Goed verhaal. Doen we helemaal niks mee.

Ik heb een wereldschokkend idee. Laten we eens een hyperlink opnemen naar een artikel dat erover gaat zodat mensen er iets meer over kunnen lezen:
https://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/betaalpas-blijkt-goed-alternatief-voor-voedselbank

Daar lees ik dat het hier om een proef gaat die de gemeente Rotterdam doet. De proef duurt 12 weken en er doen honderd huishoudens aan mee.

Ook lees ik dat de Universiteit Wageningen onderzoekt hoe deze proef loopt. Uit de voorlopige resultaten blijkt dat mensen inderdaad minder schaamte ervaren (waarvan jij invult dat die wel meevalt) en dat ze de grotere keuzevrijheid die ze nu hebben waarderen. Negatief is deelnemers de bonnetjes als stressvol ervaren, men is bang voor het kwijtraken van bonnetjes en voor terugvorderingen.

Ik lees ook dat de uitvoering wordt gedaan door organisaties in de wijk en niet door de gemeente. Daardoor bereiken ze mensen die af zouden haken als ze naar het gemeenteloket zouden moeten met hun bonnetjes.

Ik zie dat ze de (inmiddels voormalige) wethouder van armoedebestrijding erover aan het woord laten. Die zit bij de ChristenUnie. Niet mijn partij, maar ik heb de indruk dat men daar over het algemeen behoorlijk zuiver op de graat is.

Beste Matrix, komt de mogelijkheid niet bij je op dat er in dat gigantische apparaat van verschillende overheden, en in de politiek, niet alleen maar mensen rondlopen die op slinkse wijze mensen proberen te bedonderen en te controleren, maar ook mensen die wel goede motieven hebben? En komt dan de mogelijkheid niet in je op dat een deel van wat overheden doen voortkomt uit die goede motieven? Je kan alles naar controle en andere narigheid toeredeneren, maar is dat wel wat hier gebeurt? Zou het niet kunnen dat er werkelijk mensen rondlopen die iets aan armoede willen doen, zonder een andere verborgen agenda dan bijvoorbeeld het Christelijke geloof en de opdracht die dat geloof bevat om je naasten te helpen?

Irritant zo'n anonieme reactie. Doen we niks mee

Als je het gelezen hebt doe je al wat. Als je de moeite neemt om trollerig te reageren, dan doe je superveel moeite om te laten zien dat je er geen moeite voor wil doen. Lol

Het is bijzar dat kwetsbare burgers gedwongen mogen worden door overheden, drempelvrij moeten de websites en kantoren zijn, maar als je een stapje verder bent miet je mee in de maniakale innovatie dwang van overheden. Dan tuigen ze een miljarden kostend systeem op dat inbreuk maak op privacy en ze bereiken er niks mee.

Een constitutioneel hof is broodnodig om alle wetten, regels en richtlijnen en bv dit soort eisen, te kunnen laten toetsen op proportionaliteit en een subsidiaire en doelmatige werking,

Helaas is 90% van de politici en bestuurders niet in staat ommde grondwet te begrijpen en respecteren.en toepassen en zijn dus ongeschikt voir hun amnt

Er wordt niet meer aan de grondwet getoetst.

Samengevat: geld is effectief tegen armoede.

Volgens mij begrijp je @Anoniem 16.36 verkeerd.
Hij/zij bedoelt volgens mij, dat ondanks de problematische aspecten van het invoeren van een digitaal pasje i.p.v. een (fysiek) bezoek aan de voedselbank, er niks gedaan wordt met deze problematische kant (andere Anoniem).

Het spijtige is dat arme mensen al op voorhand aan de haak hangen en dus met het pasje je publiek ten toon spreid.
Het is niet genoeg dat deze al in databases zitten zodat men hen kan positief of negatief dicriminatie kan op toepassen.
Bedrijven willen telkens kleine voordeeltjes voor doelgroepen om info over hun mensen of bezoekers te bekomen. Het is dit wangedrag dat aan de kaak zou moeten gesteld worden. Het doel gegevens verzamelen boven mensen effectief te willen helpen (omzeep helpen is voor sommige ook helpen).En ja het is bij wet verboden de gegevens voor ander doeleinden aan te wenden maar in praktijk blijft het één database waar te veel mensen die gegevens kunnen benaderen.

Zo laat een familielid een naam van een ander familielid invoegen en door het zien van de korting ziet deze dat de persoon in een bepaalde inkomsten schijf plaatsvindt. Dit schandelijk praktijkgeval werd door mijzelf opgemerkt.

Is dit dan niet een vorm van discriminatie? Maar helaas weer een waar niet tegen opgetreden wordt.
Wel als het om discriminatie van woke, BLM en vul maar in gaat, maar niet in dit geval.
In het kader van de wet verplaatsing etc. wordt helaas alleen nog schrijnender.
Al uw vroegere zekerheden zijn opgelost als sneeuw voor de (klimaat- en pandemie-)zon.
Uw overheid heeft inmiddels externe aansturing (van buiten de natie waarschijnlijk).

