Heb jij een uitdagende vraag over beveiliging, recht en privacy, stel hem aan ICT-jurist Arnoud Engelfriet en maak kans op zijn boek
"Security: Deskundig en praktisch juridisch advies".

Vraag: Regelmatig google ik mezelf om te zien wat er zoal te vinden is. Recent trof ik een kopie van allerlei informatie van mijn LinkedIn-profiel op de site CottusInfo.com. Ik heb ze verzocht dit weg te halen, maar zij geven aan dat ze dat niet hoeven omdat het om een openbare bron ging. Klopt dat?

Antwoord: Naar Amerikaans recht klopt dat, maar naar Europees recht niet.

In Europa beschouwen we persoonsgegevens (persoonlijke data, zoals naam, e-mailadres, IP-adres of wat je gisteren aan het doen was) als iets waar de betrokkene de zeggenschap over heeft.

De term "eigendom" is niet helemaal juist; persoonsgegevens kunnen formeel geen onderwerp van eigendom zijn. Maar praktisch gezien lijkt het er wel sterk op. De betrokkene (over wie de gegevens gaan) kan op elk moment beslissen dat hij niet meer wil dat deze worden gebruikt, opgeslagen of doorgegeven.

De verantwoordelijke (wie de gegevens gebruikt) moet daar gehoor aan geven, behalve als hij een eigen rechtvaardigingsgrond kan vinden in de wet. De bekendste twee zijn de "uitvoering van de overeenkomst" (ik mag mijn debiteurgegevens bewaren ook als die dat niet meer willen) en de "eigen dringende noodzaak" (ik mag IP-adressen loggen voor securityredenen ook als de crackers en trollen op mijn blog dat niet willen).

Bij sites zoals LinkedIn (en zeker kopiesites zoals CottusInfo) is zo'n rechtvaardigingsgrond eigenlijk niet te vinden, in ieder geval niet voor de
gepubliceerde informatie. Als de betrokkene dat wil, moet de site dat verwijderen.

Lastig is echter dat de meeste van deze sites zich onder Amerikaans recht wanen, en daar geldt de regel "tenzij de gordijnen dicht waren bestaat privacy niet". Alles dat je op internet zet, is privacytechnisch vogelvrij. Een site mag dus die informatie overnemen, indexeren en doorzoekbaar maken en houden. Hier en daar kun je nog wel eens op grond van auteursrechten dingen weg laten halen (een biografie of foto) maar voor gewone feitelijke gegevens kun je dat vergeten.

Er zijn plannen voor een Europese privacyverordening die hier strengere regels gaat invoeren, met name over het "recht te worden vergeten" op internet. Dat is geschreven voor situaties als deze. En met grote boeteclausules (tot 10% van de wereldwijde omzet) zou dat recht tanden moeten krijgen. Maar of een Amerikaanse site zich daaraan gaat houden?

Arnoud Engelfriet is ICT-jurist, gespecialiseerd in internetrecht waar hij zich al sinds 1993 mee bezighoudt. Hij werkt als partner bij juridisch adviesbureau ICTRecht. Zijn site Ius mentis is één van de meest uitgebreide sites van Nederland over internetrecht, techniek en intellectueel eigendom. Hij schreef twee boeken, De wet op internet en Security: Deskundig en praktisch juridisch advies.