@Anoniem op 20-01-2024 om 13:00 uur (~nobodykangpower):
Ik vind het een belangrijk thema dat jij met dit topic hebt aangesneden, ook met het oog op security en privacy. Daarom wilde ik er ondanks tijdgebrek toch op reageren. Naar aanleiding van jouw reactie wil ik ingaan op vier onderwerpen:
-- Marxisme en de angst voor een "EUSSR";
-- "Doemscenario's", complottheorieën over de EU en verloren vertrouwen;
-- De noodzaak van het spreken van waarheid;
-- De noodzaak van actie voeren.
-- Marxisme en de angst voor een "EUSSR"Ik ben het met je eens dat er onderscheid gemaakt moet worden tussen enerzijds het Marxisme van Karl Marx en Friedrich Engels, en anderzijds wat politici daar later mee gedaan hebben (Lenin en Stalin en gerontocraten zoals Breznjev, Andropov en Tsjernenko in de Sovjet-Unie, Mao en zijn opvolgers in China, om over landen als Noord-Korea, Vietnam, Cambodja, Angola, Cuba, Venezuela etc. nog maar te zwijgen).
Als mensen nu zeggen dat er sprake is van een "EUSSR", of dat we daar naartoe aan het gaan zijn, dan doelen ze waarschijnlijk op:
-- een ondemocratisch bewind (niet-gekozen technocraten die vanuit Brussel bepalen wat wij wel en niet mogen, en die onder elkaar zeer goed betaalde baantjes verdelen, waarbij het Europarlement en nationale parlementen gereduceerd worden tot applausmachines zoals we die ook zien in Rusland, China en andere autoritair bestuurde landen);
-- dat dit bewind bepaalt wat er als waarheid beschouwd mag worden en wat niet;
-- dat dit bewind bepaalt dat gewone burgers offers moeten brengen voor het bereiken van doelen (bijvoorbeeld op het gebied van "milieu", "het klimaat", "veiligheid", "bestrijding kinderporno", "vluchtelingenopvang", terwijl de Brusselse bureaucraten en hun handlangers in EU-lidstaten zulke offers niet hoeven te brengen dankzij hun uitstekende salarissen en hun connecties waardoor zij zelf weinig last hebben van die maatregelen);
-- censuur;
-- feitelijke onteigening ("You'll own nothing and be happy").
Ik denk dat het risico op een dergelijke ontwikkeling reëel is, omdat elites door de hele menselijke geschiedenis heen een neiging hebben getoond zichzelf op te sluiten in bubbels en het lijden van minder bevoorrechte mensen zoveel mogelijk te negeren, totdat het niet langer valt vol te houden (bijv. als gevolg van een revolutie of doordat de massa zich schaart achter een nieuwe concurrent om de macht). Dit lijkt niet afhankelijk te zijn van ideologie. Het ging zo in het keizerlijke China bij de wisseling van dynastieën, in het feodale Europa, in en rond de boardroom van multinationale ondernemingen of charitatieve instellingen, noem maar op.
Ik ben het met je eens dat geld hierbij een belangrijke rol speelt, maar uiteindelijk lijkt het te gaan om macht, privileges en reputaties (waarbij geld uiteindelijk slechts een middel is). Wat doet de (bijna steeds mannelijke) miljardair? Die koopt een superjacht, laat zijn werknemers voelen wie de baas is en wint de "liefde" van een (bijna steeds vrouwelijke) partner die beantwoordt aan het maatschappelijke schoonheidsideaal van de dag. Vrouwen met eigen machtsambities leren dat ze in dit krachtenveld moeten manoeuvreren op zo'n manier dat ze voldoende "alfamannetjes" om hun vinger winden en er niet te veel tegen zich in het harnas jagen. Want de gouden stelregel blijft: mannen gaan naar Mars (denk aan Elon Musk) maar maken graag een tussenstop op Venus.
Daarom denk ik dat de angst voor "Marxisme" onterecht is, terwijl het mensen juist ontbreekt aan voldoende angst voor "Marsisme" - of nou ja, vervang die M maar door een N. De grootste bedreiging voor onze toekomst is Narxisme.
-- "Doemscenario's", complottheorieën over de EU en verloren vertrouwenJe geeft aan dat ik vaak "doemscenario's" benadruk en daarmee "in het negatieve blijf". Je vraagt je af of ik daar echt in geloof, of dat ik alleen wil dat anderen dat lezen. Het antwoord is dat ik geloof dat als te weinig mensen deze scenario's tijdig benoemen, als reëel onderkennen en handelend optreden om ze af te wenden, de kans zeer groot is (zeg maar: 99,9%) dat ze bewaarheid worden.
Voor het bewaarheid worden van zulke scenario's is het namelijk niet nodig dat EU-technocraten een complot beramen. Het is voldoende dat ze niet afgeremd worden in hun traditionele neiging, waarin ze niet verschillen van 99,9% van de andere mensen, om zichzelf te bevoordelen en zichzelf op te sluiten in een bubbel waarbinnen die zelfbevoordeling gezien wordt als "nobel handelen in het algemeen belang". Ik heb dat eerder wel eens "groepsegoïstische tunnelvisies" genoemd. Dat zijn geen complotten, maar eerder een "way of life" die volkomen normaal lijkt voor wie zich binnen een bepaalde bevoorrechte groep bevindt.
