Door Anoniem: Door Anoniem:
[over veranderde omstandigheden, en nut en noodzaak van snel opstarten en solide dependency tracking tussen services]
Ik mis de tijd van uptimes showcasen wel.....
Het -was- een mooie tijd, maar het hele IT concept is feitelijk veranderd .
Het was een tijd waarin belangrijke services die altijd moesten draaien op een enkele - maar heel hoog redundante - server draaiden . Dubbele voedingen, disken achter RAID controller , ECC opgeheugen, en misschien zelfs twee CPUs.
De echte IBM mainframes (en bedrijven als Tandem) voerden dat het verste door . De high end van bv Sun (UE 10000) ging ook die kant op . Daarnaast werden allerlei 'hot swap' van hardware ontwikkeld. Het was ooit mindblowing dat op een mainframe de !CPU! hot swappable was.
Logisch dat naast heel erg betrouwbare hardware dan ook het OS betrouwbaar moest zijn - en uptime een bron van trots.
Het kan nog wel - met name Oracle Linux (yup, juist zij) steunen 'live kernel patches' , juist voor die klanten voor wie een reboot nog steeds een heel pijnlijk probleem is.
Het hele denken is verschoven van enkele erg betrouwbaar uitgevoerde servers naar meerdere machines (2 - HA + standby) of veel meer (cluster) die een dienst leveren .
De hardware hoeft dan veel minder heroisch redundant te zijn - en de de grote pijn van een reboot vanwege software update is ook niet meer zo groot, want de dienst draait wel door op de andere server(s) .
Vanuit security is regelmatig updaten altijd gewenst , en operationeel weet iedereen dat na een wijziging rebooten meer zekerheid geeft dat alles bij een volgende reboot ook 'goed' gaat , waar dat bij in-place updates nog wel eens een risico was.
Dat waren tijden ja. En het hele idee van HA is logisch want met COTS hardware ben je goedkoper uit. Nog beter wanneer het allemaal op een AWS cloud gaat, kosten effectief. Met een uptime van 3 jaar zeg je ook dat je al 3 jaar geen patches hebt gedraaid dus je moet precies weten welke vulns je hebt en welk risico je wil nemen.
Op een bepaald moment , na 2000 , begon Linux kernel wel heel veel security vulns te krijgen. Helaas was rebooten toen steeds vaker nodig, zeker ook omdat Linux security op internet een steeds groter ding begon te worden.
De tijden veranderen..
Systemd snap ik nog wel, het heeft voordelen, maar het is ook iets te gecompileerd. Te veel franjes. Maar voor het managen van servers en overzicht in systemen heeft het alleen maar voordelen , helaas zijn niet alle programmas systemd klaar.
Ik vind openrc wel een leuk idee , hoewel een archaisch maar zie liever een arch linux gebaseerd op libmusl als ik al 1 groot ding in Archlinux zou moeten veranderen.
Systemd gebruik ik wel en ook in combinatie met DBUS en ik harden elke service en snap hoe het allemaal werkt maar als ik kon kiezen tussen openrc en systemd was de keuze voor mij openrc.
Maar systemd past ook bij de moderne Linux kernel, een gedrocht, extreem groot maar het is eenmaal een modern OS en functionaliteit gaat boven security. Het idee dat de Linux kernel default secure is , is ook een illusie uit tijden van 20+ jaar terug. Stabiliteit != security en Linus Torvalds focus meer op Usability en features hoewel niet alle features. Vroeger had je BADRAM , een patch waarbij je Linux op kapotte geheugenchips kon laten draaien waarbij je de kapotte regionen aangeeft bij Grub (of LILO) , maar dat wilde hij niet invoeren want Linux was geen OS bedoeld om op kapotte hardware te draaien (maar wel de laatste nieuwe CPU),of zo