Dank. Alleen lukte dat niet (misschien maakte ik een fout of zo). Groeten van Pierre.

Uiteraard prima om altijd eerst te zorgen om de nodige data voor jezelf veilig te stellen (overzetten, backup),
en dat daarna anderen niets meer van je data terug zouden kunnen halen op het toetsel dat je wegdoet.
Nogal wiedes.
En zit er iets in het toestel dat je zelf kunt gebruiken of verkopen: wie houdt je tegen om dat er eerst uit te slopen?

Wat er daarna nog overblijft, kan je gerust milieuvriendelijk wegdoen: milieustraat is één van de mogelijkheden.
En zit er bijv. een repaircafé in de buurt? Misschien hebben zij er iets aan om een onderdeeltje dat nog goed is te bewaren en later over te zetten naar een telefoon waarvan dat onderdeeltje defect is, en zo een oude telefoon van iemand anders daarmee weer bruikbaar te maken.

Standaard reactie:

Misschien je oude Nokia weer van zolder halen en deze hergebruiken, goed voor het milieu, energiezuinig en nog veilig ook.

Smartphones zijn sowieso niet echt veilig om data op te bewaren, ook als ze nog in je bezit zijn. Als je ze wist en daarna het moederbord in de magnetron stopt, de geheugenchips eraf trekt, overbreekt en deze een keer met barbequen tussen de briketten legt, dan kan de rest van de telefoon netjes gerecycled worden. Er zitten namelijk zeldzame materialen in die gerecycled kunnen worden en waarvan het delven vaak onder minder frisse omstandigheden gaat. De verbrandingsoven is dan een beetje zonde.

Gemeentelijke afvalstations recyclen ook. Niet alles gaat automatisch naar de verbrandingsoven.

Ik beschouw alle datadragers als risicovol met betrekking op persoonlijke data. Het milieu draag ik echter ook een warm hart toe dus herken ik het vraagstuk wel. Ik denk wel dat mijn verantwoordelijkheid maar zo ver gaat, ik kan er geen rekening mee houden dat onder water en achter de schermen er zaken gebeuren die mijn goede intenties teniet doen.

Als er datadrager de deur uit gaat is sowieso alle data eraf. Daarnaast lever ik (indien mogelijk) het apparaat en de accu los van elkaar in. Zo wordt de verleiding om het apparaat nog in te zetten een stuk minder groot. Bij computers en laptops is het vrij eenvoudig wat er verder mee gebeurt want harde schijven kan ik altijd nog wel ergens voor gebruiken tot ze echt versleten zijn. In die gevallen gaan er een paar gaten doorheen. Aangezien ik voornamelijk Windows gebruik hoeven de inlichtingendiensten sowieso weinig moeite te doen voor mijn data en laten ze de doorboorde schijven wel met rust.

Telefoons zijn anders maar niet perse lastig. Als het leegmaken niet goed genoeg werkt dan gooi ik er bijvoorbeeld cyanogen op wat mij wat meer mogelijkheden geeft en mijn data goed overhoop gooit. Wat je vooral niet moet vergeten is om het toestel te koppelen aan een ander (leeg) Google account of in geval van Microsoft te ontkoppelen van je account. Ook handig met Facebook etc... Mocht iemand met je toestel aan de haal gaan dan kunnen ze niet zomaar bij je gekoppelde accounts.

Makkelijk is natuurlijk de boel aan flenters slaan met een hamer... maar ja... moeilijk doen is soms wel zo onderhoudend.

Ik trek alle elektronica na hun bruikbare lifecycle uit elkaar (nadat ik ze software matig zo veilig mogelijk gewist heb waar mogelijk). Batterijen gaan in de batterijen box, alle plastics gaan gewoon bij het vuilnis, alle schroefjes in de schroefjesbak, en de uiteindelijke elektronica (voornamelijk printplaten dus) maak ik meestal fysiek kapot. Ook gebroken printplaten (of die waarvan je de memory chips kapot gehamerd hebt), kun je nog altijd prima als oude elektronica bij de milieustraat inleveren hoor.
Recyclen is immers niet het apparaat hergebruiken, recyclen is door middel van wat chemische procesjes de waardevolle metalen terug te winnen van de elektronica. Dat kan ook prima als een printplaat gebroken is...