Door Anoniem: Door EersteEnigeEchte M.J. - EEEMJ:(...) Kaag voegt toe dat het kabinet het voorstel van de Commissie op de eerder genoemde voorwaarden zal beoordelen.
Wat bedoelt de regering überhaupt met
"privacy"? Uit antwoorden op kamervragen van de SP blijkt dat de regering daarmee doelt op alles wat door de AP wordt gedoogd en waarvan rechters zeggen dat het mag van de AVG. Met andere woorden, alles waarmee regeringsgetrouwe rechters de AP en verwerkingsverantwoordelijken juridisch laten wegkomen. Zie:
https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/kamervragen/detail?id=2022Z15734&did=2022D48817De regering hanteert dus
geen inhoudelijke definitie (of concept) van privacy, maar alleen een juridische. Die definitie houdt in wezen niet meer in dan het recht van de (politiek en economisch) sterkste om te bepalen wat geoorloofd en dus zg. "voldoende privacy" is - want dat is het soort "recht" waar het Nederlandse en Europese privacy-recht op dit moment in essentie op neerkomen. Dit blijkt bijvoorbeeld uit (...)
Onze democratie en onze rechtsstaat zijn op dit moment in de verste verte niet bestand tegen een EU-breed ingevoerd technisch middel zoals CBDC. De Nederlandse democratie en rechtsstaat waren namelijk al niet eens bestand tegen (...)
Als je het EU-bestuur (met name de Europese Raad en de Europese Commissie) vergelijkt met tsarina Catharina de Grote, dan kun je de Europese rechtsorde (de beroemde "rule of law") vergelijken met het uit decorstukken gebouwde dorp dat Grigory Potemkin naar verluidt regelde om de tsarina de door haarzelf zozeer gewenste indruk te geven dat alles er enorm goed voorstond in haar uitgestrekte rijk.
(...) Dit is vergelijkbaar met wat de EU doet. Enerzijds krijgen wij allemaal "rechten" van de EU, waaronder privacy-rechten zoals vastgelegd in de AVG. Maar de bedoeling hiervan is niet om ons te beschermen, maar om ervoor te zorgen dat het EU-bestuur vervolgens geen last meer van ons heeft, omdat we, als we ontevreden zijn, maar naar een rechter moeten stappen, die de AVG dan "bestuursvriendelijk" interpreteert, of die zelfs helemaal geen tijd voor ons heeft (het Europese mensenrechtenhof (EHRM) weigert in meer dan 90% van de gevallen om zaken te behandelen en verzint valse voorwendselen om ze niet-ontvankelijk te kunnen verklaren).
In relatie tot de eigen bevolking voert de EU het hele jaar door een soort kerstmuziek op, in het bijzonder onder leiding van de huidige commissievoorzitter, die energiek de blijde boodschapo blijft uitdragen:
"Jauchzet, frohlocket, auf, preiset die Tage..."Het is nu januari.
M.J.
Eens. De AVG/GDPR heeft goede kanten maar duidelijk ook minder goede. Wat goed is zijn de Autoriteiten persoonsgegevens waar burgers verhaal kunnen halen.
Helaas kunnen burgers bij de AP in de praktijk niet effectief verhaal halen. Er is een wachtlijst met vele duizenden zaken, waardoor het jaren duurt voordat zaken in behandeling worden genomen, en bovendien kiest de AP ervoor om heel veel zaken niet te behandelen op grond van haar "prioriteringsbeleid" en op grond van dubieuze interpretaties van de AVG die datagraaiers in de praktijk vrij spel geven. Als de AP in sommige gevallen toch een keer opkomt voor serieuze privacy, wordt de AP ook nog teruggefloten door Nederlandse rechters die de "vrije" markt en het contractrecht uit het burgerlijk wetboek boven het grondrecht op privacy plaatsen, en ook boven het internationale recht - waaraan zij overigens, in strijd met de Grondwet en internationale verplichtingen, weigeren de toepassing van het Nederlandse contractrecht te toetsen.
Dan nog moet je wel het een en ander afweten van de AVG maar de drempel is lager dan bij normale wetgeving. Je kunt een klacht indienen echter je zult nog steeds civielrechterlijk je eigen recht moeten halen, je eigen recht moeten doen gelden.
