Case:
https://www.ad.nl/binnenland/voicemail-legt-bizar-gesprek-essent-verkopers-vast-zo-denken-ze-echt-over-potentiele-klanten~a8b4b607/

Eindresultaat: Twee jonge, enthousiaste en gemotiveerde verkopers op straat gezet. Die blijkbaar door falend management niet tijdig en juist zijn bijgestuurd, en door een falend bedrijfssysteem ongemerkt zijn opgenomen in een privegesprek. Dat ook nog wijd open door de firewall op de voicemail van een buitenstaander kwam te staan.

Vraag 1: Had de vrouw die deze onverwachte prive conversatie op haar voicemail kreeg (en natuurlijk ook kon begrijpen dat dit een prive gesprek op de werkvloer was) deze zomaar in de publiciteit mogen brengen? Omdat ze zelf even niet meteen een baas aan de lijn kon krijgen?

Vraag 2: Het bedrijf staat blijkbaar bekend als om irritante ongevraagde telefoons, en ongevraagde essent-electrameter-jehovas naar deuren te sturen, die dan ook nog zelf verkeerd voorgelicht zijn. Zo merk ik op uit het artikel. Heeft personeel dat daar werkt dan zelf nog recht op privacybescherming. Want er is op dit moment toch genoeg ander werk te vinden?

Verder wel een prachtig lek matuurlijk. Over hoe die aggressieve verkopers onderling spreken en denken. De privacylekster mag van mij persoonlijk een medaille. We blijven allemaal maar veel te beleefd tegen aggressieve verkoop. Of we worden boos. De derde weg wordt zelden bewandeld. Gratis entertainment. De leukste is om helemaal niet in te gaan op wat er gemeld wordt maar een heel verhaal over jezelf te gaan vertellen. Of een paar gedichten voor te lezen. Wat helemaal niets te maken heeft met wat ze willen verkopen. Als je tijd hebt. Ze bellen tenslotte op hun kosten. Elke vraag die ze stellen beantwoorden met misschien, of het zou kunnen, maar.... en dan over iets totaal anders beginnen (niet moeilijk, kijk om je heen en het eerste wat je ziet, daar begin je over). Een andere leuke is om te vragen of ze dat laatste nog even kunnen herhalen. En als ze dat dan terug voorlezen, dan zeggen, nee, die zin daarvoor! Dat zo lang mogelijk volhouden, en dan zeggen sorry, ik begrijp helemaal niets van dit gesprek. En dan ophangen. Er zijn zoveel leuke beleefde dingen te bedenken om op zulke colportage te reageren! Vragen of ze een computer hebben. (Hebben ze). Of ze even wat op google op kunnen zoeken voor je. Bieden ze dat aan, wikipedia, het chinese keizerrijk, of het romeinse. En of ze het hele verhaal even voor kunnen lezen. Tot de laatste keizer natuurlijk, want het is je holbby om dat allemaal te weten, maar ook dat eens van een ander te horen. Een gemakkelijke is dan weer om te zeggen, ow jee wat interessant, maar ik moet dringend naar het toilet. Momentje. En dan kijken hoe lang ze het wachten volhouden. Bellen ze nog eens terug, ow jee, interessant, maar er staat juist iemand van essent aan de deur, momentje. Ik hoor hiernaast iemand gillen, ik moet echt even gaan kijken, momentje. Telefonsiche verkopers. Ze kunnen je dag verzieken met storen. Maar pak je het creatiever aan, dan heb je voor de komende 5 jaar annecdotes voor elke verjaardag. Ze vragen er toch zelf om als ze bellen? En over hoeveel respect ze voor klanten hebben, dat is nog mooi maar eens uitgelekt. Misbruik ze terug voor je eigen plezier!