Ook de kritieke infrastructuur gaat met de tijd mee en dat betekent dat het ook met hedendaagse problemen te maken krijgt. Denk aan beveiligingslekken in software en protocollen, maar ook het gebruik van draadloze netwerken en draagbare media. Bijvoorbeeld kernreactoren moeten zich daardoor tegen veel meer aanvalsvectoren wapenen. Daarnaast is ook het aantal aanvallers en hun motieven toegenomen. Tijdens een recente conferentie van de Nuclear Advisory Council kwam het onderwerp cyber security aan bod.
Zo maken de eigenaren van kernreactoren zich zorgen over draadloze technologieën zoals RFID, WiFi, Wimax en Bluetooth die men binnen de reactoren gebruikt. Naar verwachting gaan deze technologieën in de toekomst een grotere rol spelen. Daardoor wordt het voor aanvallers mogelijk om systemen over te nemen, af te luisteren of te ontregelen.
Cyberterrorisme
Een ander onderwerp dat hoog op de agenda stond was cyberterrorisme. Gezien de beschikbaarheid van allerlei tools, de kennis bij aanvallers en de lage kosten die voor een aanval benodigd zijn, vroeg iedereen zich af waarom er nooit meldingen van succesvolle cyberaanvallen zijn gemaakt. Er is een aantal zaken die dit kunnen verklaren, aldus Gunter Ollmann van IBM. Zo kunnen de meeste nucleaire reactoren de meeste aanvalsvectoren niet monitoren, dus weten ze niet eens dat ze getroffen zijn, afhankelijk van de impact.
De gevolgen voor een reactor zouden meevallen, aangezien terroristen die niet op afstand kunnen laten ontploffen, terwijl de aanvaller meteen tal van inlichtingendiensten achter zich aan krijgt. Als terroristen bijvoorbeeld een grootschalige stroomuitval willen veroorzaken zijn er tal van andere mogelijkheden die eenvoudiger zijn.
Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.