De Nederlandse rechtbank heeft in haar oneindige wijsheid besloten dat een van xtc-transport verdachte Nederlander uitgeleverd mag worden naar de VS. Een maximumstraf van 160 (honderd-zestig) jaar hangt hem boven het hoofd. Een medeverdachte wacht waarschijnlijk een zelfde lot. Ter referentie: de maximumstraf in Nederland is 5 (vijf) jaar.
Er valt genoeg te zeggen over het verschil strafmaat en (nationale) perceptie van drugsgebruik. En ik wil ook nog wel even kwijt dat 160 jaar in een uiterst gewelddadig en onmenselijk systeem uiteraard een absurde en zinloze straf is. Maar het gaat me hier even niet om de (on)wenselijkheid van xtc(transport) en de geëigende strafmaat hiervoor, ik wil me in dezen beperken tot het wel of niet uitleveren van Nederlandse staatsburgers naar het buitenland.

Er is nog nooit een Amerikaan uitgeleverd vanuit de VS naar het buitenland. Al zou een Amerikaan een half (buitenlands) continent uitmoorden en verkrachten, dan nog krijg je hem niet het land uit als hij eenmaal weer in de VS is. Als hij berecht wordt gebeurt dit uitsluitend in eigen land. Zelfs het Internationale Hof (Joegoslavië tribunaal) is op iedereen toepasbaar behalve op Amerikanen. Uitbreiding van de bevoegdheden van dit hof wordt door de VS te vuur en te zwaard bestreden. Het idee alleen dat een Amerikaan voor een buitenlands Hof terecht zou moeten staan is meer dan de Amerikaanse Nationale Trots kan verdragen. (Op dit punt heeft Milosevic volkomen gelijk).

De vraag is dus waarom een Nederlander wél uitgeleverd zou moeten worden aan een land dat dit zelf categorisch weigert, en een land waar bovendien de doodstraf nog wordt toegepast. Is een Nederlander minder dan een Amerikaan? Het lijkt er haast wel op. Het is niet voor niets dat een Amerikaan bij het minste of geringste begint te roepen dat hij een ‘American citizen’ is en de ambassade er bij haalt. Dit heeft ook effect, de Amerikaanse ambassades ondernemen ook direct actie om hun onderdanen met raad en daad bij te staan. Dit in tegenstelling tot de Nederlandse overheid, die zich slechts om haar in het buitenland gestrande burgers bekommert zodra ergens teveel media aandacht voor ontstaat. De voorbeelden van deze navrante verschillen zijn legio.

Helaas is dezelfde scheefgetrokken verhouding tevens onverkort van kracht in voogdij-zaken met één Nederlandse en één Amerikaanse ouder. De Amerikaan is hier altijd in het voordeel, ongeacht de situatie. Uiteraard veroorzaakt dit telkens opnieuw veel onrecht en onnodig leed.

De werkelijke reden van dit laffe gedrag van de Nederlandse overheid - behalve chronische desinteresse en een totaal gebrek aan de nationale trots waar de VS zo prat op gaan – is waarschijnlijk de angst voor ‘straf’ van grote broer Amerika.

Rest de vraag wat nou erger is, de Amerikaans arrogantie of de Nederlandse lafheid. Of is dat eigenlijk wel duidelijk?