Door Anoniem: Ik zie de Roemeense Ceau?escutjes nog zo op mijn netvlies staan. Op het paleisbalkonnetje. En werkelijk helemaal totaal verbaasd dat ze ineens door het hele plein niet meer werden toegejuichd, maar uitgescholden en vervloekt.
De Romanovjes verging het net zo. En zo zijn er nog wel meer voorbeelden. Zelfs Adolfje H. is een voorbeeld: Kon maar niet toegeven dat'ie al lang verloren had. Terwijl hij het echt wel had kunnen weten en dus ook zich en Duitsland had kunnen overgeven.
Door Anoniem: Door Anoniem: Het geldt bijvoorbeeld evengoed voor de linkse kerk die nu de macht heeft en regelmatig in paniek raakt vanwege "populisme", "islamofobie", en zo verder.
Ik hoop dat je doorhebt dat de term "linkse kerk" zelf bij zo'n echokamer hoort. Wees erop verdacht dat je er zelf ook niet immuun voor bent en dat je zelf door hele groepen met dat soort karikaturale termen te beschrijven zelf niet bijdraagt aan een sfeer waarin een eerlijke discussie mogelijk is. Die zou over argumenten moeten gaan, niet over karikaturen.
Op zich heb je geen ongelijk natuurlijk, maar tegelijkertijd is de opmerking een beetje futiel. Tenminste, zolang de machtsverdelingen zijn zoals ze zijn. Heb je bijvoorbeeld inhoudelijke argumenten gehoord waarom Het Grote Blonde Gevaar het mis zou hebben? Of waarom Prof. Pim ernaast zat met z'n denkbeelden? Of zelfs Hans Janmaat? Het enige wat je ervan bijblijft is dat ze als Heel Erg Fout worden afgeschilderd, maar wat hebben ze nou helemaal gezegd en waarom leverde ze dan een Heel Erg Fout-label op, zodat niemand (met invloed) ze nog serieus nam?
Ik noem onze machthebbende elite een kerk omdat het er om dogmata gaat, niet om inhoudelijke discussie. Omdat ik een echt inhoudelijke discussie al tijden niet meer gezien heb en omdat ik vooral discussies gesaboteerd heb zien worden uit die hoek. En omdat me dit tegenstaat. En oh ja, "jijbak", qua argument enzo. Maarja, daar kun je dan weer bijna niets van zeggen zonder zelf ook, etc. Maar je hebt gelijk dat oppassen niet zelf een karikatuur in een echokamer te worden wel aan de orde is.
De reden dat je niet zomaar alles mag roepen op bijvoorbeeld Facebook is niet omdat Facebook zo graag modereert (dat doen ze duidelijk met tegenzin, het kost ze geld en het is domweg te groot om het goed te kunnen doen) maar omdat er dingen met die echokamers uit de hand begonnen te lopen en Facebook en dergelijke bedrijven steeds meer onder druk worden gezet om dat niet te laten gebeuren.
Dat is wat al te rooskleurig. Het zijn altijd al Preutse Amerikanen geweest, en ze hebben wel degelijk een politieke kleur. Ook al proberen ze dat niet al te hard te laten doorschijnen omdat de gebruikers dat niet trekken. Bovenal zijn ze weinig principieel, anders hadden ze zich echt anders gedragen. Op velerlei vlak overigens, niet alleen als meningenpolitie maar ook wat betreft privacy bijvoorbeeld. Ze zwalken zo hard dat het lastig te zien is wat ze nou echt zelf vinden, maar dat wil niet zeggen dat ze neutraal zijn. Ze hebben gewoon geen goed verhaal.
Ik persoonlijk ben sterk voorstander van het aloude USENET-standpunt, "abuse ON the net" is geen zaak van de beheerders, abuse OF the net" is dat wel. Laat ieder groepje maar zelf beslissen of ze gemodereerd willen discussieren en zo ja met welke moderatiehandleiding erbij. facebook probeert "one size fits all", en nouja de wereld is een stukkie groter dan de Bay Area.
Facebook, om dat als voorbeeld aan te houden, is op een heel fundamenteel niveau geen neutraal communicatieplaform. Dan heb ik het niet over politieke voorkeuren maar over hun verdienmodel.
