Eigen schuld als je het mij vraagt. Van mij is niet eens ergens een foto te vinden op het web, laat staan een waar ik op een manier te zien ben dat een werkgever me spontaan niet meer hoeft...

Hoe weten de jongeren zo zeker dat ze om die reden zijn afgewezen? lijkt mij eerder dat bedrijven een van de standaard afwijzingen opgeven zoals "U past niet in ons bedrijfsprofiel" of "Na overweging gaan we verder met een andere kandidaat" etc, dan dat ze zeggen van Goh, je hebt veel werkervaring en een mooie CV. maar door die foto's op facebook kiezen we toch liever een ander.

Jaja, geef de kinderen maar weer de schuld. Waarom denk je niet om de kinderen? De kinderen!

Van mij ook niet. Die afwezigheid hielp ook niet met het banenvinden, overigens. Damned if you do, damned if you don't.

Merkwaardig genoeg zijn de meeste sociale netwerkprofielen ook gemaakt voor het communiceren met vrienden en niet met (potentiële) werkgevers. Daar zijn websites zoals Facebook ook voor gebouwd, naar het schijnt ;-).

Als je voortdurend voorzichtig moet zijn op een sociaal netwerk gaat de lol er ook wel een beetje af, denk ik. Gelukkig kun je ook een anoniem Twitteraccount hebben. En Facebook, daar begin ik niet aan.

Ik heb een redelijk anoniem Google+ account, maar kijk alsnog uit wat ik deel. Ik heb onder andere de circles (engels): friends, family, non-work related, dutch, subscriptions, etc. Op die manier is het goed te beheren dat mensen alleen dingen zien die ze horen te zien.

Je selecteert toch ook naar wie je een e-mail stuurt? Ik vind het hetzelfde voor sociale netwerken. Iets meer werk dan alles publiekelijk of met alle vrienden delen, maar ik vind het niet vervelend om te doen.

En alsnog, hoe voorzichtig je ook bent op je Facebook pagina en alles netjes afschermd voor alleen "vrienden"....
Toch kan een van je "vrienden" jou foto's gebruiken en het uiteindelijk tegen je gaan werken als het hierdoor ergens anders opduikt....

Je kan beter bepaalde foto's gewoon nooit plaatsen, ook niet voor een selecte aantal "vrienden"...

Een privé Facebook account is helemaal niet erg. Je mag best een privé leven hebben en jouw potentiële nieuwe werkgever mag dat best zien. Zorg er echter voor dat de informatie die jij over jouw privé leven geeft, niet jouw professionele carrière in de weg zit.

Bij ALLES wat je op internet wilt zetten moet je eerst nadenken en vragen aan jezelf: zou deze informatie op de voorpagina van de Telegraaf mogen staan zonder dat het voor mij negatief uit zal vallen?

Foto's die je liever niet aan potentiële werkgevers wilt laten zien, plaats die dan ook NIET op je facebook profiel! Ook niet wanneer die alleen door je vrienden gezien kunnen worden, simpelweg omdat die vrienden(?) deze foto's eenvoudig kunnen kopiëren en elders op het internet beschikbaar maken.

Dat maakt u dan juist verdacht, u heeft zeker iets te verbergen, ik zou u niet aannemen.

Volgens mij zijn ze de baan misgelopen wegens hun gedrag en niet vanwege een foto. Het is hooguit dat Facebook duidelijk maakte om wat voor soort persoon het ging.
Voor hetzelfde geld hebben anderen juist een baan gevonden dankzij Facebook omdat daar bleek dat het juist om een heel geschikt persoon ging.

Mijn conclusie hieruit, Saai leven.
Het is onzin dat mensen beoordeeld worden op een facebook foto. Hoe iemand in het prive leven is zegt niets over hun werkzaamheden en hoe goed ze dat kunnen uitvoeren. Je moet lol kunnen maken in het prive leven, ja lol word vaak geuit in rare fotos want daar kan je op terug kijken en denken hahaha wat heb ik het toen gezellig gehad. Dat werkgevers hier op selecteren geloof ik niet zo zeer, ookal heeft het wel een lichte invloed. Als je op solicitatie komt en je hebt de competenties zal het denk ik niet heel veel uitmaken dat er een paar rare foto's van je op het internet staan( tenzij het een voorbeeldfunctie is)

Als met al vind ik het een grote berg onzin dat mensen op hun prive gedrag beoordeeld worden.

