Heb jij een uitdagende vraag over beveiliging, recht en privacy, stel hem aan ICT-jurist Arnoud Engelfriet en maak kans op zijn boek
"De wet op internet".
Arnoud is van alle markten thuis, maar vindt vooral in technische / hacking vragen een uitdaging. Vragen over licenties worden niet behandeld, aangezien die geen raakvlak met beveiliging hebben. De Juridische vraag is een rubriek op Security.nl, waar wetgeving en security centraal staan. Elk kwartaal kiest Arnoud de meest creatieve vraag, die dan zijn boek zal ontvangen.
Vraag: Over de technische flater van DigiNotar is al veel geschreven. Ik had echter een andere vraag: kan ik ze aansprakelijk stellen voor alle uren die ik moet maken om nieuwe certificaten aan te vragen en in te voeren in onze organisatie?
Antwoord: De hack bij DigiNotar, waarbij honderden certificaten werden vervalst, heeft zeer grote implicaties. Het SSL-verkeer naar sites is niet meer te vertrouwen als daarbij een Diginotar-certificaat is uitgegeven, zodat er sprake kan zijn van een man-in-the-middle aanval. Dit zou in Iran ook werkelijk zijn gebeurd.
Eind jaren negentig is wetgeving ingevoerd over digitale handtekeningen en certificaten. Deze bepaalt onder meer dat een digitale handtekening rechtsgeldig is, mits deze met een "voldoende betrouwbaar middel" wordt gezet en met een vertrouwd certificaat te valideren is. Waarom die hele toestand nodig was, is me nog steeds een raadsel: (1) papieren handtekeningen mogen met onbetrouwbare balpennen worden gezet en (2) 99% van de contracten vereist geen handtekening om juridisch bindend te zijn. Maar goed.
Normaal accepteer je een certificaat als geldig en juist omdat een 'hogere' partij zegt dat dat zo is. En die hogere partij vertrouw je weer omdat een nóg hogere partij dat zegt. Dat houdt natuurlijk ergens op, en wel bij de root oftewel wortel CA (die om onverklaarbare redenen altijd bóvenaan in de boom wordt getekend). Een root CA wordt per definitie vertrouwd. En Diginotar is zo'n root CA (behalve voor DigiD).
Vertrouwen is dus het fundament waar de dienstverlening van een certificatiedienstverleners op stoelt. Dit fundament wordt juridisch beschermd doordat in de wet staat dat certificeerders die "gekwalificeerde" certificaten uitgeven, aansprakelijk zijn voor de juistheid daarvan. Ook moeten ze technische eisen zoals ETSI TS 101456 navolgen en staan ze onder toezicht van de OPTA.
Alleen: de SSL-Certificaten waar het om gaat, zijn geen gekwalificeerde certificaten. Daarmee is die bijzonder strenge aansprakelijkheidsregel niet van toepassing. En dan wordt het lastig, want dan is DigiNotar juridisch gezien gewoon een club die iets zegt met een digitale handtekening eronder, en tsja, afgaan op wat mensen zeggen is geen reden om ze aansprakelijk te stellen als ze het fout hadden. Voor aansprakelijkheid is meer nodig: je moet een wettelijke norm geschonden hebben (die in direct verband staat met de schade) of je moet maatschappelijk onzorgvuldig hebben gehandeld, oftewel “dit staat niet in de wet maar vinden we toch dusdanig onfatsoenlijk dat je alsnog schade moet vergoeden”.
Bij die onzorgvuldigheidsnorm wegen altijd de exacte omstandigheden van het geval zwaar. Zo zal bijvoorbeeld meewegen wat de oorzaak van de hack is waarmee deze certificaten gegenereerd konden worden. Was men nalatig in het sleutelbeheer? Of was dit een buitengewoon geavanceerde hack die niemand had kunnen opmerken? En, belangrijk, heeft DigiNotar na het ontdekken van de hack alles gedaan om de gevolgen tegen te gaan, of heeft ze juist zitten treuzelen?
Alles wijst erop dat Diginotar zwaar heeft zitten slapen en dat hun beveiliging niet op orde was. Dat pleit er dus voor om een claim in te dienen. En misschien kun je dat maar beter snel doen ook, want het zou me niets verbazen als het 'merk' DigiNotar binnenkort uit de markt gehaald wordt om te voorkomen dat het bedrijf onderuit gaat.
Arnoud Engelfriet is ICT-jurist, gespecialiseerd in internetrecht waar hij zich al sinds 1993 mee bezighoudt. Hij werkt als partner bij juridisch adviesbureau ICTRecht. Zijn site Ius mentis is één van de meest uitgebreide sites van Nederland over internetrecht, techniek en intellectueel eigendom. In 2008 verscheen zijn boek "De wet op internet".
Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.