De commercie kleurt ze ook sterk, ja. Maar dat laat vooral hun gebrek aan principes en visie zien. Anders dan de "visie" van "zoveel mogelijk geld verdienen". Terwijl hun belangrijkste voordeel daar is dat ze toevallig de grootste zijn, niet omdat ze het nou zo goed doen. Mensen komen niet naar facebook vanwege facebook, maar omdat daar familie en vrienden ook op zitten.
Oftewel, ze zouden best duidelijke principes kunnen formuleren ("vrijheid van meningsuiting" bijvoorbeeld) en daar achter staan en blijven staan. Daar lopen de klantjes niet van weg. In plaats daarvan hebben ze hele lange lijsten met vage aanwijzingen wat wel en niet mag en gaan ze regelmatig nat op die vaagheid. Of op schreeuwgroepen die aandacht willen en daarmee alle anderen hun mores en zeden op proberen te leggen.
Ze zijn gebaat bij het maximaliseren van de aandacht van hun gebruikers omdat daar advertenties aan gekoppeld kunnen worden, en de maximale aandacht krijg je door dingen te benadrukken die die aandacht aanwakkeren: sensatie, emotie, wat mensen fijn vinden blijven herhalen, liefst zo frequent mogelijk. Een van hun voormalige topmensen heeft met zoveel woorden gezegd dat het platform bewust is ontworpen om mensen voortdurend van dopaminestootjes te voorzien.
Gek dat facebook mij gewoon oprecht nooit heeft geinteresseerd. Nouja, ik kon mijn weg er nooit vinden dus het leek altijd een blauw-witte muur waar ik verder niets mee kon. En ondertussen is het een lege witte muur, want het rendert niet meer in mijn browser. Maar het is zeker niet de enige kennelijk popularie website waar ik helemaal niets mee kan.
Het probleem van dopaminestootjes is wel dat het gewent en je dus steeds meer en steeds sterkere stootjes nodig hebt. Er zit een limiet aan hoeveel dopamine het brein kan produceren. Dus als je je platform daarop baseert dan beperkt dat de levensduur van je gebruikersrelatie vrij sterk. Een mooi voorbeeld is wellicht de opkomst en ondergang van farmville.
Dat is een benadering die het ontstaan van echokamers sterk in de hand werkt, en dat is het opzicht waarin Facebook (en een aantal anderen) verre van neutraal zijn. Voor een open en eerlijke discussie moet je in aanraking komen met afwijkende meningen, moet je er niet emotioneel in het moment ("like!") op reageren maar moet je argumenten tot je door laten dringen, ze serieus willen nemen, erover nadenken en constateren waarom er iets in zit of formuleren waarom je het er niet mee eens bent. Het vereist bedachtzaamheid en diepgang, niet de oppervlakkigheid die die voortdurende dopaminestootjes aanwakkeren.
Ik vraag me oprecht af of het probleem niet gewoon is dat de meeste mensen maar matig literaat en algemeen ontwikkeld zijn, maar het kan zijn dat de facebookgebruikers (zolang ze dat zijn) eigenlijk vooral dopaminejunkies zijn en je dus geen hoge pet op moet hebben van hun cognitief vermogen of hun schrijf- danwel debatvaardigheid.
Aan de andere kant, is dat echokamer-fenomeen echt niet door facebook uitgevonden. Een grote bron van echokamerdenken is de sociologiedepartementen:
``
Today’s identity politics has another interesting feature: it teaches students to think in a way antithetical to what a liberal arts education should do. When I was at Yale in the 1980s, I was given so many tools for understanding the world. By the time I graduated, I could think about things as a Utilitarian or a Kantian, as a Freudian or a behaviorist, as a computer scientist or a humanist. I was given many lenses to apply to any one situation. But nowadays, students who major in departments that prioritize social justice over the disinterested pursuit of truth are given just one lens—power—and told to apply it to all situations. Everything is about power. Every situation is to be analyzed in terms of the bad people acting to preserve their power and privilege over the good people. This is not an education. This is induction into a cult, a fundamentalist religion, a paranoid worldview that separates people from each other and sends them down the road to alienation, anxiety, and intellectual impotence.''
https://www.city-journal.org/html/age-outrage-15608.html(Laat ook de Nederlandse politici nou vooral zachte universiteitswetenschappen gevolgd hebben, voorzover.)