Iemand die onvindbaar is heeft iets te verbergen, al ben ik zelf ook redelijk onvindbaar, niet omdat er niets van mij op internet staat maar eerder omdat achternaam zo vaak voorkomt dat het vele pagina's met hits geeft...

Zegt "Anoniem". De ironie. Daarnaast vraag ik me wel af of u dan ook mensen die thuis gordijnen hebben hangen weert.

Overigens is sociale media bij mij nog nooit ter sprake gekomen tijdens een solliciatiegesprek. Bij jullie (=alle lezers hiervan) wel dan?

Woa, mensen hier boven mij lijken wel mijn vader. Wat is er in godsnaam mis als er foto's van jou op internet te vinden zijn? Je wordt sws de hele dag al opgenomen als je door de stad loopt, er is echt 0,0 reden om social media te mijden omdat je bang bent dat dat negatieve gevolgen op je carriere kan hebben. Om afgewezen te worden bij een solicitatie door je social media gebruik, moet je echt allemaal nazi foto's op je facebook hebben staan ofzo :S

@Eigen schuld: Onzin!

Even hypothetisch:
Weet je nog (vast niet want je was te ver heen) dat feestje waar je veel te veel gedronken had en je uiteindelijk via de brievenbus het huis binnen wilde komen? Dat was werkelijk een hilarisch moment! Ik heb daar een foto van gemaakt en die op mijn facebook account geplaatst. Owja ik jouw naam in die foto getagged. Leek me wel zo handig.

Tada, dan kun je dus wel zeggen dat er geen foto van jou te vinden is maar wat jij niet weet, dat weet jij niet!

Je klinkt niet als iemand die wel eens aan de beslissende kant van sollicitaties gezeten heeft.
Het gaat nooit alleen om werk skills, maar ook of de persoon een geschikte collega lijkt te zijn. En naarmate de functie wat zwaarder wordt, zijn ook softskills/inschattingsvermogen iets wat verwacht wordt.

Iemand die publiekelijk demonstreert dat niet te snappen valt dan af.
Dansen op een autodak ? Brievenbuspissen ? Genoeg mensen die dat , in een toestand, lollig vonden . Ik hoef ze niet als collega.
Zondagnacht toeterzat, en maandag 'zo, ff ziekgemeld' . En dan ook nog zo stom om te denken dat mensen die dan het werk moeten overnemen en in hun sollicitatie panel zitten dat niks zou kunnen schelen.

Je hebt 'rare foto's' en 'lekker gek doen', en andere 'rare foto's' . Bij sollicitaties is het niet "een werkgever" die kijkt, het zijn doodgewone mensen en in de laatste ronde meestal de mensen die direct met je moeten werken.
Bijvoorbeeld de afdelingsmanager of het teamlead, en iemand die direct je collega wordt. Mensen die , als je het wordt, dagelijks met je te maken hebben.
Staan er van jou dingen die *die mensen* het idee geven dat ze jou niet moeten hebben als collega, ga je het niet worden. Duh.

En natuurlijk zit er speling per bedrijf/sector en functie. Ongetwijfeld heeft de reclamewereld een ander idee van wat 'gewoon moet kunnen' in je eigen tijd dan de gereformeerde kerk.
Als je dingen publiek hebt, bedenk dus hoe het overkomt _bij anderen die jou niet kennen_ . En er niet bij waren.
Geweldig, Monty Python. 'Don't mention the war' doen, en de foto op het verkeerde (juiste) moment is leuk.Voor mensen die je kennen en erbij waren, bijvoorbeeld.
Zonder de context en jou te kennen kan het zomaar 'een andere kandidaat paste beter bij de functie' opleveren.