Het motief is wat merkwaardig. Dat je niet in het buitenland mag treuren dat je ontslagen bent. Je kunt van overal digitaal solliciteren. Of dat je gewoon in het buitenland een functie elders tegenkomt, waardoor ze in Nederland geen last meer van je hebben.

Wat bezielt zulke mensen toch van zo een UWV om daar de hele dag op te zitten cookiespioneren? Waar denken die dan dat het geld voor hùn salaris vandaan komt?

Waar je ook heen gaat over heel de wereld, je vindt een Chinees met een restaurant of winkel. Want die zijn daar goed in. En je komt een Nederlander tegen die iets van zaken doet. Want die waren daar vroeger ook heel goed in. Zelfs op het kleinste eilandje in de stille oceaan. Dat zou iets moeten zijn om trots op te zijn. Als nou iets is waar de Nederlander in uitblinkt dan is het zijn eigen functie elders te vinden. Belachelijk dat dat niet in een buitenland mag want heel de grachtengordel is gebouwd op zaken doen in het buitenland.

Aan de andere kant; fraudeurs kosten de samenleving bakken met geld.
De overheid dient deze vorm van beroving van de belastingbetaler te bestrijden.
We moeten iets doen om de uitkeringen betaalbaar te houden.

Over de rechtszaak tegen SyRI
https://bijvoorbaatverdacht.nl

Begin 2018 startte een groep maatschappelijke organisaties een rechtszaak tegen de Nederlandse Staat met als doel het Systeem Risico Indicatie (SyRI) door de rechter onrechtmatig te laten verklaren. Met succes. Rondom de rechtszaak, en de nasleep daarvan, wordt vanuit het Platform Bescherming Burgerrechten de campagne 'Bij Voorbaat Verdacht' gevoerd.

Het is van essentieel belang dat we zorgvuldig omgaan met publieke middelen, zoals uitkeringen. Het idee dat dit alle burgers automatisch als verdacht bestempelt, lijkt mij een te extreme interpretatie. UWV wijst immers geen uitkeringen af op basis van deze gegevens. Wat ze wel doen, is waardevolle informatie verzamelen die ze in staat stelt om grondig onderzoek te doen indien dit noodzakelijk is. Dit kan ze helpen om situaties zoals de toeslagenaffaire te voorkomen.

Het is een ongemakkelijke waarheid dat er mensen zijn die misbruik maken van ons sociale stelsel. Als uitvoeringsorganisatie hebben zij de verantwoordelijkheid om hier maatregelen tegen te nemen. Naar mijn mening is een lichte inbreuk op de privacy gerechtvaardigd om dit doel te bereiken.

Ik wil echter wel benadrukken dat deze gegevens na een redelijke termijn verwijderd dienen te worden, tenzij ze worden gebruikt in een lopend onderzoek. Het is van cruciaal belang dat we een evenwicht vinden tussen het beschermen van publieke middelen en het respecteren van de privacy van onze burgers.

Het blijkt maar weer. Wetten zijn er alleen voor de ondergeschikten. Het kan ze niets schelen want er wordt toch niemand aansprakelijk gesteld en berecht. Fijne dag allemaal! (En vergeet je belasting niet te betalen)

De overheid gooit met miljarden euro's betaald door belastingbetalers. In plaats van daarop te focussen gaat het jou om "ons sociale stelsel". Iets dichttimmeren gaat niet 100%, soms moet je maar eens aanvaarden dat je dit soort dingen altijd zal blijven hebben. Zou me eerder druk maken om de overheid. Gebeurd genoeg.

Niet alleen wordt de burger als vijand gezien, maar ook zijn bankrekening wordt door de banken bij voortduur onderzocht op 'witwassen' en 'terrorisme'. Politicus Nigel Farrance raakte bijna - omwille van zijn gedachtegoed - zijn bankrekening kwijt omdat sinds kort een soort gedachtepolitie in het financieel systeem is binnengedrongen. En wie zal het volgende slachtoffer zijn van deze regelrechte wanpraktijken?

Zelfs bij een Nederlandse verklaring van erfrecht door de notaris wordt de aanvrager van boven tot beneden onderzocht of hij of zij geen banden heeft met 'terrorisme' en de 'terrorismefinanciering', zoals ik zelf mocht ondervinden.
Waarom worden niet-verdachte personen, die geen strafblad hebben zó tegen het licht gehouden?

Kan deze totale idioterie niet eens ophouden Den Haag?

Het zal mij niet verbazen dat jij hier meer van af weet en het probeert te bagatelliseren.

Ik heb een vraag aan jou en wel, wie moet zich aan de wet houden en wie niet of met andere woorden geld de wet nog
wel voor iedereen of alleen nog maar voor de plebs?

En wat je verder daar overschrijft heeft helemaal niets te maken met illegale data verzamelen, natuurlijk vindt dit zowat
ieder Nederlander. Maar wetend dat je de wet overtreedt als een uitvoerend instituut en gewoon verdergaat dat zegt
wel veel over hoe wij nu bezig zijn dit land. En daarbij durf ik hard op te zeggen dat zowat iedere WWW wil werken
maar dat moet ook werk zijn wat hij aan kan.

Zoals?????

Werkgevers die personeel zoeken, verplichten werkzoekenden die bij het UWV ingeschreven staan aan te namen?
Ook al sluit het functieprofiel niet aan.

Of mensen die bij het UWV ingesrcheven staan, aan hun huis / woonplaats vastketen, en grenscontroles aan de rand van de stad houden?

Of de grens rond Nederland met een hoog hek afsluiten?

Roept u maar.
Waar en hoeveel wilt u zelf allemaal last van hebben om (deze) "grootschalige" fraude te bestrijden?

Heb je trouwens ook cijfers van die grootschaligheid (bakken met geld), of alleen een onderbuikgevoel?


Het issue is, dat het UWV iets deed wat zij niet mag doen. Ze overtreed de bestaande wetgeving.
Het UWV kan controles uitvoeren, maar die moeten dan of door een wetje gemachtigd worden, of binnen de bestaande wet- en regelgeving passen.
Bv huisbezoeken zou ze moeten kunnen uitoveren. Maar dat deed het UWV echter niet.

Als de overheid iets moet doen, dan moet ze dat goed inkleden met de juiste wetgeving. Waarbij oom de volksvertegenwoordigers nog inspraak hebben.
Niet haar eigen wetgeving met voeten treden. Alleen omdat het haar zo uitkomt.
Dat is het paard achter de wagen spannen.

Er spelen hier een paar heel stelselmatige zaken die kenmerkend zijn voor de huidige overheid:
1. organisaties / regeringsfunctionarissen voeren iets onvolledig afgewogen in en doen alsof ze er transparant over zijn. Vervolgens geven ze halfslachtige uitleggen in brieven en voorlichting. In de brief https://www.uwv.nl/overuwv/Images/beslissing-op-bezwaar-op-wob-verzoek-software-en-algoritmes.pdf beweert het UWV op december 2021 dat ze maar 1 risicoscan in gebruik hebben. Namelijk het risicoscan verblijf buitenland. Bij https://publicaties.mensenrechten.nl/publicatie/cdb78e41-6d41-49e1-b5cd-86da5a89359b blijkt echter dat het UWV ook bijvoorbeeld een risicoscan hanteert voor de duur waarop iemand een WW uitkering ontvangt. Daar gaat het qua eerlijke uitleg dus al aantoonbaar verkeerd.
Verder zegt het UWV in haar brief van december 2021 "Daarbij is de risicoscore op zichzelf niet voldoende om aan te nemen dat het dossier onderzoekswaardig is. De medewerker is daarnaast zelf niet bekend met de score en weet ook niet of het dossier is geselecteerd op basis van een steekproef of op basis van een risicoscore. Dit voorkomt beïnvloeding en/of vooringenomenheid van de medewerker". Echter, vooringenomenheid danwel confirmation biass kan in vervolgstappen ook nog spelen of opduiken. Als voorbeelden noem ik maar een aantal gerechtelijke dwalingen die in de loop der jaren zijn blootgelegd maar ook onderzoeken die aantonen dat mensen die een bepaald elite gevoel hebben ontwikkeld eerder over elkaar menen dat de ander bij voorbaat een juist standpunt huldigt dan mensen buiten die groep. Oftewel die ene maatregel van het UWV over hoe deze risicoscore is ingebed in de werkwijze zegt an sich niet veel over daadwerkelijke neutrale beoordeling. De stelselmatigheid van pseudo-transparantie zien we ook terug in ondermeer het onthouden en sterk vertraagd vrijgeven van stukken aan tweede kamerleden en in Omtzigt's Thorbecke lezing waarin hij een dossier aanhaalt waarin van de 182 uitspraken er slechts 10 zijn gepubliceerd.

2. Overheidsogranisaties rommelen zich verder de dossiers in, zeker met betrekking tot digitalisering
Zie je bijvoorbeeld met dat banken tegen de PEP verantwoordleijkheden waren omdat het taken en nog erger - monitoring en opsporing verantwoordelijkheden van speciale diensten overhevelt naar private sectoren - maar dat de regering toch doorzette tegen de adviezen in. Dat is 1 van de vele hoofdstukken met trieste schaduwzijde van automaisering.
Voor wat betreft het UWV werd het er al in 2017 in algemene zin op gewezen dat ze beter moet omgaan met de gevolgen van digitalisering. "....moeten overheidsinstanties duidelijk informeren over de inhoud en gevolgen van hun digitale dienstverlening, aldus de ombudsman." Na 2017 ging het UWV echter stug verder met digitalsering en negeerde dus de ombudsman. Zo werd het gewraakte systeem van proeven stapsgewijs uitgebreid naar een landelijk systeem.
https://www.security.nl/posting/500169/%27UWV+en+SVB+moeten+burgers+beter+informeren+over+digitalisering%27
In 2020 berichtte de rekenkamer nog dat overheden meer rekening moeten houden met de effecten van digitalisering. Daar had het UWV natuurlijk beter op moeten anticiperen. https://www.rekenkamer.nl/onderwerpen/ict-en-digitalisering/documenten/publicaties/2020/03/18/grip-op-digitalisering-rode-draden-uit-tien-jaar-rekenkameronderzoek

3. Interne waakhond FG was dus vleugellam.
Vanaf maart 2022 is er vanuit het ministerie van SZW een opdracht aan UWV om over te gaan tot landelijke implementatie van de Risicoscan Verblijf Buitenland overgegaan.
https://bijlagen.nos.nl/artikel-18281042/vragen_vbl.pdf
Pas toen de landsadvocaat in 2022 werd gevraagd om advies voelde het UWV de bui hangen.
De vraag is nu of de FG door modus operandi (mensen binnen het UWV(als UBO) worden oneigelijk onder andere via slechte beoordelingen en niet verlengen van contracten en daar officieus geplaatste functionarissen van SZW als leidinggevende regelmatig onder druk gezet) vanuit het ministerie van SZW of door haperingen rondom of tussen FG en AP dit niet al eerder definitief werd gestopt. En speelde "Ze beschikken niet over de juiste documentatie beschikken. Of krijgen onvoldoende tijd en middelen om hun rol goed te kunnen vervullen."??
Tussen 2015 en 2021 gold er in ieder geval een informatieplicht vanuit de AVG waar de UWV dus duidelijk onderuit probeerde te komen door er voor 2023 niet publiekelijk over willen te communiceren. https://www.justitia.nl/privacy/cookiewet# "Om fraudeurs niet wijzer te maken wilde het UWV niet dat minister Van Gennip van Sociale Zaken de Tweede Kamer informeerde over het stopzetten van het algoritme" https://www.security.nl/posting/803503/UWV+verzamelde+illegaal+data+uitkeringsontvangers+via+cookies+en+ip-adressen
Moet een minister een uitleg achter kunnen houden terwijl een FG een negatief advies over de betreffende kwestie gaf?
Zonder alles op de FG te willen schuiven vraag ik me ook af hoe de verwerkingverantwoordelijke zich in deze heeft opgesteld.

4. Zelfs na ophef en bezwaar maken worden praktijken nog het liefst verhuld.
Zie de motiveringbrief van het UWV maar ook de opstelling van van Gennip "Om fraudeurs niet wijzer te maken wilde het UWV niet dat minister Van Gennip van Sociale Zaken de Tweede Kamer informeerde over het stopzetten van het algoritme."
Het erge is dat het UWV kennelijk pas bij ophef van landsadvocaat Pels Rijcken snapt waarom iets niet door de beugel kan.
In geval van de overheid in bredere zin verwijs ik graag naar de diverse sms-jes en bonnetjes die op gevoelige dossiers van de regering "zoek" raakten en soms bij nader inzien toch (deels) opdoken.

De PEP verantwoordelijkheden hebben we te danken aan de uitleg van de ministers van Rutte III en IV over bankenregels vanuit de EU die vandaaruit ook naar notarissen en dergelijke is getransponeerd. Zie https://www.coe.int/en/web/moneyval/implementation/politically-exposed-persons.
De redenatie was steevast, NL moet er wel in meegaan. Ook media die redeneren vanuit een alles of niet gedachte en laten daarbij zijdelingse gevolgen van aanpalende dossiers steevast buiten beschouwing. Voor banken geldt dat ze bijvoorbeeld massaal vestigingen sluiten met als gevolg dat een individu die een bankrekening wil openen al niet meer echt wordt gezien.
Wil het ophouden dan moet er denk ik nog meer ophef komen danwel aanhoudende burgers die politici en bestuurders op onderdelen wijzen waar ze de fout in gaan. Aanhoudendheid en collectief geheugen helpen daarbij denk ik.

Het UWV afschaffen?

De kosten van het UWV is op het moment zo'n 8,1% van wat er uitgekeerd wordt

https://jaarverslag.uwv.nl/uwv-in-cijfers/financieel/uitvoeringskosten-als-percentage-van-de-totale-kosten
https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/falende-ict-uwv-kostte-al-3-miljard-euro

Maar er valt op andere vlakken meer te halen, kon alleen wat oudere cijfers vinden helaas
https://eindpunt.blogspot.com/2012/06/onderzoek-hoe-ernstig-is.html

Uitkeringsfraude: 86 miljoen euro per jaar
Zorgfraude: 178 miljoen euro per jaar
Acquisitiefraude (spookfacturen): 1 miljard euro per jaar
Verzekeringsfraude: 1 miljard euro per jaar
Diefstal op het werk (kruimelfraude): 1.6 miljard euro per jaar
Faillissementsfraude: 1.7 miljard euro per jaar
Bedrijfsfraude: 2 miljard euro per jaar
BTW-(carrousel)fraude: 4 miljard euro per jaar
Internetfraude: 4.5 miljard euro per jaar
Belastingfraude (ontduiking): 8.3 miljard euro per jaar
Witwassen: 18.5 miljard euro per jaar

Dit staat gelijk aan om in de fysieke wereld een ambtenaar constant achter je aan te laten lopen met een notitie blok die alles noteert wat jij doet terwijl jij je dag doorgaat. Het enige verschil is dat je in dat scenario iedergeval nog gauw opvalt dat het gebeurt. Dit is gewoon totaal geen respect vertonen voor mensen hun privacy en een schending van mensenrechten.

De wet is bewust genegeerd en de motivatie doet er niet toe. Ze hebben van allerlei middelen om met de tijd legaal informatie te verzamelen ze hebben echter gekozen om geen respect te tonen voor de wetgeving.


De oplossing voor al deze ellende is trouwens heel simpel maar houdt politieke zelfmoord in. Ambtenaren, ministers niet meer enige vorm immuniteit laten genieten op mening in debat na. En tevens persoonlijk aansprakelijk stellen bij grove overtredingen, nalatigheid binnen een afdeling, ministerie. Geen commissies, geen referendum tools gewoon simpelweg via reguliere ontslag en reguliere vergoeding, rechtsgang out of own pocket waar van toepassing.

Dan gaat de nauwkeurigheid van het werk van ministeries ook binnen enkele ontslagrondes aanzienlijk omhoog omdat de kans dat er mensen zitten die niet opletten drastisch afneemt.

Het is te triest voor woorden, als je dus via de illegale cookie als fraudeur wordt bestempeld dan krijg je enorme problemen.

En de mensen die meerdere wetten overtreden bij het UWV gebeurt helemaal niets mee, gezien ze gewaarschuwd waren door degene die daar over gaat is het minimale op staande voet onslag zonder recht op uitkering.

Zolang dit doorgaat hoef je geen vertrouwen in de overheid van de burger te verwachten, dat moet je verdienen tenslotte.

Het uwv een overheids-organisatie
waar je al buikpijn van krijgt als je eraan denkt.

Ze luisteren niet,je kunt een boek vol schrijven
aan negatieve berichten over het uwv,de tweede plek
achter de belastingsdienst.

Het uwv hoort je aan werk te helpen,
niet om een slavenleven te moeten lijden,
onder dwang,stress,boetes,controle.

Het is een recht om bijstand aan te vragen,
maar om het te krijgen of het te behouden is
geen recht,dan wordt je juist beoordeeld,veroordeeld,
geen enkel foutje want anders heb je zuur leven tot aan je aow,
en dit is alleen maar verslechterd door de participatiewet 2015

NL2023

Geen uitkeringen verstrekken aan mensen die het geld niet nodig hebben. Dan blijft het echte vangnet (bijstand) beschikbaar voor mensen die het wel nodig hebben. Er zijn bijvoorbeeld mensen die maandelijks 2.000 euro vangen terwijl ze niet werken, en tegelijkertijd ook nog 50.000 euro op hun bankrekening hebben staan. Weinig noodzaak hier... Uitkeringen zijn niet bedoeld om het vermogen van mensen in stand te houden. Ze zijn bedoeld om te voorkomen dat mensen onder een brug moeten slapen.

Dus als mijn smartphone in het buitenland is geweest gaat het UWV ervanuit dat ik in het buitenland ben geweest? Misschien moet iemand even aan het UWV uitleggen dat een smartphone een apparaat is en geen persoon. De smartphone kan gestolen zijn, uitgeleend of simpelweg verloren.

Zelf meegemaakt:
1x met buitenlands mobiel nummer vanuit NL naar UWV gebeld om netjes van te voren te vragen of ik op een bepaalde tijd naar het buitenland mocht voor redelijk doel, met behoud van sollicitatieplicht. Mocht niet. Geen reden, mocht gewoon niet.

Paar weken later wordt er bij mij thuis aangebeld, staat een UWV inspecteur die wil binnenkomen. Wil niet zeggen waar het over gaat maar ik moet wel handtekening zetten onder formulier dat ik die inspecteur helemaal vrijwillig binnenlaat.