Noem dit maar de "sociale relativiteitstheorie", naast de "speciale" en "algemene" relativiteistheorie van Einstein.
Hoge EU-functionarissen hebben, net als hoge nationale functionarissen, bijna allemaal PR-trainingen gevolgd. Ze hebben allemaal geleerd van Hillary Clintons opmerking over "deplorables", die bijdroeg aan haar verkiezingsnederlaag in 2016. Ze zullen dus publiekelijk zeer respectvol over burgers praten. Maar heel soms hoor ik iets over hoe hoge functionarissen
binnenskamers over gewone mensen praten. Oeps... Dat is soms van een onbeschrijflijke arrogantie. De ergste arrogantie van allemaal is welwillende arrogantie. Zo van: "Natuurlijk zijn wij niet boos op burgers die het niet begrijpen. We moeten alleen wel zorgen dat ze geen schade kunnen aanrichten met hun desinformatie."
Mijn eigen vertrouwen in de EU heeft in de jaren 2020-2022 een mogelijk definitieve knauw gekregen. Deels doordat duidelijk werd hoe er met de AVG (GDPR) werd omgegaan, deels als gevolg van de manier waarop er door de EU met andere grondrechten van EU-burgers werd omgegaan. In de eerste maanden van de coronacrisis had de EU geen regie, men zei: "Zie je wel, de eigenlijke macht ligt nog steeds bij de nationale staten". Ik zei toen: "De noodzaak van samenwerking in Europa is zo groot, dat een organisatie als de EU altijd nodig zal blijven. Ik verwacht dat de EU zich zal herpakken." Dat bedoelde ik in positieve zin.
De manier waarop de EU zich herpakte, bleek echter contrair te zijn aan grondbeginselen van de rechtsstaat. Vrijheden van mensen werden op aansporing van de EU zonder noodzaak ingeperkt, en vervolgens werd dat gelegaliseerd met nieuwe bevoegdheden die een elite van EU- en nationale bestuurders zichzelf toekende, braaf afgezegend door parlementen die in meerderheid werden bevolkt door ja-knikkers. In Nederland stelden GL en de PvdA voor om politieke partijen die daarop kritiek leverden, te verbieden. Een serieuze evaluatie heeft tot op heden niet plaatsgevonden. De EU kan nu, als zij op enig moment een aanleiding vindt om een nieuwe crisis uit te roepen, met nieuwe(!) wetten in de hand via de lidstaten allerlei dwangmaatregelen aan mensen opleggen, hun vrijheden inperken en censuur plegen waardoor zelfs kritiek op die maatregelen kan worden onderdrukt.
Als het om de EU gaat, moet ik denken aan het liedje van Rita Hovink, "Laat me alleen":
Laat me alleen, alleen met al m'n verdriet
't Is beter dat ik nu geen EU zie
(...)
Een glimlach, dat wordt pure parodie
-- De noodzaak van het spreken van waarheidMiljoenen mensen in Nederland zijn tijdens de coronacrisis mede op aansporing van de EU aan de kant gezet, uit de maatschappij gestoten. Dat ging zo makkelijk, zo snel. Het bleek zo makkelijk om drie miljoen Nederlanders te stigmatiseren door middel van een haatcampagne onder leiding van de haatzaaiende minister Hugo de Jonge, wiens acties nooit zijn geëvalueerd, laat staan bestraft. Een goede verwoording van de schade die hiermee is aangericht, tref ik in een tekst van de organisatie De Vierde Golf, getiteld "pijn":
https://vierdegolf.org/2024/01/11/pijn-mandy-eggerding-januari-2024/.
Niets is makkelijker dan hier badinerend over te doen.
Maar als je vertrouwen (ook in de EU) wilt herstellen en tot verzoening wilt komen, dan is het nodig dat er eerst oprechte sociale ruimte ontstaat om de waarheid te spreken en die waarheid ook met elkaar te delen.
-- De noodzaak van actie voerenOp dit moment doet de EU echter het tegenovergestelde. Met de Digital Services Act (DSA) heeft de EU, gesteund door nationale regeringen (waaronder onze Nederlandse "demissionaire" regering) zichzelf een vrijbrief gegeven om zo'n beetje elke informatie die haar niet bevalt, te censureren van toegankelijk internet.
Daardoor is dit nu nog geen geschikt moment voor verzoening. Dit is een moment voor het voeren van actie. Eerst moeten we functionerende democratie, zelfbeschikking over ons eigen lichaam en onze eigen privacy, vrijheid van meningsuiting en een adequate bescherming van grondrechten zien terug te krijgen, d.w.z. ook voor mensen die kritiek hebben op het lopende EU-beleid, voordat we die verworvenheden definitief zijn kwijtgeraakt. Als dat gelukt is, ben ik de eerste om te pleiten voor verder overleg vanuit Nederland met de EU over de toekomst.
Zo, nu heb ik mijn corvee voor vanavond weer gedaan. Tijd voor iets leuks, en dan is het alweer bedtijd...
M.J.