Door 75 Ohm: Door Anoniem: Door karma4: Door majortom: Waarom nu weer alleen via een app? Is het nu zo moeilijk om ook een versie beschikbaar te maken die ook via een browser benaderd kan worden? En als het dan een app moet zijn waarom dan bijvoorbeeld niet beschikbaar gesteld in alternatieve stores? En waarom geen opensource? Gelukkig bevat deze app maar 2 trackers :-(
Het zijn geen gegeven van de burger. Het eigenaarschap zit bij de overheid, het gaat over de burger.
Belangrijk verschil met het oog op privacy en privacybescherming.
Je draait het alweer om, zoals zo vaak, de gegevens zijn van de burger niet van de overheid, zouden ze willen, vandaar dat je je gegevens ook kunt laten aanpassen als je erachter komt dat ze verkeerd zijn.
Neen. en je opmerking "zouden ze (overheid) willen" is een onderbuikreactie.
Het zijn gegevens
over de burger in eigendom van de overheid. Waarom? Daar heeft de overheid goed over nagedacht. Heel eenvoudig: Als jij of iemand anders gegevens over burgers ontvreemdt uit databases bij de overheid kun je door die constructie strafrechtelijk vervolgd worden, vanwege inderdaad zoals karma4 stelt: 'met het oog op privacy en privacybescherming'.
Als de gegevens eigendom van de burger zouden zijn in beheer bij de overheid is zo'n procedure schier ondoenlijk want elke burger zou dan na kennisgeving door de overheid,
zelf een strafrechtelijke procedure moeten starten. Wat feitelijk niet kan want de Nederlandse wetgeving verbiedt personalia van verdachten in kennis te stellen van derden.
Is het niet zo dat de AVG ondergeschikt is aan hogere wetgeving? Dus dat er dan andere regels gelden, en niet het AVG verhaal van Verwerker en Betrokkene en zo meer? Waarbij dan wel de mogelijkheid bestaat om terug te wijzen naar de AVG.
Een Overheid kan, en doet, wettelijke verplichtingen opleggen aangaande uiterst privacygevoelige gegevens, die je als regulier bedrijf (op papier althans) echt niet in je hoofd moet halen. Met dergelijke bevoegdheden hoort ook een straffe aansprakelijkheid, mijn inziens. Dat zoiets in de praktijk anders uitpakt is met name gebleken bij de Toeslagenaffaire slachtoffers. Er is ruimte voor verbetering.
Hieronder enkele artikelen over eigendomsrecht persoonlijke gegevens uit 2020.
https://solv.nl/blog/kamerbrief-eigendom-op-persoonsgegevens-in-de-wet/https://www.binnenlandsbestuur.nl/digitaal/geen-eigenaarschap-burgers-over-persoonsgegevensVoor mijzelf hanteer ik de richtlijn: een mobiel is een uiterst onveilig apparaat (in het overgrote deel van de gevallen), en derhalve niet geschikt voor opslag van welke gevoelige gegevens dan ook (zeg maar alles wat je niet op het 8 uur journaal wilt zien met jouw naam, adres en foto's erbij). Dat er een enorm spanningsveld bestaat tussen security en functionality (gebruikersgemak), snap ik ook, maar heb iets te vaak meegemaakt dat iemand een mobiel kwijtraakt en dan pas is er paniek. Vooral bij de pincode 0000, alles auto login, password recovery via een mailbox op hetzelfde apparaat, volledige foto's van ID's, en 2FA op hetzelfde toestel gebruikers. Met steeds vaker volledige SSL VPN toegang tot een bedrijfsnetwerk ook nog, waarbij het persoonlijke wachtwoord gelijk is aan het bedrijfsaccount en een riedel aan portals en social media, zowel prive als zakelijk.
Gemak dient de mens, dieven ook.
Er zitten wat schaduwkanten aan BYOD (of dat werknemers "alles maar moeten kunnen" op in zakelijke eigendom zijnde apparatuur). Vakkundige analyse van potentiële aanvalsvectoren, en die op voorhand mitigeren, zijn kennelijk onderhavig aan marketing heden ten dage. Status, pronken, uitblinken, heeft de overhand. Emoties zijn bepalender dan lange termijn nuchtere risicobeperking. Hetgeen maar al te vaak leidt tot: cheaply in, costly out. Wat natuurlijk de schuld is van de engineer die pas achteraf voor een voldongen feit staat, niet sales of management die het met veel bombarie en lovend trompetgeschal overhaast de organisatie ingeduwd heeft. Volkomen blind voor alle aanvalsvectoren en mogelijkheid tot recovery procedures die daarmee geïntroduceerd worden.