Binnen aan de keukentafel wil inspecteur nog steeds niet zeggen waar het overgaat. Ik moet namelijk eerst zeggen dat ik vrijwillig met de inspecteur praat. Ik zeg hoezo vrijwillig? Inspecteur geeft geen sjoege. dus ik zeg maar ja want je wilt jezelf niet verdacht maken. Zet de inspecteur zonder verder wat te vragen of uit te leggen een extra kruisje op zelfde formulier waar mijn handtekening al onder staat. Dus daar heb ik dan zogenaamd ook voor getekend. Ik vraag of ik dat mag lezen. Eerst mag dat niet maar als ik aandring mag het toch. Maar ik mag er geen kopietje van maken ook al staat mijn handtekening eronder.

Ik vraag door en dan blijkt waar die inspecteur voor komt. namelijk om te checken of ik niet toevallig in het buitenland ben. In "het systeem" zijn een paar lampjes gaan knipperen. Omdat ik met een buitenlands telefoonnummer had gebeld om netjes van te voren te vragen of iets mocht. Bij UWV hebben ze nog nooit van een mobieltje of roaming gehoord.

Ik vraag wilt u mijn mobieltje dan even checken hier is het, u mag er wel even naar bellen. Nee, nee dat hoeft niet, uw verhaal is plausibel zegt de inspectuer en taait meteen weer af. die vond het ook niet leuk om voor spek en bonen ergens naartoe gestuurd te worden, maar ja, het systeem had gepiept.

Daarna had ik nog weken een stasigevoel. in mijn eigen huis.

Wat was er gebeurd als ik toevallig niet thuis was geweest toen die aanbelde? Waren er dan nog meer lampjes gaan piepen in "het systeem"? Was ik dan op een zwarte lijst gekomen? zoeentje waar je zelf niet over hoort alleen wat van merkt als je in de problemen komt.#toelsagensandaal.

fxxxing stasigebeuren in dit kxxland.

Ze hebben zelf schijt aan de wet maar wel 24/7 controleren of pietje puk zich wel aan hun kxxregeltjes houd.
Ze liegen zelf dat ze barsten maar wel vingertje opsteken naar pietje puk oh oh ben jij wel eerlijk?
weet je wat? slecht voorbeeld doet slecht volgen. Waarom zou ik nog respect hebben voor de wet als zij er schijt aan hebben? ieder voro zich en fxxx UWV en al die andere afkortginen.

Mijn oom werkte daar.

Hij kon bij iedereen zijn dossier. Er kwamen ook frequent "verzoekjes" binnen van vrienden die iets wilden weten of iemand die bij de UWV een dossier had. Jaren is dit doorgegaan en nu waarschijnlijk nog steeds.

Sommigen die er werkten haalden hun hele Faceboek bestand erdoorheen

Heb je een UWV dossier ga er maar vanuit dat je data gekopieerd is ergens

Dus eerst alles opeten (incl je huis) voordat je je hand mag ophouden. (in jouw optiek)

Want je hebt geen inleg gedaan terwijl je werkte.
Daarom krijg je eerst een WW-uitkering (UWV) voordat je de bijstand (gemeente) in schiet.
Logisch toch?

Welkom in de 19e eeuw.


Uit "A Chrismas Carol" van Charles Dickens:

“At this festive season of the year, Mr. Scrooge,” said the [one of the gentlemen], taking up a pen, “it is more than usually desirable that we should make some slight provision for the Poor and destitute, who suffer greatly at the present time. Many thousands are in want of common necessaries; hundreds of thousands are in want of common comforts, sir.”

“Are there no prisons?” asked Scrooge.

“Plenty of prisons,” said the gentleman, laying down the pen again.

“And the Union workhouses?” demanded Scrooge. “Are they still in operation?”

“They are. Still,” returned the gentleman, “I wish I could say they were not.”

“The Treadmill and the Poor Law are in full vigour, then?” said Scrooge.

“Both very busy, sir.”

“Oh! I was afraid, from what you said at first, that something had occurred to stop them in their useful course,” said Scrooge. “I’m very glad to hear it.”

“Under the impression that they scarcely furnish Christian cheer of mind or body to the multitude,” returned the gentleman, “a few of us are endeavouring to raise a fund to buy the Poor some meat and drink, and means of warmth. We choose this time, because it is a time, of all others, when Want is keenly felt, and Abundance rejoices. What shall I put you down for?”

“Nothing!” Scrooge replied.

“You wish to be anonymous?”

“I wish to be left alone,” said Scrooge. “Since you ask me what I wish, gentlemen, that is my answer. I don’t make merry myself at Christmas and I can’t afford to make idle people merry. I help to support the establishments I have mentioned: they cost enough: and those who are badly off must go there.”

“Many can’t go there; and many would rather die.”

“If they would rather die,” said Scrooge, “they had better do it, and decrease the surplus population.”

Ja er zijn haken en ogen aan het systeem. Het bewijjs is vaak niet direct sluitend, maar er wordt wel als feit gepresenteerd.
Kijk, controle moet, dat is duidelijk. Maar er zijn gewoon regeltjes en wetgevingen opgesteld. Daaraan heeft iedereen zich te houden, ook een (semi)overheid.

Die willekeur, of wij doen lekker onze eigen zin bij deze instanties (denken boven de wet te staan) is wat mij tegen de borst stuit. Want hoe kan je daar als individu je recht tegen halen? Dat is bijzonder moeilijk.


Kopie maken mag en lezen waarvoor je tekent ook. Naast foutief informeren van de inspecteur is dit gelijk aan onthouden van rechten. Dit staat gelijk aan het waardeloos maken van de getekende verklaring. Dit is dacht ik gelijk aan dwang.

Werknemers betalen elke maand premie om niet meteen een financieel probleem en daardoor ook andere problemen te krijgen als ze werkloos worden. Bij ongewilde werkloosheid betaalt de voormalige werkgever dan een WW-uitkering tijdens een overbruggingsperiode (beperkte tijd). Dat heet een verzekeringsstelsel. Dat is een heel ander uitgangspunt dan de bijstand, die berust op solidariteit van de hele maatschappij.

Onredelijke eisen
Er is geen enkele reden om onvrijwillig werklozen te beletten om elders in de EU werk te zoeken of hun kansen te verkennen door ze te verbieden naar het buitenland te gaan. Zoals iemand anders hierboven al zei, tegenwoordig kunnen alle sollicitaties digitaal, daarvoor is het niet nodig om in hetzelfde land te verblijven. Als iemand in het buitenland zit en wordt uitgenodigd voor een gesprek, moet hij wel terugreizen. Hoe vaak worden mensen na een sollicitatie uitgenodigd voor een gesprek? Als ze gemotiveerd zijn en goede sollicitaties insturen, misschien best vaak. Als ze niet gemotiveerd zijn, is die sollicitatie in ieder geval kansloos en maakt het geen verschil als de sollicitant alsnog niet terugreist.

Wantrouwen als uitgangspunt
Sinds een jaar of twintig, dertig, veertig is de overheid ertoe overgegaan om als uitgangspunt te nemen dat iedereen (behalve de overheid zelf) gewantrouwd moet worden en wil frauderen als het maar mogelijk is. Ondertussen zijn de regels zodanig aangescherpt dat steeds meer elementen van het leven die vroeger legitiem waren, tegenwoordig "fraude" zijn. Niet-gemotiveerde sollicitanten of bijvoorbeeld sollicitanten met een burn-out (want veel burn-outs worden niet wettelijk erkend, ook dat hoort bij het staande beleid van wantrouwen) worden nu verplicht wekelijks te solliciteren als een soort formaliteit, zonder dat de overheid enige interesse heeft of dat wel oprechte sollicitaties zijn, of alleen een papieren/digitaal ritueel van door een hoepel springen. Op die manier worden veel mensen verplicht om leugenachtige sollicitaties in te dienen. Dat is niet alleen belastend en corrumperend voor die mensen, maar ook voor de werkgevers die al die sollicitaties moeten beoordelen.

Mensen worden gedwongen tot calculerend gedrag
Met andere woorden, eerst dwingt de overheid veel mensen om calculerend gedrag te vertonen, en vervolgens ziet diezelfde overheid in het resulterende calculerende gedrag aanleiding om mensen op een calculerende wijze steeds meer te gaan controleren, waarbij de overheid ook de privacy van die mensen niet wenst te respecteren. De overheid vindt die controle "nodig" en wil niet onder ogen zien dat zij zelf de oorzaak is van een heleboel calculerend gedrag en fraude.

Mensen eisen "controle"
Ondertussen stemmen mensen ook in grote getale op politieke partijen die roffelen op de trommel van "meer orde en gezag, meer blauw op straat, meer controle". Die mensen laten zich om de tuin leiden door het verhaal dat meer controle en de afschaffing van privacy de oplossing van veel problemen dichterbij zou brengen. Daar spelen "law and order"-politici dan weer gretig op in, om stemmen te winnen. Die wijzen dan bepaalde groepen (bijv. werklozen, etnische groepen, migranten) aan als verdacht en frauduleus en willen dan dat daar meer en meer controle over wordt uitgeoefend, bijvoorbeeld via UWV, ten koste van hun privacy en andere grondrechten. Mensen uit die gecontroleerde en onderdrukte groepen komen dan gemiddeld steeds meer in de knel en worden daardoor ook aangezet om de randen van de wet op te zoeken of daar overheen te gaan om maatschappelijk en psychologisch te kunnen overleven. Dat grijpen de "law and order"-politici dan weer aan als bevestiging voor hun eigen vooroordelen. En dan krijgt de UWV, of de Belastingdienst, nóg meer bevoegdheden om met willekeur mensen aan te pakken.

Hoe deze vicieuze cirkel te beëindigen?
Dit is een vicieuze cirkel die slechts op twee manieren beëindigd kan worden:

a) Men komt tot het inzicht dat de eenzijdige nadruk op wantrouwen, zondebokken en controle niet gaat werken, althans niet om problemen op te lossen, maar alleen om onderdrukking in stand te houden en de oplossing van problemen uit te stellen omwille van het gewin van sommige groepen op de heel korte termijn;

b) Men komt niet tot dat inzicht en gaat door totdat het huidige systeem ontploft en instort. Dan valt een periode van chaos te verwachten, waarin opgekropte woede de vrije loop krijgt en er veel slachtoffers vallen. Daarna begint de onderdrukking dan waarschijnlijk weer van voren af aan en wordt de spanning opnieuw opgebouwd. Ondertussen wordt de aandacht afgeleid van de dingen die we op basis van vertrouwen samen kunnen doen om de planeet voor onszelf bewoonbaar te houden. Bij deze optie b) komt er dus pas een einde aan de vicieuze cirkel wanneer er een einde komt aan de mensheid zoals wij die kennen.

De echte keuze is dus tussen ofwel tot inzicht komen dat we een maatschappij MOETEN opbouwen die op vertrouwen is gebaseerd, ofwel niet tot dat inzicht komen en dan gaan wij en onze nakomelingen een bijzonder onprettig lot tegemoet.

Hypocriete idealisten
Extra probleem is dat de tegenpolen van de "law and order"-aanhangers net zo goed een probleem vormen. Dat zijn namelijk de "zwevende idealisten" (vaak behorend tot een bevoorrechte groep of elite) die aan de ene kant net doen alsof niemand wil frauderen en iedereen z'n best doet om zich op een betrouwbare manier te gedragen en "samen" met anderen het beste ervan te maken. Als dan blijkt dat dit niet de realiteit is, zijn deze idealisten "teleurgesteld" en eisen OOK meer controle.

Dit zijn de mensen die, zonder het hardop te zeggen, er stilzwijgend van uitgaan dat je "vertrouwen" kunt afdwingen door met een moreel vingertje te zwaaien. "We moeten vertrouwen hebben in de overheid!"

Deze idealistische mensen hebben vaak niet door, en willen ook niet doorhebben, dat zij zelf parasiteren op de ellende van minder bevoorrechte groepen die niet kunnen participeren in de idealistische droomwereld en dan dus met veel vertoon van superieure moraal door de "idealisten" onder controle worden gehouden. Bijvoorbeeld via de privacy-schendende en vernederende praktijken van UWV, de Belastingdienst, banken etc.

Voor het opbouwen van een maatschappij die op basis van vertrouwen functioneert, is dus om te beginnen een combinatie van realisme en redelijkheid nodig. Realisme over hoe mensen zijn, en redelijkheid in de zin dat mensen de ruimte krijgen om zichzelf te zijn zolang ze anderen niet echt schaden.

Realisme en redelijkheid worden met digitale middelen onderdrukt
Helaas hebben tech-bazen en hun uitvoerende politici een manier gevonden om realisme en redelijkheid juist te onderdrukken en te versnipperen, door middel van "sociale" (lees: asociale) media en smartphoneverslaving. Via die media worden mensen getraind om te denken in termen van zondebokken die gecontroleerd en gedisciplineerd moeten worden - en dat zijn dan in schijn altijd "anderen" (bijv. werklozen, etnische groepen, migranten e.d.). Ondertussen wordt het onderdrukkende systeem met organisatorische, digitale en fysieke middelen steeds verder uitgebouwd en wordt uiteindelijk bijna iedereen daarmee onderdrukt en tot slaaf gemaakt.

De rol van miljardairs en topbestuurders
Een piepkleine groep miljardairs en topbestuurders blijft over. Zij hebben de digitale, organisatorische en fysieke systemen in handen. Zij worden niet onderdrukt, maar onderdrukken zichzelf. Ze sluiten zichzelf op in een gouden kooi met private jets, vele grote woningen, exclusieve resorts, superjachten, expedities naar Mars en dergelijke.

Sommige van deze "toppers" maken zichzelf wijs dat zij de wereld niet onderdrukken, maar redden (ook al betalen ze geen belasting aan de overheid en geen redelijke lonen aan hun slaven - pardon: werknemers die geen kant op kunnen). Bijvoorbeeld met "klimaatmaatregelen" waar ze ook weer winst mee maken, terwijl echte klimaatmaatregelen achterwege blijven (bijv. stoppen met het subsidiëren van fossiel brandstofgebruik, met glyfosaten, met rondvliegen in private jets). Andere "toppers" maken zichzelf wijs dat de wereld hoe dan ook tot ondergang gedoemd is en bouwen voor zichzelf bunkers in plaatsen als Nieuw-Zeeland omdat ze de illusie hebben dat zij als "toppers" daar in klein gezelschap zouden kunnen overleven nadat ze de wereld naar de ondergang hebben geholpen.

Dit lijkt misschien een beetje een somber plaatje, maar het is bedoeld om eraan bij te dragen dat voldoende mensen op tijd wakker worden en voor gezonde alternatieven kiezen dan wel stemmen op politieke partijen die zulke initiatieven uitdragen en bevorderen.

UWV als onderdeel van "Paaseiland"
Op Paaseiland zijn resten van een verdwenen beschaving aangetroffen die zichzelf grotendeels had vernietigd door het eiland te ontbossen en uit te putten. Europese en Amerikaanse kolonisten troffen een gedecimeerde bevolking aan, die vervolgens bijna volledig ten onder ging aan door de Europeanen meegebrachte ziekten en dergelijke.

De Aarde hoeft geen Paaseiland te worden. Maar dan moeten we wel stoppen met het destructieve systeem waarvan UWV een onderdeel is. Het liegen en onderdrukken dat door UWV en zijn medewerkers in praktijk wordt gebracht, is een onderdeel van een veel groter systeem. Individuele medewerkers van UWV zouden kunnen beslissen hier niet langer aan mee te doen, maar hun mond open te doen over de wanpraktijken.

Het Stockholm-syndroom van UWV-medewerkers
Zelf ben ik over dat laatste weinig hoopvol. Ik heb ooit eens contact gehad met een UWV-medewerker die een inhumane beslissing van UWV terecht vond. Daar gaf die medewerker geen reden voor, behalve dat een rechter UWV juridisch in het gelijk had gesteld, eveneens zonder inhoudelijke reden. Die medewerker verwarde de machtsuitoefening en onderdrukking die via de rechter plaatsvond, met een morele rechtvaardiging van onmenselijk handelen. Het lijkt erop dat veel medewerkers bij de Nederlandse overheid (waar ik UWV ook toe reken) een soort Stockholm-syndroom hebben. Hun geweten is aanzienlijk vervormd, ze volgen half blind, half in een tunnelvisie de politieke en bestuurlijke slogans van hun bazen en ze zijn niet meer in staat in de spiegel te kijken als het gaat om wezenlijke aspecten van hun eigen beroepsuitoefening.

Misschien kun je dit nog het beste vergelijken met de situatie in een gevangenis, in een dictatoriaal land of aan het begin van de film "One Flew over the Cuckoo's Nest". Dan is er dus een Jack Nicholson nodig die van binnenuit verandering in de zaak brengt. Een soort klokkenluider dus, maar dan eentje die nog een stapje verder gaat. D.w.z. iemand die niet alleen de waarheid boven tafel en naar buiten brengt, maar die ook het interne, gelegaliseerde machtsmisbruik effectief weet te verstoren. Misschien een samenwerkingsverband tussen een klokkenluider en een Pieter Omtzigt. Hé, waar hebben we dat eerder gehoord?

M.J.

'The law, in its majestic equality, forbids rich and poor alike to sleep under bridges, to beg in the streets, and to steal their bread.'
-- Anatole France

Daarmee wordt bedoelt dat er vaak een bias in wetgeving zit, waardoor rijken bevoordeeld worden tov de armen.
In dit geval: de werkgevers en werkenden, vs de werkelozen.
Want wie stelen er brood, slagen onder bruggen en bedelen. De rijken?


Oh, en je haalt de WW en de bijstand door elkaar.

Misschien mocht de inspecteur volgens de eigen UWV-regels niet eens de woning betreden als de bewoner niet eerst schriftelijk toestemming had gegeven via dat formulier. Bijvoorbeeld om UWV juridisch in te dekken tegen een aanklacht over huisvredebreuk. Dat een inspecteur die onaangekondigd voor de deur staat, behoorlijk intimiderend is, en dus een chanterend effect heeft op de bewoner die dan uit angst maar z'n handtekening zet, vindt UWV kennelijk geen probleem. Als dit de verklaring is voor het gedrag van UWV, dan laat dit zien dat UWV bezig is met zichzelf en met het versterken van de eigen positie, niet met de cliënten die geïntimideerd worden door dergelijk juridisch geweld.

M.J.

De gemeente vraagt altijd het banksaldo van de aanvrager van een uitkering bij de bank op, waarmee ze periodiek een vermogenstoets uitvoeren. Ook kan de gemeente via de RWD het bezit van een auto achterhalen of via het Kadaster een vakantiehuisje. In geval van mogelijke fraude geven de bankafschriften en een gesprek meestal uitsluitsel.