Korting voor het opgeven van je mail-adres (en telefoonnummer), voor het hebben van een app.
Men zou eigenlijk punten moeten krijgen voor het afkoppelen van het digitale surveillance- en controle-grid.
Edoch helaas werkt dan niet zo. Men wil zieken, zwakken en behoeftigen liever nu dan later uitfaseren.
Het wordt niet zo leuk, folks; maar hoeveel hebben dat al echt door? Straks twee halen, vier betalen?

#observator

Als we eens even een analyse maken, over wat er zoal globaal aan de gang is in deze tijd van alle recente crisissen.
Crises verroorzaakt omdat men met dit systeem, dat we nu nog in zekere zin hebben, eigenlijk zo niet verder kan laten bestaan.

Dan zien we dat de krachten achter de schermen eigenlijk weer terug willen of opnieuw terug willen naar een feodaal systeem als in de Middeleeuwen. Een superrijke kaste van bezittenden en een hele grote, maar flink gereduceerde groep aardbewoners als een soort digitaal aangestuurde horigen of lijfeigenen. Iin ieder geval onvrij.
De plannen o.a. rond de boeren zijn in dit geval tekenend. Maar er komt nog veel meer op ons af.

Dit neo-fedale systeem zal dan via zeer geavanceerde technologische pressie kunnen worden gevestigd,.
De diverse crises helpen hierbij.
Baar geld wordt uitgefaseerd en vervangen door digitaal totaal te controleren QR-distributie-tokens.

We beginnen bijvoorbeeld vanaf augustus al met 15% energiebesparing. Foodhubs en mega-steden gaan zorgen voor controle en aansturing op elk aspect van het menselijk gedrag. Iets wat voor de normale en vrije mens van nu een onvoorstelbaar idee moet zijn, maar omdat men zal zorgen dat de digitaal aangestuurde avatars van de nabije toekomst het niet meer kunnen beseffen en zo zal de lijfeigene van dan van deze elitaire aansturenden er toch mee kunnen "leven".

Hoe dit alles precies gaat verlopen is nog koffiedikkijken, maar de meeste mensen schijnen nog niet door te hebben waar deze krachten op de achtergrond im grossen Ganzen aan werken. Nu eerst de destructie, daarna de BBB.

Als je weet dat bij de huizen uit de toekomst geen parkeerplaatsen zullen zijn inbegrepen, zullen er toch een paar belletjes moeten gaan rinkelen. The L33t-Borg nadert deze planeet, mensen. Surrender, because resistence is futile, you will be assimilated. Vreemd is wel, dat 'Hollyweird' alles al in films aan ons heeft voorvertoond zoals de toekomst, die ons wacht.

Denk aan films als de Matrix serie, Mad Max, Agora etc, Nine sisters, the Hunger Games.
De ware horror-show begint nu pas en moet vanaf 2025 ingeregeld zijn, zoals de elite verwacht.
Zeg niet, dat het niet aangekaart werd. Zeg nooit, dat er niet voor gewaarschuwd werd.

Bedoel je dat mensen die wel geld hebben gediscrimineerd worden omdat ze niet 20 of 50 euro krijgen om gezonde
boodschappen van te kopen?
Of denk je dat het beter is om maar gewoon niks te geven aan diegenen die niet genoeg geld hebben om gezonde
boodschappen te kopen, beter dan het geld wel geven en dan checken of ze er geen sigaretten ofzo voor kopen?

Je begrijpt het heel goed, maar trekt het helemaal uit z'n verband. Net als de pressie om Remkes toch maar in gesprek te krijgen met de boerenorganisaties, als er iets geschoven kan worden in het beleid.

Groter probleem is dat we straks maar twee groepen overhouden in de neo-feodale wereld van de vierde technische revolutie, een hele kleine groep superrijken en bevoorrechte fasciliteurs en een zeer grote groep nieuwe lijfeigenen en horigen.

Deze discussie moet wat urgenter gevoerd worden, als we er binnen drie jaar arriveren is het te laat, dan neuzelen of mensen wat krijgen als ze het later met dubbel krijt weer terug moeten betalen. Je had niets, je houdt niets en je blijft niets.
En veel van de ongehoorden zoeken het dan in de illegaliteit of criminaliteit. Wat een vunzig land wordt dit toch.

(Ik ben niet The Matrix) Je moet een verschil maken tussen motieven van individuele mensen, zoals (gemeente)ambtenaren, wethouders en politici enerzijds en bestuursorganisaties met macht, zoals de overheid(lagen) anderzijds.
Individuen komen en gaan (dood), supra-individuele machtsstructuren in de samenleving blijven bestaan en worden door elke generatie sterfelijken aangepast, hervormd, versterkt, verbeterd, opgeheven en gecreëerd.
De overheid is een organisatie met een eeuwenlange traditie. Daarin zijn honderdduizenden individuele intenties en bedoelingen verwerkt.
Organisaties ontwikkelen naast deze erin opgeslagen en verwerkte motieven nog een eigen dynamiek, die streeft naar continuering en expansie.
Mensen die deel uitmaken van een organisatie identificeren zich vaak met het doel van de organisatie, dus werken actief aan het versterken of uitbreiden van de organisatie.
Met het gegeven van de eigen onderzoeksdynamiek moet je rekening houden als je naar zo'n (oude) bestuursvorm kijkt.

