Door Anoniem: Door Anoniem: Door Anoniem: Door Anoniem: [..] Ik ben al wat ouder en ik heb een keiharde autoritaire opvoeding gehad, waarin met (lijfelijke) straffen het door mijn ouders gewenste gedrag werd afgedwongen.
Het enige wat dat bewerkstelligt is, dat je (jonge) mensen conditioneert/ africht om het ongewenste gedrag niet meer te vertonen.
Nou, prima toch ? Ruim voldoende voor een acceptabele maatschappij.
Dat is geen acceptabele maatschappij, dat is een dierentuin met opzichters.
(..) "In de opvoeding wordt aan de nieuwe leden van een samenleving duidelijk gemaakt hoe men zich dient te gedragen. Het gaat hierbij om normen, waarden, regels en wetten, die op hun beurt zijn ontstaan met het oog op een zo goed mogelijke, voor alle leden leefbare samenleving."
Hoe die "conditionering" plaatsvindt, is per generatie en regio in de wereld verschillend.
In Nederland: vanaf de jaren 70 is men veel losser in de opvoeding geworden. Daarvoor was het veel strenger. incl lijfstraffen (thuis of op school).
Dus nee, het is niet meteen "een dierentuin met opzichters".
Jawel, dat is wel een dierentuin met opzichters.
En je gebruikt het woord "conditionering", hoewel je het tussen aanhalingstekens plaatst, niet correct omdat je daarmee feitelijk socialisering bedoelt (gezien je verwijzing naar "samenleving" volgens Wikipedia, daarboven) wat veel ruimer is dan conditionering.
Conditionering is niet "ruim voldoende" voor een acceptabele maatschappij, integendeel, daarmee tuig je alleen een
uiterlijke structuur op: een structuur van regels en normen, die nageleefd moeten worden en waar op niet-naleving straf staat. Met een dergelijke uiterlijke structuur kun je in deze tijd niet meer volstaan.
Het conditioneren van mensen is het laagste niveau van opvoeden en volstaat bij lange na niet om een menswaardige samenleving te creëren.
Opvoeden betekent véél meer dan conditioneren. In het woord "opvoeding" zit het woord "voeding". Dat is niet toevallig en heeft beslist niet te maken met eten en drinken, maar met voeding voor de ziel.
Conditioneren is in wezen het africhten mbv positieve en negatieve prikkels om bepaald
gedrag te krijgen; het is gericht op iets uiterlijks en het voedt niet.
Wanneer mensen zich alleen goed, dus sociaal verantwoord gedragen om reden dat ze anders straf krijgen en niet omdat ze voelen, dat het intrinsiek zinvol is om je netjes te gedragen, dan loop je de kans, dat zo gauw de normerende, regelstellende instantie uit het zicht is, mensen dit gedrag prompt laten vallen.
Het naleven van normen hoeft dus niet uit overtuiging te gebeuren en kan een vrij oppervlakkige aangelegenheid zijn.
Om mensen
van binnenuit te binden aan acceptabel/ sociaal verantwoord gedrag moet je een verbinding leggen met een intrinsieke waarde, liefst een ethische. Normen en regels worden uiteindelijk allemaal gerechtvaardigd door een achterliggende waarde (als het goed is).
Je moet daarvoor de
innerlijke autoriteit van mensen aanspreken. En dan is het nodig dat je contact maakt met wat ieder mens uniek maakt: zijn "ik".
Dit betekent: in ieder geval een gesprek aangaan waarin je de ander (kan een kind zijn, maar ook een volwassene, die ernstig ontspoord is) probeert te overtuigen van de waarde, d.i. de intrinsieke zinvolheid van bepaald gedrag.
Dit laatste gebeurt niet bij een sterk autoritaire opvoedingsstijl omdat daar alleen wordt verwezen naar de externe autoriteit (de ouders, of in patriarchale structuren, de vader). Daar wordt geen echt contact gemaakt met mensen (kinderen).
[Het begrip "
waarden" is door de gelijknamige discussie van politici in 2002 in het eerste kabinet Balkenende ernstig vertekend doordat het a/ in een vaste combinatie werd gebruikt: "normen-en-waarden" en b/ op een bepaalde manier inhoudelijk werd ingevuld, namelijk op een conservatief christelijke manier.
Politiek werd dit geïntroduceerd om het belang van normering te benadrukken, dus om burgers te wijzen op het maatschappelijke belang van waarden en normen.