Politici zijn geen supermensen. Iedere volwassene heeft passief stemrecht, en er komen doodnormale mensen in de politiek terecht waarvan sommige na verloop van tijd doordruppelen naar landelijk of Europees niveau. Ja, dan maken ze vanzelf deel uit van een elite. Dat woord is afkomstig van het Latijnse eligere wat verkiezen betekent, vergelijk het met het Engelse woord voor verkiezing: election. Zelf in een perfecte representatieve democratie is er onvermijdelijk een elite van degenen die gekozen zijn om het volk te vertegenwoordigen. De vraag is of dat een gesloten bastion is waarin bijvoorbeeld alleen stinkend rijke zakenmensen doordringen, of vriendjes en familieleden van een sterke man, of dat gewone mensen met motivatie en talent er een kans maken. Dat laatste gaat bij ons nog helemaal niet zo slecht.
Dat laatste gaat redelijk goed zolang je maar netjes de liturgie afdraait. Kom je met ideetjes die daarbuiten vallen dan kwam je bij de PVV terecht en dat kon je wel eens je baan kosten en op intimidatie, bekladding, en zo verder, komen te staan. Dus erg open is het niet.
En zolang je de liturgie opdreunt mag je blijven, of je nou iets kan of niet. Daar zijn ook vele voorbeelden van te vinden. Van politici en ambtsdragers die hard falen en dan doorgeschoven worden naar het volgende baantje. In plaats van dat er werkelijk op zoek gegaan wordt naar mensen die het wel kunnen. Het zelfreinigend vermogen is laag, en dat werkt ook instroom van nieuw bloed tegen.
Maar perfect krijg je het niet omdat mensen nou eenmaal geen supermensen zijn. Alle vervelende menselijke trekjes zijn ook in de politiek vertegenwoordigd, inclusief corruptie, de neiging om het eigen kliekje in stand te houden, noem maar op. Het Nederlandse systeem en dat van de EU zijn verre van perfect maar wat mij betreft in de verste verte niet zo'n drama als de systemen waarin alles tot een tweepartijenkarikatuur wordt teruggebracht of waar een autocraat de dienst uitmaakt.
Dat dacht ik ook, maar als je kijkt naar wat voor beleid er werkelijk is worden uitgevoerd de laatste decennia en dat afzet tegen de politieke kleur van de successievelijke regeringen, dan valt dat vies tegen. We hebben dus een leuker fineer maar wat er onder zit is net zo goed rot.
De EU heeft dat nog sterker. Ze staan gewoon echt veel te ver van het volk af. De democratie is voor de machthebbers ondertussen niet meer dan een verplicht nummer voor de schone schijn, en die wordt dus links en rechts impotent gemaakt.
Heeft het dan zin om eerst naar sociale media te wijzen?
Tja, ik zie jou nu naar gebreken van anderen wijzen terwijl je zelf in mijn ogen ook niet vrij van gebreken bent.
Dit is een complete jijbak. Ik heb geen macht. facebook wel. De vraag is dus, is er niet iets of iemand met duidelijk meer macht dan facebook die er goed aan zou doen zichzelf eens op te schonen? Ik denk van wel, en ik denk dat het die partij is die nu achter facebook aangaat als een stukje deflectie en dus schone schijn van kijk ons nou eens goed bezig zijn. Wat in de machtspolitiek een bekende truuk is.
Met, en dit is een vermoeden, wellicht als achterliggende gedachte dat deze als broedkamer der echokamers afgeschilderde partij dus de macht heeft om machthebbende echokamers onwelgevallige andere echokamers in toom te houden. Oftewel, is dit niet gewoon een ordinaire machtsstrijd?
Niet dat het mij veel boeit in directe zin, overigens. Zoals gezegd kan ik niet eens op facebook meedoen. En van wat ik wel van ze gezien heb, zijn we beter af zonder hun bemoeienis. Maar voorlopig kan het nog gewoon dat als een reus wankelt, er een of meer alternatieven opspringen. En mischien wordt er een daarvan ook wel weer een groot.