Duitsland wil Europese regels om het mogelijk te maken databestanden te
doorzoeken om mogelijke terroristen en criminelen op te sporen. Duitsland
hanteert zelf al langer een dergelijke zoekmethode, die bekend staat als
Rasterfahndung.

Duitsland paste de methode voor het eerst toe in de jaren zeventig in de
bestrijding van terreurgroepen zoals de Rote Armee Faktion (RAF). Na de
aanslagen van 11 september in de Verenigde Staten zette Duitsland de
methode opnieuw in om potentiële terroristen op te sporen.

Bij de geautomatiseerde zoekmethode wordt uitgegaan van persoonlijke
karakteristieken en bepaalde soorten van gedrag, die worden toegewezen aan
terroristen en criminelen. Aan de hand van het aldus samengestelde profiel
worden allerlei databestanden doorzocht. Daarbij gaat het zowel om
overheidsbestanden als particuliere bestanden, zoals werknemersbestanden,
telefoonbedrijven, elektriciteitsbedrijven, woningcorporaties en
bevolkingsregisters. Op die manier ontstaat er een lijst van personen, die
voldoen aan de profielen. Deze personen worden vervolgens onderworpen aan
een nader politieonderzoek. In Duitsland is deze opsporingsmethode
toegestaan om bedreigingen voor de nationale veiligheid op te sporen, en om
zware misdrijven op te lossen wanneer andere opsporingsmethoden falen.

Duitsland wil het nu mogelijk maken om deze opsporingsmethode ook op
Europese schaal toe te passen. Volgens Duitsland verplaatsen zowel
terroristen als zware criminelen zich door de hele Unie, waardoor alleen
een Europese aanpak effectief zou zijn. Duitsland wil daarom regels
afspreken om volgens een uniforme procedure Europese Rasterfahndung
mogelijk te maken. Daarvoor is het nodig dat in alle lidstaten de
zoekmethode wordt toegestaan. Duitsland wil voor de Europese
opsporingsmethode onder meer gebruik kunnen maken van de gegevens die zijn
opgeslagen in de databestanden van Europol, het Schengen Informatiesysteem,
Eurodac en de toekomstige database voor visumaanvragen.

Het afgelopen halfjaar zette Duitsland de methode van Rasterfahndung in om
mogelijk betrokkenen bij de aanslagen in de VS op te sporen. Er zouden
honderden Islamitische extremisten in Duitsland zijn, die een
ogenschijnlijk normaal bestaan leiden in afwachting van het bevel tot actie
over te gaan. De Duitse veiligheidsdienst wilde onder meer de gegevens van
alle buitenlandse studenten in Duitsland vergelijken met data van
vliegtuigmaatschappijen, telefoonbedrijven en uitzendbureaus. Uiteindelijk
zette Duitse rechtbanken een streep door de rekening. Rasterfahndung is
alleen toegestaan als er een direct gevaar is voor de nationale veiligheid.
Dat was in dit geval niet aan de hand, aldus de rechters.