De ChristenUnie mag dan een altruïstisch motief hebben, maar dat sluit niet uit, dat de overheid haar grip op de bevolking, m.n. op het gebied van pushen naar goed gedrag, graag uitbreidt.
Het treft dan bijzonder dat de overheid én beschikt over de nodige data én over de nodige wetten én over de nodige financiële middelen.
Het is niet toevallig dat op genoemde link van binnenlands bestuur.nl de ondertitel is: "de proef ‘Beter Eten’ weet Rotterdammers te bereiken die niet in beeld zijn bij de gemeente." Aan de pilot doen mensen mee die normaal gesproken niet in beeld zijn bij de gemeente.
De overheid wil als bestuur elke persoon in Nederland in beeld krijgen. Hoe specifieker en uitgebreider, hoe beter.

Het probleem is, dat je een overheid, die iedereen "in beeld" heeft wel moet vertrouwen, en dan gaat het niet meer om de integriteit van de afzonderlijke ambtenaren en functionarissen - ook bij een voorkomende passie voor de goede zaak - maar om de mogelijkheden, die de organisatie biedt om zich te laten veranderen (corrigeren bijvoorbeeld).
En dat is precies het punt waarop het de laatste tijd wringt (vergelijk daartoe het ontstaan en de ontwikkeling van de Toeslagenaffaire).
Grote (en oude) organisaties lijken steeds meer verstard in hun structuren en daardoor steeds moeilijker bereikbaar voor mensen, in- of extern, die deze organisaties willen beïnvloeden.
Deze omstandigheid wordt nog eens versterkt door de toenemende digitalisering, waardoor het zicht op wat er eigenlijk gebeurt in de automatische afloopprocessen steeds meer verloren gaat.
De menselijke onmacht lijkt, in weerwil van de beloftes van eea, steeds groter te worden.

De armen en armsten (de sociaal-economische laagste klasse en de onderklasse) zijn door hun financiële positie altijd kwetsbaar en worden veelal door de overheid gebruikt als groep om mee te experimenteren.
Deze experimenten, die niet (allemaal) als zodanig gelden, maar mogelijk gemaakt worden door de ruimte bij de uitvoering van de betreffende wetten (mn Participatiewet en Wajong), focussen volledig op sturen op gedrag obv nul privacy voor de betreffenden inzake psychische gesteldheid en problemen, fysieke gesteldheid en problemen, dagelijkse tijdsbesteding, uitgavenbeheer, wijze van presentatie (kledingvoorschriften, uiterlijke verzorging) en de vormgeving van het intieme leven (hoe vaak niet thuis slapen).
Het gewenste gedrag (en volledige blootlegging van de persoonlijke situatie) wordt afgedwongen door (dreigen met) financiële ingrepen (kortingen).

De gemeente mag niet aan inkomenspolitiek doen (dat mag alleen het Rijk - waarom eigenlijk?) dus alle extra gemeentelijke uitgaven voor burgers moeten verantwoord worden, wat betekent dat burgers hun bonnetjes moeten bewaren.
Met die bonnetjes wordt met dit project "Beter eten" gestuurd op koopgedrag van eten.
De aanbieder van deze betaalpas, Buyproxy, ziet nog meer mogelijke toepassingen voor geoormerkt geld.
Ik ook..

Richard Meijer, directeur van Buyproxy: "Met het afscheid van contant geld raken mensen het zicht kwijt op wat ze te besteden hebben." Dat probleem ziet de overheid ook al voor zich, zo fijngevoelig als zij is.
Ik acht het niet ondenkbaar dat de regering de uitkering ogv de Participatiewet (de bijstand), die nu nog integraal wordt overgemaakt op de betaalrekening van de uitkeringsgerechtigde gaat vervangen door een betaalpas met voorgeprogrammeerde bestedingscategorieën.

"Leven in armoede kan een grote impact hebben op de gezondheid" staat op de site van binnenlands bestuur.nl.
Helaas wordt één factor door de overheid systematisch over het hoofd gezien (blinde vlek) namelijk, dat het uitgeleverd worden aan een alomvattende totalitaire controle, die ondersteund wordt door financiële ingrepen, pas echt een bedreiging is van de gezondheid van mensen.
Ik heb mensen al bijna zien dood gaan daardoor.
Ook deze omstandigheid is de overheid niet geheel onbekend (dankzij alerte en meevoelende- ja, die komen ook voor - gemeenteambtenaren, die de betreffende wetten uitvoeren).
Wat is er dan aantrekkelijker dan het verder depersonaliseren, lees: automatiseren van de uitvoering van deze wetten dmv digitale passen, eventueel uit te breiden met passentellers e.d., die de burger niet het gevoel geven bewaakt te worden door zichtbare personen?
De mensen, die nu bij de Voedselbank lopen en die zich schamen voor hun fysieke aanwezigheid, zouden zich moeten afvragen wat beter is: dit of een automatisch, digitaal systeem waar je eventueel - bij slecht gedrag - wordt geblokkeerd. Zonder mogelijkheden tot verweer (een persoon, ook een ambtenaar, kun je nog uitschelden).

