Door Erik van Straten: 06-01-2016, 21:19 door Anoniem: Van de Samsung SSD's weet ik dat hun Magician software een "Secure erase" optie biedt.
Probleem: je weet niet precies wat dit doet, je kunt het niet controleren en dus weet je ook niet zeker of het echt werkt. Op security nieuwssites heb ik veel te vaak gelezen dat encryptie niet werkte zoals geadverteerd. Bij zeer gevoelige informatie (wat dat is moet iedereen maar voor zichzelf uitmaken) kun je ervoor kiezen om het zekere voor het onzekere te nemen, vandaar mijn bijdrage bovenaan.
Wat slecht van mij, helemaal over deze post heen gelezen.
Er zijn nogal wat issues bekend met "secure-erase" software van fabrikanten. Soms werkt het niet op meerdere partities (recovery-partitie is een bekend voorbeeld), soms werkt het niet met GPT, soms kan het alleen overweg met NTFS, soms worden "lege" cellen niet overschreven. Bijna altijd krijg je dan een onbegrijpelijke foutmelding; zo kan Samsung de melding geven dat de betreffende drive "frozen" is, wanneer deze niet over een MBR beschikt. En kom er dan maar eens achter wat er precies aan de hand is! (Of klik op OK, in de veronderstelling dat het gelukt is *kuch*)
Ik sluit me wat dat betreft dan ook aan bij
Erik van Straten.
Door Erik van Straten: 06-01-2016, 21:19 door Anoniem: Wat ik me ook afvraag, is of bij de verschillende chipvernietigingsmethoden geen giftige/kankerverwekkende stoffen in de lucht vrijkomen?
Ik vermoed dat dit erg meevalt. Zeer fijn slijpsel kan zich echter in longblaasjes vastzetten; vooral inerte materialen, die niet oplossen of eruit etteren kunnen lang blijven zitten en daardoor mogelijk kanker veroorzaken. Maar ook kunnen stoffen zeer giftig zijn; bijv. beryllium poeder (ook de legering met koper) heeft een zeer lage MAC-waarde (zie
https://nl.wikipedia.org/wiki/MAC-waarde, voor Be zie
https://en.wikipedia.org/wiki/Beryllium#Precautions). Maar ik vermoed dat Beryllium nauwelijks wordt gebruikt in gangbare halfgeleiders. Het gebruikte soldeer hoort tegenwoordig loodvrij te zijn (ROHC). Tenzij je dag in, dag uit, Flash-chips gaat afslijpen verwacht ik geen gezondheidsrisico's - maar garanties geef ik niet.
De meeste problemen zijn te voorkomen door het gebruik van PBM (Persoonlijke BeschermingsMiddelen); handschoenen (bijtende stoffen), stofmasker (stof), en een bril (wegspringende delen).
Echter, wanneer men zelf gaat boren, slijpen of andere verspanende technieken toepast waarbij frictie optreedt, kan de temperatuur van materialen dermate hoog oplopen, dat deze gasvormig worden.
Deze gassen stollen (desublimeren - verrijpen) vervolgens, en vormen stofdeeltjes die dermate klein zijn, dat deze makkelijk door een stofmasker heendringen, en vervolgens diep in de longen doordringen, of zelfs via de huid binnen kunnen dringen.
Tevens kunnen gebruikte materialen onder invloed van verhoogde temperatuur met elkaar gaan reageren, met alle mogelijke gevolgen van dien (intoxicatie, brand of explosie).
Datzelfde is dus -logischerwijs- ook van toepassing op het gebruik van een magnetron, hoog voltage, of de open haard.
Klinkt misschien vergezocht, maar zolang ik het niet uit kan sluiten, kan ik het ook niemand aanraden.
Sowieso zijn alle kool-waterstof verbindingen (kunststoffen) schadelijk voor de mens, de meeste zijn carcinogeen (kankerverwekkend), of mutageen (aantasten van erfelijk materiaal), afgezien nog van de metalen die zijn gebruikt.
De meeste van de meest schadelijke grondstoffen mogen inderdaad niet meer worden gebruikt, maar dat is geen garantie, zeker niet voor producten uit bijv. China (alle respect, maar als dat al gebeurt met melkpoeder voor babyvoeding...)
Voor de mensen die dat allemaal maar kul vinden, prima, maar Google dan eens op e-waste India of iets dergelijks.
Quote:
Dangerous recycling operations:
For the approximately 20% of discarded electronics that are collected in the name of recycling, it’s estimated that between 50 to 80% of them never really get recycled, but instead are exported to developing countries, a much more profitable disposal method. In the electronic waste hubs of China, Vietnam, India, Pakistan, Philippines, Ghana, and Nigeria—which lack the infrastructure to safely manage hazardous waste—electronic components are openly burned, soaked in acid baths, dumped into rivers, or stockpiled for scrap recovery, creating serious environmental and health impacts due to the toxic lead, cadmium, barium, beryllium, mercury, and BFRs contained in the products. When many of these brominated flame retardants are burned, the emit deadly dioxin and furans, which workers and nearby residents may inhale, or which may land on crops and grass, and be absorbed via the food chain.Ik vind persoonlijk, een aantal van de bovengenoemde opties, nogal overeenkomen met de gebruikte processen in dergelijke landen.
