Door Anoniem: Door EersteEnigeEchte M.J. - EEEMJ:
[....]
De minister zou het niet "onder voorwaarden" moeten toestaan - dat is de oudste smoes om privacy-aantastingen door te voeren terwijl men ondertussen mensen in slaap probeert te sussen. Er moet gewoon wetgeving en jurisprudentie komen die het gebruik van biometrische gegevens voor festivals e.d. expliciet verbiedt (met andere woorden, er moet een limitatieve lijst komen van doelen waarvoor biometrische gegevens wel mogen worden gebruikt).
Je gaat toch ook niet zeggen: "Verkrachting is onder voorwaarden toegestaan, mits het slachtoffer daar vrijwillig mee instemt?" Dat is tegenstrijdig in zichzelf. Niemand staat voor zijn lol zijn eigen biometrische gegevens af. [....]
M.J.
Dat is niet tegenstrijdig i nzichzelf als men wordt overgehaald om te denken dat men vrijwillig doet. Dat heet 'grooming' en gebeurt niet alleen door loverboys die meisjes aanzetten tot prostitutie maar ook door institutionele en commerciële 'loverboys' die mensen aanzetten om zich tot op het bot te laten uitkleden om hun biometrische gegevens te kunnen oogsten.
Het meisje denkt dat de loverboy haar wil verwennen met een feestje. Mensen denken dat de organisatie hen wil verwennen met snelle toegang tot een festival.
Een treffende vergelijking. In Nederland gedraagt de rijke, door o.a. VNO-NCW gesponsorde lobby-organisatie ECP zich als zo'n "loverboy" die mensen probeert aan te zetten om delen van hun eigen privacy te laten aantasten op het altaar van de digitalisering. ECP doet dat op ten minste twee manieren.
(1) ECP presenteert zichzelf als een "neutraal platform" dat bewustwording over digitalisering en goede "oplossingen" promoot. Dat is vergelijkbaar met een loverboy die zichzelf voordoet als de vriend of relatiepartner van zijn slachtoffer.
(2) ECP heeft eind 2019 een methodiek gelanceerd, genaamd "begeleidingsethiek", en probeert deze methodiek sindsdien overal ingang te doen vinden, met veel succes. In essentie komt deze methodiek erop neer dat de ethiek van (beoogde) slachtoffers wordt geperverteerd, zodat ze zichzelf niet langer beschouwen als slachtoffers van afgedwongen digitalisering, registratie en tracking, maar vrijwillig meewerken aan het verlies van delen van hun privacy (m.a.w. het verlies van delen van hun integriteit).
Het eerste uitgangspunt van "begeleidingsethiek" is dat echte ethiek onpraktisch is, geen recht doet aan situaties en daarom eigenlijk niet eens ethisch is. Dit wordt vermomd achter teksten waarin wordt gesteld dat "begeleidingsethiek" "niet boven-over gaat" maar gericht is op "daadwerkelijke oplossingen". De suggestie (of eigenlijk: insinuatie) is dan dat eerlijke ethiek wel "boven-over" zou gaan en los zou staan van de realiteit.
De toepassing van "begeleidingsethiek" gaat in grote lijnen als volgt. Eerst wordt er over een bepaalde situatie voorgewend dat digitalisering van een bepaald proces onvermijdelijk is en dat het dus geen zin heeft ethisch na te denken of te discussiëren over de beslissing op zichzelf om het proces te digitaliseren. Vervolgens wordt de methodiek van "begeleidingsethiek" aangereikt (lees: gepropageerd, gepromoot, genudged, opgedrongen) als manier om zogenaamd "ethisch" om te gaan met de gevolgen van deze digitalisering, dat wil zeggen om sommige scherpe kantjes ervan weg te halen en andere onder begeleiding (van pseudo-ethici) te verdoezelen. Zodat de slachtoffers achteraf denken: "Nou, dat hebben we toch best goed gedaan en geregeld."