Aha ik zie het al, men gaat meteen weer vol op het orgel met allerlei verhalen over "controle is slecht".
Maar echt, controle is NODIG. Die mensen die zo'n pas krijgen die hebben gewoon de vrijheid om zelf te gaan werken,
geld te verdienen, en dat naar eigen inzicht uit te geven. Dan komen ze er ook wel achter dat bepaalde dingen kopen
niet goed is voor hun gezondheid, zorgt dat ze niet meer kunnen werken, en dan verdienen ze geen geld meer en kunnen
ze die dingen niet meer kopen.
Maar helaas, die keuze maken ze niet. Ze werken niet en moeten onderhouden worden. Dan vervalt die feedback en
komt men in een negatieve spiraal. Daar moeten mensen uit gehouden worden, dat gaat echt niet vanzelf!

Als je niet wilt leven in een land waar de overheid op dit soort vlakken bezig is, nou dan zijn er ZAT landen waar je
heen kunt verhuizen waar je daar geen last mee hebt. Dan krijg je als je niet kunt werken gewoon helemaal NIKS,
ook geen geoormerkt geld. Maar weet wel dat veel inwoners van die landen juist hier heen willen komen omdat ze
vinden dat we het hier veel beter voor elkaar hebben!

Dank voor de heldere uiteenzetting. Helemaal mee eens, ook vanuit mijn eigen ervaringen met de manier waarop centrale en lokale overheden functioneren.

Kennelijk ziet de directeur van Buyproxy (een commercieel bedrijf) "het afscheid van contant geld" als een voldongen feit en vindt dat ook prima, ondanks de schade die dat aanricht. Hij is tevreden omdat hij hierin een verdienmodel voor zichzelf ziet om via zijn bedrijf een betaalpas aan te bieden die sommige schade (nl. verlies van overzicht over uitgaven) herstelt, maar wel pas nadat de betreffende burgers zowel hun data als hun autonomie hebben moeten afstaan - dus een andere vorm van schade.

Dit is de kern van afpersing: je brengt mensen in een situatie dat ze, om de ene soort schade te vermijden, een ander soort schade voor lief moeten nemen. Het is door middel van deze afpersing dat digitalisering van steeds meer noodzakelijke handelingen aan ons wordt opgedrongen, terwijl die zelfde handelingen ook heel goed op een analoge manier kunnen worden uitgevoerd, met meer respect voor mensen en minder schade voor mensen.

Conclusie: het gaat hierbij niet werkelijk om het helpen van mensen, maar om het nog meer controleren en sturen van mensen. De "goede bedoelingen" van de ChristenUnie op dit punt zijn vergelijkbaar met de eveneens goede bedoelingen van de Westerse nuttige idioten (fellow travellers) die destijds enthousiast waren over de "hervormingen" van Stalin, Mao Ze Dong en Pol Pot om het leven van burgers te verbeteren. De communistische idealen waren ook prachtig. De schade van communistische methoden was destijds anders van aard dan die van de huidige digitalisering. Maar digitalisering is niet onschuldig, en daar veranderen prachtige idealen niets aan.

De zwarte kanten en de funeste effecten van de huidige digitalisering en digitaliseringsdwang moeten worden benoemd, niet pas achteraf, maar nu al. Alleen dan kan een (verdere) ramp worden voorkomen.

M.J.

Typisch primitief zwartwit-denken. Dat sommige vormen van controle nodig zijn, betekent nog niet dat alle vormen van controle nodig zijn.


@Anoniem heeft kennelijk nog geen kennis gemaakt met de wereld van minder bevoorrechte mensen. Bijvoorbeeld mensen die door aangeboren eigenschappen niet mee kunnen komen in de rat-race, of die op een andere manier pech hebben gehad. Of mensen die buiten hun schuld in situaties komen waarin ze het niet meer trekken, dan naar ongezonde "zelfmedicatie" grijpen en in een neerwaartse spiraal terecht komen. De echte wereld is niet de wereld van de "homo economicus" die functioneert conform de neoliberale theorie. De neoliberale theorie is er eentje waarin aan mensen die pech hebben, verweten wordt dat ze (kennelijk) "niet de juiste keuzes hebben gemaakt".

Empathie, mededogen, dat vinden neoliberale theoretici maar lastige, abstracte begrippen - omdat het voor henzelf abstract is, omdat ze het zelf niet voelen, of alleen voor hun directe, persoonlijke familie- en vriendenkring voelen. In die neoliberale wereld KAN het niet zo zijn dat mensen hun best doen en toch in de problemen raken. Want als dat wel zou kunnen, dan heeft de neoliberale theoreticus ineens een persoonlijk probleem, omdat hij/zij dan ineens moet erkennen dat zijn/haar theorie niet klopt, zijn/haar vermeende "oplossing" niet klopt en zijn/haar persoonlijke karakter of houding wordt ontmaskerd als harteloos.