De getallen verschillen per gemeente (een vorm van rechtsongelijkheid). Wat men zonder korting op de uitkering mag bijverdienen, of vrij aan giften mag ontvangen, dat verschilt ook per gemeente (idem.). In de gemeente Amsterdam, bijvoorbeeld, mag men zonder korting van de uitkering jaarlijks in totaal €1.800,- aan giften ontvangen.

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/bijstand/vraag-en-antwoord/wanneer-heb-ik-recht-op-bijstand

De Nederlandse milieubioloog Jan J. Boersema (en diverse andere auteurs [1] voor en met hem) heeft dit beeld sterk genuanceerd. In zijn boek Beelden van Paaseiland (Atlas, 2011) noemt hij de ontbossing en de teloorgang van de beeldencultuur een verschralingsproces dat vooral werd veroorzaakt door ecologische factoren (de meegevoerde ratten). Verder blijkt nergens uit de beschrijvingen van de zeevaarders uit de 18de en vroege 19de eeuw dat er honger heerste. De bewoners van Paaseiland waren ervaren tuinbouwers die genoeg voedsel konden verbouwen op het ontboste eiland.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Paaseiland#Paaseiland_als_voorbeeld_voor_de_hele_planeet

De decimering van de bevolking door honger en ziekten werd vooral veroorzaakt door Peruaanse mensenhandelaars.


[1] Hunt, T & C. Lipo, 2009. Ecological catastrophe, collapse, and the myth of ‘ecocide’ on Rapa Nui (Easter Island).

Het klopt dat de meningen verschillen over de gang van zaken op Paaseiland voorafgaand aan de komst van de Europeanen. In mijn bijdrage vanochtend ben ik uitgegaan van de samenvatting in de inleiding van het lemma in de Engelse Wikipedia:


Verderop in datzelfde lemma wordt de controverse (ecocide of geen/minder ecocide op Paaseiland) beschreven.

Behalve Paaseiland zijn er genoeg andere voorbeelden van grotendeels ontboste eilanden of gebieden, mede door toedoen van menselijk handelen en met gevolgen voor de bewoonbaarheid. Bijvoorbeeld sommige Griekse en Caraïbische eilanden.

Waar het me om gaat, is dat een menselijke samenleving alleen kan (blijven) bloeien als goede menselijke verhoudingen (inclusief goede sociale, economische en culturele verhoudingen) worden gecultiveerd. Dat vereist een constructief maatschappelijk systeem, en ook integriteit en empathie bij de leiding en de medewerkers van de organisaties die het systeem vertegenwoordigen - in dit geval UWV.

Voor mijn betoog in mijn eerdere bijdrage is vooral van belang dat we op dit moment een destructief systeem op de schaal van de hele planeet voortzetten, d.w.z. een systeem waarmee we de ecologische, economische, sociale en psychologische basis voor ons eigen voortbestaan als een gemeenschap die naar humaniteit streeft, aan het kapotmaken zijn. Ik denk dat de destructieve acties van overheidsinstanties zoals UWV en de aldaar werkzame medewerkers alleen goed te begrijpen vallen als onderdeel van dit meer omvattende, destructieve systeem. Je zou dit systeem "technocratisch neoliberalisme" of "pseudo-liberale maar eigenlijk autoritaire technocratie" kunnen noemen.

Ik vind het altijd jammer als mensen die deelnemen aan een destructief systeem, bijvoorbeeld UWV-medewerkers, liever gemakshalve hun ogen sluiten en ontkennen wat ze aan het doen zijn, in plaats van hun eigen aandeel in wat er gebeurt te erkennen en naar manieren te zoeken om verantwoordelijkheid te nemen en er verandering in te brengen. Door de gevolgen van hun rol en hun eigen handelen als werknemer te negeren of te ontkennen en er gewoon mee door te gaan, worden ze medeplichtig.

Ik zou niet graag op een verjaardagsfeestje zeggen dat ik bij UWV werk. Niet alleen zou het beschamend zijn als anderen weten dat ik mijn brood in een dergelijke organisatie verdien [disclaimer: ik werk niet bij UWV], maar ook zou ik dan misschien gevraagd worden om uit te leggen waarom UWV bepaalde dingen doet en nalaat. Bijvoorbeeld het jarenlang heimelijk volgen van grote aantallen mensen met tracking cookies en daarover liegen. Het enige wat ik dan zou kunnen doen, is verwijzen naar de leiding of naar het systeem. Als iemand dan vraagt waarom ik daar zelf nog werk, zou ik iets moeten antwoorden van "Tja, mijn schoorsteen moet blijven roken, ik moet nog een hypotheek afbetalen." Dus eigenlijk dat ik mijn ziel verkoop en willens en wetens, in ruil voor geld, meewerk in een organisatie die zich eigenlijk crimineel gedraagt en daarmee andere mensen beschadigt.

Het zou best begrijpelijk zijn als andere gasten op dat verjaardagsfeestje dan een beetje walgend naar me zouden kijken en zeggen: "Oh, jij bent dus zo'n UWV-knul die over onze ruggen een salaris opstrijkt. In welke loonschaal zit je?"

Nou weet ik ook wel dat op de meeste verjaardagsfeestjes iedereen doet alsof-ie iedereen reuze aardig vindt. En iemand met een vast contract bij UWV komt op zo'n verjaardagsfeestje bij voorkeur natuurlijk ook geen werkloze tegen, dat is niet de bedoeling. Andere bubbel, andere wereld. En als het per ongeluk toch gebeurt - dan snel even nog een drankje halen en naar een andere gesprekspartner.

M.J.

Het ging om iemand die net was ontslagen, volgens de WW recht heeft op een percentage van het laatstverdiende loon, en hoppakee: 2.000 euro per maand voor nietsdoen. Er wordt niet eens gekeken of de persoon het nodig heeft.

Kamervragen over illegaal verzamelen van data door middel van cookies en het verzwijgen daarvan. Het is weer verkiezingstijd. De PvdA doet traditiegetrouw weer even alsof zij bescherming van de zwakkeren in de samenleving belangrijk vindt.


Met zo'n Centrale Cliëntenraad zijn cliënten natuurlijk enorm blij. Niet even zelf navraag doen bij de privacyfunctionaris, maar klakkeloos aanemen wat de UWV-directie zegt. "We wisten niet dat..." Nee, mevrouw de voorzitter, tuurlijk wist je dat niet als je het niet even aan de privacyfunctionaris vraagt. God, wat zal de directie blij zijn met zo'n schaapachtige cliëntenraad. Ze worden waarschijnlijk één keer per jaar door de directie gefêteerd: "Hartelijk dank voor jullie kritische inbreng!"

De belangrijkste reden om WW-ers te verbieden om (ongeoorloofd) in het buitenland te verblijven, is het feit dat men daar dan kan gaan werken, dus niet meer werkloos is zònder dat bij het UWV melden. Dat is uiteraard fraude zolang de uitkering stelt dat werkloos zijn een voorwaarde is waaraan voldaan moet worden.

In het buitenland is minder zicht op wat iemand uitspookt. Dit probleem zou volgens mij echter voor een groot deel ondervangen kunnen worden door goede afspraken te maken met - om te beginnen - de naaste buurlanden van Nederland. Deze landen hebben een goed werkend overheidsapparaat waarmee terugkoppelingsprocedures ontwikkeld zouden kunnen worden wanneer een Nederlander opduikt in de belastingsystemen aldaar m.b.t. in dienst treding bij een werkgever of m.b.t. het zelfstandig beginnen van een bedrijf. Gewoon even een seintje naar Nederland. Zo moeilijk moet dat toch niet zijn.
Het verbaast me altijd dat de EU altijd reclame maakt voor werken in het buitenland, overal in de EU, maar zo gauw als iemand werkloos wordt zakt de hele 'happy story' als een plumpudding in elkaar en komt een werkloze in een anachronistisch systeem terecht waar hij/zij gedwongen wordt om fysiek binnen de Nederlandse grenzen te blijven. In principe mag je niet eens ingaan op een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek buiten de Nederlandse grenzen.

De WW is een werknemersverzekering, een verzekering keert uit wanneer voldaan is aan de uitkeringsvoorwaarden, hier: (onvrijwillige) werkloosheid.
Jij pleit dus voor het invoeren van een vermogenstoets in de WW, een aanpassing van de verzekeringsvoorwaarden. Dit zou (weer) een verslechtering voor werknemers betekenen; de WW is in de loop der tijd bijvoorbeeld al flink qua duur begrensd.
Dergelijke ingrepen volgen altijd de weg van de minste weerstand, gewoon even wat naar beneden bijstellen bij de meest machteloze partij, de (werkloze) werknemer.
Om het draagvlak van verzekeringen en het existentieel vangnet (bijstand) te vergroten zou het een veel beter idee zijn om de arbeid niet zo zwaar te belasten (met belastingen), maar de factor "kapitaal". Je moet het geld pakken waar het zit. Dat is weliswaar een moeilijkere weg - Kapitaal gaat altijd meteen op zijn/haar achterste poten staan en begint luid te kermen - maar die weg is veel duurzamer en brengt meer evenwicht in de samenleving omdat het rechtvaardiger is.
Wij moeten stoppen met het spekken van de rijken en het pakken van de armen.

U legt terecht de vinger op de tegenstrijdigheid tussen de peptalk en propaganda van Nederland en de EU over "vrij reizen" en "overal in de EU werken" en wat Nederland en de EU in de praktijk doen. Maar u trekt hieruit mijns inziens niet de juiste conclusie. Ik ben het op een fundamenteel punt niet met u eens. U wilt een EU-brede surveillance-staat om die tegenstrijdigheid op te heffen. Ik wil iets heel anders, namelijk EU-breed respect voor grondrechten (privacy en vrijheden) om die tegenstrijdigheid op te heffen.

Toelichting:

U heeft het over "Minder" zicht op wat iemand "uitspookt" in het buitenland. Hier komen al twee aannames in tot uiting. Ten eerste de aanname dat de werkloze ex-werknemer gewantrouwd moet worden ("uitspookt"). En ten tweede dat er een totale, volledig dekkende bewaking van de ex-werknemer noodzakelijk zou zijn (want anders is er sprake van "minder" zicht op wat diegene doet). Eigenlijk pleit u hier voor een panopticon oftewel een surveillance-staat. U vindt alleen dat deze surveillance-staat uitgebreid moet worden naar onze buurlanden of wellicht naar de hele EU, of bijv. alle landen van het Schengengebied (waar alleen in uitzonderingstoestanden grenscontroles plaatsvinden, hoewel die "uitzonderingstoestanden" sinds de coronacrisis een steeds permanenter karakter lijken te krijgen). U wilt de kooi waarin mensen gestopt zijn, dus wat groter maken, met nog wat meer camera's in verschillende hoeken ervan.

Wellicht vindt u straks ook dat een Nederlandse ex-werknemer die in EU-lidstaat Estland of Litouwen werk kan krijgen, verplicht is daarnaartoe te verhuizen, op straffe van stopzetting van zijn WW-uitkering of zijn bijstandsuitkering in Nederland. Dit zou ertoe leiden dat Nederlanders door UWV of hun eigen woongemeente in de praktijk uit Nederland verbannen kunnen worden. Dat lijkt mij zeer onwenselijk en onmenselijk.

In Nederland zelf wordt overigens (voor zover mij bekend) ook niet geautomatiseerd een signaal aan UWV of aan een gemeente gegeven als een ex-werknemer een eigen bedrijf opricht of in dienst treedt van een andere werkgever. De werknemer wordt geacht dit zelf netjes bij UWV (WW) of bij de gemeente (bijstand) te melden. Zoals elke volwassen persoon in Nederland ook wordt geacht uit zichzelf aangifte te doen bij de Belastingdienst in geval van extra inkomen dat niet al door de werkgever automatisch aan de Belastingdienst wordt gemeld.

Waarom zou er bij het verrichten van werkzaamheden in België of Duitsland een strengere surveillance nodig zijn dan bij het verrichten van werkzaamheden in Nederland zelf?

Daar komt nog bij dat tegenwoordig veel banen werk behelzen dat op afstand kan worden gedaan, via internet. De verhalen zijn inmiddels legio van mensen die verhuisd zijn naar (bijvoorbeeld) het zonnige Portugal om van daaruit werk te doen voor bedrijven in landen met minder zonnig weer, zoals Nederland. Dit heeft in Lissabon zelfs al gezorgd voor torenhoge huizenprijzen en een wooncrisis.

Omgekeerd is natuurlijk hetzelfde mogelijk, maar dan vanuit Nederland. Bijvoorbeeld iemand die vanuit Nederland via internet werk verricht in Hongarije, Oekraïne of India. Wilt u alle Nederlanders onder continue surveillance stellen met het oog op het "risico" dat zij werk verrichten voor buitenlandse bedrijven? Of wilt u die surveillance alleen uitrollen over Nederlanders die op dat punt een "hoog risicoprofiel" hebben, bijvoorbeeld doordat ze hoog zijn opgeleid - met andere woorden, wilt u een wetenschappelijke graad (drs. of dr.) gaan beschouwen als een "risico-indicator" die surveillance rechtvaardigt?

U zit dus in essentie nog in hetzelfde, neoliberale paradigma van quasi-vrijheid voor alleen mensen met geld, gekoppeld aan wantrouwen en zo totaal mogelijke controle op iedereen behalve de mensen met het allermeeste geld (belastingparadijzen, non-dom residence, golden visa e.d.). Dit is mijns inziens niet alleen een onmenselijke benadering, maar ook een doodlopende weg.

Een beter alternatief is om in ieder geval mensen met een WW-uitkering de vrijheid te geven om, tijdens de periode waarin zij recht hebben op WW, in de hele EU en EEA (dus ruwweg: de Schengenzone) te reizen en te verblijven. Mocht achteraf blijken dat zij gefraudeerd hebben, dan mag UWV hen natuurlijk streng aanpakken. Bijvoorbeeld als UWV op de hoogte raakt van een positief artikeltje in een Poolse lokale krant over een Nederlander die in de betreffende plaats sinds datum X een florerend bedrijf heeft opgebouwd, terwijl datum X nog in de WW-periode viel en de betreffende Nederlander dat destijds niet aan UWV heeft gemeld. Het is prima als frauderende mensen tegen de lamp lopen. Maar dat is geen rechtvaardiging voor surveillance en vrijheidsbeperkingen vooraf die gebaseerd zijn op het idee dat alle mensen in essentie fraudeurs zouden zijn.

M.J.

Jij trekt m.i. ook niet de juiste conclusie.
Ik wil ook vrijheden en privacy voor de burger, maar ik heb niet de illusie dat die binnen de EU of m.b.v. de Nederlandse staat in haar huidige vorm gerealiseerd kunnen worden, om nog maar te zwijgen over de 'mindset" van de (meeste) Nederlanders t.a.v. uitkeringsgerechtigden (alle soorten).
Dat is gewoon een feit, daar is minder toezicht mogelijk dan in Nederland. Ik gebruik expres het woord "uitspoken" omdat ik de 'mindset' van de Nederlandse staatsbureaucratie volg. Deze bureaucratie gaat namelijk uit van een fundamenteel wantrouwen t.a.v. de burger, iets wat jij zelf ook had vastgesteld; zoals in je bijdrage van 04-08-2023 : 08.51 :
Je vervolgt:
Zie hierboven de reden.
Dat klopt helemaal, maar dat is m.i. de enige realistische mogelijkheid binnen de huidige verzorgingsstaat waarbinnen de WW moet functioneren. Wanneer je de WW internationaal wilt laten functioneren, dus buiten het Nederlandse territorium, dan moet je rekening houden met misbruik. De Nederlandse bevolking pikt géén enkel misbruik van uitkeringen, die ze moet ophoesten (behalve als ze er zelf misbruik van maakt).
Dat is mijn visie op de mentaliteit (in een notedop) van de huidige bevolking in Nederland (dus inclusief alle geïmporteerde culturen).

Ik denk dat een aantal Nederlanders, die de nieuwe WW in handen krijgen, "nieuw" in de zin van: zònder enige verplichting om in Nederland te verblijven, meteen afreist naar het buitenland, liefst met een aangenaam klimaat, en daar geld gaat verdienen. Hoeveel mensen dat uiteindelijk gaan doen is afwachten, deze getallen kun je niet voorspellen, dus het enige wat overblijft is uitproberen.
Ik zie het gros van de Nederlanders deze nieuwe WW-ers niet met alle vertrouwen aan de grens uitzwaaien en ze veel geluk wensen, maar meteen bevangen raken door een mengsel van jaloezie, woede en machteloze frustratie om daarna met (nog meer) tegenzin naar hun werk te gaan.
Er zal meteen bij de lancering van het idee van het loslaten van de fysieke kluis in de WW, de beperking van het verblijf tot het Nederlandse territorium, gevraagd worden om waarborgen tegen (grootschalig) misbruik van deze nieuwe vrijheid. Dergelijke waarborgen kunnen maar op één manier gegeven worden, namelijk door een of andere wijze van monitoring van de WW-ers in het nabije of verre buitenland, dus door inschakeling van het overheidsapparaat aldaar. Een bepaald datavolg - of terugkoppelingssysteem is daarvoor een vereiste.
Om vast te kunnen stellen òf er misbruik van gemaakt wordt zul je de situatie dus in het oog moeten houden. Nederlanders willen geverifieerde feiten en aantallen wanneer het gaat om het verruimen van vrijheid in het kader van een uitkering.
Uitkeringen zijjn het meest gevoelige item wat je maar kunt bedenken.

