Nee, maar je moet natuurlijk ook niet uit het oog verliezen dat je perongeluk (ook) verkeerde mensen beschermt.

Wie heeft er uiteindelijk het meeste baat bij privacy? Niet de onschuldige burger die gewoon door zijn of haar leven gaat.

Privacy-bescherming mag er onder geen beding toe leiden dat opsporing naar rotte appels wordt bemoeilijkt, in algemene zin, niet beperkt tot terroristen.

Let wel: hierbij doel ik puur op de privacyverhouding overheid <-> burger/bedrijf/organisatie, niet de verhouding tussen burger/bedrijf/organisatie <-> burger/bedrijf/organisatie.

Als ik deze lijn doortrek heb je dus niks tegen de manier van informatie verzamelen van een dienst als de stasi?

Privacy-bescherming mag er immers onder geen beding toe leiden dat opsporing naar rotte appels wordt bemoeilijkt, in algemene zin, niet beperkt tot terroristen.

Ik heb geen notie van de werkwijze van de Stasi. Ofschoon enige kanalisatie altijd is gewenst om contrôle te kunnen behouden en de betrouwbaarheid te kunnen toetsen. Anders heb je helemaal niets aan de vergaarde informatie.

Natuurlijk is het begrip 'rotte appel' erg rekbaar: maar werd hier duidelijk de strekking van crimineel bedoeld - niet die van bijvoorbeeld 'anders denkenden' e.d.

Terroristen en criminelen verhullen graag hun praktijken: anders worden ze opgemerkt. Die mensen hebben dus het meeste baat bij privacy-bescherming.

Daar zul je toch ook rekening mee moeten houden.

Toch zie ik op plaatsen met bijvoorbeeld camera-toezicht opmerkelijke verbeteringen. Gewone mensen voelen zich veilig en de louche figuren blijven weg: die willen niet in beeld.

Goedwillende burgers hebben in principe niets te vrezen van de overheid, toch? We kunnen De Overheid toch vertrouwen? Bush? Of wat te zeggen over multinationals als Microsoft of verzekeringsmaatschappijen. Ik wil niet dat die privé dingen over mij weten, welke produkten ik koop, of ik rook of niet, etc, etc.

Ook de brave burgers zullen worden genaaid door de machthebber.

Het spijt me zeer, maar ik heb echt VEEL te weinig vertrouwen in de mensheid in het algemeen om mijn privacy op te geven.

Het is maar net of je gewend bent open te zijn of juist heel gesloten. Waar heb je voor te vrezen wanneer jij gewoon goed in het leven staat. Er is dan toch geen noodzaak tot het verhullen van iets? Het is dan wel puur theoretisch, maar toch.

Die overheid: die hebben we toch echt zelf gekozen met z'n allen (het is hier gewoon een democratie). De overheid is er niet alleen voor hunzelf, noch tegen het land, maar in dienst voor het land.

Zij zijn de aangewezen instantie om enige zaken te kanaliseren/reguleren en te controleren.

Je zult toch een entiteit moeten kunnen vertrouwen voor die hoogst verantwoordelijke taak. Waar nodig aangevuld met heldere contrôle mechanismen.

Dat hangt af van de doelstellingen die je hebt.
Het is misschien interessant, als je geen notie hebt van de werkwijze van de Stasi, je hier in te verdiepen. Misschien dat je dit andere inzichten omtrent het belang van privacy kan geven.
Wie garandeert mij dat de informatie over mijn denkbeelden in de toekomst niet misbruikt zal worden?
Natuurlijk moet je een balans vinden tussen opsporingsmiddelen en privacy, die middelen dienen echter wel altijd proportonieel toegepast te worden. De vraag is ook wat er onder opsporing wordt verstaan, is dat proactief zoeken naar misstanden, of afgaan op een aangifte van een persoon?
Of vind je het privacy sowieso onzin, omdat je stelt dat je 'toch niks te vrezen' hebt.