Neoliberalen zeggen dat controle nodig is om mensen te "helpen", maar waar het ze eigenlijk om gaat is niet het helpen van mensen, maar het onzichtbaar maken van het lijden van minder bevoorrechte mensen, zodat de neoliberaal zelf niet hoeft te veranderen, maar zijn/haar blinde jacht op meer geld, status, genot etc. ongestoord en zonder gewetensbezwaren kan voortzetten.

M.J.

Dat heb je he-le-maal verkeerd ingeschat! Ik heb er zoveel mee te maken dat ik zie hoe die mensen zonder begeleiding
afzakken in steeds grotere problemen. En dus vind ik het heel goed dat ze begeleid worden, in dit geval in het goed en
gezond uitgeven van hun budget voor eten. Want ik wil niet dat ze van hun twee tientjes alleen maar sigaretten en
drank kopen. Dat is wel wat er gebeurt als ze niet begeleid worden, want van sigaretten en drank worden ze (kort)
gelukkig, en van aardappelen en groente niet. Zeker als ze niet in een situatie zitten dat ze persoonlijk in dit soort
zaken begeleid kunnen worden dan is dit een goed alternatief.

Begeleiding is natuurlijk iets anders dan controle. Het is niet de bedoeling dat iedereen wordt gecontroleerd omdat slechts een paar mensen het allemaal niet kunnen bolwerken.

Heb jij je al eens afgevraagd waarom er al gedurende decennia het probleem van werkloosheid in onze maatschappij bestaat (zelfs nu met de zgn arbeidsmarktkrapte zijn er werkwillende mensen die niet aan de bak komen) ?
En waarom dit probleem nog nooit benaderd is vanuit het enig rationele en humane perspectief: alle voorradige betaalde arbeid verdelen onder alle volwassenen dmv grootschalige arbeidstijdverkorting?
Antwoord: omdat werkloosheid een gecreëerd verschijnsel is dat door werkgevers hooglijk gewaardeerd wordt omdat het een neerwaarts effect heeft op de lonen.
Er moeten kortom genoeg mensen in de reserve zitten - en daarin gehouden worden.

Dit verklaart een aantal fundamentele contradicties in de bijstandswetten, contradicties die er nooit in zouden zitten als het doel echt was om mensen naar betaalde arbeid te leiden en ùit de uitkering.
Mensen die in de bijstand komen, komen vrijwel altijd in een negatieve spiraal terecht. De mate waarin kan verschillen, maar de meeste mensen worden ziek na jaren van het ontbreken van perspectief op betaalde arbeid. Daarbij is één ding zeker: het schrikbewind dat mbt uitkeringsgerechtigden wordt gevoerd versterkt deze negatieve spiraal.
De excessieve controle, waarvan jij een voorstander bent, is een onderdeel daarvan, en zoals altijd bij dit soort zaken is het symptoombestrijding.
Er wordt niet gekeken naar de bron van de negatieve spiraal, maar men probeert alleen te voorkomen dat het gevolg daarvan, een uiting, zich manifesteert.
Nog meer repressie dus. En dit gaat fout, voorspel ik.
Zo'n beetje als de geslaagde niet-roken campagne bij jongeren: iedereen is nou aan de alcohol en allerlei (party)drugs. Wat een oplossing!
Je kunt mensen niet ongestraft verstikken in gedragsvoorschriften.

Heb je je al eens verdiept in de ingebouwde ketenen in de bijstandswetten waardoor mensen, die een deeltijdjob aannemen (is meestal het hoogst bereikbare vanuit de bijstand) bijna zeker in de schulden belanden omdat de bijstand helemaal niet is ingericht om deels te werken en deels dit aangevuld te krijgen tot het bestaansminimum, maar is ingericht op de situatie 100% erin? Waardoor mensen wel drie keer nadenken voordat ze een deeltijdwerkaanbod accepteren.
Heb je al eens stilgestaan bij het feit, dat na (ongeveer) twee jaar in de bijstand, het "einde verhaal" is bij alle werkgevers omdat dan je "afstand tot de arbeidsmarkt" te groot wordt geacht, lees: "arbeidsongeschikt"?
Is het je bekend dat al decennialang vanaf ongeveer hun 45e werkloze mensen te maken krijgen met leeftijdsdiscriminatie en nooit meer worden aangenomen, ongeacht de kwaliteit van hun CV?
Ik neem aan, dat veel van deze zaken je onbekend zijn, per slot van rekening worden dergelijke zaken verborgen in het maatschappelijke getto van de bijstand (zoals bij alle misstanden in gesloten machtsformaties).
Maar zolang je het (neo-liberale) narratief van de overheid volgt, dat werkloze mensen hun werkloosheid aan zichzelf te wijten hebben, zul je nooit achter de waarheid komen.

Stemmen alleen goed bij muziekinstrumenten, bij politici begint het vals spelen al direct erna.

