Door realista: Vanuit wet-en regelgeving is de volgende eis neergezet omtrent het wissen van informatiedragers:
"In overige gevallen (als secure erase niet mogelijk is) wordt de data twee keer overschreven met vaste data, één keer met random data en vervolgens wordt geverifieerd of het overschrijven is gelukt."
"Secure erase" is een functie die (s)ATA schijven sinds 2001 geïmplementeerd moeten hebben, en waarmee de disk autonoom zichzelf wist, inclusief metadata.. Dat wil zeggen dat je eigenlijk nooit hoeft terug te vallen op andere methoden.
Het is nog wel relevant voor schijven die de "secure erase" niet hebben geïmplementeerd (hele oude schijven, of sommige niet (s)ata-schijven, of als je schijf niet meer goed functioneert. In dat laatste geval is er altijd de oplossing van fysiek vernietigen. Hier zijn heel veel spookverhalen over, zoals het moeten versnipperen tot fragmenten van een bepaalde grootte. Echter, met de moderne schijven (PRML *) is de informatiedichtheid zo groot en zijn de marges voor goed kunnen lezen zo klein, dat een fysieke beschadiging een uiterst effectieve manier is om de hele schijf ontoegankelijk te maken, zelfs voor speciale recovery bedrijven!!! Denk bij vernietiging aan een gat boren door de schijf zelf, of met een pers een pin in de schijf persen zodanig dat de platters zelf verbogen zijn. Het uit elkaar halen van een schijf (best leuk voor een keertje), de koppen verbuigen en de schijf met de hand ronddraaien is ook voldoende want dat beschadigt het oppervlak en maakt de leeskop onbruikbaar. En aangezien de signalen standaard alleen met de originele (individueel getunede) leeskop te lezen zijn is recovery van data ook nagenoeg onmogelijk.
Vor de puristen: beschadigen is niet per definitie gelijk aan wissen, maar bv. bij de WBP is het bij vernietigen van data voldoende om datasets ontoegankelijk te maken, en dat doe je bij fysieke beschadiging van harddisks.
*) zie voor uitleg PRML http://en.wikipedia.org/wiki/Partial_Response_Maximum_Likelihood