Door Anoniem: Omdat gebruikers anders "document1.doc" per ongeluk hernoemen naar "vakantieplanning" en vervolgens gaan klagen dat het bestand, de applicatie of windows kapot is. En voor gebruikers zijn extenties ingewikkeld, allemaal vreemde aflkortingen die ze niet snappen of lelijk vinden (ik heb een keer een gebruiker gehad die allemaal *.doc handmatig had hernoemd naar "document * ", want dat was netter).
Ik kwam een tijdje geleden nog ergens een oude verzameling WordPerfect-documenten tegen die onder DOS met 8.3-bestandsnamen waren aangemaakt. Die hadden de meest uiteenlopende extensies, meestal gaven ze een categorie-indeling aan. In die tijd was het normaal om programmanaam plus te openen bestand op de commandline in te typen.
En dat werkte. Mensen konden het gewoon overzien. Computergebruikers snapten dat je programma's en gegevensbestanden had en dat je een bestand met een programma bewerkte. Nu moet je de mensen de kost geven die denken dat een Word-document een programma is omdat het met het programma-icoontje van Word wordt getoond en Word opstart als je erop klikt. Veel mensen die er nu moeite mee hebben zijn intellectueel prima in staat om het onderscheid te begrijpen, dat konden ze vroeger ook. Het is de wijze van presenteren die verwarring in de hand werkt. Behandel mensen alsof ze dom zijn en je houdt ze naief, en naieve mensen openen malware. Als je programma's en (data-)bestanden als twee gescheiden dingen zichtbaar houdt worden mensen voortdurend herinnerd aan hoe het eigenlijk werkt. En als ze het niet echt begrijpen dan raken ze gewend aan het patroon dat ze zien. Ik denk dat het een verkeerde keuze is geweest om dat soort basale waarheden te camoufleren, expliciet zijn is duidelijker, en mensen kunnen dat echt wel aan.
Je zou dat bijvoorbeeld als volgt kunnen vormgeven. Een bestandsbeheerprogramma laat een soort lijstweergave zien. Een executable heeft een icoon voor de naam staan met ten overvloede nog een rood uitroeptekentje of iets dergelijks dat aangeeft dat dit zelf een programma is. Een data-bestand heeft geen icoon voor de naam maar een lijst erachter, een voor elke applicatie die geschikt is om het bestand mee te openen. Altijd een reeks 'open met'-opties dus. Gebruikers worden er altijd mee geconfronteerd dat je een bestand met een programma opent en dat het hun keuze is met welk programma. In die termen erover denken wordt dan vanzelf een tweede natuur, net als uitkijken voor je de weg oversteekt dat is. Laat het besturingssysteem/bestandsbeheerprogramma niet naar de extensie maar naar de inhoud van het bestand kijken om het type te bepalen (dat lukt op Linux ook) en het wijzigen van de extensie kan niet meer tot problemen leiden.
Ik zeg niet dat dit per se de beste oplossing is, maar inzien dat keuzes die in naamgeving, typebepaling en presentatie zijn gemaakt ongelukkig waren en ze door iets beters vervangen lijkt me heel wat zinvoller dan modegrillen als het opdringen van een smartphone-interface aan desktopgebruikers.