van de Nederlandse bevolking zijn of haar dna-profiel naar een database zou uploaden, is het inmiddels mogelijk om altijd tot een dna-match met een verwant te komen, zo stelde dna-expert Lex Meulenbroek van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) eerder. "Met andere woorden, als mijn achterneef toestemming heeft gegeven, kan ik in beeld komen bij de overheid, als het om strafzaken gaat. Dit roept natuurlijk nogal wat vragen op met het oog op privacy", aldus Nina de Groot, promovenda bio-ethiek van de Vrije Universiteit Amsterdam, vorige maand over het gebruik van commerciële dna-databases bij coldcasezaken.