De meeste cybercriminelen weten nog altijd vrijuit te gaan, toch is niet iedereen binnen het hackersgilde even snugger. Wat te denken van Farid "Diab10" Essebar, de Marokkaan van Russische afkomst schreef in 2005 de Zotob en Mytob wormen, die duizenden computers van grote ondernemingen infecteerde. Farid was zo zeker van zijn onaantastbaarheid, dat hij het geen probleem vond om in zijn botnet IRC-kanaal met een beveiligingsonderzoeker een praatje te maken. De 18-jarige virusschrijver had zijn creaties met Microsoft's Visual Studio ontwikkeld, dat informatie over de computer toevoegt aan de gemaakte software. In dit geval stond nog het pad C:Documents and SettingsFarid in de broncode van de malware.

Een ander voorbeeld is de Rus Ivan Maksakov. Hij gebruikte DDoS-aanvallen om Britse goksites af te persen. De zombies bestuurde hij echter via zijn thuiscomputer, wat het voor opsporingsdiensten vrij eenvoudig maakte hem aan te houden. Uiteindelijk werd hij veroordeeld tot een hoge boete en 8 jaar zware arbeid. Wie voorlopig ook nog niet vrijkomt is Robert Moore. De hacker werd ingehuurd om 15 telecombedrijven te hacken. Samen met zijn partner wist hij zo 10 miljoen belminuten te stelen. De hacker kreeg hiervoor 20.000 dollar, terwijl zijn partner er met een miljoen dollar vandoor ging. Beide criminelen werden aangehouden, alleen werd de partner van Moore op borgtocht vrijgelaten, waarna hij het land ontvluchtte.

In het overzicht van minder snuggere hackers komen we ook nog de sociopatische scriptkiddie "Helgi B" en een student tegen die de verkiezingen van zijn universiteit hackte. In het eerste deel passeerden ook Jeanson James Ancheta, Sven Jaschan, Robert Soloway en Jan de Wit de revue.