Door Anoniem: Door Anoniem: Tsja... Naar Noord-Koreaans voorbeeld.
En wederom laten we het gewoon gebeuren.
Elke keer weer: de overheid is de vijand. Niet de oplichter. Niet Putin. De overheid.
Putin vertegenwoordigd ook een overheid. Net als Trump straks (weer).
Alemaal van hetzelfde laken een pak.
Alle overheden (of specifiek de politici die die overheden leiden), hebben allemaal een (verborgen) angst voor de kiezer / de burger.
[nieuwe anoniem]
Mee eens.
En deze angst is reëel omdat ze samenhangt met hoe (en door wie) de staat is ontworpen.
In
alle staten heerst deze angst, niet alleen in zgn. autocratische staten, zoals China en Rusland.
Die moeten ze (denken ze zelf) onder controle houden, want die burgers doen vaak niet wat de politici willen. Houden er andere meningen en overtuigingen op na.
Het meningsverschil is structureel, het zit ingebakken in hoe de staat is ontworpen. De basis van de staat is
antagonistisch, vanaf het begin van haar ontstaan.
De (Nederlandse) staat is een project van de gegoeden (bourgeoisie) die op de eerste plaats de belangen van zichzelf behartig(d)en.
Deze belangen hebben zich in de afgelopen eeuwen geconsolideerd / verstevigd, ondersteund door hoe de (kapitalistische) economie werkt en die belangen komen door de manier waarop het kapitalisme zich ontwikkelt steeds prominenter
tegenover de belangen van de massa van de bevolking te staan (de "gewone man").
Oftewel, het antagonisme, wat gebaseerd is op een belangenconflict tussen volk en elites, wordt groter.
De toestand van de staat begint kritiek te worden. Vandaar ook al die maatregelen vanuit de EU om grip te krijgen op wat er zich in de bevolking roert. De repressie neemt dus - noodgedwongen, gezien vanuit het perspectief van de elites - toe.
Misschien moeten poltici eens echt gaan werken aan het verkleinen van die kloof tussen politiek en burger.
Dat kunnen politici nooit, hooguit zogenaamd (met de mond belijdend).
Je zou m.i. daarvoor eerst een andere bestuursvorm dan een (nationale) staat moeten ontwerpen, bijvoorbeeld een vorm met verrregaand (gedecentraliseerd) zelfbestuur.
De kloof is een gevolg van een sterk a-symmetrische machtsverdeling tussen bevolking en (bestuurs)elites.
En ook de maatschappelijke cohesie gaan bevorderen.
De uiteenvallende maaatschappelijke cohesie is m.i. een gevolg van de ontwikkelingen in de economie.
De staat heeft nauwelijks invloed op de economie.
Zo komen er bijvoorbeeld allerlei allochtoonse culturen in Nederland binnen m.i. omdat die het gemakkelijkst zijn uit te buiten door de plaatselijke economie. Deze arbeidskrachten zijn veel kwetsbaarder dan autochtone bewoners.
Dat is effectiever dan alles geforceerd onder controle proberen te houden. Angstculturen te zaaien.
Het zaaien van angst is een vorm van "besturen".
Angst is een instrument, het wordt door een regering instrumenteel gebruikt om een bepaald doel te bereiken. Wie waarvoor bang moet zijn wordt geregisseerd door regeringen, die bepalen dat, bijvoorbeeld dat de bevolking bang moet zijn voor een (corona)virus of voor Rusland en China.
Soms ontbreekt consensus in regeringskringen over voor wie je bang moet zijn. Dan krijg je bijvoorbeeld dat de PVV het bang-voor-moslims zijn wil benadrukken terwijl NSC daar niet in mee wil gaan; vermoedelijk zou laatstgenoemde wel meedoen met het bang zijn voor bepaalde ongevaccineerden wanneer dat aan de orde zou zijn.
Het is bijzonder verleidelijk voor regeringen van elke politieke couleur om de aandacht op bepaalde bevolkingsgroepen te richten en die als
zondebokken te gebruiken om eigen
falend beleid mee te maskeren (bijvoorbeeld om woningnood op te lossen of m.b.t. het bestrijden van criminaliteit van bepaalde bevolkingsgroepen).
Angst is het middel überhaupt, oftewel het
noodzakelijke middel van een staat, die haar macht baseert op een instabiel, namelijk een
in zichzelf tegenstrijdig fundament waarop ze gebouwd is.
Om het plat uit te drukken: zeg "staat" en je zegt "angst".
Met andere woorden, het probleem van de angst, het instrumentaliseren van angst ga je m.i. nooit oplossen binnen de huidige
eenheidsstaat, d.i. een staat die
alle levens-, maatschappelijke terreinen bestrijkt. Een dergelijke staat kan niet zònder het manipuleren van de bevolking door angst (angstpolitiek).
De bevolking krijgt steeds meer angst aangepraat door haar (bestuurlijke) elites naarmate diezelfde staat méér faalt in het oplossen van
maatschappelijke problemen, waarbij haar belofte nu juist was dat zij een manier was om die problemen op een rationele, menselijke manier op te kunnen lossen als de burgers zich aan de door de staat ingestelde procedures daarvoor houden (die maatschappelijke problemen ontstaan in dezelfde ondergrond als waarop de staat gebouwd is).
Wat wij vandaag zien is m.i. het falen van de staat als zijnde die manier (hetzelfde geldt onverkort voor de EU).
De door haar geboden "oplossingen", die het resultaat zijn van de door haar gevoerde angstpolitiek leiden dan ook alleen maar tot nog grotere maatschappelijke problemen.
En de staat, hoewel het natuurlijk een systeem is wat bezet wordt door mensen, wéét het. De mensen die in het staatssysteem werken en in allerlei organisaties die daaraan hangen, voelen het. Allerlei reflexen om de eigen organisatie te beschermen slaan aan in de hoop om daarmee te kunnen overleven.