Door Ot van Daalen: Door Predjuh: Vraag aan de heer van Daalen; waar staat dit of is dit terug te vinden?
Deze verplichtingen vloeien voort uit beschikkingen van het CBP tegen verwerkers (zoals WhatsApp, hogescholen, etc.).
- Het WhatsApp onderzoek kan je hier vinden: http://www.cbpweb.nl/Pages/pb_20130128-whatsapp.aspx
- De beschikking over huisartsenposten en two-factor authenticatie hier: http://www.cbpweb.nl/downloads_med/z2012-00623_DB-Haarlemmermeer.pdf
- De beschikking over hogescholen en XSS/SQL-injectie hier: http://www.cbpweb.nl/downloads_rapporten/rap_2013_beveiliging-persoonsgegevens-studenten-hogeschool-utrecht.pdf
- De beschikking over een ziekenhuis en informatiebeveiligingsbeleid hier: http://www.cbpweb.nl/downloads_pb/pb_20101122_rijnland_ziekenhuis_rapport.pdf
U spreekt ook over een verplichting in een informatiebeveiligingsstandaard voor de medische sector. Welke informatiebeveiligingsstandaard betreft dit? Ik ben bekend met de normen reeks NEN7510 maar hierin staan dergelijke concrete maatregelen niet als zodanig benoemd, ook de ISO27001 beschrijft geen van deze maatregelen dus danig als verplichting. Best practices bieden mogelijkheden tot oplossing maar zijn nergens verplicht....
Dit is inderdaad NEN 7510. Het CBP schrijft daarover in haar beschikking:
Volgens NEN 7510 en -7512 moet de authenticatie bestaan uit twee afzonderlijke kenmerken (twee-factor authenticatie).
Je geeft aan dat het moeilijk is om nuttig advies van het CBP te krijgen. Het CBP zal doorgaans niet van tevoren aangeven of een bepaalde maatregel wel of niet verplicht is: het is aan een organisatie zelf om daarvoor een goed onderbouwd beleid te ontwikkelen en dat te implementeren. Als je dat vervolgens overtuigend richting het CBP kan brengen, dan is het risico dat het CBP vervolgens zal handhaven heel klein.
Je kan die terughoudendheid van het CBP om concrete adviezen te geven ook positief zien: het betekent dat organisaties meer vrijheid hebben om hun informatiebeveiligingsbeleid aan te passen aan hun specifieke wensen en eisen.
Aller eerst hartelijk dank voor je antwoord. Het is inderdaad moeilijk om concrete informatie te krijgen van het CBP, het is een beetje alsof je aan een agent vraagt hoe hard je mag rijden een weg en die antwoord; "...dat zeg ik niet maar als je te hard rijdt krijg je van mij een boete..." Natuurlijk begrijp ik dat de wijze waarop de regels zijn opgesteld een bepaalde vrijheid creëren maar ook ruimte voor andere interpretatie terwijl eenduidigheid zaken makkelijker maakt, immers stellen we voor een auto ook harde eisen aan veiligheidsmaatregelen voor deze de weg op mag en hebben voor gewoon een duidelijk limiet voor de snelheid. Het zou wat zijn als iedereen aan de hand van een zelf gemaakte risicoanalyse mag bepalen welke of zij gordels in hun auto zetten en wat de maximum snelheid is die waar gereden mag worden.....
Ik kan het misschien gemist hebben, maar volgens mij betreffen de verwijzingen onderzoeken en conclusies zoals het CBP het wet interpreteert en geen uitspraken van een rechter die heeft bevestigd dat de wet op de juiste manier is geïnterpreteerd door het CBP.
Ik heb de genoemde documenten er eens bij gepakt, maar kan de concrete verplichting van two-factor authenticatie niet terug vinden, ik citeer (NEN7510:2004):
"
11.2.3 Keuze van authenticatiewijzeEr moet minimaal een wachtwoordsysteem worden gebruikt om de identiteit van een gebruiker bij toegang te verifiëren. Naast wachtworden
kunnen andere technologieën voor gebruikersidentificatie en authenticatie worden toegepast, zoals biometrie en het gebruik van identificatietekens (hardware tokens). Door het toepassen van "smartcards" kan meer zekerheid worden verkregen (sterkere authenticatie). De keuze van een passende authenticatiewijze moet op basis van een risicoanalyse worden bepaald. Bijzonder aandacht moet daarbij worden geschonken aan toegang via externe verbinding en openbare netwerken."
Dit is afkomstig voor uit de NEN7510, deze is (volgens mij) verplicht voor zorgorganisaties maar niet voor organisatie die medische gegevens verwerken, immers hoeven die geen zorgorganisaties te zijn. Overigens heeft u het over "toegang tot medische dossiers", ik ken geen ziekenhuis dat two-factor-authenticatie gebruikt voor de toegang tot bijv. het archief. Soms hangen medische dossiers (geheel of gedeeltelijk) aan het eind van het bed of liggen ze opgestapeld en onbeheerd ergens op een balie, er is dan in mijn optiek geen sprake van beveiligde toegang, laat staan of de gegevens in dat dossiers überhaupt worden gecontroleerd nadat deze onbeheerd zijn achtergelaten.
De NEN7512 zegt iets meer over het minimale niveau, echter is deze (volgens mij) niet verplicht in de zorg maar meer een "richtlijn".
Maar goed als de NEN7512:2005 inhoudelijk bekijk, wordt hier gesproken over 4 authenticatie methoden, van een gebruikersnaam en wachtwoord tot aan certificaten. Het minimale niveau wordt vervolgens gekoppeld aan deze risicoanalyse. Echter ontbreekt een methode voor deze analyse, vanuit welke optiek de analyse uitgevoerd dient te worden, "herstelbaarheid" wordt niet gedefinieerd (hoe hestel je bijv. een ongeautoriseerde toegang tot gegevens?, je kunt de kans tot herhaling mogelijk beperken, maar "het incident" kun je niet herstellen).
Nu zullen professionals wel goede risicoanalyses uitvoeren maar kom ik het vaak zat tegen dat men met goede intenties een risicoanalyse heeft opgesteld en vervolgens gesteld dat "Hacking/Ongeautoriseerde toegang" tot een zeer klein risico behoord aan gezien zijn organisatie de afgelopen 25 jaar nog niet een dergelijk incident heeft meegemaakt... (achteraf: mede omdat er geen degelijk detectie mechanisme was)... deze beste meneer dacht werkelijk dat hij zijn zaakje top in orde had en feitelijk heeft hij alles gedaan wat in de normen staat maar een expert zal er bij staan te lachen......
ik ben meer voorstander van een concrete benadering, waarbij je gewoon beschrijft welke gegevens in welke situatie aan welke beveiligingsmaatregelen moeten voldoen. Zoals; persoonsgegevens moeten minimaal 128 bit AES versleuteld tijdens opslag, transport en buiten de bewerking of gebruik van de gegevens.