Door Erik van Straten: 06-01-2016, 22:38 door Anoniem: Door Erik van Straten: dat je vermoed ...
(/taalnazi: zéér zeldzame fout uwer zijde Touché! Ik vermoed (nu wel zonder t) dat je gelijk hebt ;-) Dank voor de complimenten!
Hahahaha no offense, wand tad gebeurtd mij ook wel eens.
And credit where credit's due.Door Erik van Straten: Als er maar 1 iemand is die wat aan mijn bijdrage heeft, ben ik al tevreden. Bovendien hoop ik dat lezers met andere/alternatieve slimme/practische/veilige oplossingen komen.
+
Dat is zeker een goed idee, maar ik moet bekennen dat ik zelf zelden handleidingen (vaak slecht vertaalde vodjes) lees van dat soort dingen, die meestal vooral waarschuwen voor inslikken door kinderen jonger dan 3 jaar en dergelijke.
Dat siert je, en het is ook mijn gedachte, bij dat 'handleiding'-idee.
Bovendien staan wij Nederlanders er nu eenmaal om bekend, dat wij eerst lekker zelf gaan prullen. Die handleiding wordt meestal alleen gebruikt om te bepalen waarom iets kapot is gegaan ;)
Door Erik van Straten: 06-01-2016, 22:38 door Anoniem: Plus, belangrijke data standaard versleutelen natuurlijk, dan doet heel dit issue er niet meer toe.
Absoluut. Maar als je, bijv. als systeembeheerder, met USB-sticks rondloopt, kom je altjd systemen tegen die jouw encryptiesoftware niet ondersteunen. Het gemak dient dan de mensch...
Absoluut 110% mee eens.[/rant]Om nog niet eens te beginnen over het
"Heb je een watervaste stift?" "Ja hoezo?" "Nou, dan ik kan ik dat wachtwoord gewoon op de stick zetten, wel zo makkelijk..." "Serieus? Maar 12345 is toch niet moeilijk te onthouden?"(Letterlijke discussie tussen collega en teamleider, over een stick met cliënt-gegevens, afgelopen jaar. Ik lag helemaal dubbel (grotendeels door schaamte) en ben vervolgens maar eens gaan babbelen met onze facilitair manager. Die kon er minder hard om lachen gelukkig.)[/rant]
--------------------------------------------------
Door Anoniem: Het is weer eens wat nieuws. Ik heb hier als consument voornamelijk te maken met USBs die juist niet meer hun data toegankelijk willen maken, oftewel door de kinderen mishandelde USBsticks en zelfs een MP3 speler die niet meer aan te spreken is. Ben wel benieuwd of een onverlaat hier de data nog af zou kunnen halen als ik ze gewoon weggooi, en zo ja, zou ik graag weten hoe ;-) want dan kan ik dat zelf proberen.
Wat
Erik van Straten schrijft, plus:
Vaak is het, in dergelijke gevallen, niet de data-drager, maar de connector die het begeeft.
Dan kun je de chip dus, theoretisch gezien, overzetten naar een andere connector en alsnog de data uitlezen.
Dat is natuurlijk wel het betere knip-plak-scheld-en-pruts-werk, maar ik kan melden dat ik het met een reguliere HDD, meermalen, voor elkaar heb gekregen, zowel privé als voor een oud-werkgever.
In het geval van een leuke bitcoin-wallet, zou ik die moeite wel nemen in ieder geval.
--------------------------------------------------
NB:
Ik heb zojuist geprobeerd een USB stick (Tails) onbruikbaar te maken d.m.v. een elektromagneet (omgebouwde 380V motor van 3kW). Ik voelde de sleutels bewegen in mijn broekzak, dus krachtig genoeg lijkt me.
Resultaat: een nog steeds prima werkende, bootable USB met Tails.
Ik heb Tails gebruikt, om de data integriteit te controleren, want 1 ontbrekend bitje zou al een probleem kunnen zijn bij een bootable OS, in tegenstelling tot bij bijv. mediabestanden.
En ja -natuurlijk- heb ik de data voor- en achteraf even gehasht, er is geen verschil.
Ik blijf er dan ook bij, dat je Flash-geheugen, het beste tot de nok toe vol kan zetten met onbelangrijke data, alvorens deze te formatteren, als zijnde consument. Bij grote volumes, (vooral op oude USB), kan dat wel lang duren natuurlijk.
Als professional (aansprakelijkheid), zou ik een gespecialiseerd bedrijf aanraden.
(Of het aan je kinderen geven en zeggen dat ze er héél voorzichtig mee moeten zijn, dat werkt natuurlijk ook. Maar verder zijn ze wel heel lief hoor!)