Het is mijn inschatting, dat de grondhouding van Nederlanders wantrouwen is (in combinatie met gierigheid - alles moet zo goedkoop mogelijk) en dat zij er altijd van uitgaan dat mensen misbruik maken van uitkeringen wanneer je ze daartoe de kans geeft. Hieruit volgt, dat je ze dus nooit de kans moet geven om er überhaupt misbruik van te kunnen maken. Dit uitgangspunt leidt op zijn beurt linea recta tot de een of andere heftige surveillance- modus.
De staat is op haar beurt altijd voor een dergelijke aanpak te vinden omdat dit volledig "compatibel" is met haar eigen streven, wat bestaat uit volledige controle van haar burgers.
Controle is macht, en macht is wat de staat wil en wel steeds meer. Een staat zal zichzelf nooit corrigeren, alléén versterken en expanderen.
Van geen enkele aldus toegeruste en omnipotente staat is heil te verwachten. Zij zal haar burgers één voor één verslinden, te beginnen met de meest kwetsbare, de uitkeringsgerechtigden. Een staat, zoals wij die in Nederland - en verder "verhoogd" in de EU - hebben vormgegeven zal altijd leiden tot een surveillancestaat met volledige controle van de burgers. Het eindpunt zal zijn dat de burger volledig staatseigendom is, met huid en haar, of modern uitgedrukt: met genen en hersengolven.
Het oorspronkelijke wantrouwen waarmee de (doorsnee) Nederlander de burgers in een kwetsbare positie tegemoet treedt wordt a.h.w. overgedragen op de staat (die heeft ook geld nodig) en slaat terug op henzelf, op iedere burger. Het werkt als een boemerang. Burger en staat jutten elkaar wederzijds op tot een strak afgesteld controleregime.
Uiteindelijk valt iedereen daaronder.
Inderdaad. Ik vind de verhuisplicht (binnen Nederland) die in de Participatiewet gehanteerd wordt al misdadig genoeg.
Ik werk niet bij de belastingdienst, maar het zou mij verbazen als er in deze situaties géén rode lampjes gaan oplichten in de databases waarin een geregistreerde WW-er met zijn persoonsgegevens voorkomt, waarvoor is er anders een BSN?
De werknemer of burger wordt zus en zo geacht om e.e.a. zelf aan te geven, maar wanneer hij/zij dat, per ongeluk of expres, in elk geval ten onrechte, achterwege laat dan heeft de belastingdienst volgens mij talloze knipperende rode lampjes en loeiende sirenes in haar datasystemen ingebouwd om een nalatige Nederlander vroeg of laat op te kunnen sporen, terug te fluiten en alsnog zijn/haar belastingbijdrage op te eisen - e.e.a. uiteraard de ingebouwde klassenjustitie volgend. Een "backup"- systeem, zeg maar.
De belastingdienst heeft volgens mij in principe, dus niet in de huidige bijna terminale toestand waarin ze verkeert, de mogelijkheid om de inkomsten en het vermogen van elke individuele Nederlander tamelijk nauwkeurig vast te stellen, ongeacht of die burger daar "in vrijheid" aan heeft meegewerkt.
De staat werkt discreet op de achtergrond en grijpt pas in waar zij op belasting-nalatig gedrag stuit; zo kan de doorsnee burger denken dat hij/zij vrij is - een denkbeeld dat ook de staat zorgvuldig in stand houdt. Win-win.

Het zou leuk zijn als zich iemand in de discussie meldde, die wel precies weet waar en hoe de "detectiesystemen" van de belastingdienst werken, maar zelfs wanneer die persoon ons verzekerde dat de belastingdienst daar niet de beschikking over heeft dan nog zou ik hem/haar niet geloven en ervan uitgaan dat er sprake is van een bepaald beroepsgeheim dat geëerbiedigd moet worden.
De geheime diensten houden hun manier van werken ook zoveel mogelijk geheim.
Logisch toch?
Ik ga er dus vanuit dat deze "surveillance", die bestaat uit ingebouwde controlemechanismen of iedereen wel een brave belastingbetaler is, sowieso in Nederland aanwezig is. Strenger is dus niet nodig, het systeem wordt alleen geografisch uitgebreid.
Ik heb geen idee hoe het verrichten van online werk op bijvoorbeeld internationale internetplatforms opgespoord en aangeslagen wordt door de fiscus van de betreffende oorsprong- of bestemmingslanden, maar waarvoor ik mijn hand in het vuur steek is, dat de Europese digitale identiteit ingezet gaat worden om de mazen in het belastingnet op dit gebied te dichten. Dat is een veel belangrijker reden waarom de Europese identiteit ingevoerd wordt dan het kletspraatje dat het zo handig is om vanuit een ander EU-land in te kunnen loggen bij de Nederlandse overheid.
Uiteraard is het dat, maar dat is wel de kern van de EU, haar werkwijze en haar doel. Alle uitkeringen en voorzieningen, die geleverd worden door de Nederlandse overheid functioneren binnen dit kader. En niet daarbuiten!
Naarmate de internationalisering van de arbeid vordert, wat met zuiver digitale arbeid een fluitje van een cent is, zullen alle natiestaten, die hun nationale, gebiedsgebonden staatssouvereiniteit sowieso zien eroderen, naar nieuwe supranationale middelen gaan zoeken om grip te krijgen op de geldstromen van met name individuele burgers om daarmee de financiering van zichzelf veilig te stellen. Zo ontstaat de Europese Unie en in het verlengde daarvan een wereldregering; alles gegrondvest in de status quo en met het oog op de bescherming ervan: het neoliberale arrangement dat staat en bedrijfsleven met elkaar getroffen hebben.
Dat dit een onrealistische visie is, heb ik al uitgelegd, de overheidsbureaucratie kan alleen maar werken zoals ze werkt. Ze kan zich niet passief opstellen t.a.v. fraude, dat zou de bevolking nooit pikken.
De overheid wordt door de burger geacht om met een zeer grote waarschijnlijkheid (zekerheid) te weten èn dat kan aantonen, dat het belastinggeld conform de wetgeving besteed is. In het geval van uitkeringen betekent dit, dat zij aantoonbaar alles eraan doet om fraude/ misbruik te voorkomen en dit ook nog kan bewijzen.
Een historisch voorbeeld van deze (doorgeslagen) ijver is de Toeslagenaffaire; deze is tevens een indicatie van de onwerkbare complexiteit die inmiddels door wetgeving is bereikt.
Er bestaat een inherente tegenstelling tussen staatsverzorging en bescherming van de privacy c.q. de vrijheid van de staatsburger.
Ook @kloek8 wijst op dit inherente spanningsveld in zijn/haar bijdrage van 03-08-2023: 10.47 (in deze thread):
De Nederlandse staat is gewongen om haar financiële middelen (belastingbijdrages) tot het uiterste te bewaken; dit laatste laat een verschijnsel, zoals corruptie, onverlet omdat corruptie een aberratie is (en officieel ook niet / nauwelijks voorkomt in de Nederlandse staat).
Dat moet ze van haar burgers, die hun zuur- en zoetverdiende geld voor geen enkele euro onbeheerd willen laten. En dus moet elke euro, die de staat i.h.b. spendeert aan werkloze burgers, tienvoudig verantwoord worden, formeel verantwoord.
Dit heeft een direct verband met de inhoudelijke wetgeving, die bij de Participatiewet resulteert in een vrijwel 'rechtsvrije' ruimte waarin de uitkeringsgerechtigde vogelvrij verklaard is en bij de WW "slechts" in een fysiek gebiedsverbod (namelijk voor het buitenland).

De burgers geven collectief de staat de verantwoordelijkheid om een heleboel zaken voor de burgers te regelen, w.o. uitkeringen bij verlies van existentieel noodzakelijke inkomsten, en de staat kan dat alleen d.m.v. het opzetten van een bureaucratie. Er is geen andere optie voor de staat! Het is bureaucratie of niks.
Het privacyprobleem begint al in de bureaucratie en de machtsverhoudingen in de economie doen de rest.

Aanvankelijk leek de bureaucratie een privacyvriendelijke oplossing voor hulpbehoevende burgers, die financiële ondersteuning van de staat nodig hadden.
De staatsuitkeringen zijn een historisch vervolg op de daarvóór bestaande particuliere, veelal kerkelijk gebonden, liefdadigheid, die niet anoniem was.
De bureaucratie werkt daarentegen met "ontpersoonlijkte" data en elke financiële transactie kan sinds het bankwezen beschikbaar is voor individuele burgers (bankrekeningen) op een simpele administratieve wijze afgehandeld worden. In principe kunnen uitkeringen aan burgers uitsluitend bancair afgehandeld worden, wat bij de belastingdienst al grotendeels het geval is (wie ziet er nog een fysieke belastingdienstmedewerker?).

Deze privacyvriendelijke situatie veranderde met de komst van de digitalisering en de opkomst van de economisch aangestuurde data-industrie. Naarmate meer databases aan elkaar gekoppeld konden worden ontstond de mogelijkheid tot het vergaand profileren van de individuele dataleveranciers, de burgers, tot aan het punt dat hun anonimiteit, hun privacy, grotendeels verdwenen is en ze virtueel haarscherp als persoon uitgetekend kunnen worden. Iedereen heeft nu een virtuele vertegenwoordiger die naar de staat toe handelt en vice versa.
De onpersoonlijke staat is wel perfect op de hoogte van je doen en laten, je hebben en houwen. Dat voelt vervelend, je hebt immers geen persoonlijke relatie met de staat, waardoor je haar ook niet echt kunt beïnvloeden, zoals fysieke mensen (of geestelijke zielsverwanten) waarmee je in contact staat - vaak ook, maar zeker niet uitsluitend, fysiek.
De staatsbureaucratie is een onprettige gespreks- en levenspartner wanneer je onenigheid hebt met elkaar en er (wederzijdse) problemen opgelost moeten worden. In Nederland is de staat door de enorm uitgewerkte wetgeving van de verzorgingsstaat een bureaucratische moloch, een opaque samenraapsel van ontmenselijkte procedures, waarin menigeen de weg kwijtraakt, vaak ook de staatsambtenaar zelf.
Je kunt nauwelijks aan deze moloch vragen om respectvol om te gaan met het leven van burgers. DAT KAN ZE NIET. Ze heeft als dode bureaucratie geen zicht op wat leven is. Iedereen die denkt dat dat met wat bijstellingen van algoritmen te realiseren is of met een aanscherpinkje hier en daar van de AVG / GDPR, leeft in een illusie.
Bureaucratieën hebben natuurlijke grenzen om nog voor leefbare uitkomsten te kunnen zorgen en die grenzen zijn in Nederland, en in de EU, al lang overschreden.
Héél hoog in de theorie zou een bureaucratie kunnen functioneren die de menselijke maat in acht neemt, maar dan moet de omgeving waarin deze bureaucratie functioneert eerlijk, menselijk en rechtvaardig zijn en daar is geen sprake van. Integendeel.

Ik vind het in hoge mate realiteitsvreemd om van een nationaal, fijnmazig, tot op individueel niveau uitgebouwd uitkerings- of verzekeringsstelsel, vormgegeven door een bureaucratie onder leiding van een staat, die als zodanig nauwelijks méér is dan een verlengstuk van zichzelf op schreeuwend onrechtvaardige wijze verrijkende partijen / actoren, te verwachten dat dit de vrijheid, waaronder de privacy, van burgers kan waarborgen. Wie zou aan een dergelijke beheerder zijn kinderen toevertrouwen (oké, dat gaat iets verder dan privacy)?

Het vertrouwen waarvoor jij pleit, vertrouwen dat om te beginnen gesteld moet worden in WW-ers, die in het buitenland verblijven, kan steeds minder opgebracht worden door burgers die steeds meer getergd worden en hun machteloze woede afreageren op de klasse die zich onder hen bevindt.
Burgers die zich gedwongen voelen om zich te onderwerpen aan een autoritaire (en totalitaire) staat, een staat die gegrondvest is op schreeuwende maatschappelijke oneerlijkheid en onrechtvaardigheid en die haar burgers laat bloeden, dié burgers gaan in 95% van de gevallen ertoe over om zelf andere burgers te laten bloeden als ze de kans krijgen.
Het zijn in de meeste gevallen dezelfde burgers, die zich gedwongen voelen om hun geweten diep weg te stoppen en zichzelf voor houden dat ze niet anders kunnen dan meewerken aan wat het systeem van hen vraagt (vanwege ....... en ....... ).
Dat geldt niet alleen voor de 'Apparatsjiks' in de overheidsbureaucratie, die hun moraal en geweten op intelligente wijze hebben toegesneden op de doelstellingen van de bureaucratie, de ambtenarenkaste, maar voor alle Nederlanders die in het maatschappelijke systeem werkzaam zijn.
Niemand die erin functioneert weet iets, iedereen heeft het 'nicht gewusst'.

Het zijn deze mensen, die hun innerlijke, diep verborgen conflict met zichzelf op geraffineerde manier omzetten in kwaadaardigheid naar mensen in een kwetsbare maatschappelijke positie; daaronder valt iedereen die van een uitkering afhankelijk is.
Op dit diep innerlijke niveau is het spreekwoord van toepassing: "zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten". Deze mensen hebben het vertrouwen in zichzelf, in hun eigen moraliteit verloren en daarmee het vertrouwen in anderen. Waarom zou een uitkeringsgerechtigde géén misbruik maken van vrijheid?
Hoeveel mensen hebben in hun beroepsmatige leven, in hun maatschappelijke functioneren, de vrijheid gerealiseerd? Hoeveel mensen denken niet te diep na over wat vrijheid is en gooien het op een akkoordje met zichzelf?
Hoeveel mensen zijn zelf wilszwak en lijden onder hun eigen gebrek aan principes en doen alles om deze pijnlijke werkelijkheid te maskeren voor zichzelf?
Hoevelen?

Zo ver zijn wij gekomen. Wij staan tegenover een staat die het product is van onze eigen keuzes. Een staat die steeds meer haar ware gezicht van onvrijheid toont. Ze is niets anders dan de spiegel waarin wij zelf kijken. De staat vertegenwoordigt onze eigen onvrijheid. Het is de uiterlijke belichaming van onze collectieve onvrijheid.
Inhoeverre zijn de beslissende elites vrij? Van hetzelfde laken een pak: onvrijheid zo ver het oog reikt. Gedwongen om zich af te schermen in zelf aangelegde maatschappelijke biotopen, gevuld met 'gated communities', verscheurd door inwendige paranoia, instinctief op de vlucht voor de massa, die ze bestrijden.
Zo min als de slaaf is de meester vrij.

Bedankt voor je reactie. Ik vroeg me al af, maar nu meen ik te herkennen wie je bent. Wij hebben eerder van gedachten gewisseld n.a.v. jouw aanbeveling van het denken van Rudolf Steiner over wat een wenselijke maatschappelijke ordening zou zijn ("driegeleding"), en over jouw idee dat het Westen Oekraïne niet met wapens zou moeten steunen omdat Oekraïne volgens jou "hoe dan ook de sjaak" is, en omdat het volgens jou "tijd wordt om Rusland vertrouwen te geven".

Kern van jouw ideeën lijkt een cirkelredenering te zijn, namelijk deze. De staat en mensen functioneren hoe dan ook op een bepaalde manier, en daarom kunnen ze niet anders functioneren. Namelijk als een bureaucratische èn in essentie totalitaire surveillance-staat, bevolkt door egoïstische, calculerende, kortzichtige mensen, inclusief de functionarissen van die staat zelf.

Dat is een geloof dat jij aanhangt. Ik kan niet bewijzen dat dat geloof onjuist is. En als ik naar de manieren kijk waarop veel (maar niet helemaal alle) mensen in de praktijk handelen (tegenwoordig en in de geschiedenis) dan heb je zeker een punt.

Maar wat wil je dan? Alles maar kapot laten gaan? Of is er in jouw ogen een realistisch(!!) alternatief dat beter is dan het streven naar het totstandbrengen van een werkelijke rechtsstaat, om te beginnen in de hele EU, hoe moeilijk dat ook is gezien de moreel corrupte, netwerk-corrupte functionarissen (van hoog tot laag) die daar nu de dienst uitmaken?

Jouw psychologische beschrijving aan het eind van je stuk over die moreel corrupte mindset van verreweg de meeste mensen, vind ik wel heel herkenbaar:


Ik ben nog op zoek naar hoe ik persoonlijk, ondanks alle corruptie, hypocrisie en dwang waarmee ik net als ieder mens te maken heb, toch innerlijk en in relatie tot anderen meer vrijheid zou kunnen ervaren en die ook tot uiting zou kunnen brengen in mijn maatschappelijk handelen.

M.J.

Wat in al deze kritiek opvalt, is de gemakzucht. Nederland is een gemengde markteconomie. Een stevige collectieve sector en gezonde marktwerking gaan er goed samen. De weerzin tegen neoliberalisme vertroebelt onze blik op de sturing van de verzorgingsstaat en de voor- en nadelen van marktwerking. Daarmee doen wij onze samenleving tekort.

https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/opinie-het-etiket-neoliberalisme-is-verworden-tot-gemakzuchtig-verwijt~bc8fc2f7/

“Als we deze afweging niet openlijk maken, worden we constant geconfronteerd met onbedoelde en ongewenste effecten”
Ik denk dat velen zullen herkennen dat we een gemengde economisch stelsel hebben. Waar je argumentatie en de column niet de kern raakt is dat we sinds de paarse kabinetten in NL zo’n beetje het Rijnlandse economisch model hebben zien verdreven raken door neo-liberale krachten.
Daaronder meer de-regulering voor groot kapitaal dat goed zou zijn voor innovatie (terwijl bv Apple juist door lokale subsidies kon groeien), directeuren die maatschappelijk minder aanspreekbaar voor misstanden en dat de aandeelhouder meer zeggenschap heeft over het rijlen en zeilen van organisaties, dat ontslagbescherming en sociale menselijke maat uitkeringen zijn uitgekleed sinds Balkenende-Rutte-Asscher en ook afbouwen van invloed van inspraak door OR’s via rechtspraak.
Allemaal wel degelijk aspecten van neo-liberalisme.
Samen bv lobby’s van Glysophaat makers tot aan Googles en Amazon van deze tijd is er een stevig spectrum aan neo liberalisme aan invloed via centrale instituten als EU ontstaan waar burger het nakijken heeft.
Maar what’s in a name? In de afgelopen eeuwen had groot kapitaal ook al de vrijheid van burgers beknot.
Elke keer dat informateurs een nieuw kabinet moeten inleiden en nadat een premier is geïnstalleerd zien we ook een proces waar VNO-NCW daar als eerste(n) aan tafel zitten waarmee ik maar wil zeggen dat wij als burgers compleet door groot-bedrijf lobbies zijn ingeklemd. Als je het een beetje verder op een rijtje zet dan blijkt uit wetenschappelijk onderzoek ook dat mensen hun gedrag aanpassen als ze weten dat ze gevolgd worden. Alles bij elkaar behoorlijk wat aspecten die er op wijzen dat er inderdaad sprake is van meer quasi-vrijheid dan de meer echte vrijheid onder het Rijnlandse economische tijdperk.

Laten we het krachtenveld dus gewoon als sterk gecentraliseerde macht versus gedecentraliseerde macht beschouwen.
De tijd van echt vrij internet (tot opkomst van Google) ligt achter ons getuige oa dat cookie platform managers zoals onetrust zelfs bij minimale cookie instelling aangeven dat ze je willen volgen en profielen willen maken van allerlei apparaten die je gebruikt.
Dat moet dus verder worden teruggedrongen!
Al was het maar onder noemers als data-minimalisatie en burger rechten.
Een goede weg voor bijvoorbeeld nieuws-media om in te slaan is value for value dat pionier en voormalig Hilversum 3 DJ Adam Curry tegenwoordig al heel wat jaren toepast en promoot.
Verder helpt bij afname van internet diensten natuurlijk ook diversificatie ten opzichte van big-tech ook tegen de centralisatie van macht.
Qua vrijheid voor verkiezingen wil ik benadrukken dat landelijke en regionale nieuws-media indirect met hun commentaren op snelheid van uitslagen een negatieve werking hebben op vrijheid van democratie. Zo had L1 tv afgelopen zaterdag nog een item waarin ze met beelden verwezen naar een eerdere proef in Noord Brabant met stemcomputers.
Vraag je je toch af bij welk hoofdstuk van security ze bij L1 de weg zijn kwijtgeraakt.
Qua economische macht heb ik meer vertrouwen in de werking van TROS Radar dan de consumentenbond en denk ik dat iedereen die een lidmaatschap van een vakbond wil betalen bijdraagt aan terugkrijgen van vrijheid.
Tot zover de illustratie van quasi-vrijheid als meelezer en hoe we meer vrijheid kunnen krijgen.