Begeleiding is inderdaad iets anders dan controle. Dat maakt de uitlating van @Anoniem, waarop jij reageert, nog erger. Kennelijk heeft die vaak te maken met minder bevoorrechte mensen maar kan hij/zij zich desondanks nog steeds niet werkelijk verplaatsen in de wereld van de meesten van hen. De meesten van hen worden door een samenloop van "omstandigheden" (lees: gecreëerde omstandigheden) naar beneden gedrukt, maar weten zich tegen de klippen op toch nog op de één of andere manier te redden. Denk aan een bijstandsmoeder die voor twee kinderen zorgt, waarvan één met het label ADHD. Of aan een arme, alleenstaande, ouder die moet jongleren met tijd om voor een kind te zorgen en deeltijdwerk dat niet genoeg oplevert om boven bijstandsniveau uit te komen, waardoor de bijstandsbureaucratie nog steeds op haar of hem drukt. Deeltijdwerk dat bovendien zo laag gekwalificeerd is dat het voor de betreffende persoon geestdodend is en daardoor extra stress oplevert.

Denk aan de jongere die uit een disfunctionerend gezin komt en psychische problemen heeft, maar ondertussen keihard probeert om mee te komen op een beroepsopleiding, terwijl instanties de betreffende psychische problemen niet erkennen en geen hulp bieden, omdat de betreffende jongere onvoldoende "symptomen" vertoont en dus volgens de DSM (Diagnostic Statistic Manual) geen "stoornis" heeft, en omdat de publieke middelen moeten worden besteed aan een beoordelingsbureaucratie en dus niet aan zorg. En dan is iedereen verbaasd dat zo'n jongere op een gegeven moment alsnog instort, hetgeen dan zg. "de maatschappij geld kost". Dit zijn slechts een paar voorbeelden.


Ik ben het in grote lijnen eens met je diagnose, maar of dit "fout" gaat, is nog maar de vraag. Deze situatie van onderdrukking en uitbuiting van minder bevoorrechte en kwetsbare groepen is in de geschiedenis eerder regel geweest dan uitzondering. Het wordt, precies zoals jij beschrijft, zo gemanaged dat de symptomen net niet zodanig excaleren dat het tot een grote crisis leidt - tenzij zo'n crisis op een bepaald moment goed uitkomt omdat die aan zg. "externe" factoren kan worden toegeschreven (recent: het coronavirus; het Russische regime) en gebruikt kan worden om een bepaald doel van de heersers te bereiken (recent: verdere uitrol van digitale controle-instrumenten; bewapening en verdere, ook militaire verweving van EU-landen met elkaar, ten koste van wat er nog over is van nationale democratie).

Illustratief is bijvoorbeeld de problematiek van "schuldpreventie" en "schuldhulpverlening". Er wordt gedweild met de kraan open. In plaats van te luisteren naar deskundigen die echt heel veel weten over de manieren waarop mensen terechtkomen in een negatieve schuldenspiraal, blijven onze bestuurders (CEO's, politici, hoge ambtenaren) een politiek-sociaal-economisch systeem in stand houden dat steeds nieuwe mensen in zo´n schuldenspiraal stort. Mensen met schulden worden als systeem-"externe" factoren beschouwd en behandeld, terwijl de eigenlijke oorzaak zit in het huidige systeem zelf en in de attitudes van mensen die belang (menen te) hebben bij dit systeem, erin mee willen blijven draaien en er om die reden in willen blijven geloven. Zolang deze systeemgelovigen een substantiële meerderheid vormen, zie ik niet zo snel een einde komen aan de onderdrukking van de slachtoffers èn die van de grote meerderheid van systeemgelovigen.

Verreweg de meesten van ons maken ons ook niet al te druk om de slachtoffers van het huidige systeem in Afghanistan. Dat is voor de meesten van ons ver van ons bed. Oekraïne is dichterbij, dan komen meer mensen bij ons (eventjes) in beweging. Voor de gemiddelde VVD´er, D66´er of PvdA´er met een goed inkomen, een keurige opleiding en een prima woning, is een bijstandsgerechtigde ongeveer even ver weg als een Afghaan, zolang die bijstandsgerechtigde niet tot de persoonlijke (familie-)kring behoort en ook geen functie vervult als symbolisch, hulp-krijgend (donatie-)object waarmee de eigen solidariteit kan worden gedemonstreerd, ter instandhouding van een positief zelfbeeld en om goede sier te maken tegenover anderen (social washing, charity washing).

M.J.

Dat gebeurt ook helemaal niet! Dit soort oplossingen wordt toegepast bij degenen bij wie men denkt dat het werkt.

En jij vindt dat die zich dan maar moet volgieten met alcohol en de ene sigaret na de andere moet aanmaken.
Want dat lost haar problemen op. Veel beter dan gezond eten voor haar en haar kind.

Okee, dan weten we waar je staat. Maar ik ben het daar dus niet mee eens, dan weet je dat ook.