Het accent is daarbij steeds meer komen te liggen op de kant van de normering, de regelstelling, ten koste van de
inhoud van de waarden, die, omdat ze vanuit een christelijke, dus religieuze hoek geïnitieerd werden, in het voortschrijdende maatschappelijke proces van secularisering gedoemd waren om naar de achtergrond te verdwijnen.
Het begrip "normen en waarden" is ahw gekaapt door de christelijke partijen.]
Het belangrijkste verschil tussen een samenleving en een groep dieren is dat mensen bewust vorm geven aan hun samenleving.
Bewust vormgeven kan alleen wanneer dat gedaan wordt vanuit waarden. Mensen, die zich alleen bewust zijn van de normen en regels waar ze zich aan moeten houden zijn niet echt bezig met vormgeven, maar meer met het uitvoeren van wat een externe autoriteit hen heeft opgedragen.
Regels en normen hebben een directer verband met
macht in de maatschappij dan waarden. Ze worden gehandhaafd door de instantie, die de macht heeft om overtredingen te bestraffen.
In de loop van de
geschiedenis van de mensheid wordt de innerlijke autoriteit van de mens steeds belangrijker en gaat een steeds grotere rol spelen; de mens wordt zelfbewuster. Dit heeft tot gevolg, dat wat vroeger kon, nu niet meer kan.
Vroeger - in Nederland pakweg tot aan het begin van de jaren '70 - kon de gehoorzaamheid van mensen gemakkelijk afgedwongen worden door een externe autoriteit. Anders gezegd, mensen waren onderdanig, veel gezagsgetrouwer dan nu.
Doordat de innerlijke autoriteit steeds sterker wordt zal de legitimiteit van elke (externe) autoriteit steeds meer door mensen bevraagd worden.
Deze ontwikkeling heeft als consequentie, dat de inrichting van de maatschappij moet worden afgestemd op het sterker worden van de innerlijke autoriteit, haar aandeel in het geordend samenleven moet groter worden.
Er is dus sprake van een (politieke) keuze tussen òfwel het (verder) ontwikkelen van de externe autoriteit òfwel het faciliteren van de innerlijke autoriteit.
Het benadrukken van de externe autoriteit gebeurt in de vorm van regeringen, politie, strenge en minitieus uitgewerkte controlerende wetten, goed uitgerust handhavingsapparaat, surveillance- en monitoringsmiddelen, wereldregering en/of globaal opererende, op aspecten gespecialiseerde, bestuurlijke organisaties, e.d.
Het inzetten op de innerlijke autoriteit van mensen gebeurt dmv (divers!) kwalitatief hoogstaande opvoeding en onderwijs waarin de jonge mens cognitieve, sociale en kunstzinnige vaardigheden wordt bijgebracht en waarin oog is voor de ethiek van het samenleven, zodat deze mens kan deelnemen aan maatschappelijke vormen van zelfbestuur, waarin de externe autoriteit bij (wisselende) uitgekozen relevante "anderen" vorm krijgt.
ConclusieGezien de
wetmatigheid in de ontwikkeling van de mensheid waarin de innerlijke autoriteit steeds sterker wordt, waarbij het individu steeds meer een beroep zal doen op het recht op zelfbeschikking en de daartoe benodigde vrijheid zal opeisen, is de keuze voor het toerusten van de innerlijke autoriteit van mensen op de langere termijn de meest duurzame en solide keuze.
Soliditeit met het oog op: menswaardigheid, individuele vrijheid, geluk, diversiteit van culturen, ecologie en (inter)nationale conflictreducering c.q. vrede en veiligheid.
Sterker nog: wanneer je als samenleving gaat inzetten op de externe autoriteit, en gezien de huidige vorm van de staat als eenheidsstaat zal dat zo centraal mogelijk gebeuren, dan probeer je de mensen met retro-politiek oftewel reactionaire politiek terug te brengen naar een ontwikkelingsstadium dat ze allang gepasseerd zijn.
Dit is het tegengaan/ belemmeren van de menselijke ontwikkelingsmogelijkheden uit angst voor een verlies van bestaande machtsposities, hetgeen zal leiden tot explosieve situaties.
Je probeert dan van mensen dieren te maken - en wel een erger soort "dieren" dan die nu (nog) de planeet aarde bevolken.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Normen_en_waarden