“De interne functionaris gegevensbescherming waarschuwde in 2020 dat de manier waarop het UWV cookies plaatste niet volgens de wet was”.
En wat was het standpunt eigenlijk van de verwerkingsverantwoordelijke? Had die stevige kritiek(en)?

Wat in deze kritiek op "al deze kritiek" opvalt, is de gemakzucht. Om te beginnen wordt de oorspronkelijke tekst toegeschreven aan "Anoniem", terwijl die van mij afkomstig is (5-8-2023, 9:06 uur).

Ten tweede had ik het over een neoliberaal "paradigma". Dat is niet hetzelfde als een neoliberale economische structuur (hoewel die twee elkaar natuurlijk allerminst hoeven uit te sluiten).

Ten derde is Nederland ook qua economische structuur niet werkelijk een "gemengde markteconomie, waarin een stevige collectieve sector en gezonde marktwerking goed samen gaan", maar een in toenemende mate naar technocratie strevend, corporatistisch conglomeraat ("de polder") van formeel publieke en private partijen die echter echter alle niet zozeer publiek of privaat zijn, als wel regentesk. Dit conglomeraat probeert zich vooralsnog te vermommen als "representatieve democratie" en als "gemengde markteconomie", totdat de geesten van het overgrote deel van de bevolking via gewenning voldoende rijp zijn gemaakt en er voldoende voldongen feiten zijn gecreëerd om deze vermomming geleidelijk los te kunnen laten en over te gaan tot de autoritaire mededeling dat bepaalde technocratische systemen "nu eenmaal essentieel" zijn voor het land, en daarom in essentie alternativlos.

In Nederland wordt de voorgewende wens om te streven naar "een vrije markt" tegenwoordig gebruikt om:
1. bepaalde grote bedrijven ruim baan te geven om oligopolies te vestigen en in stand te houden;
2. overheden te ontlasten van hun maatschappelijke verantwoordelijkheden;
3. het midden- en kleinbedrijf (MKB) niet te steunen maar te onderwerpen aan (de wensen van) het grootbedrijf;
4. burgers te ontdoen van hun (grond)rechten, waaronder het recht op privacy.

UWV (Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen) is een uitvoeringsinstituut van het bovengenoemde, corporatistische conglomeraat. De centrale opdracht die UWV van dit conglomeraat krijgt, is niet om werknemersverzekeringen uit te voeren, maar om controle uit te oefenen over bijna de gehele Nederlandse bevolking.


Je hebt op dit punt gelijk. En het BSN ("burgerservicenummer") is er inderdaad niet om service te verlenen aan burgers, maar om hen controleerbaar te maken voor ons ondemocratische bewind - het eerder genoemde corporatistische conglomeraat. Ik wist niet wat het UWV allemaal doet. Maar nu lees ik hierover o.a. het volgende op Wikipedia:


Mocht een burger tegen het delen van al deze persoonsgegevens met steeds meer instellingen (afdelingen van het corporatistische bewind) protesteren en zelfs juridisch daartegen opkomen met een beroep op de AVG, dan zullen onze Nederlandse bestuursrechters (die eveneens een afdeling vormen van het corporatistische bewind en dus allerminst onafhankelijk zijn) simpelweg oordelen dat al dit doorsturen van persoonsgegevens "nodig" is voor de publieke taakvervulling. Waarom? Omdat het corporatistische bewind dat vindt.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft dat bijvoorbeeld verwoord in de vorm van het credo dat overheden "een zekere ruimte" dan wel "vrijheid" moeten hebben voor het verwerken van persoonsgegevens - d.w.z. een niet nader gedefinieerde, in de praktijk zéér ruime ruimte. Zie bijvoorbeeld het oordeel van de Raad van State op 30 juni 2021 over de privacy-schendende Arnhemse adresgebonden afvalpas, waarvan ik in een noot aan het einde van deze bijdrage enkele passages zal citeren die duidelijk maken hoe de Raad van State de wet opzij schuift.[1]

Op deze wijze stelt het Nederlandse bewind zichzelf boven de wet, ook via de door datzelfde bewind geproduceerde rechtspraak.

Dit verklaart waarom UWV jarenlang de AVG schond. Het management van UWV kent de werkelijke verhoudingen in Nederland, d.w.z. dat UWV als afdeling van het corporatistische polderconglomeraat boven de wet staat, zolang dit maar onder de radar van het grote publiek kan worden gehouden (want de wet is een nuttig propaganda-instrument om mensen volgzaam te houden, dus moet de wet in schijn gerespecteerd worden). Nu het terzijde schuiven van de wet op dit specifieke punt (inzet van illegale tracking cookies door UWV) voor het grote publiek zichtbaar is geworden en de publiciteit heeft gehaald - zoiets gebeurt soms nu eenmaal in verkiezingstijd - moet er alleen even een ander weggetje bedacht worden om hetzelfde bespioneren van onschuldige burgers op een andere manier te gaan realiseren.

[1] Uitspraak Raad van State 30 juni 2021: ECLI:NL:RVS:2021:1420 over gegevensverwerking met de Arnhemse adresgebonden afvalpas. Enkele citaten uit deze uitspraak laten al zien hoe de Raad van State het recht op bescherming van persoonsgegevens volledig uitholt, in strijd met de letter en het doel van de AVG:

"11. (...) Daarbij moet het doel [van de gegevensverwerking] passen binnen de taak van algemeen belang." Het vereiste dat de gegevensverwerking noodzakelijk is voor het vervullen van de taak van algemeen belang wordt hier door de Raad van State afgezwakt tot het vereiste dat het doel "past binnen" de taak van algemeen belang. Dit is alsof je zegt dat het vereiste dat een auto beschikt over een rem, eigenlijk niet meer is dan het vereiste dat er desgewenst een rem in de betreffende auto zou kunnen worden ingebouwd. Veel plezier op de snelweg toegewenst!

"12. (...) Gelet hierop stelt de AP zich terecht op het standpunt dat het voorkomen van restafval en het gescheiden inzamelen van huishoudelijk afval ook onder deze taak van algemeen belang van de gemeente valt. Voor de invulling van die taak komt het gemeentebestuur een zekere ruimte toe. Met de vage term "een zekere ruimte" verschaft de Raad van State aan het betreffende overheidsorgaan een vrijbrief voor willekeur.

"14. (...) Zoals hiervoor uiteengezet, houdt de toetsing van de noodzakelijkheid een afweging van alternatieven en belangen in. Dat de verwerking van de gegevens noodzakelijk moet zijn in de zin van artikel 6, eerste lid, aanhef en onder e, van de AVG, betekent dus niet dat de verwerking alleen rechtmatig is als de taak van algemeen belang niet kan worden vervuld zonder dat gegevens worden verwerkt. Met andere woorden: de inzameling van huishoudelijk afval kan, zoals [appellant] terecht stelt, plaatsvinden zonder dat gegevens worden verwerkt. Dat betekent echter niet dat al om die reden de noodzakelijkheid ontbreekt voor verwerking van gegevens bij de inzameling van huishoudelijk afval in containers die moeten worden geopend met een adresgebonden afvalpas." De Raad van State doet hier drie dingen:
a) Het noodzakelijkheidsvereiste is volgens de Raad van State toch niet een noodzakelijkheidsvereiste, maar alleen een vereiste dat niet wordt aangetoond dat iets niet noodzakelijk is.
b) De Raad van State verandert hier de bewijslast van de verwerkingsverantwoordelijke dat een gegevensverwerking noodzakelijk is (artikel 5 lid 2 AVG - demonstratieplicht) in een bewijslast van de burger wiens gegevens worden verwerkt, die dan volgens de Raad van State moet gaan aantonen dat die verwerking niet noodzakelijk is. Dit is vergelijkbaar met de bewering van Trump dat hij de verkiezingen van 2020 gewonnen heeft, tenzij iemand aantoont dat dat niet zo is (en dan is dat "fake-news"). De Raad van State is hier duidelijk "post-truth" gegaan.
c) De Raad van State herdefinieert hier het begrip "noodzakelijkheid" tot een uitkomst van een subjectieve "belangenafweging" van een overheidsorganisatie. Een burger zal nooit kunnen "aantonen" dat die belangenafweging onjuist is, net zoals je nooit kunt aantonen dat God niet bestaat (of wel bestaat).
Door de combinatie van het verschuiven van de bewijslast naar de burger en het onbewijsbaar maken van noodzakelijkheid of het ontbreken daarvan, creëert de Raad van State volstrekte rechteloosheid op dit punt.

"Dat is pas het geval als er andere wijzen van vervulling van de taak van algemeen belang zijn waarmee hetzelfde doel kan worden bereikt of de verwerking disproportioneel is." Dit is een listige en misleidende formulering van de kant van de Raad van State. Want met "hetzelfde doel" wordt hier niet gedoeld op de vervulling van de "taak van algemeen belang" (ook al is de zin zo geformuleerd dat dat op het eerste gezicht zo lijkt), maar op een ander doel, namelijk het doel dat de gemeente zichzelf heeft gesteld over de manier waarop zij zelf kiest om invulling te geven aan de taak van algemeen belang, ook als er objectief gezien andere manieren voorhanden zijn om die taak goed te vervullen maar dan met verwerking van minder persoonsgegevens. Op deze manier schakelt de Raad van State het subsidiariteitsbeginsel en het beginsel van dataminimalisatie uit. Opnieuw geeft de Raad van State hier aan het overheidsorgaan een vrijbrief voor willekeur bij de verwerking van persoonsgegevens.

"De vrijheid die het college toekomt bij de invulling van de taak van algemeen belang maakt ook dat het enkele feit dat het college een raadgevend referendum heeft uitgeschreven niet betekent dat daarom de verwerking dus niet noodzakelijk is, zoals [appellant] betoogt". Dus de gemeente zegt enerzijds dat het nodig is om bepaalde persoonsgegevens te verwerken, maar besluit tegelijk dat de bevolking in een referendum mag kiezen of dit wel of niet gaat gebeuren - waarmee de gemeente zelf aangeeft dat als de bevolking niet wil dat die gegevenverwerking gebeurt, er ook een oplossing kan worden gevonden waarbij die persoonsgegevens niet worden verwerkt. De Raad van State negeert dat hiermee is aangetoond dat de verwerking dan dus objectief gezien niet noodzakelijk is. Er is immers ook een andere oplossing mogelijk waarmee de taak van algemeen belang ook wordt uitgevoerd. (In het betreffende referendum wees de bevolking de afvalpas inderdaad af. Sindsdien wordt de taak van algemeen belang in Arnhem al meer dan twee jaar lang vervuld zonder de betreffende gegevensverwerking. Toch achtte de Raad van State de noodzakelijkheid van die gegevensverwerking "aangetoond" zoals vereist door de AVG.)

"De Afdeling volgt [appellant] niet in zijn betoog dat deze wijze van toetsen in strijd is met het beginsel van minimale gegevensverwerking als bedoeld in artikel 5, eerste lid, aanhef en onder c, van de AVG. Het uitgangspunt van de AVG is namelijk niet dat de verwerking van zogenoemde gewone persoonsgegevens, zoals een adres, verboden is. De AVG beoogt de verwerking van deze gegevens te reguleren. Er is ook geen grondrecht op het niet-verwerken van dit soort persoonsgegevens." Hier schuift de Raad van State het vereiste van dataminimalisatie terzijde, in strijd met de AVG, met behulp van irrelevante argumenten. De Raad van State redeneert hier met de zelfde logica als in de bewering dat het oordeel van een politieagent dat de burgemeester niet voor een rood stoplicht hoeft te stoppen, niet in strijd is met het vereiste om voor een rood stoplicht te stoppen, omdat het op zichzelf niet in alle gevallen verboden is om onder een stoplicht door te rijden (het mag namelijk wel als dat groen is).

In de Raad van State zitten hoogopgeleide, gestudeerde mensen. Het is duidelijk dat de oorzaak van hun bizarre redeneringen niet een gebrek aan intelligentie is, maar gelegen moet zijn in factoren die hen zodanig beïnvloeden, dat zij gemotiveerd zijn om moedwillig de wet opzij te schuiven en te verdraaien.

M.J.

De Raad v. State is politiek beneomd en door en door corrupt. rechtspraak in NLD = vriendjespolitiek, in een bananen monarchie hoef je geen privacy te verwachten.

Ik heb respect, om niet te zeggen bewondering, voor iedereen die waar dan ook (op elke positie) probeert iets te verbeteren of probeert te behouden wat leidt tot meer menselijkheid in het systeem en in de samenleving.
Gelukkig werken er nog mensen in het overheidssysteem, de overheidsbureaucratie - alles is nog niet helemaal gerobotiseerd - en zolang dat het geval is zijn er mogelijkheden om deze, veelal technische, structuur ten goede te beïnvloeden.
Een structuur kan altijd alleen indirect via de mensen die erin werken beïnvloed worden.

Mijn streven is niet om "alles maar kapot te laten gaan", maar om van de staat te behouden wat goed is en overboord te zetten wat niet deugt.
Ik ben uitermate allergisch voor geweld en aan mij is geen enkele kortstondige revolutie besteed, die de zittende macht wel eens "even" omver zal gooien. Revoluties plegen vooral hun eigen kinderen op te eten.
Van de mogelijkheid om via de parlementaire democratie iets ten gunste van de mensheid, ook in Nederland, te veranderen heb ik nul komma nul verwachtingen (hoewel ik wel - weer - stem). Wat hier aan wetgeving gecreëerd wordt vormt de basis waarop de rechtsstaat moet functioneren.
Dat neemt niet weg dat elke poging tot verandering, ook wanneer, of met name wanneer deze poging (dramatisch) mislukt een bijdrage levert aan het politieke bewustzijn van Nederlanders. Mislukkingen maken iets ook (heel) duidelijk.
Je zou het kunnen zien als een soort negatieve dialectiek waarin veel moeite geïnvesteerd wordt om aan te tonen dat iets niét werkt, de rechtsstaat bijvoorbeeld. Deze dialectiek levert veel martelaren op.

Ik neem aan dat je i.h.b. geraakt bent door mijn volgende stellingname:
Aan de toepassing van de AVG/ GDPR, zowel haar interpretatie door rechters als haar handhaving door toezichthouders, is af te meten hoe de bescherming van de privacy van mensen door de staat er feitelijk bij staat.
De rechtszaken die hierover gevoerd zijn verlopen allemaal volgens de negatieve dialectiek.

In weerwil van wat veel Nederlanders denken ("oh, privacy, ik begrijp niet waarom iemand daar zo moeilijk over doet") is het recht op privacy, dus op eerbiediging van de "private" sfeer van de burger, een centraal draaipunt in de verhouding tussen staat en burger omdat het de "invloedssfeer" van de staat naar de burger toe afschermt. Dit betreft dus een zeer fundamentele kwestie.

Die relatie tussen staat en burger is in Nederland o.i.v. de verzorgingsstaat ingrijpend veranderd en in mijn ogen getroebleerd.
De staat heeft een vitale, existentiële relatie met de individuele burger, die de burger nooit kan verbreken.
Dit betekent dat de individuele burger, als zijnde de onderliggende partij, beschermd moet worden tegen de macht van de staat. Dit kan alléén wanneer de burger een bepaalde sfeer van "eigenheid" gewaarborgd heeft (door de staat), een sfeer waarin de staat niet mag komen (het fysieke lichaam van een mens bijvoorbeeld).
Deze sfeer wordt vaak met privésfeer c.q. privacy aangeduid, maar is eigenlijk veel breder omdat het om een vrijheidssfeer gaat. Deze vrijheidssfeer van de burger/ mens mag niet door de staat aangetast worden tenzij de staat zwaarwegende redenen heeft om in deze sfeer in te grijpen - en wat "zwaarwegend" is, is een begrip wat altijd vatbaar voor een democratische discussie moet zijn.

Het beschermen van de sfeer van "eigenheid" van de burger heeft geen prioriteit bij de (Europese) staat, integendeel. Ze onderkent niet dat het waarborgen van de aldus opgevatte vrijheidssfeer van de burger een (staats)waarde in zichzelf is.
En hier eist de verzorgingsstaat zijn tol.
In de verzorgingsstaat - de EU is een extrapolatie daarvan - treedt de staat vergaand in de vrijheidssfeer van de mens met de (impliciete) toestemming van de burger. Staatsonderwijs, staatsgeneeskunde, staatswetenschap, staatsopvoeding, staatsmedia, de Nederlander vindt het allemaal best zolang hij/zij maar van de wieg tot het graf "verzorgd" is en een aangenaam en comfortabel leven kan leiden.
Hij/zij geeft de staat graag toegang tot zijn/haar vrijheidssfeer. De staat weet wat goed is voor de mens! Alles voor de (theoretische, beloofde) bescherming van de staat.
Wat voor vrijheid hij/zij daarmee inlevert ligt voor de meeste Nederlanders buiten het gezichtsveld (bewustzijn).
De Nederlander begint inmiddels op een onder curatele gestelde te lijken, die (nog) niet doorheeft dat hij onder curatele staat. Er is m.i. sprake van een verregaande vorm van co-dependentie, de burger weet niet meer wat zijn/ haar behoefte aan vrijheid is (weet niet meer wat vrijheid is) en de staat doet steeds meer een beroep op zo'n burger om zichzelf als staat te beschermen. Zoiets zie ik tegenwoordig gebeuren: een toenemende verwarring over 'mijn en dijn' t.o.v. de staat.

Alle maatschappelijke verandering moet geleidelijk gaan. Het betreft altijd een verandering van de denkwijze, de mentaliteit van mensen en dat kost altijd tijd, zowel in ieders eigen leven, als in de gehele samenleving. Om draagvlak te krijgen om dingen (wat dan ook) anders aan te pakken dan we in het verleden of "altijd" hebben gedaan moet het merendeel van de mensen erachter staan.
Dat betekent dat het merendeel van de mensen de ervaring dan wel het inzicht moet krijgen, dat de huidige maatschappelijke ontwikkelingen een doodlopende weg volgen en zullen eindigen in de situatie van (grote) welvaart voor enkelen en (grote) armoede voor velen, in toenemende polarisatie kortom.

