Nou en? Kinderen maken ook op straat afspraakjes met anderen en vaak
kennen hun ouders die ook niet. Het punt is niet dat kinderen dit doen,
maar dat hun ouders niet in staat blijken te zijn om hen de gevaren te
vertellen. Net zoals je ze vertelt dat ze niet met vreemden mogen/moeten
meegaan, geen snoepjes mogen aannemen, e.d., moet op school of
thuis ook gesproken worden over de gevaren van internet.

Kinderen moeten in de pubertijd loskomen van huis en leren zelfstandig
te worden. Daar hoort bij dat ze ook nieuwe contacten leggen, op school,
buiten, op de kermis en nu ook op internet. Internet is immers nu het
nieuwe sociale medium.

Je moet kinderen juist de ruimte geven om zich vrij te maken. Je loopt ook
niet achter hen aan op straat, je kijkt niet voortdurend wat ze met hun
vrienden doen en je spioneert als ouders ook niet wat ze op internet doen.

Pas als ze je vertrouwen een keer echt geschonden hebben, ga je ze
controleren. Dat doe je in de fysieke wereld en net zo in de virtuele wereld.

Het enige verschil is dat ze het persoon op straat ZIEN. En
als hij dan vertelt dat hij een jongen van 17 is en hij ziet
er uit als 55 dit niet geloofwaardig overkomt. Op Internet
is dat heel anders.

Maar voor een deel heb je wel gelijk. Ouders zijn niet in staat de gevaren van Internet over te brengen.

Op de PC zijn tig appl. te krijgen die je kind bespioneerd. Maar dan ben je te LAAT. Dan heeft he kind al een afspraak.

Is hier niet sprake van belangenverstrengeling, wanneer zo'n onderzoek
uitgevoerd wordt door de makers van parental control software (Garlik) ?

Immers heeft dit bedrijf een direct commercieel belang bij de uitkomst
van het door hen zelf uitgevoerde onderzoek, waardoor het niet erg
objectief zal zijn.

Wat open wordt gelaten is het percentage kinderen dat
onbedoeld op door ouders ongewenste/verboden sites
terecht komt, wanneer deze niet in de buurt zijn.

Een klein meisje zoekt bijvoorbeeld op argumenten die passen
bij een klein meisje. Bij bijvoorbeeld P2P software en
zoekmachines willen er dan nog wel eens bestands- of
siteomschrijvingen in beeld komen waarbij je de nekharen als
volwassene recht overeind gaan staan. "Klik dat maar niet
aan, dat is niet voor kinderen, dat is niet leuk joh" en
veel verder kom je niet met je uitleg omdat je ook niet wil
dat het vredige wereldbeeld van jonge kinderen wordt
aangetast. In plaats daarvan deligeer je ze van die
vervelende zoekresultaten weg, zonder dat ze doorhebben
waarvan je ze zojuist hebt behoed.

Zo kan je inderdaad het beste het kind
beschermen en kind laten zijn, door er gewoon bij te blijven
en er de tijd voor te nemen.

Kinderen doen toch altijd stiekem dingen die hen door hun
ouders verboden worden? Je zou zeggen dat een opvoeden
inhoudt dat je kinderen voorbereidt op een zelfstandig leven
in de grote boze wereld. Kinderen moeten leren omgaan met de
gemakken en gevaren van die wereld. Dat leer je ze niet door
ze ervan af te schermen (dingen verbieden).
Het enige dat je met verbieden bereikt is dat je zelf geen
controle meer hebt op wat er gebeurt. Verbieden is een
zwaktebod voor domme opvoeders.

Wanneer een gegeven
louter wordt verboden en daar verder geen aandacht aan wordt
geschonken (aan het waarom), kan ik het met je eens zijn.
Als ik naar mijn opvoeding kijk, dan had je in de eerste
plaats de grote boze buitenwereld waarbij je altijd op je
hoede moet zijn. Dat verhindert je kind te zijn, bovendien
vertel je dan ook minder want dat zal wel weer verboden
zijn. Later heb ik dat kunnen relativeren, namelijk dat we
in de eerste plaats op mooie fijne planeet wonen waar helaas
ook enige vervelende excessen op voorkomen.

De kunst is kinderen te leren deze excessen te herkennen
zodat zij daar juist op kunnen anticiperen
(zelfbescherming), zonder de kinderen onnodig bang van de
wereld te maken.

De belangrijkste boodschap is misschien wel dat kinderen
altijd op steun en begrip kunnen rekenen en zij de ouders
alles kunnen vertellen waar zij over twijfelen en over wat
hun bezig houdt. Dat vertrouwen moet er zijn.

Waar je kinderen wel hun neus aan laat stoten is naast de
mate van gevaar mede leeftijdgebonden. Je neus stoten hoort
ook bij het leven waar kinderen ook mee om moeten leren
kunnen gaan.

De hele kunst is niet te beschermend te zijn, maar ook weer
niet te laconiek.

bedoelen ze niet, 40% bezoekt ongewilt wel eens voude sites.
maar ja, bij volwassenen is dit 99%

Inderdaad, een familielid zei dat ze haar zoontje een lucifer liet
aansteken - waar ze bij was - en hij brandde zich op een gegeven moment
daar aan....het is hard maar wel effectief! Echter, ik zou dit niet willen 'door
trekken' naar het bezoeken van 'verboden'- lees 'riskante' websites; ik denk
dat je met je kind/kinderen moet praten al naargelang hun leeftijd en
begrips vermogen, enkel verbieden heeft een averechtste uitwerking.
Euphema

Dat is inderdaad niet de bedoeling.
Dat is evident.