Mensen begeleiden is op zichzelf een goed idee, want deze mensen verdienen het, maar niet door de instantie die ook direct gaat over hun portemonnee want dan krijg je één van de belangenverstrengelingen, contradicties, die ik al heb vermeld.
En dit is een contradictie met zwaarwegende gevolgen omdat het de hele relatie tussen wetsuitvoerder (gemeenteambtenaar) en uitkeringsgerechtigde corrumpeert en onmogelijk maakt. Een contradictie die ook effecten heeft op andere gebieden mbt de relatie overheid - burger (gaan stemmen bijvoorbeeld).
Een vertroebeling van de relatie waardoor ook de overheid i.c. de gemeente haar opdracht inzake het doel van de bijstandswetten niet optimaal kan vervullen.

Het begeleiden van mensen in een problematische situatie (werkloosheid met alle nare gevolgen van dien) impliceert in wezen een hulpverleningsrelatie en zoals in alle hulpverlening het geval is: hulpverlening functioneert alleen als er geen macht in het spel is.
De relatie tussen overheid en uitkeringsgerechtigde is een a-symmetrische machtsverhouding want de overheid bepaalt de regels waaraan de uitkeringsgerechtigde moet voldoen om in aanmerking te komen voor de uitkering, die in zijn existentiële bestaansminimum voorziet. Er staat dus voor de laatste heel veel op het spel, want de bijstand is geen toelage voor luxe uitgaven. De bijstand gaat over existentiële behoeften.
Van dit gegeven is elke uitkeringsgerechtigde zich terdege bewust.

Het kunnen verlenen van hulp vooronderstelt dat de "hulpvragende" partij zichzelf (volledig) opent om de individuele aanknopingspunten te vinden, die kunnen leiden naar een uitweg uit de problematische situatie. Deze relatie is in wezen een vertrouwensrelatie.
Deze vertrouwensrelatie wordt ernstig verstoord wanneer alles wat de hulpvrager naar voren brengt meteen tégen hem wordt gebruikt, zoals nu de gangbare praktijk is omdat de gemeente, als lagere overheid, die door het rijk onder druk wordt gezet om zoveel mogelijk mensen zo snel mogelijk uit de uitkering te laten stromen, alleen nog vanuit dat standpunt de hulpvragende partij benadert.
Dat mensen zichzelf onder druk moeten openen, wat sowieso al een vast ingrediënt is van de dagelijkse uitvoering van de betreffende bijstandwet, dus ingebed is in een machtsverhouding, wordt verder opgevoerd.
Dit kan alleen maar leiden tot kafkaëske situaties waarin een karikatuur van hulpverlening tot stand komt.

Disclaimer: dit beschrijft de situatie zoals die decennia heeft gegolden voordat de "tegenprestatie" als verplichting werd opgenomen in de Participatiewet (2015). (De eerste bijstandswet, de ABW, dateert van 1965)
Met het opnemen van de tegenprestatie is een nieuwe stap in de geschiedenis van de reïntegratie-industrie (aanvang: 1990) gezet, waarin de bijstandsgerechtigde continu (hernieuwd) een plaats krijgt toegewezen (draaideur- werkgelegenheid).
Inhoeverre dit een verbetering is voor de hulpvragende partij laat ik open. Weliswaar wordt het individuele isolement van de bijstandsgerechtigde daarmee effectief bestreden, maar de uitstroom naar normale betaalde arbeid wordt hiermee niet gerealiseerd. De uitstroom verloopt naar een nieuwe klasse van slecht betaalde arbeid met slechte arbeidsomstandigheden, zonder enige vorm van continuïteit.
Ik betwijfel of de mens achter de tegenprestatie-leverende daarmee echt geholpen is.
De overheid (gemeente) lijkt daarmee haar morele verantwoordelijkheid om iedere burger van normaal betaalde arbeid te voorzien, te hebben uitbesteed aan de reïntegratie-industrie, die er haar eigen morele maatstaven op nahoudt (uitbuiting).

Het thema van dit topic is het onzichtbaar maken van armoede door middel van geautomatiseerde, digitale processen. Het onzichtbaar maken en de vooroordelen over een kwetsbare groep die onzichtbaar wordt gemaakt, zijn op zichzelf niet nieuw. Vandaag in The Guardian een artikel over hoe een voormalige psychiatrische inrichting en het kerkhof daarvan min of meer "vergeten" werden, en daarmee onzichtbaar gemaakt. Ik citeer het laatste stukje ervan:


Tegenwoordig zie je een vergelijkbare trend van het bevorderen van het afzonderen (segregeren) van mensen die in armoede terecht zijn gekomen en mensen die bepaalde digitale apps niet willen gebruiken (en dan bestempeld worden als mensen die "digitaal niet mee kunnen komen"). In dit geval is de dwang iets indirecter, namelijk de dreiging van het onthouden van financiële steun zonder welke mensen economisch, sociaal en daardoor uiteindelijk ook psychisch en fysiek niet kunnen overleven. Of het (dreigen met het) onthouden van toegang tot essentiële diensten.

@Anoniem op 30-07-2022 om 13:41

Opnieuw ben ik het eens met jouw analyse. Je noemt daarin ook de sinds 1990 aangevangen "reïntegratie-industrie". De vraag is of dat een terechte benaming is voor het complex van de betreffende instanties (gemeentelijke afdelingen, P&O-afdelingen van bedrijven, bedrijfsartsen, ingehuurde reïntegratiebedrijven, "coaches" e.d.).

