Ik snap de titel ook niet helemaal; "Rogue TrendMicro Employee".
Hij / zij was gewoon in dienst dus niks "Rogue" aan. Hij of zij had alleen meer rechten dan hij of zij had moeten hebben en kon daardoor bij gegevens die niet inzichtelijk waren als alle rechten goed waren toegewezen.

Typisch een gevalletje van een fout in de joiners / movers / leavers procedure.

Waarom moet je een bedrijf blind vertrouwen?
Maar je moet je ook beseffen dat er altijd rotte appels bij bedrijven zitten. Maar ook vaak bij je eigen bedrijf. Daar zitten er vast ook rotte appels tussen. Daar doet techniek of een procedure helemaal niets aan.

Zeker heb je overal rotte appels, maar dit is wel één heel slecht iemand binne een bedrijf waar ze computer beveiliging doen om scams te voorkomen. De persoon die scamming heel normaal vindt, is best wel triest en ver door de grond gezakt.

Bij antivirusmakers kun je nog kiezen uit verschillende leveranciers, en als je nu een antivirusleverancier zou moeten of willen kiezen, zou je in die keuze mee kunnen wegen dat Trend Micro onbetrouwbare mensen in dienst had, en dus wellicht nog heeft en nog aan zal nemen.

Bij veel organisaties heb je geen (of nauwelijks, je kunt mogelijk emigreren) keuze, zoals de Belastingdienst, UWV en BKR. In een aantal situaties (huurhuis met lage huur en laag inkomen, onverkoopbaar huis in aardbevingsgebied) is verhuizen geen optie en zit je vast aan allerlei regionale diensten. De meeste mensen die ik ken beseffen dat ze voor Office software vastzitten aan Microsoft omdat nou eenmaal bijna iedereen dat gebruikt en vooral omdat overstappen op Office software van een andere leverancier vermoedelijk meer nadelen dan voordelen oplevert (ondanks dat Microsoft enorme hoeveelheden telemetrie-data verzamelt, waar sommigen zich serieus zorgen over maken, zijn mij geen voorvallen bekend waarmee veel van dat soort data is gelekt en/of misbruikt - dus hopen we maar dat alle medewerkers die hier bij kunnen, zowel van Microsoft zelf, partners als van evt. externe onderzoekersorganisaties, betrouwbaar zijn - tot het tegendeel bewezen wordt).

Eens. Echter, zie hieronder.

Onzin. Je kunt risico's nooit tot 0 terugbrengen, maar je kunt ze altijd verlagen. Of eventuele imagoschade (met dalende verkoopcijfers als gevolg), en/of schadeclaims, en/of boetes, eventuele risico-mitigerende maatregelen rechtvaardigen, is in de basis een kille berekening, waar je desgewenst ethische overwegingen in mee kunt nemen.

Een voorbeeld van een simpele oplossing is het meegeven van een redelijke zak geld (meer dan de wettelijk verplichte minimale ontslagvergoeding) aan werknemers die je, om welke reden dan ook, ontslaat. Simpelweg om het gevoel dat veel ontslagen mensen hebben, nl. dat hen onrecht is aangedaan (al dan niet terecht; veel mensen stappen niet naar de rechter, mede doordat minder van hen lid zijn van een vakbond - die je vaak bijstaat in dit soort situaties), zo te compenseren dat de kans dat ze vervolgens domme dingen doen, verwaarloosbaar wordt. Een optie is om die vergoeding over een periode (van bijv. enkele jaren) uit te smeren - natuurlijk onder de voorwaarde dat de ex-werknemer in die periode geen rottigheid uithaalt.

Een enigszins vergelijkbare casus speelt in de UK (naar verluidt, en ik hoop dat ik e.e.a. goed vertaal en samenvat): daar bleek een auditor, medewerker van de Britse supermarktketen Morissons, verantwoordelijk voor wit poeder gevonden in de postkamer van het bedrijf. Na onderzoek door de politie bleek het daarbij niet om een gif of harddrug te gaan, maar om een afslankmiddel waar de auditor in handelde als bijbaan. De auditor kreeg een mondelinge waarschuwing en werd 6 weken geschorst.

Kennelijk om daar "wraak" voor te nemen, heeft die auditor later de salarisgegevens van zijn collega's op internet gepubliceerd. In een poging anoniem te blijven, deed hij dat via Tor, maar werd toch in de kraag gevat.

Er loopt nu een proces bij het Britse hooggerechtshof waarbij werknemers hun werkgever (Morrisons) aansprakelijk stellen voor het lekken van hun gegevens, c.q. het niet voorkomen van dat lekken (uitspraak verwacht in 2020).

Bronnen: https://www.theregister.co.uk/2019/11/07/morrisons_supreme_court_payroll_data_appeal/ en https://www.theregister.co.uk/2019/11/08/morrisons_supreme_court_data_breach_payroll_arguments/.

Een saillant detail hierbij is dat de Britse ICO (Information Commissioner’s Office, dat lijkt een soort combinatie van onze ACM en AP), er in een eerder proces hierover bij een lagere rechtbank, er naar verluidt bij de rechters op aangedrongen heeft om uitspraak in het voordeel van Morrisons te doen - zelfs zonder kennis te nemen van de inhoud van de aanklacht van de wetknemers (bron: https://www.theregister.co.uk/2019/11/13/ico_told_court_appeal_side_with_morrisons_data_breach/).

Als je een organisatie (of individu) een vergunning verleent, bijvoorbeeld om enorme stapels pallets in de fik te steken, om met een monstertruck vlak langs publiek te scheuren, om een vuurwerkopslag in een woonwijk te vestigen of om willekeurig wie een wapenvergunning te geven, en daar gaat iets grondig mee mis, ben je m.i. welliswaar niet de dader, maar wel (op z'n minst mede-) verantwoordelijk.

Vergelijkbaar vind ik dat je (op z'n minst mede-) verantwoordelijk bent als je iemand in dienst hebt of tijdelijk inhuurt die anderen schade berokkent, zeker als de slachtoffers geen invloed hadden/hebben (en geen toezicht konden/kunnen houden op) wie jij, als werkgever, uitkiest en in vertrouwen neemt.

Ik heb altijd al een pesthekel aan die lui gehad, omdat ze zo'n "anti spam DNS blacklist" van een stel spam hatende
pubers op zolderkamertjes hadden overgekocht en gebruikten in hun producten. Die gastjes hadden hun eigen
draconische regels bedacht voor hun blacklist en negeerden gewoon alle verzoeken tot delisten of kwamen niet
verder dan "dan had je maar een andere ISP moeten kiezen die geen spam support" (in hun ogen).
Een buitengewoon onpressionele manier van werken en communiceren die wel kan als je zelf je eigen 1-mans
(of met een vriendengroepje) toko draait maar die ik van Trend Micro niet verwacht had.

Toen heb ik me al voorgenomen om NOOIT iets met Trend Micro spullen te gaan doen. Maar dan kon je er dus
evengoed nog het slachtoffer van zijn.