Het NRC-Handelsblad meldde dinsdag op pagina 13 dat het niet goed gaat met de grote ICT-dienstverleners. Dit naar aanleiding van de koersval van Ordina na een winstdaling in plaats van de door de goeroes aangekondigde 20% stijging. De oorzaak: loonstijgingen. Simpel, toch?

Door Peter Rietveld

Het probleem is het overdenken waard: de strategie van grote contracten waar de 'dienstverleners' en analysten zo tuk op waren, heeft geen rekening gehouden met de loonstijgingen die volgen uit de grote vraag naar ervaren IT-ers. De aangekondigde financiële zekerheid valt tegen.

De analysten beginnen nu de keerzijde te zien van de zekerheid die ze zélf enige jaren geleden dwingend als medicijn voorschreven: langlopende contracten, grote concerns en megadeals. Allemaal leuk voor de beurskoers toen ze afgesloten werden, maar nu een financiële molensteen. Ik ben benieuwd of de logische volgende stap komt: opsplitsen. Het blijft vreemd dat het wondermedicijn voor Ahold, Tyco en Stork nog niet in de IT voorgeschreven wordt.

Door het meerjarig vastleggen van prijzen hebben de grote spelers geen speelruimte om mee te gaan met de snelle loonstijgingen die nu hangen aan jobhoppen. Het patroon is vertrouwd: als het goed gaat met de branche, dan gaat het slecht met de grote spelers. Alleen dit keer versterkt door de grote contracten.

Het patroon versterkt zichzelf: iemand die overstapt begint met een paar weken op de bank bij de nieuwe club. Het duurt immers even voor een opdracht gevonden is. Tel je de hieraan verstookte manjaren bij elkaar op, dan heb je zó plaats voor nog een paar duizend nieuwe IT-ers. Die er niet zijn. Dit drijft de lonen en tarieven op - tot de ballon klapt. Dan stokt de mobiliteit en slaat het tekort heel snel om in een overschot.

Ja maar, hoor ik al zeggen, dan leiden we toch nieuwe mensen op? Prima, maar dat kost écht geld. Omdat de grote clubs toch moeten leveren kunnen de trainees intussen het werk doen wat ze later gaan kunnen. Leerzaam voor de mensen, daar niet van, maar zelden goed voor de resultaten.

De kleinere concurrenten gaan op dit moment op de loop met de ervaren mensen en uiteindelijk, met de klanten. De grote partijen kunnen wel kleintjes opkopen om toch aan mensen te komen, maar in deze markt doen die de hoofdprijs. Plus dat de mensen toch weer weggaan.

De prijsdruk op de mantelcontracten en uitbestedingsconstructies leidt tot snijden waar het niet direct opvalt - en beveiliging is de beste kandidaat: het duurt immers een tijdje voor iets afstort. Dit is geen bewuste keuze, maar gaat sluipenderwijs door een cocktail van onervaren mensen en uitstel van preventief onderhoud.

Wat is de les? Manteldeals kopen geen zekerheid, integendeel zelfs. Hoe het dan wel moet zal weer een boel consultancy-uurtjes opleveren. Maar niet voor de werkloze ICT-er van 2008.

Peter Rietveld is consultant bij Traxion