Het gaat niet om een "beter" alternatief voor de poging om een rechtsstaat tot stand te brengen, die haar naam waardig is, maar om alle inspanningen die mensen waar dan ook leveren om de samenleving te verbeteren, zelfs wanneer ze niet opgemerkt worden door anderen. Elk mens heeft zijn/ haar eigen mogelijkheden en ook idealen.
Er moet op meerdere fronten tegelijk gewerkt worden. Er is geen "beter" alternatief voor het realiseren van een echte rechtsstaat; er zal altijd recht nodig zijn in wat voor samenleving dan ook. Het zou zonde zijn om de rechtsstaat kapot te laten gaan want het recht is nou juist datgene waarvoor je een staat nodig hebt, alleen géén eenheidsstaat, zoals wij die hebben en zoals de EU die ook voor ogen heeft, alleen grootschaliger.
In een eenheidsstaat heeft de staat veel te veel macht, daardoor raakt ze (gemakkelijk) gecorrumpeerd. Er moet dus óók gewerkt worden aan het beperken van de macht van de staat.

Wanneer de staat haar invloed laat gelden op terreinen waar ze buiten moet blijven dan heeft ze een destructieve uitwerking op de samenleving en leidt ze alleen maar tot meer chaos. En die hebben we al genoeg.
Een staat heeft niks te zoeken in de economie, die heeft zijn eigen wetmatigheden (de markt van vraag en aanbod die de prijsvorming van producten bepaalt).
De staat heeft ook niks te zoeken in gebieden, zoals wetenschap, techniek, onderwijs, opvoeding, geneeskunde en media, op dit laatste terrein moet volledige vrijheid heersen en geen enkele inmenging van de staat.
Daar houdt de vrijheid dan ook weer op want in de economie geldt het principe van vrijheid niet. De mens is een lichamelijk wezen met een aantal existentiële behoeftes en die zal hij/zij op een of andere manier moeten bevredigen. Hier geldt het tegenovergestelde van vrijheid, hier heerst de noodzaak. De mens moet arbeiden in het zweet zijns aanschijns - liefst niet tot hij/zij erbij neervalt - sinds hij/zij uit het Paradijs verdreven is. Dat moet collectief geregeld worden, liefst niet op basis van concurrentie, maar op basis van samenwerking. Waarom zou je elkaar tegenwerken als het niet hoeft? De Franse revolutie had hier het begrip "broederschap" voor.
Het gebied van het recht, zit tussen het gebied van de vrijheid en het gebied van de noodzaak in. Dit is het eigenlijke kerndomein van de staat, het gebied waarin ze zinvol werk kan doen en een meerwaarde heeft voor de samenleving. Het recht geldt voor iedereen in gelijke mate (mensenrechten bijvoorbeeld). In het rechtsleven heerst het principe van gelijkheid.
Als je goed kijkt zie je de principes van de Franse Revolutie: vrijheid, gelijkheid en broederschap terugkomen, elk principe heersend over een bepaald gebied in de samenleving, een bepaalde geleding. Alleen dan kunnen deze principes functioneren; gooi je ze allemaal bij elkaar, wat in de eenheidsstaat gebeurt, dan heffen ze elkaar wederzijds op en hou je een onwerkbare brei over.

Dit betekent dat de invloed van de staat beperkt moet worden tot het rechtsleven. Uit de andere twee gebieden, moet ze verdwijnen. Daar moet ze uit gewerkt worden, liefst tegelijk met een diepgaande wijziging van het recht (het eigendomsrecht van de productiemiddelen). Het recht hebben we dus hard nodig.
Het recht is van fundamenteel belang voor een samenleving. Wanneer er geen recht zou zijn zou je het recht van de sterkste krijgen: de grootste en sterkste bullebakken spelen de baas, verdelen het territorium onder elkaar en voeren af en toe een oorlogje om elkaar uit te proberen.
(Met een beetje fantasie kun je hierin al de Nederlandse staat of de Europese Unie herkennen. ;)

Ik weet dat jij het beperken van de (al)macht van de staat een onrealistische onderneming vindt, maar ook voor "onrealistische" ideeën geldt dat je ergens moet beginnen.

Ik heb nergens gezegd dat ik het beperken van de (al)macht van de staat een onrealistische onderneming zou vinden, maar juist gepleit voor pogingen om een rechtsstaat te creëren, te herstellen of te handhaven. Per slot van rekening is de Europese Verlichting (sinds eind 18e eeuw) tot nu toe de grootste poging ooit geweest om dat te doen.

We lijken het op dat punt dus met elkaar eens te zijn.

Wel heb ik geconstateerd dat verreweg de meeste mensen zich door de eeuwen heen en ook nu zodanig gedragen (namelijk opportunistisch, benepen en zonder de moed hun geweten te volgen als de heersende macht dat niet wil) dat dit bijdraagt aan de ontmanteling van wat we inmiddels aan rechtsstaat hebben opgebouwd. Het komt telkens weer op de schouders van enkele individuen terecht om met veel moeite en offers mensen althans een klein beetje bewust te maken dat het in hun eigen welbegrepen belang is om een functionerende rechtsstaat te hebben, en zo hopelijk de steun van een meerderheid te krijgen voor maatregelen en gedrag waarmee een begin van een rechtsstaat wordt gemaakt.

De afgelopen 43 jaar (sinds medio 1980, ik herinner me nog heel goed hoe ik toen merkte dat er in mijn dagelijkse omgeving een omslag in de sfeer was die onheilspellend aanvoelde, maar waarvan ik toen de consequenties nog niet kon overzien) heb ik moeten aanzien hoe de ene na de andere verworvenheid van de rechtsstaat eerst ondermijnd werd (waarbij dat werd ontkend) en dan wat later stilzwijgend afgeschaft werd (waarbij werd ontkend dat die verworvenheid er ooit was geweest of ooit wat goeds betekend had). Ik vat dit achteraf maar samen met het woordje "neoliberalisme".

Hele volksstammen hebben zich laten opjutten om twee dingen na te streven: korte-termijn hedonistisch consumeren, en het aanwijzen en uitsluiten van zondebokken die zulke consumptie (zulk "geluk") vermeendelijk in de weg zouden staan, of die alleen al door het feit dat ze niet aan dit hedonisme meedoen, als storend worden ervaren. Die zondebokken wil men daarom als het even kan controleren, aanpakken en wegmaken. Bijvoorbeeld immigranten, maar ook "werklozen" - inclusief zg. "werklozen" die hard, maar onbetaald werken, waaronder alleenstaande moeders, en exclusief rijke "werklozen" die hun geld niet van UWV of een gemeente krijgen, zij mogen wel meningen uiten en "beschaafd-activistisch" zijn, zolang ze het neoliberale systeem in essentie maar onaangetast laten.

Het UWV is onderdeel geworden van de enorme machine die neoliberale en/of consumentistische, hedonistische Nederlanders hebben gebouwd om in Nederland mensen die niet tot hun club kunnen behoren, of die daar al te zichtbaar niet toe willen behoren, te onderwerpen aan een verkapte heksenjacht.

Het is in essentie een middeleeuwse situatie, met een heel leger van controleurs (bij UWV, de Belastingdienst, gemeenten en allerlei (semi-)overheden) die als een soort Jezuïtische Inquisitie ijverig op jacht zijn naar diegenen die niet meedoen aan de neoliberale religie.

Vroeger werd er bij zo'n jacht fysieke tortuur toegepast, tegenwoordig gebeurt het door middel van bureaucratische, gedigitaliseerde, geprotocolleerde tortuur, waarvan het Toeslagenschandaal, de corona-dwangmaatregelen in 2021-2022, bepaalde misstanden in de jeugdzorg alsmede het wegpesten van het MKB met steeds meer regeltjes waar grote bedrijven minder last van hebben, recente voorbeelden zijn.

Een nieuwe tak van deze onverdraagzame religie is het misbruik van de klimaatverandering om mensen te onderdrukken en van hun rechten te beroven. Er moet absoluut wat gebeuren om een klimaatramp tegen te gaan, maar wat er nu gebeurt, is dat gewone burgers en het MKB een schuldgevoel wordt aangepraat en dat die in hun vrijheden worden beperkt, terwijl ondertussen grote bedrijven en miljardairs mogen doorgaan met het grootschalig (en in veel gevallen gesubsidieerd) vervuilen van de planeet. Dat is vergelijkbaar met hoe bepaalde Pausen en kardinalen vroeger in weelde en hedonisme leefden, terwijl ze ondertussen aan het gewone volk soberheid predikten en ondertussen aflaten verkochten waarmee gewone mensen het hun aangeprate schuldgevoel tijdelijk mochten afkopen.

M.J.

Geheugen is alles ...

26-05-2022: 16.08 in thread "Van bovenaf doorgedrukte digitalisering":
https://www.security.nl/posting/748899/Van+bovenaf+doorgedrukte+digitalisering
(eigen vetdruk)

Volgens mij zeg ik in die eerdere bijdrage in een andere draad niets wat in strijd is met mijn bijdrage van vandaag in deze draad.
-- Ik denk inderdaad niet dat de staat (opgevat als machtsconcentratie) kan worden "afgeschaft".
-- Ik denk wel dat de (al)macht daarvan kan worden beperkt, met name door middel van het opbouwen van een rechtsstaat.
-- Maar ik denk ook dat het beperken van de macht van de staat "steeds moeilijker" wordt, onder andere als gevolg van technologische ontwikkelingen. N.B. "Moeilijker" is niet hetzelfde als "onmogelijk".
-- Voorts ben ik nog steeds van mening dat de staat niet "zo klein mogelijk" moet worden gemaakt - zeg maar à la de nachtwakersstaat, waarin het recht van de sterksten om de zwaksten te onderdrukken, nauwelijks wordt beperkt. Ik geef de voorkeur aan een balans waarin de zwakkeren in de samenleving wel op een serieuze manier beschermd worden, en daarvoor is een staat nodig die meer is dan alleen een nachtwakersstaat.

Zie ik een tegenstrijdigheid over het hoofd? Laat me dan weten waar je die meent te zien.

M.J.

Wat die tegenstrijdigheid betreft, het is wel goed zo.
Verder heeft de sociale driegeleding niets te maken met een nachtwakersstaat, dat is een term die jij toen daaraan gekoppeld hebt.

Ik snap jouw standpunt dat de staat niet "zo klein mogelijk" moet worden gemaakt omdat je het beeld van de nachtwakersstaat voor ogen hebt, wat echter een ongeschikt beeld is voor de onderhavige "driegelede" samenleving.
Het begrip "nachtwakersstaat" is afgeleid van de eenheidsstaat en vertegenwoordigt een soort uitgeklede vorm ervan, een gemankeerde staat bijna.
Dit geldt dan tevens voor het recht omdat dat ook minimalistisch wordt ingevuld, waarbij de nadruk vooral ligt op het handhaven van de rechtsorde en nauwelijks op het proces van wetgeving.
Dit begrip is daarmee onbruikbaar.

Wat ik niet begrijp is, dat jij blijkbaar tégen het idee van de reducering van de staat tot het domein van het rechtsleven bent, want juist dan heb je de mogelijkheid om volledig op het recht te focussen en wel zonder de beperkingen die worden opgelegd door de overige taken van de (eenheids)staat. Juist dan kun je het recht gaan omvormen met het oog op wat de samenleving/ gemeenschap nodig heeft en losweken uit wat de elites "nodig" hebben.

Als ik het goed begrijp, doel jij met die "driegeleding" op een verdeling van al het menselijk leven in drie domeinen:
-- Economie (door jou ook wel aangeduid als het domein van de "noodzaak", waar de staat geen taak heeft);
-- Cultuur, wetenschap, opvoeding e.d. (door jou beschouwd als een domein waarin volledige "vrijheid" moet zijn en waar de staat ook geen taak zou moeten hebben);
-- Het rechtsleven (volgens jou is dit het domein tot welke de staat gereduceerd moet worden).

Ik heb niet diep nagedacht over dit voorstel, maar ik zie wel bijna meteen een aantal fundamentele problemen hiermee.
Om te beginnen een afbakeningsprobleem. Waar eindigt het rechtsleven en begint economie, of cultuur, of politiek? Wetgeving en rechtspraak gaan altijd ergens over.

Een paar simpele voorbeeldjes, uit de losse pols. 1. Stel bijvoorbeeld dat het parlement een wet aanneemt die bepaalt dat de regering van de tot het domein "rechtsleven" gereduceerde staat de bevoegdheid heeft om rechters te ontslaan, te beboeten of hun salaris te verlagen als zij het vertrouwen van bepaalde staatsorganen verliezen, met als argument dat er geen belastinggeld moet worden verspild aan ondeugdelijke rechtspraak. Een vakbond van rechters protesteert hiertegen en, als dat niet helpt, klaagt de staat aan, waardoor de zaak... voor de rechter komt! Gaat die rechtszaak dan over het rechtsleven of ook over economie?

Of vormen de rechters zelf de regering van die staat? En worden die rechters dan gekozen op grond van populaire beloftes ("Als ik rechter ben, zal ik de wet veranderen zodat die beter is!"), of worden die rechters helemaal niet gekozen (à la Plato). Ik zie de grandioze rechterlijke paleizen en orgiën al voor me.

2. Tweede voorbeeld. Iemand schrijft een satirische roman waarin volgens velen duidelijk herkenbaar een bepaalde, rijke industrieel te kakken wordt gezet. De betreffende man klaagt de schrijver aan voor smaad. De zaak komt voor de rechter. Betreft het dan een rechtszaak die alleen over "vrijheid van meningsuiting" gaat, of gaat die zaak dan ook over (het belang van) "cultuur"?

3. Een volgende vraag die bij me opkomt, is hoe een staat die zichzelf alleen beperkt tot activiteiten in het domein "rechtsleven", in staat kan zijn om mensen te beschermen die door een groot tech-bedrijf tegen een hongerloon te werk worden gesteld. Immers, elk oordeel dat de staat daarover velt, bij monde van een rechter, heeft impact op het domein "economie".

4. En om even terug te komen op de taken en de taakuitvoering van UWV, die immers het onderwerp van deze draad vormen, hoe zie je dat voor je? Een burger raakt zijn baan kwijt en als er niets gebeurt, heeft die burger na een heel klein tijdje geen eten meer en wordt uit zijn huis gezet vanwege huurachterstand. Hoe zorgt een staat die zich tot "het rechtsleven" beperkt (en zich dus niet bemoeit met economie, cultuur of opvoeding e.d.) ervoor dat de burger in kwestie niet crepeert van honger, dorst of kou?

Anderzijds, hoe zorgt de staat, zonder zich met het domein "economie" te bemoeien, ervoor dat UWV voldoende budget heeft om onvrijwillige werklozen tijdelijk te ondersteunen? Gaat die staat die zich niet met "economie" zegt te bemoeien dan over tot zoiets vreselijke oneconomisch als... belastingheffing? Op welke gronden worden keuzes met betrekking tot belastingheffing en de te belasten activiteiten of inkomsten gemaakt, als de criteria niet "economisch" mogen zijn?

Tot zover even. Graag verduidelijking.

M.J.

In het maatschappelijke en in het individuele leven lopen deze drie gebieden allemaal in elkaar over en hebben ze talloze raakvlakken met elkaar. Daarom is het begrip ook "driegeleding" en niet: "driedeling". Je kunt aan het maatschappelijke leven echter wel deze drie fundamenteel verschillende aspecten onderscheiden en die elk een bepaalde "invloedssfeer" in de samenleving toekennen. Dat is het grondidee wat erachter zit.
Dat klopt en dat hoort ook zo. Wetgeving die nergens over gaat is onbruikbaar. Wetgeving (en rechtspraak) moet over alle zaken in de samenleving gaan waarvon de gemeenschap het van belang vindt om daar wetgeving voor te ontwerpen/ vast te leggen.
Het recht heeft dus in alle drie sferen/ gebieden uitwerking en geldigheid, maar hoe de drie gebieden afgebakend worden verschilt per samenleving.

Het afbakeningsprobleem is een analytisch probleem.
Het sociologische concept van de "sociale driegeleding" is een 'tool' waarmee je een samenleving doorlicht, die is opgebouwd volgens ideeën die per cultuur of volk kunnen verschillen. Het is een universeel toepasbaar concept.
Er zijn samenlevingen waarin het accent sterk ligt op de economie (voorbeeld: Nederland en Europa) en andere waar het geestesleven een dominante rol heeft (Iran bijvoorbeeld) of het rechtsleven (India bijvoorbeeld). Daardoor krijg je verschuivingen in de afbakening van de drie gebieden ten opzichte van elkaar en meestal ook een daarmee samenhangend (cultuur)inhoudelijk verschil in die gebieden zelf.

Het driegelede concept is een analysetool waarmee drie in elke samenleving voorkomende sferen onderscheiden en afgebakend worden, die zich kenmerken door een bepaalde "eigenheid" die gerespecteerd moet worden om daarmee het ontstaan van maatschappelijke chaos en dysfunctioneren te voorkomen.

Het afbakeningsprobleem doet zich bovendien overal voor wanneer je probeert dit driegelede "raamwerk" op een concrete samenleving toe te passen en allerlei verschijnselen, processen en gebeurtenissen in de samenleving aan de ene of de andere sfeer/ geleding probeert "toe te rekenen". Dit laatste moet uiteindelijk wel gebeuren omdat de "toerekening" bepaalt hoe het betreffende verschijnsel (of probleem) in de praktijk benaderd moet worden. Probleemanalyses van maatschappelijke verschijnselen zijn daarom zéér diepgaand (en behoorlijk ingewikkeld).

De mate waarin de ontwerpprincipes, die over de drie sferen/ geledingen heersen, (vrijheid, gelijkheid, broederschap) ook daadwerkelijk verwerkelijkt worden in een samenleving verschilt per samenleving.
De principes zijn niet alleen leidinggevende principes bij het ontwikkelen van de drie geledingen, maar tevens doeleinden van alle maatschappelijke ontwikkeling. Ze vormen dus tegelijkertijd een streefmodel, een idealistisch model.
Het "raamwerk" van de driegeleding kun je niet één op één op een bestaande samenleving leggen. Een samenleving moet a.h.w. naar het model toe groeien.