Als de AP haar taak als nationale toezichthouder van een EU-lidstaat naar behoren zou vervullen, dat wil zeggen conform haar Europeesrechtelijke en internationaalrechtelijke (EVRM) verplichtingen, dan zouden burgers niet naar de civiele rechter hoeven te stappen. Bovendien heeft dat laatste in de praktijk bijna nooit zin. Afgezien van misschien enkele symbolische uitspraken, scharen ook civiele rechters zich bijna steeds aan de kant van organisaties die persoonlijke data willen verwerken zonder toestemming van de betreffende mensen ("betrokkenen" in het jargon van de AVG). De juridische grenzen zijn al zeer ver opgerekt in het nadeel van gewone burgers, waardoor verreweg de mensen niet eens meer proberen hun privacy-rechten te beschermen.
Op het gebied van privacy stellen Nederlandse rechters zowel de overheid als de vrije markt effectief boven de wet. Maar dat geven zij niet openlijk toe. Liever verwijzen zij naar "de ruimte" die de overheid huns inziens in concrete gevallen moet hebben om zich van de bepalingen van de AVG niets aan te trekken. Maar de rechters vinden dan, na inschakeling van hun aanzienlijke vermogen tot "doublethink" (hypocrisie), dat de AVG dat dan dus "toelaat".
Diezelfde rechters stellen dat het contractrecht en het "gerechtvaardigde belang" van particuliere organisaties (bijv. bedrijven) met zich meebrengen dat zulke organisaties cruciale bepalingen van de AVG eveneens terzijde kunnen schuiven.
Daarnaast is een wet, wat de AVG is, niet alles omvattend in termen van bewijs bijvoorbeeld. Ik doel daarbij op het recht om toestemming in te trekken (wordt dit altijd nageleefd? En op welke wijze wordt dit bewezen?), recht op vergetelheid (worden daadwerkelijk al jouw persoonsgegevens in elke database of applicatie verwijderd?) , recht op data minimalisatie (worden daadwerkelijk alleen die gegevens gebruikt van jou die nodig zijn vanuiot doelbinding? Of worden ze aangevuld met andere gegevens via derden?) Kortom in de bewijsvoering van de AVG zitten de nodige hiaten welke niet hard worden afgedwongen.
Nee, de AVG noemt al deze zaken. De AVG is een wet, het gaat om de vraag of, en zo ja op welke manier die wet wordt toegepast. Nederlandse rechters weigeren eensgezind om de AVG conform de bedoeling daarvan toe te passen. Op die manier hebben ze de AVG al tandeloos gemaakt. Dat ligt niet aan de tekst van de AVG, maar aan de manier waarop Nederlandse rechters de betekenis daarvan verdraaien en weigeren hun interpretatie te toetsen aan artikel 8 EVRM, terwijl het Europese mensenrechtenhof (EHRM) eveneens weigert om de interpretaties van Nederlandse rechters te toetsen aan artikel 8 EVRM. Op die manier kan ook het EHRM natuurlijk geen bescherming bieden.
Dan naar de Digitale Euro:
Indien we de AVG als voorbeeld nemen voor invoering van de Digitale Euro, dan vrees ik dat er sprake zal zijn van een rookgordijn optrekken. De Digitale Euro zal met veel bombarie worden gepresenteerd als een enorm voordeel voor burger en ondernemer. Maar aan de achterkant zal een wet welke de invoering van de Digitale Euro voorziet en wordt aangenomen door het Europees Parlement een resultaat zijn van belangen afwegingen tussen de krachten van de grootste landen in Europa zoals Frankrijk en Duitsland. En het is aannemelijk dat die harde voorwaardes van Nederland daarom zullen wegvallen bij een hoger belang van Duitsland en Frankrijk.
Ik zou dat geen "hoger belang" willen noemen, maar eerder een "grotere politieke macht". Uiteindelijk is dat niet de macht van afzonderlijke lidstaten van de EU (ook niet grote, zoals Duitsland of Frankrijk), maar de macht van een netwerk van bestuurders, hun adviseurs, hun propagandisten en de lobbies waarmee zij in verbinding staan. Die willen CBDC invoeren, juist ook om de privacy en zelfbeschikking van gewone mensen eindelijk te kunnen afschaffen. Want zij vinden privacy en zelfbeschikking van gewone mensen hinderlijk voor hun eigen, nobele plannen met de wereld en met Europa.
