Bij Anders... had ik verwacht dat "anders" in te kunnen typen voor mijn stem geregistreerd was, wat betekenen die puntjes anders?
Mijn "anders" betekent, net als bij veel anderen die al gereageerd hebben, de algehele registratiewoede waar onze overheid zo aan onderhevig is. De vergelijking met de bevolkingsregisters in de tweede wereldoorlog is ook al gemaakt.
Kennis is macht. Hoe meer kennis, hoe meer macht. Hoe meer macht, hoe groter de kans op misbruik van die macht. De overheid bezit steeds meer kennis over mensen, en heeft daarmee potentieel steeds meer macht over mensen. De overheid is daarmee inherent gevaarlijk (maar ook noodzakelijk, ik ben niet anti-overheid), en zou om die reden heel terughoudend moeten zijn in het vergaren en vastleggen van die kennis over mensen. Het voelt allemaal aan als een technocratie die druk bezig is te ontsporen.
Een van mijn ouders was zeer manipulatief. Alles wat ik blootgaf, elke emotie, elke interesse, kon tegen me gebruikt worden. Ik ben een fors deel van mijn leven bezig geweest de schade daarvan weer uit mijn systeem te werken. Ik ben er zeer van doordrongen dat kennis, alle kennis, hoe onschuldig die ook lijkt, inderdaad macht is in de handen van iemand zonder scrupules. De kleinste onbenulligheden kunnen je hinderlijk blijven achtervolgen als iemand er voor kiest ze belangrijk te maken.
Een overgrote meerderheid van de mensen, ook bij onze overheid, heeft wel degelijk scrupules. Maar als je binnen een organisatie werkt, of dat nou overheid of bedrijfsleven is, dan wordt van je verwacht dat je de normen en doelen van die organisatie onderschrijft. Tot op zekere hoogte is dat terecht, maar ik heb gedurende mijn leven regelmatig gezien dat mensen zich zo sterk identificeerden met hun rol binnen de organisatie dat normale maatschappelijke en intermenselijke verantwoordelijkheden niet meer meespeelden. Dat kwam het duidelijkst tot uiting bij mensen die een rol met veel verantwoordelijkheid vervulden. Die gaven me meer dan eens de indruk dat ze dachten hun rol niet meer goed uit te oefenen als ze verder zouden kijken dan de belangen van de organisatie, het behartigen van die belangen is tenslotte waar ze voor betaald werden.
Dat is gevaarlijk, dat is het punt waar een organisatie zijn zelfcorrigerend vermogen, zijn geweten, zijn scrupules verliest. Daar kan heel makkelijk misbruik van kennis en macht uit voortvloeien. Er hoeft helemaal geen expliciete intentie te zijn een ander te schaden, het is voldoende om je blind te houden voor andere belangen dan die waarvoor je betaald wordt. En je kan je volkomen integer voelen in die rol. Geen enkele organisatie is hier immuun voor, een organisatie die in dit opzicht afglijdt kan het in de eigen perceptie prima doen. Hoe meer kennis die organisatie heeft over de mensen (of andere organisaties) waar ze mee te maken hebben, hoe groter het gevaar is dat die kennis vanuit het perspectief van die anderen gezien misbruikt wordt.