Jouw onderstaande vragen hebben allemaal betrekking op concrete cases. Dergelijke cases worden opgesteld en uitgewerkt in bepaalde werkgroepen (waar ik niet in zit).
Ik heb vraag drie en vier eruit gelicht omdat die dezelfde fundamentele onduidelijkheid bevatten (net als bovenstaand) die bij jou heerst over de werking van de "gereduceerde" staat.
De staat beperkt zich weliswaar tot het domein "rechtsleven", maar de wetten gelden uiteraard ook voor de andere twee domeinen/ geledingen. Je zou weinig opschieten met wetgeving, die beperkt is tot de rechterlijke stand of een rechtsstaat die alleen ten bate van zichzelf functioneert. Dat is een beetje als de situatie waarin rechters en parlementariërs wel rechten, zoals ontslagbescherming e.a. arbeidsvoorwaarden genieten, maar buiten die beroepsgroepen niemand.
Dat is natuurlijk niet de bedoeling, het recht heeft een functie voor de gehele concrete samenleving. Rechten behoren niet beperkt te zijn tot een bepaalde groep in een bepaalde samenleving, maar moeten voor iedereen in de betreffende samenleving gelden (gelijkheidsbeginsel).
Zie bovenstaande, de staat bemoeit zich wel degelijk met ondernemingen (via het recht), maar ze is er niet de baas van omdat de geleding "economie" zichzelf bestuurt - evenals de geleding "geestesleven". De staat kan wetten opstellen waaraan ondernemingen zich moeten houden (bijvoorbeeld de verplichting om bepaalde ondernemingsfondsen op te richten, of ze zou een recht op arbeid kunnen instellen).

Elke geleding (drie dus) bestuurt zichzelf; de macht die in de eenheidsstaat geconcentreerd is in één centrum wordt in de "sociale driegeleding" verdeeld; je krijgt dus drie machtscentra.
Zie vorig antwoord.
De staat gaat niet over tot belastingheffing omdat dat buiten de taak van de staat ligt. De staat kan wel m.b.v. wetgeving allerlei rechten afdwingen waaraan de economie moet voldoen. Dus geen hongerloon of bijna doodvriezende of door ziekte in elkaar zakkende arbeiders.
Belastingheffing is nooit economisch, maar altijd politiek d.w.z. rechtsleven en geestesleven; rechtsleven: omdat er vanuit een algemeen heersend rechtsgevoel belastingwetten worden gecreëerd en geestesleven: omdat het idee erachter zit dat het zinvol / belangrijk is om iets vanuit de collectiviteit te regelen voor het individu. Hier zie je ook meteen dat het ene gebied in het andere overgaat.

De staat in de sociale driegeleding gaat niet over de portemonnee, die zit in de economie. In de economie wordt waarde gegenereerd (geld verdiend) en in samenwerking met het geestesleven wordt bepaald wat er met dat geld gebeurt - met inachtneming van de vastgestelde wetten.
Karl Marx had al vastgesteld dat de maatschappelijke "bovenbouw" (bij hem geestesleven tesamen met recht) gefinancierd moet worden door de economische "onderbouw", waarin de productiemiddelen worden aangewend (Marx had een tweegeleed samenlevingsmodel, van "onder" en "boven").
Het geld groeit niet aan de bomen, er moet voor gewerkt worden.
De "bovenbouw" moet altijd betaald worden uit "externe" bronnen; sectoren zoals wetenschap, zorg, opvoeding en onderwijs genereren geen geld, maar kosten altijd geld. Dat moet altijd op een of andere manier uit de economie komen.

Ik begrijp nou ook dat jij huiverig staat tegenover het idee van een tot rechtsstaat gereduceerde staat omdat jij je geen voorstelling kunt maken van wat dat dan inhoudt.
Het is ook een ingewikkelde materie, zeker naarmate je het steeds meer in detail gaat uitwerken in concrete maatschappelijke verschijnselen.
Dat neemt niet weg dat de transparantie van het gebeuren zo hoog opgevoerd kan worden dat elk individu begrijpt wat zijn/haar bijdrage aan de samenleving is en weet hoe die bijdrage daarin werkt. Zonder black boxes in de structuren waarvan je geen idee hebt wat daarbinnen gebeurt.
Ik beschouw onze huidige samenleving als één grote black box.

@Anoniem 11-08-2023 om 00:22 uur.

Ik heb nu niet veel tijd dus zal alleen op drie problemen wijzen die jouw visie met zich meebrengt.

1. Je bent niet consistent. Enerzijds zeg je dat het concept van "driegeleding" alleen een "analaysetool" is, anderzijds vind je wel degelijk dat de maatschappij in de praktijk in overeenstemming met dat concept zou kunnen worden ingericht. Ik ging in mijn vorige reactie uit van dat laatste. Anders zou ik het hele concept ook minder interessant vinden.

2. Je schrijft nu:


Dit is niet realistisch. Als de geleding "economie" zichzelf bestuurt, waarom zou die geleding zich dan aan de wetten houden die door de staat worden opgesteld? Omdat mensen als Elon Musk zich dolgraag vrijwillig aan de wetten van de staat willen houden? Laat me niet lachen. Het "rechtsleven", zoals jij het noemt, kan alleen bestaan als het recht ook voldoende effectief gehandhaafd wordt, door middel van machtsuitoefening van de kant van de staat, inclusief machtsuitoefening over de economie.

3. Je schrijft:


Hier komt de aap uit de mouw. Wat jij voorstelt, is een (wellicht geleidelijk opgebouwd) totalitair maatschappijmodel. Want dat is de enige manier om de "transparantie" zelfs maar in theorie zo hoog op te voeren dat "elk individu begrijpt wat zijn/haar bijdrage aan de samenleving is". Dit is geprobeerd in de Sovjet-Unie en in China onder de CCP.

Wie gaat die "transparantie" dan zo hoog opvoeren? En wie heeft dan de machtsmiddelen in handen die nodig zijn om dat te realiseren? Op dit moment zie je dat de regeringen van China, de EU en de VS alledrie de betreffende transparantie zo hoog mogelijk opvoeren, en daarvoor digitale surveillance-systemen inzetten. Het gaat dan om de "transparantie" van burgers, maar niet die van de betreffende regeringen zelf.

In de hele geschiedenis is er nog niet één regering geweest die, eenmaal aan de macht, geheel vrijwillig transparant was. Alleen druk van de kant van bijvoorbeeld de adel, superrijke miljardairs, de burgerij en uiteindelijk het volk kan regeringen aanzetten tot enige mate van geloofwaardige transparantie.

Een volk dat alleen lekker aan het spelen is in de zandbak van de geleding "geestesleven/cultuur" en aan het graven is in de bauxietgroeve van de geleding "economie", heeft niet de machtsmiddelen om het bestuur en de rechtspraak tot transparantie te bewegen, laat staan om het bestuur en de rechters bij te sturen wanneer die hun eigen deelbelangen boven die van het volk gaan stellen.

Wat nodig is om tirannie te voorkomen, is dus een volk dat vanuit geestesleven en economie machtsmiddelen ontwikkelt om het bestuur en het rechtsleven bij de les te houden. Met andere woorden, een volk dat het geestesleven en de economie gebruikt om bestuur en rechtsleven te beïnvloeden. Op dat moment is er ook in dat opzicht geen sprake meer van drie separate geledingen.

In de reële wereld doet macht ertoe. Ik ben er een voorstander van om macht en machtsuitoefening in beginsel zo transparant mogelijk te maken (in het besef dat zeker niet iedereen het op dat punt met me eens is). Het ontkennen of verbloemen van de reële rol die macht en machtsverhoudingen spelen, is juist een recept voor (verder) machtsmisbruik.

M.J.

Het concept kan op beide manieren gebruikt worden, zowel als een onderzoekstool als een richtlijn om de samenleving in te richten.
Wie de geleding "economie" bestuurt staat in principe los van wat in de geleding "rechtsleven" als wetgeving voor de economie wordt aangenomen. Dat functioneert onafhankelijk van elkaar. Het is natuurlijk wel verstandig om overlegstructuren en communicatiekanalen tussen "economie" en "rechtsleven" (en met "geestesleven") op te richten om elkaar op de hoogte te houden en e.e.a. op elkaar af te stemmen.
Het recht moet afgedwongen kunnen worden door de staat, dat is in het nieuwe concept niet anders. De staat heeft daarin nog steeds het geweldsmonopolie.
Waar stel ik dat voor?
Dat is niet de enige manier.
En het voorbeeld wat jij geeft van een totalitaire staat is zelfs geen voorbeeld van transparantie; een totalitaire staat is bijna per definitie ondoorzichtig omdat altijd verborgen moet blijven hoe het machtscentrum op het hoogste niveau werkt en door wie het bezet wordt.
Niet in de eerste plaats wie, maar hoe. De transparantie zit in de eerste plaats in de maatschappelijke structuren.
De verspreiding van de macht van de eenheidsstaat over drie machtscentra is m.i. altijd een stap in de richting van meer transparantie. Niets is zo opaque als een eenheidsstaat met een machtsconcentratie in één punt. Een dergelijke machtsconcentratie is niet meer te beheersen, in het gareel te houden, omdat de legale opdracht van de (ene) staat zo veelomvattend is.
Uiteraard gaat dat zo, het is een manier om zichzelf buiten schot te houden.
Vrijwillige transparantie is inderdaad illusoir wensdenken.
Ik vertrouw echter noch de adel, noch superrijke miljardairs, noch de burgerij omdat die allemaal te diep verweven zijn met / gelieerd aan de elites.
Niet alleen macht corrumpeert, maar ook (kapitaal)bezit.
Het concept voorziet ook in een geleding "rechtsleven" w.o. wetgeving en handhaving, zo nodig ondersteund door rechtspraak.
Zo'n volk kan zich verenigen en besluiten om enkele stevige wetten in elkaar te zetten (en de rigoureuze handhaving ervan te eisen) om daarmee de gewenste transparantie af te dwingen.
Waar een (volks)wil is, is een weg. De staat heeft nog steeds het geweldsmonopolie als stok achter de deur om het recht af te dwingen.
Het rechtsleven wordt inderdaad beïnvloed door het geestesleven en de economie. Het volk kan in de huidige situatie de economie echter niet gebruiken omdat de economie niet van het volk is, maar van de elites. Daar zit het hoofdprobleem. En de portemonnee.
Jij onderschat de tirannie, die vanuit de economie gerealiseerd wordt. Deze tirannie wordt gelegaliseerd door het eigendomsrecht. In de economie zit daardoor alleen al de (grootste) iniator van de corruptie.
Het recht in onze samenleving is van begin af aan gebaseerd op de belangen van de (kapitaal)bezittende groep in de samenleving en dat corrumpeert het recht en de politiek, de democratie, de regering, het parlement, kortom, alle instituties die het volk tegen de macht van elites zouden moeten beschermen.
De huidige rechtsstaat is volledig gecorrumpeerd door de kapitaalelites in de economie. Dat dit zo gebeurd is was voorspelbaar; de vis rot vanaf de kop.
De wijze van inrichting van de economie is dáárom zo belangrijk.
In de economie moet een ander recht gaan gelden wat de machtsbasis van de kapitaalelites onder hun voeten vandaan haalt en overhevelt naar de gemeenschap.

De kernvraag voor mij is dan ook: hoe krijg je het volk zo ver dat ze de elites van hun troon stoot door m.b.v. ander recht (en wetgeving) hun machtsbasis (eigendomsrecht) weg te halen. Het volk stemt in de huidige maatschappelijke constructie op haar eigen slavenhouders. Hoe kan dat?
Volledig mee eens.

Je hebt het dan niet over een "driegeleding", maar over een viergeleding:
1. rechtsleven.
2. economie.
3. geestesleven.
4. een overkoepelende staat met een geweldsmonopolie die wetten en regels in de drie overige geledingen handhaaft. Die viergeleding is in feite niets anders dan de door jou niet gewenste "eenheidsstaat" met drie onderafdelingen.

Dat deze geledingen volgens jou "in principe" los van elkaar staan, gaat er niet voor zorgen dat ze in werkelijkheid ook los van elkaar staan. Waar zijn de mensen die deze "principes" uit vrije wil zouden gaan volgen? Wie zijn dat?


Dit getuigt van utopistische naïviteit. Zonder eens structurele bijdrage van levende mensen zorgen structuren nooit voor transparantie. Waarom zouden mensen bereid zijn die structuren op een transparante wijze te gebruiken? Dat is de vraag die jij hier ontwijkt. Ik heb zoveel team-bijeenkomsten (trainingen etc.), meegemaak waarin door zowel de leiding als de overige medewerkers vroom werd uitgesproken dat we transparant tegenover elkaar en tegenover de klanten zouden zijn, conform de "waarden" van de organisatie. Die "waarden" waren dan in een fraai lettertype op papier gezet, heel soms zelfs met een toelichting. Wij schreven onze gevoelens en gedachten daarbij dan bijvoorbeeld op gekleurde papiertjes die door de trainers of "experts" op whiteboards werden geplakt en geordend. Van die transparantie kwam nadien nooit iets terecht.

Waarom niet? Omdat individuele managers en medewerkers telkens kozen om niet transparant te zijn, omdat zij hun EIGEN transparantie (in tegenstelling tot die van anderen) niet ervoeren als iets dat in hun eigen, individuele belang was.

In een werkomgeving wil iedereen graag dat anderen transparant zijn. Maar zelf, ho maar. Of althans alleen als de te verwachten nadelen van niet-transparant zijn groter zijn dan de te verwachten voordelen.

Ik herformuleer mijn vraag: hoe ga jij, als voorstander van een "driegeleed" systeem (wat dus eigenlijk een viergeleed systeem blijkt te zijn), de deelnemers aan dat systeem ervan overtuigen dat het in hun eigen, INDIVIDUELE belang is om zich transparant te gaan gedragen?

Ik betrek het ook nog even op UWV, het onderwerp van deze draad. Hoe ga jij de directieleden en de managers van UWV ervan overtuigen dat het in hun eigen, individuele belang is om NIET stiekem en illegaal zo lang mogelijk tracking cookies te laten plaatsen aan de hand waarvan individuele, werkloze uitkeringsgerechtigden continu gevolgd kunnen worden?


Hm, ik zie hier in jouw betoog, door de "driegeleding" heen, toch echt de oude communistische, min of meer Marxistisch-Leninistisch-Stalinistische ideologie de kop opsteken, die jij zelf eerder een "tweegeleding" noemde. Die is, zoals ik eerder schreef, reeds uitgeprobeerd in de Sovjet-Unie, met de bekende, droevige resultaten.

Een "volk" is een abstractie. Het gaat om de mensen die deel uitmaken van dat volk. Het "overhevelen van de machtsbasis naar de gemeenschap" is minder makkelijk dan het overhevelen van suiker uit de suikerpot naar een theekopje. Welke mensen stellen bijvoorbeeld in concreto wetten op? Een miljoen mensen kan niet "samen" of "in consensus" een wet opstellen. Meestal zijn er één, twee of drie penvoerders, alsmede een "stuurgroep" (of "politbureau") die daar in de één of andere vorm boven hangt, waar dan weer een aantal "adviseurs", "feedbackgevers" en "experts" omheen worden verzameld. Je hebt het dan in de praktijk over een heel beperkte groep, hooguit enkele honderden mensen. Dat is niet "de gemeenschap" van een land.

Soms wordt er nog een "internetconsultatie" aan toegevoegd, waaraan burgers en belangengroepen kunnen deelnemen. De inbreng van de burgers wordt vervolgens genegeerd, die van belangengroepen met enige vorm van (media)macht wordt bekeken vanuit een houding hoe onwelgevallige inbreng politiek kan worden geneutraliseerd.

In zogeheten "democratische rechtsstaten" wordt een opgestelde wet, nadat er in de wandelgangen al steun van een parlementaire meerderheid is verworven, vervolgens afgezegend in een parlementair ritueel. In sommige "democratische rechtsstaten" kunnen mensen het initiatief nemen om er dan ook nog een raadplegend of correctief referendum over te houden, als ze genoeg handtekeningen verzamelen. In Nederland is die mogelijkheid, en daarmee het laatste restje van enige geloofwaardige pretentie dat wij in een "democratische rechtsstaat" zouden leven, afgeschaft toen de uitkomst van enkele referenda de regering en regeringspartijen niet beviel.

Mijn vraag is dus: 1. Hoe wil jij "de machtsbasis" op een REËLE manier "overhevelen naar de gemeenschap"? Al een eeuw geleden is geprobeerd dat te doen door middel van een "dictatuur van het proletariaat". Dat is in meer opzichten geen succes geworden, zoals je ongetwijfeld weet. 2. Wie horen er dan bij die "gemeenschap", en hoe wil je ervoor zorgen dat deze mensen ook echt deel hebben aan die "machtsbasis", en er dus niet voor spek en bonen bij zitten?

M.J.

Oké, maar dan zie ik toch nog altijd drie geledingen, waarbij de geleding "rechtsleven" met een geweldsmonopolie versterkt is, die niet het bestuur van de andere geledingen regelt, dus om nou de andere geledingen alleen maar "onderafdelingen" te noemen .......... jij zegt eigenlijk, dat er géén sprake is van een serieus te nemen decentralisatie van macht van de eenheidsstaat, zoals ik die voorstel, en, als ik me niet vergis, vind jij ook dat dat niet mogelijk is en dat wij met z'n allen aan de eenheidsstaat vastgeklonken zijn. Er is dan alleen een eenheidsstaat mogelijk, een omnipotente staat of géén staat. En niets daar tussenin. Klopt dat?
Dat beweer ik ook niet, deze staan in werkelijkheid natuurlijk nooit los van elkaar, maar dat betekent niet dat je het besturen van de drie geledingen niet onafhankelijk van elkaar kunt inrichten - en daar ging het om.
Wat bedoel je met deze vraag? Over welke principes heb je het? Een maatschappelijke hoofdstructuur (de eenheidsstaat) decentraliseren is een kwestie van (organisatorisch) inrichten.
Helemaal niet. Deze uitspraak heeft betrekking op de zin, die direct daarna komt in mijn verhaal waaruit jij deze quote haalt:
Hieruit blijkt, dat het om een wijziging in de maatschappelijke structuren gaat.
Dit staat (analytisch) los van hoe "transparant mensen structuren gebruiken", zoals jij het uitdrukt. Het staat los van hoe mensen in structuren functioneren.
Het wordt pas "utopistische naïviteit" wanneer je denkt, dat structuren ertoe leiden dat mensen transparanter worden.
Er zijn meer of minder transparant handelende mensen en meer of minder transparant functionerende structuren. Daarbij is transparantie altijd een relatief begrip.
Mijn gebruik van het woord "allereerste" (plaats) is alleen een persoonlijke uitdrukkingswijze en niet bedoeld om een of andere prioritering aan te brengen, die voor het bewerkstelligen van maatschappelijke verandering nodig zou zijn.
Ik persoonlijk kan me geen maatschappelijke structuren zònder mensen voorstellen.
Ik ontwijk hier geen vraag, die vraag staat niet direct op het menu. Dat is gewoon een andere vraag. Je moet je even beperken tot de structuren.
Structuren kunnen wel degelijk transparantie van het geheel waarin ze functioneren, hier: een samenleving, bevorderen of tegenhouden. Een deling van de hoofdstructuur van de macht leidt tot meer transparantie in de samenleving. Dat is wat ik beweer en waar je het mee eens of oneens kunt zijn - liefst beargumenteerd.
Of wou je het hele verschijnsel van machtsdeling en machtsspreiding, en ook zoiets als het inrichten van meer horizontale of meer verticale hiërarchieën het raam uitgooien?
Natuurlijk zijn mensen degenen die in structuren moeten functioneren, maar dat betekent niet dat structuren niet ertoe doen.
Er zijn gewoon honderden manieren om een samenleving vorm te geven.
Zie bovenstaande m.b.t. "andere vraag".
Zie vorig antwoord.
Ik zou niet weten hoe een concept wat een machtsdeling in de hoofdstructuur van de (eenheids)staat beschrijft, leidt tot een volbloed eenheidsstaat, zoals het "socialistische" experiment er een was.
Dat staat er duidelijk bij: het gaat om de machtsbasis van de kapitaalelites in de economie. En die machtsbasis kun je weghalen door het eigendomsrecht te veranderen.
Vind je dit een reële manier of niet?
Dat is niet de manier van overhevelen van de elitaire machtsbasis waar ik het over heb. Zie boven.
Toegespitst op de economie, waarop mijn voorgestelde manier van onttrekken van de machtsbasis van de kapitaalelites immers betrekking heeft - door middel van het omvormen van het eigendomsrecht - betekent "gemeenschap": alle Nederlanders of laten we voor het gemak zeggen: alle belastingbetalers in Nederland (in dit verband is dat een goede invulling van de term "gemeenschap").
Er wordt met deze hervorming d.m.v. wetswijzigingen een begin gemaakt om de baten uit de economie aan alle Nederlanders ten goede te laten komen i.p.v. alleen aan de eigenaren van kapitaal en productiemiddelen. Dat kan in principe zelfs binnen de huidige eenheidsstaat met de bestaande rechtsstaat.

