Ict-jurist Arnoud Engelfriet geeft elke week antwoord op een interessante vraag over beveiliging, recht en privacy. Heb jij een vraag? Stuur hem naar juridischevraag@security.nl.
Vraag: Recent publiceerde de Ierse privacytoezichthouder strenge regels over dashcams. Informatieplichten: hang maar een duidelijke sticker op je auto. Register van verwerkingen: leg maar een papiertje thuis met waarom je een camera hebt en wat je doet met de beelden. Recht van inzage: op die sticker hoe mensen je kunnen bereiken voor inzageverzoeken. Vergeetrecht. Eh. En ga zo maar door. Oh ja, en als de politie het vraagt dan moet je wel een belangenafweging maken. Wat een gedoe! Geldt dat ook bij ons?
Antwoord: In theorie wel. De AVG is een Europese wet dus die regels gelden hier net zo goed. En als je die op dashcams loslaat dan krijg je natuurlijk hetzelfde verhaal, maar dan in het Nederlands.
Helemaal lekker voelt dat niet, zeker niet gezien de praktijk hier dat iedereen er gewoon vrolijk mee rondrijdt en aangifte doet (of verzekeringsclaims indient) wanneer de beelden wat relevants bevatten. Het wil er bij mij dan gewoon niet in dat de AVG dit heeft willen doorkruisen en verbieden (of zo onwerkbaar maken dat het de facto verboden is).
De AVG kent natuurlijk een uitzondering voor strikt persoonlijk of huishoudelijk gebruik. Maar die wordt heel beperkt uitgelegd – de Ieren concluderen vrij eenvoudig dat deze niet opgaat bij een dashcam. Dat baseren ze op een uitspraak uit 2014 van het EU Hof van Justitie, die bij beveiligingscamera’s rond een huis gericht op de openbare weg concludeerde
Voor zover het gebruik van een videobewakingssysteem, zoals dat in het hoofdgeding, de openbare ruimte bestrijkt – zelfs gedeeltelijk – en hierdoor buiten de privésfeer geraakt van degene die door middel van dit systeem gegevens verwerkt, kan het niet worden beschouwd als een activiteit die met uitsluitend ,,persoonlijke of huishoudelijke doeleinden" wordt verricht (…)
Ik ben er nog steeds niet uit wat dit nu betekent. Bij iedere verwerking van persoonsgegevens kom je in andermans privésfeer, lijkt me zo. Dat is het hele punt van verwerken van andermans persoonsgegevens. Wat is een fundamenteel verschil tussen enerzijds een adresboek van een particulier en anderzijds een bewakingscamera van een particulier? Val ik onder de AVG als ik thuis zit en in de WhatsApp-buurtapp roep wie ik voorbij zie lopen?
Het enige echte argument dat ik kan bedenken, is dat je bij dat cameratoezicht uit die casus structureel andere mensen filmt op een specifieke plek. Dat is wel meer dan je adresboek of "er loopt nu een raar type met bontkraag, kent iemand die" appen naar de buren. Gezien het doel van de AVG zou ik het verdedigbaar vinden dat je dán zegt, nu gaat de wet lopen en ga je het maar eens netjes aanpakken.
Inderdaad, dat is precies het argument waarmee ik al jaren verdedig dat dashcams buiten het strafrecht vallen – de "aangebrachte" camera uit de strafwet is een camera die structureel één plek filmt. En dan zeg ik dus dat een dashcam die rondrijdt buiten de AVG valt, omdat deze niet structureel één plek filmt.
Als je dat niet accepteert, dan is dus ieder verwerken van persoonsgegevens dat je eigen huis(genoten) overstijgt een niet-huishoudelijke/niet-persoonlijke verwerking. Dan blijft er eigenlijk niets over, en ik kan gewoon niet geloven dat de AVG dat bedoeld heeft.
Arnoud Engelfriet is Ict-jurist, gespecialiseerd in internetrecht waar hij zich al sinds 1993 mee bezighoudt. Hij werkt als partner bij juridisch adviesbureau ICTRecht. Zijn site Ius mentis is één van de meest uitgebreide sites van Nederland over internetrecht, techniek en intellectueel eigendom. Hij schreef twee boeken, De wet op internet en Security: Deskundig en praktisch juridisch advies.
Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.