Zie jij dat, of is dat zo? Zie ook [url=http://nu.nl/news.jsp?n=211537&c=13]dit artikel[/url]

In deze de juisten beschermen, niet de rotte appels.
Het mag niet zo zijn dat een crimineel die gebruik maakt van verhullende middelen zoals een proxy/anonimizer omwille van 'privacy-bescherming' straffeloos bijvoorbeeld een onderneming in zuivelproducten kan afpersen.
Dat zal ik zeker niet nalaten (suggesties met betrekking tot lectuur e.d. zijn welkom).
Die garantie heb je nooit omdat elk geïsoleerd gegeven in meer of mindere mate van zowel een positieve lading danwel negatieve lading kan worden voorzien afhankelijk van de factoren zoals deze in de omstandigheid op dat moment van toepassing zijn. Jijzelf blijft altijd de sleutelfiguur. Je hebt geen grip op wat mensen denken, kunnen denken of wat ze er van maken. Dus wanneer bijvoorbeeld jou denkbeelden - wat deze dan ook in mogen houden - in de toekomst misbruikt zouden worden, ben jij de aangewezen persoon dat te corrigeren en in perspectief te plaatsen met je intenties.
Dat zie je in het klein bij relaties tussen mensen: "Dat is niet waar,...<insert motivation>", dat zie je in het groot bij (wereld) politiek.
Het zal niet de eerste keer zijn dat iets goeds tot iets kwaads wordt omgekeerd en vice versa.
Dat komt omdat je altijd te maken hebt met individuen met hun geheel eigen ervaringen, gedachten, meningen en dus hun eigen (gekleurde) interpretatie bezigen. Alles is dus in wezen zeer relatief. Waarop men tracht juist te anticiperen, waarvan deze gedachtenwisseling een voorbeeld is.
Ik denk niet dat ik die vraag zomaar kan beantwoorden omdat de materie vrij complex is: ik denk dat zulks een op zichzelf staande balans vertegenwoordigd. Je hebt aangiften, tips, geluiden/signalen en je hebt vermoedens, waarvan de eerste twee de meeste motivatie en richting geven. Het derde geeft voldoende motivatie om af te gaan tasten, maar geen richting. Het vierde, tevens laatste, geeft noch motivatie noch richting.
Spoor je proactief op vergrijp of op (type) personen en/of groeperingen?
Het maakt de beoordeling er niet gemakkelijker op, tenzij je het categoriseerd in feitelijke waarschijnlijkheid.
Indien met redenen omkleedt het feitelijk zeer waarschijnlijk is dat een strafbaarfeit werd/wordt voltrokken, zul je aan opsporing moeten doen.
Dat is een feit.
Privacy vind ik zeker niet geheel onzin, maar kom je dan uit op belangen. Privacy is bijvoorbeeld voor bedrijven van belang om concurrentie (andere bedrijven) op afstand te houden. Die zullen wij ook niet in onze keuken laten kijken, natuurlijk niet. Maar de belastingdienst (overheid) mag bijvoorbeeld gerust komen: daar staan de boeken, veel plezier ermee.
Ik doel dan ook puur op privacy in relatie met overheid (overkoepelend orgaan, ten dienste van het algemeen belang), niet in relatie tussen mensen/bedrijven/instellingen versus mensen/bedrijven/instellingen - ieder individuele maar ook gedeelde belangen vertegenwoordigend.
Criminaliteitsbestreiding is in het algemeen belang.
In Rotterdam is men overwegend enthousiast en zie je weldegelijk vooruitgang bij eerdere problematische gebieden waar men camera toezicht is gaan toepassen, al of niet aangevuld met extra lokale verordeningen.
Toegegeven dat er daarnaast geluiden opgaan van fragmentatie (verspreiding) van het probleem over de gehele stad. Het zou zo wellicht beter beheersbaar zijn. Laten we hopen dat het ook in de toekomst als zodanig zal blijken.

Excuses overigens voor m'n slordige typefouten, waar ik meer aandacht aan zou moeten schenken.

Dat is allemaal in orde voor zolang jij deel uitmaakt van de meerderheid die die overheid kiest.

In ons democratisch Vlaanderen wint extreem rechts meer en meer aan populariteit. Als deze mensen ooit aan de macht komen, wil ik *niet* dat zij mijn doen en laten kunnen volgen, hoe democratisch ze dan ook verkozen mogen zijn.

Mooi gesproken