Door Erik van Straten: Maar ik voorspel nu al malware die misbruik zal maken van de meest eenvoudig denkbare privilige escalation: door eindgebruikers voor de gek te houden. Want van wat ik ervan begrijp, gaat het bij Administrator protection (net als bij UAC) om een reactief proces: de gebruiker start iets en Windows ontdekt dan pas dat de gebruiker onvoldoende privileges heeft. De user ziet bijvoorbeeld een "Verified Publisher", maar veel te vaak zegt zo'n naam helemaal niets. Administrator protection lijkt een "verbeterde" maar nog steeds kansloze UAC.
Die aanpak van veel "laat mij dit maar voor je doen" gecombineerd met plotselinge "wil je dit wel?"-vragen is waarom ik al zowat een kwart eeuw gelezen het zogenaamd niet gebruiksvriendelijke Linux een kwart eeuw geleden al een verademing vond.
Bij digibete medemensen merkte ik op dat ze er een "de computer zal het wel beter weten dan ik"-houding aan overhielden en juist daardoor (zelfs wel eens waar ik bij stond en voor ik kon ingrijpen) toestemming gaven voor dingen waar ze absoluut geen toestemming voor moesten geven.
Het is geen goede aanpak, en afgaande op wat jij schrijft kan Microsoft hem maar niet loslaten.
Gebruiksvriendelijke security boundaries zijn zwakke security boundaries.
Het is niet gebruiksvriendelijk, het is uitermate gebruiks
onvriendelijk om risicovolle handelingen zo laagdrempelig te maken dat het makkelijk misgaat. Ik bedoel niet dat het dan maar maximaal omslachtig moet worden gemaakt door mensen door voor hun onbegrijpelijke hoepels te laten springen, het juiste streven lijkt mij om uit te nodigen tot grote zorgvuldigheid en bedachtzaamheid op een manier die mensen juist wél aankunnen.
Hoe dat er precies uit moet zien? Ik durf dat niet met zekerheid te zeggen, ik ben namelijk door zelf relatief veel te begrijpen regelmatig totaal verrast door wat mensen niet blijken te begrijpen, en dat maakt me niet de meest geschikte persoon om dat te beoordelen.
Wel is me opgevallen dat vroeger mensen met DOS konden werken die tegenwoordig totaal niet meer zouden snappen wat een directory is, om maar wat te noemen. Het is me in de jaren '90 ook opgevallen dat mensen die onder DOS het verschil tussen een programma en een databestand (of document) prima kenden onder Windows een document een programma begonnen te noemen omdat je het opende door er, net als bij een programma, op te dubbelklikken in de explorer.
Dat soort dingen geeft mij de indruk dat al die fancy "makkelijke" dingen het begrip van waarmee gewerkt wordt niet ondersteunen maar juist ondergraven. Een goede interface van een OS zou er wel eens een kunnen zijn die naar de maatstaven waar we aan gewend zijn geraakt behoorlijk basaal is, en die mensen voortdurend in aanraking houdt met hoe de basale concepten en structuren waar computers en software op gebaseerd zijn werken. Dan weten mensen door gewenning hoe het zit, ook de mensen aan wie het eigenlijk niet uit te leggen is.
Weet ik dat zeker? Nee. Ik merk wel al tientallen jaren dat het gevoel dat dat wel eens een goede benadering zou kunnen zijn me regelmatig opnieuw bekruipt.