Die plannen (bijv. mitigatie van de gevolgen van klimaatverandering) vinden zij nobel omdat zij daarmee de eigen positie en die van hun opdrachtgevers (een kleine elite) beschermen en versterken. Ze vinden het absoluut geen bezwaar dat zij het op zo'n manier proberen te doen, dat ze daarmee de positie van 99% van de mensen schaden. Hun werkelijke solidariteit ligt bij de eigen groep, niet bij het gewone volk.
Het kan dan ruwweg drie kanten opgaan.
(1) Dit bestuurlijke netwerk slaagt in zijn opzet. In de praktijk is het met onze vrijheid (zelfsbeschikking), privacy en ook onze welvaart gedaan. Voortaan eten we alleen nog genadebrood wanneer we in de smaak vallen bij het bestuurlijke regime. Democratie en rechtsstaat worden gereduceerd tot inhoudsloze, formele rituelen (lippendienst), die alleen nog dienen om een terugkeer naar feodale verhoudingen te verbloemen. In plaats daarvan wordt het bestuur op technocratische wijze gevoerd, waarbij de bestuurders zich zoveel mogelijk onttrekken aan persoonlijk contact met mensen buiten de eigen, bevoorrechte groep. Dit wordt georganiseerd via de digitalisering van allerlei processen die in vroeger tijden contact tussen het bestuur en gewone mensen vereisten, maar die nu via computers worden afgehandeld. Gewone mensen moeten zich voegen naar de categorieën waarmee het bestuur de wereld heeft geframed, en die zijn vastgelegd in de protocollen die met digitale en geautomatiseerde fysieke systemen (hekjes, poortjes, automatisch gesloten deuren) worden opgelegd aan de bevolking.
(2) Er ontstaat verzet en op een gegeven moment chaos, waarin dit technocratische systeem deels omver wordt geworpen om plaats te maken voor iets heel anders - mogelijk iets met lokale vormen van zelfbeschikking van groepen mensen. Maar in die chaos zullen er veel slachtoffers vallen.
(3) Antidemocratische technocratie en burgerlijk verzet daartegen leiden tot compromissen die aan burgers enige reële vrijheid laten, zonder dat het regime omver wordt geworpen. Wellicht komen nieuwe generaties van bestuurders tot het inzicht dat werkelijk respect voor de vrijheid en de privacy van gewone mensen toch wel een goede benadering is, die ook het bestuur kan helpen om tot goede resultaten te komen. Wellicht komen er vanuit de samenleving ook nieuwe initiatieven om mensen te helpen zich op een authentieke manier te ontwikkelen (wat iets heel anders is dan de paternalistische "nudging" en propaganda die tegenwoordig doorgaat voor het stimuleren van de "geïnformeerdheid" van burgers), en krijgen die initiatieven ruimte van de kant van nieuwe generaties bestuurders.
Ik hoop dat dit derde scenario bewaarheid wordt. Maar van de huidige generatie bestuurders verwacht ik in dat opzicht weinig. Hun onbewuste arrogantie is te groot. Hun onbewuste angst voor het delen van macht ook. Het zal heel wat bestuurlijke debacles en volkswoede vereisen, en vermoedelijk het aantreden van een nieuwe generatie, voordat het bestuur weer enigszins functioneel kan worden (d.w.z. dat het op hoofdpunten dienstbaar wordt aan het welzijn van de menselijke bevolking en de andere elementen van onze planeet, waarmee wij samenleven).
Bedenk: het aardbevingsschandaal in Groningen, het Toeslagenschandaal, het mismanagement van Covid-19, de Stikstofcrisis, de crisissen in de jeugzorg en het onderwijs alsmede de wooncrisis zijn zelfs
in combinatie met elkaar niet genoeg om de zelfgenoegzaamheid en arrogantie van de huidige regeringskliek (bewind, coalitiepartijen en aspirant-coalitiepartijen zoals PvdA en GL) te doorbreken. Ze zijn zelfs zo ver van het padje af dat ze toestaan dat de niet-gekozen Koningin Máxima zich, volledig in strijd met democratische grondbeginselen, actief en politiek mengt in de voorbereiding van besluitvorming over CBDC. Sterker nog, dat beantwoordt aan de onuitgesproken visie van deze kliek hoe Nederland en Europa eigenlijk geregeerd zouden moeten worden, namelijk door een aristocratie.
Er is daar overigens een woord voor, dat bekend is uit de geschiedenis (bijv. de periode 1815-1830): "Restoratie".
M.J.