Te pas en te onpas wordt de term `cybercrime' gebruikt om tal van
delicten aan te duiden waarbij op de een of andere manier
computersystemen of internet worden gebruikt. Maar wat is cybercrime nu
precies? Ook de politie weet het niet. Daarom kreeg de afdeling
Onderzoek & Analsye van het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD) de
opdracht een werkbare definitie op te stellen. Want de KLPD constateert
dat de Groep Digitaal Rechercheren, die onder haar valt, sinds 1998 wel
veel digitaal speurwerk verricht, maar dat er nog geen sprake is van een
structurele aanpak. De activiteiten worden vooral, mede onder invloed
van maatschappelijke ontwikkelingen, op ad hoc basis uitgevoerd.

De Groep Digitaal Rechercheren wil echter tot een meer beleidsmatige,
structurele aanpak komen van de verschillende vormen van criminaliteit
die nu onder het containerbegrip cybercrime vallen. Daarvoor is meer
inzicht nodig in wat er precies speelt. Pas dan kan worden bepaald welk
beleid men wil voeren en welke prioriteiten dienen te worden gesteld.
Het inzicht in cybercrime ontbreekt echter, gedeeltelijk door de
onduidelijkheid over welke vormen van criminaliteit hier nu wel en niet
onder vallen. Is witwassen met behulp van internet een vorm van
computercriminaliteit of gewoon het oude delict witwassen? Is het
verspreiden van kinderporno via Internet computercriminaliteit of valt
het onder bestaande zedendelicten? En wat als voetbalhooligans van
rivaliserende clubs per e-mail afspreken op een bepaalde tijdstip met
elkaar op de vuist te gaan? Is dat een openbare orde probleem of mag de
term cybercrime uit de kast worden gehaald?

De onderzoekers van het KLPD stellen nu voor om cybercrime te
omschrijven als: `elke strafbare en strafwaardige gedraging, voor de
uitvoering waarvan het gebruik van geautomatiseerde werken bij de
verwerking en overdracht van gegevens van overwegende betekenis is'.

De onderzoekers stellen verder voor om een onderscheid te maken naar
criminaliteit waarbij de computer als middel wordt gebruikt
(bijvoorbeeld bedrijfsspionage, illegaal gokken, schending van
auteursrecht, valsheid in geschrifte of mensenhandel), en criminaliteit
waarbij de computer het doel is van de criminele gedragingen
(bijvoorbeeld hacking, defacing, (d)Dos attack, skimming en het
verspreiden van virussen). Dit laatste wordt dan aangeduid als
cybercrime in enge zin.

Naarmate meer digitale elementen aanwezig zijn in misdaad, zou digitaal
rechercheren een prominent onderdeel moeten uitmaken van het
opsporingsonderzoek.

De definitie van de onderzoekers zal gebruikt worden om een
criminaliteitsbeeldanalyse van cybercrime op te stellen. Op basis
daarvan zullen dan de prioriteiten van de Groep Digitaal Rechercheren
vastgesteld moeten worden. Volgens de onderzoekers is het belangrijk om
de definitie breed in Nederland ingang te doen vinden. Op die manier kan
de samenwerking tussen verschillende instanties beter verlopen en kunnen
politieke, beleidsmatige en financiële keuzen voor de aanpak van
cybercrime verantwoord worden genomen.