"Reïntegratie" is het omgekeerde van "segregatie". Maar de vraag moet steeds zijn: waarin wordt een bijstandsgerechtigde nu eigenlijk "gereïntegreerd"? Officieel is dat "de arbeidsmarkt", maar het lijkt erop dat in veel gevallen de bijstandsgerechtigde in de praktijk juist wordt gesegregeerd van de reguliere arbeidsmarkt die wordt gekenmerkt door werk met salarissen waarvan iemand zelfstandig kan rondkomen. In plaats daarvan worden bijstandgerechtigden vaak ge(re)ïntegreerd in een populatie van onderdanen van dit complex van instanties.

Ik ken een hoogopgeleide, zeer intelligente voormalige bijstandsgerechtigde die op deze manier werd ge(re)ïntegreerd in een permanente workshop (onderdeel van een gesubsidieerd "reïntegratie"-bedrijf) waar tegen een minimale vergoeding doppen op flessen werden gezet, of iets vergelijkbaars. Tegelijk werd het de betreffende persoon verboden bepaalde andere initiatieven te nemen om aan beter gekwalificeerd werk te komen, op straffe van verlies van uitkering. Ik heb deze persoon toen op een bepaald moment bijgestaan met het zich losmaken uit deze situatie, hetgeen vereiste dat er een grens werd gesteld aan het gedrag van een gemeentelijke "activerend handhaver" die zich intimiderend gedroeg, alsmede aan het gedrag van een coördinator van het betreffende "reïntegratie"-bedrijf die aanvankelijk geen aanleiding zag om de betreffende bijstandsgerechtigde meer ruimte te geven, maar diegene juist betichtte van een gebrek aan werkwilligheid (met doppen zetten). Deze twee functionarissen probeerden ook een drempel op te werpen voor o.a. mij als getuige om aanwezig te zijn bij een cruciaal gesprek.

Nadat ik toch bij het gesprek aanwezig bleef en daar als getuige zichtbaar notities maakte, kozen de twee functionarissen er halverwege wijselijk voor om bij nader inzien een andere koers te gaan varen ten aanzien de betreffende bijstandsgerechtigde, waarbij ze aangaven dat ze zich natuurlijk "altijd al" constructief hadden willen opstellen. Na de goede afloop maakten we in de support-groep van de bijstandsgerechtigde grappen over "Escape from Alcatraz". De huidige reïntegratie-industrie heeft soms inderdaad wat weg van een gevangenis waarin een gesegregeerde populatie wordt vastgehouden - uiteraard met de meest nobele bedoelingen.

Veel bijstandsgerechtigden zijn minder mondig en hebben minder externe support, en kunnen dus gemakkelijk in hun situatie gevangen worden gehouden, op een manier die voor de buitenwacht bijna onzichtbaar is, en waarbij de schuld voor het voortduren of verslechteren van hun situatie ook nog eens makkelijk op henzelf kan worden afgewenteld. Bovendien kan aan henzelf ook nog eens worden wijsgemaakt dat het allemaal aan henzelf ligt. Als zij dat idee nederig als waarheid aanvaarden, worden ze beloond met schouderklopjes en soms wat kruimels die hun worden toegeworpen.

Ik denk dat het daarom anno 2022 juister is om te spreken van een "segregatie-industrie".

M.J.

Het gaat er niet om, dat het probleem niet ongezond vs gezond zou zijn, want natuurlijk is hoe deze persoon bezig is ongezond. Zonder twijfel.
Het punt is, dat je dit probleem niet kunt oplossen door het haar onmogelijk te maken om dit te doen. Want ze doet het niet zomaar; integendeel dit gedrag wijst op erg veel stress (wat ze probeert te dimmen met roken = effectief en alcohol = riskant). Je hoeft haar niet te vertellen, dat wat ze doet niet optimaal is want dat weet ze zelf ook wel. Ze kan alleen niet anders in de situatie waarin ze zit, of op z'n minst: hoe ze die beleeft.
Je loopt zelfs de kans dat als je haar dit gedrag verbiedt, de zaken nog verder uit de hand lopen door het stijgen van de stress bij haar, zodat ze bijvoorbeeld agressief wordt (naar haar kind).

Deze situatie geeft dus geen aanleiding om te doen alsof er niets aan de hand is en/of je je er niet mee te bemoeien, maar vraagt om echte hulp, dus om echt te kijken hoe deze mens geholpen kan worden.
En ja, dat is héél moeilijk: met enerzijds een overheid, die ook de mogelijkheid heeft om met macht en dwang te gaan werken en anderzijds met een mens, die diep in de problemen zit en daardoor vaak al defensief en wantrouwig geworden is.
Daarom is alleen het werken met een digitale kooppas zo ontzettend minimalistisch en in wezen moreel goedkoop.
Als je als overheid besluit om zo'n pas in te voeren hoort daar op z'n minst bij, dat je mensen ook fatsoenlijk begeleidt - en niet onder dreiging met van alles en nog wat, maar gewoon vanuit een onafhankelijk menslievend hart.