Met andere woorden, "begeleidingsethiek" wordt ingezet als instrument om werkelijk ethische afwegingen onder het vloerkleed te vegen en slachtoffers het besef te ontnemen dat ze slachtoffer zijn, en ze op die manier te pacificeren.
Dit is vergelijkbaar met een priester of bisschop die tegen een slachtoffer van seksueel misbruik in de kerk zegt dat "de wegen des Heren ondoorgrondelijk zijn" en dat wij als aardse stervelingen niet "boven-over" moeten gaan door ons in de plaats van God te stellen bij het beoordelen van wat er gebeurd is, want dat zou hoogmoed zijn. Vele tientallen jaren lang zijn slachtoffers van misbruik op die manier met succes tot zwijgen gebracht door een machtige kerk. De huidige digitaliseringskerk is minstens even machtig als Christelijke religieuze organisaties ooit waren.
Door Anoniem: Zo'n verbod is overigens ook in het belang van de veiligheid van kerncentrales e.d. Hoe minder biometrische gegevens er op het internet rondslingeren, hoe meer veiligheid een toegangscontrole met biometrische gegevens biedt als iemand een kerncentrale in wil gaan.
Biomterische gegevens worden gecechkt ad hand v. reallife bodies er is dus geen risico v. slingernede gegevens op internet
Je vergeet dat als biometrische gegevens eenmaal op het internet rondslingeren en verhandeld worden, er op basis van die gegevens bepaalde eigenschappen fysiek kunnen worden nagemaakt. Denk aan vingertoppen waarin bepaalde (nabootsingen van) vingerafdrukken zijn ingebouwd. In beginsel valt dit met de kenmerken van een iris ook te doen (ten behoeve van irisscans). Natuurlijk is dat heel duur, dus men zal dat niet doen om toegang te krijgen tot een festival. Maar bij toegang tot bijv. een kerncentrale is het een heel andere zaak.
Of bij internationale spionage. We hebben gezien dat een actor als Rusland nu al bereid is om vele jaren lang - soms tientallen jaren - functionarissen undercover te installeren in landen op alle mogelijke plekken in de wereld. Er kunnen grote politieke en industriële belangen mee zijn gemoeid. Een technologische wedren bij het vervalsen van biometrische gegevens ligt voor de hand.
Daarom is het onverantwoord om slordig met biometrische gegevens om te gaan. We hebben gezien hoe het slordig omgaan met antibiotica ertoe heeft geleid dat er "superbugs" zijn ontstaan die resistent zijn tegen antibiotica. Zo zal het ook gaan als we slordig omgaan met biometrica.
Iedereen weet dat het nooit mogelijk is een huis 100% te beveiligen tegen inbraak. Maar iedereen weet ook dat het onverantwoord is om je voordeursleutels tienduizend keer te kopiëren en dan op alle festivalterreinen in de stad neer te leggen met een adreslabeltje eraan. Dat is wat de minister nu "onder voorwaarden" wil toestaan.
Waarom wil hij dat toestaan? De man beschikt neem ik aan over gezond verstand, dus hij kan zelf ook bedenken wat ik hier heb opgeschreven. Het antwoord is dat de regering helemaal geen privacy wil. De regering wil privacy volledig afschaffen, in strijd met wet- en regelgeving. Althans voor 99,99% van de bevolking. Dat gebeurt dan door privacy in de praktijk zodanig te ondermijnen door middel van het scheppen van voldongen feiten, dat ten slotte iedereen machteloos de handen opheft en zucht: "Privacy, das war einmal..."
Een beetje zoals een prostituée van middelbare leeftijd die laconiek en ietwat sarcastisch glimlacht en zegt: "Seks uit liefde, das war einmal... Dan had ik dertig jaar geleden niet in zee moeten gaan met die loverboy, die later mijn pooier werd. Nu kan ik niet anders meer, want er moet toch brood op de plank komen."
M.J.