Het begint al in het eerste hoofdstuk van hun eerste boek. De hele ontstaan van het heelal is een verzinsel. En als een fundament niet klopt, kan het bouwsel wat er op staat ook nooit deugen.
Als de krachtwerking er onmiskenbaar is, dan moet het bestaan.
Net als bijv. "dark matter" en "dark energy"
Ook al weten we (nog) niet precies wat het is, toch volgt uit nauwkeurige waarneming het bestaan ervan.
Het probleem is alleen dat mensen zich er vaak een beeld van vormen en dan menen dat dat het 100% is.
Wij mensen zijn geneigd de boel te "simplificeren" om het begrijpelijk te maken en in een formule te gieten
zodat we er greep op hebben en er macht over te kunnen uitoefenen.
Dat lukt ons met wat geduld bij de meeste dingen vaak vrij aardig,
alleen blijven er altijd dingen waar we géén greep op hebben.
Zo gedraagt bijv. licht zich als een stroom deeltjes ("fotonen") maar tegelijk ook als een e.m.-golf. WTF???
En bijv. van een electron dat baantjes om een atoomkern heen draait, kunnen we nooit zowel de positie als de snelheid precies weten. (onzekerheidsrelatie van Heisenberg)
Of neem quantummechanica, weirdest thing ever heard of! etc. etc.
" Wij mensen denken te weten, maar nemen slechts waar", en helaas zijn we vaak geneigd dit te vergeten.
Want (bijna) onopgemerkte fluisterstille ogenschijnlijke "kleinigheden" maken uiteindelijk wél het verschil.
Want wat hebben we nu aan geloven? Of hopen? Of naastenliefde?
Zeg nu zelf: h e t i s n i k s ! Leg maar op de weegschaal. Nul komma nulnulnul.
En toch maakt het in de praktijk vaak genoeg het verschil tussen leven en dood.....