@Anoniem op 14-08-2023 om 14:18 uur.


Nee, dat klopt niet. Maar nu blijkt dat jij het eigenlijk heb over een gedecentraliseerde eenheidsstaat. Die bestaat al:


Het lijkt erop dat je een gedecentraliseerde eenheidsstaat wilt met niet een territoriale, maar in plaats daarvan een domaniale indeling, namelijk in de domeinen: 1. bestuur met geweldsmonopolie. 2. rechtsleven. 3. economie. 4. geestesleven/cultuur/opvoeding etc.

Hierbij doet zich het volgende probleem voor. Als ik in een territoriaal gedecentraliseerde eenheidsstaat de "grens" oversteek van de provincie Utrecht naar de provincie Flevoland, is dat vrij duidelijk. Gevallen zoals dat, wat het begin vormt van het Deens/Zweedse moordmysterie "De Brug", zijn behoorlijk zeldzaam (het lijk lag precies op het midden van de brug, op de landsgrens, en bleek ook nog te bestaan uit onderdelen van twee verschillende lichamen).

Maar als in de door jou beoogde domaniaal gedecentraliseerde eenheidsstaat de theatervereniging Vrij Spel naar de rechter stapt na de gijzeling van de voorzitter van de vereniging door het domein Economie in verband met het niet terugbetalen van een reeds door het domein Economie verstrekte, maar nadien teruggevorderde subsidie voor het theaterstuk Economie Is Geestesleven, wat moet die arme rechter dan doen?

Het domein Economie betoogt ter zitting dat het theaterstuk, in strijd met de subsidievoorwaarden, niet over economie ging. Het theatergezelschap betoogt dat het domein Economie niet het recht heeft zich te bemoeien met een culturele uiting die tot het domein Geestesleven behoort, en ook niet het recht om een bewoner van het domein Geestesleven te gijzelen. Het domein Economie repliceert dat het theatergezelschap, door subsidie aan te vragen, zich buiten het domein Geestesleven heeft begeven en een excursie heeft gemaakt naar het domein Economie. Het theatergezelschap ontkent dat. Immers, alles stond in dienst van de cultuur, m.a.w. het geestesleven, en dat wist het domein Economie ook toen de subsidie werd verstrekt...

Belangrijker nog lijkt me dat het volstrekt onduidelijk is hoe de indeling van een gedecentraliseerde eenheidsstaat in zulke domeinen ertoe zou leiden dat "de machtsbasis" overgeheveld wordt naar "de gemeenschap". Gaat het dan om de economische gemeenschap, of de culturele gemeenschap? En gaat het dan alleen om de voorzitter en de penningmeester van het theatergezelschap Vrij Spel, of ook over de leden daarvan?


Oh, pardon, je hebt gelijk. Je ontwijkt de vraag niet. Je gaat er alleen niet op in.


De Nederlandse hoofdstructuur van de macht is nu al gedeeld, en zelfs in drie delen. De driegeleding die we op dit moment al wel hebben, heet de trias politica en bestaat uit de wetgevende, rechtsprekende en uitvoerende macht.

Probleem is, deze driedeling leidt niet tot transparantie. Hoe dat komt? Vraag het eens aan zo'n minister die zijn bonnetjes kwijt is en aan van alles en nog wat "geen actieve herinnering" meer heeft. Of aan een bestuursrechter (what's in a name?) die duidelijke wetsbepalingen negeert of daaraan zo "marginaal toetst", dat alles wat het bestuur doet, eigenlijk blijkt te mogen. Of vraag het aan de lobbyisten van VNO/NCW die intiem overleg hebben met zowel bewindslieden als parlementariërs. Of laten we eens gek doen... vraag het aan directie en management van UWV, die ondanks duidelijke wetgeving en jurisprudentie, toch doorgingen met het plaatsen van illegale tracking cookies op smartphones, waarmee klanten van UWV werden gevolgd.

De structuren zijn voorhanden en zouden in theorie best aardig moeten functioneren, maar gek genoeg houden mensen zich er niet aan. Vooral mensen die zeer goed betaald worden om zich er juist wel aan te houden, blijken dat niet te doen. Vreemd...

Jij lijkt te denken dat dit kan worden opgelost door de bordjes te verhangen en activiteiten te hergroeperen in andere structuren. Kun je beargumenteren waarom dat in de praktijk zou werken om het beoogde doel (transparantie en overheveling van de macht naar de gemeenschap) te realiseren?


Daar kan ik pas iets over zeggen als je hebt aangegeven op welke manier je het eigendomsrecht wilt veranderen. Wil je het bijvoorbeeld afschaffen?

Of wil je het maximeren tot 100.000 euro per persoon met een uitwijkmogelijkheid tot maximaal 500.000 euro gedurende een periode van drie maanden als dit nodig is in verband met verkoop van een huis en de aankoop van een nieuw huis? Hoe ga je in dat geval om met Wassenaarse villa's, mag de prijs daarvan wat jou betreft dalen tot diezelfde 500.000 euro, als gevolg van de door jou voorgestelde maatregelen?

Hoe ga je om met het eigendomsrecht als een gezin uiteenvalt als gevolg van scheiding en het gezamenlijke huis is meer dan 200.000 euro waard? Moet de vertrekkende partner dan binnen drie maanden de helft van het huis verkopen om te voorkomen dat het toevalt aan de staat?

Wil je vermogen boven de 10 miljoen euro elk jaar voor 100% belasten, zodat iedereen aan het begin van een kalenderjaar weer met een schone lei kan beginnen? Hoe denk je in dat geval over het motiveren van directeur-aandeelhouders in het MKB die een bedrijf opbouwen en dan de waarde van hun aandeel in het bedrijf, dankzij hun harde en succesvolle werk, de 10 miljoen euro zien naderen? Wil je aan zulke directeur-aandeelhouders meer eigendom toestaan dan aan "gewone" mensen? All animals are equal but some animals are more equal than others? En wie beoordeelt welke "animals" voor een extra voordelige behandeling in aanmerking komen? Krijgen hoge ambtenaren op Haagse ministeries straks ook recht op een hoger vermogen vanwege het uitermate nuttige werk dat ze doen, namelijk dat ze erin geslaagd zijn zich met hun ellebogen omhoog te werken in de slangenkuil? Social credit en zo?

Hoe wil je, als je het toegelaten of althans niet wegbelaste vermogen van mensen van overheidswege gaat micro-managen, omgaan met hun privacy? Wil je die dan ook meteen afschaffen?

Wordt er een maximum gesteld op de financiële waarde van het land dat boeren in eigendom mogen hebben, bijvoorbeeld ook 100.000 euro? Of wordt al het boerenland genationaliseerd en mogen ze het terugpachten? Ik denk dat Caroline van der Plas (BBB) een dergelijk voorstel wel leuk zou vinden - als voorstel dan. Want dan gaat BBB nog verder groeien. Het zou ook goed zijn voor tractorfabrikanten, maar weer niet voor opstalverzekeraars.

Moet de hoofdprijs van de Postcodeloterij omlaag naar 100.000 euro?

Er is van jouw kant nadere specificering en concretisering nodig voordat je aannemelijk maakt dat er sprake is van een voorstel dat iets te maken heeft met de realiteit.

M.J.

Nee, het concept van de sociale driegeleding is nog niet vrijwel gerealiseerd in Nederland en na het verhangen van de bordjes en het hergroeperen van wat activiteiten in andere structuren klaar om in gebruik te worden genomen.
Omdat elk ontwerp van een moderne (westerse) maatschappij, die historisch gezien ook altijd een staat is, rekening moet houden met het reëel bestaande geweldsmonopolie van de staat, kun jij uit mijn concept van de driegelede staat een "viergelede" staat afleiden, waarin je het bestuur met geweldsmonopolie als vierde laag bovenop de driegelede staat zet, met als resultaat een soort gedecentraliseerde eenheidsstaat, die wij al hebben.

Het geweldsmonopolie is de grondslag van de staat, èlke staat.
Volgens de Duitse socioloog Max Weber - één van de grondleggers van de sociologie - "is de staat een organisatie die er in slaagt het exclusieve recht te behouden om fysiek geweld te gebruiken, ermee te dreigen of te autoriseren aan inwoners van zijn grondgebied". Hierdoor kan zij haar opvattingen (uiteindelijk) met geweld doorzetten; geen enkele andere organisatie en geen enkele (staats)burger mag dat. Geweld is het meest extreme machtsmiddel.
Omdat de staat als enige (wapen)geweld mag gebruiken heeft zij het werktuig in handen dat elke (woorden) strijd altijd in haar voordeel beslist.
Die woordenstrijd wordt gevoerd in de trias politica, die op haar beurt wordt beïnvloed door de woordenstrijd in de media.

Het geweldsmonopolie van de staat is in essentie de macht überhaupt. De groep met de beschikking over/ de bevoegdheid tot het gebruik van fysiek geweld en dwang is de groep met effectief de meeste macht.
Deze gewapende macht vormt de achtergrond waartegen elk idee of voorstel voor (een aspect van) een maatschappelijke verandering geformuleerd wordt.
Elk idee voor een verandering in de maatschappij moet, kortom, de (mogelijke, vermoedelijke, waarschijnlijke) reactie van de gewapende macht op dit idee meewegen en een plaats geven. Elk idee moet zich "afstemmen" op de gewapende macht.
Naarmate dit beter lukt wordt het betreffende idee meestal "realistisch" genoemd; ideeën die het bestaan van de (gewapende) macht negeren worden veelal "onrealistisch", "wereldvreemd" of "utopistisch" genoemd.

Een staat, die gedurende zeer lange tijd (eeuwen) vormgegeven is vanuit particularistische belangen van haar meest invloedrijke, kapitaalkrachtige supporters kan op succesvolle wijze haar macht accumuleren.
Deze accumulatie van macht maakt de versnelling mogelijk waardoor veranderingen in het leven van de gewone burger in een stroomversnelling kunnen komen, i.h.b. door digitalisering. Dit speelt zich momenteel af.
In de verzorgingsstaat gaat de geaccumuleerde staatsmacht meer "undercover" doordat de staat zich dan van "haar beste kant" laat zien tegenover het volk.
Dit kan ertoe leiden dat het voor het volk moeilijk wordt om positie te kiezen. Een staat die direct over gaat tot het uitoefenen van staatsterreur is gemakkelijker als zodanig te herkennen dan een verzorgingsstaat die op een meer 'sneaky' wijze haar macht uitoefent. Maar ook een verzorgingsstaat heeft het monopolie op geweld.

Daarmee is meteen het immense probleem gegeven hoe je in de situatie van een machtige staat, d.i. een staat met veel geaccumuleerde macht, die uiteindelijk geweld kan gebruiken tegen alles en iedereen die het niet met haar eens is, een samenleving kunt ontwikkelen die deze geaccumuleerde staatsmacht kan indammen en ombuigen (neutraliseren) ten bate van het belang van het volk.
Zowel jouw idee van de versterking resp. realisatie van een (echte) rechtsstaat als mijn idee van een driegelede "staat" - de sociale driegeleding is eigenlijk een concept zònder een (natie)staat - krijgen met dit probleem te maken.
Voor zover ik kan beoordelen heeft het concept van de sociale driegeleding daar niet direct een antwoord op.

Hannah Arendt schijnt overigens de gelijkstelling tussen geweld en macht aan te vechten - waar ik dan weer te weinig van afweet - waardoor er (analytisch) nieuwe mogelijkheden kunnen ontstaan om wegen te ontwerpen om te ontkomen aan de knellende greep van de potentieel gewelddadige staat, zoals die momenteel steeds duidelijker wordt.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Geweldsmonopolie

@Anoniem op 19-08-2023 om 11:45 uur.


Het klopt dat ik ook geen antwoord heb op de vraag hoe we weer tot een echte rechtsstaat zouden kunnen komen. Het blijkt niet voldoende te zijn om in specifieke gevallen te laten zien dat rechters zelf wetten, juridische basisnormen en elementaire logica aan hun laars lappen. Dit wordt vlotjes genegeerd.

Vermoedelijk zal het iets met een grassroots-beweging moeten zijn, maar hoe die vorm zou kunnen krijgen, is me niet duidelijk (wat ook bijna inherent is aan het idee van een grassroots-beweging, want je kunt als individu niet top-down voorspellen wat er in een groep of groepen bottom-up gaat gebeuren)..

Zonder Hannah Arendt erop na te slaan, denk ik inderdaad niet dat "macht" en "geweld" hetzelfde zijn. Macht kan bijvoorbeeld voortkomen uit:
1. de dreiging met geweld, waarmee angst wordt gecreëerd;
2. vertrouwen in de integriteit, medemenselijkheid en wijsheid van een leider;
3. de hoop op voordeel indien men iemands leiding volgt;
4. het geloof dat anderen een leider of een leidende groep zullen volgen.

Daarom aarzel ik ook of een geweldsmonopolie altijd noodzakelijk is als grondslag voor een staat. In ieder geval lijkt alleen een geweldsmonopolie me niet voldoende als grondslag van een staat. Er zijn altijd ook vormen van vertrouwen nodig. (Denk bijv. ook aan wat Machiavelli heeft geschreven over het eigenbelang dat een vorst heeft bij het winnen van het vertrouwen van het volk).

In dit licht gezien, heeft UWV als onderdeel van het Nederlandse apparaat van machtsuitoefening wellicht de Nederlandse staat verzwakt door zich met illegale tracking van burgers bezig te houden, leidend tot verder vertrouwensverlies bij de bevolking. De vraag is hoe ver zulk wangedrag en bijbehorend vertrouwensverlies moeten gaan voordat de staat iets gaat doen om het eigen gezag toch weer wat op te vijzelen met behulp van het wekken van vertrouwen.

Meestal worden staten pas democratischer en rechtsstatelijker als hun macht bedreigd wordt - van buitenaf of van binnenuit. Zweden begon bijvoorbeeld aan serieuze hervormingen en corruptiebestrijding te doen toen ze in de Baltische gebieden een aantal keren verslagen waren door het tzarenrijk Rusland en bang werden uiteindelijk zelf ook onder Russische overheersing te zullen vallen als ze hun zaakjes niet beter op orde kregen.

Je zou bijna zeggen: richt in Nederland nog twee of drie andere UWV's op, en stel aan al die UWV's hoge eisen op het gebied van transparantie, met mogelijkheden voor burgers om die ook werkelijk af te dwingen (een soort speciale Wet open overheid voor al die UWV's). En verschaf burgers ook de wettelijke mogelijkheid om, als ze werkloos worden en premie hebben afgedragen, die betaalde premie in één keer tegen een laag belastingtarief op te nemen. Op die manier zouden die UWV's een impuls krijgen om zich klantvriendelijk, rechtmatig en efficiënt te gaan gedragen. Er zou dan ook niet meer één UWV zijn dat als het ware "too big to fail" is en daarom niet kan worden aangepakt of opgedoekt.

Dit vereist natuurlijk wel dat bij het toezichthouden op die UWV's de Nederlandse regentengedoogcultuur zou worden doorbroken. Je zou dan als Nederlandse overheid eigenlijk een Italiaanse mafiabestrijder van het type Falcone (R.I.P.) als leider van de toezichthouder moeten aanstellen. Of zo eentje als die district attorney uit Georgia, Fani Willis, die nu bezig is Trump te vervolgen. Iemand die niet bang is en durft door te pakken. Daarvan hebben we er veel te weinig in het Nederlandse bestuur - omdat die door onze regentenkliek helemaal niet gewenst of toegelaten worden op sleutelposities, en dus andere dingen gaan doen en/of emigreren uit onze moerasdelta.

Wat vind je van dit idee?

M.J.

@ EEEMJ op 19-08-2023, 13.41 uur,

ik laat het (in theorie) omvormen van het UWV graag aan jou over!

De discussie over het wel of niet noodzakelijk zijn van een geweldsmonopolie van een staat - op welke wijze dan ook gedefinieerd - is een uitermate interessante en belangrijke discussie, maar tevens een zeer complexe waarin fundamentele vraagstukken van de mens(heid) vervat zijn, zoals (de plaats van) geweld, macht en vertrouwen in het individuele en collectieve leven van de mens.

Een dergelijke discussie zou mijn sowieso al door mijzelf gesaboteerde prioriteitenlijstje nog verder in de war schoppen, reden waarom ik me nu wil terugtrekken uit deze draad en je verder alle succes wens met het versterken van de rechtsstaat - hetgeen ook in mijn belang is.

@Anoniem op 19-08-2023 om 14:52 uur,

Wat is de overeenkomst tussen het UWV, de rechtsstaat en de Nordstream-pijpleiding? Bij alle drie is er iets mis gegaan.

Dank voor de gedachtenwisseling!

M.J.