Would you let AI into your mind?Het menselijk brein is
hackbaar. En daar wordt druk mee geëxperimenteerd.
Vooral handig wanneer de
militarisering van de samenleving in een versnelling gebracht moet worden.
Door
brain-computer interfaces (BCI's) bijvoorbeeld, wier pad in de maatschappij wordt geëffend met toepassingen die geïnvalideerde mensen 'quality of life' teruggeven, zoals het opnieuw kunnen lopen door alleen te dènken.
Op deze manier wordt de techniek in de samenleving genormaliseerd met een altruïstische boodschap: "wij maken het leven beter".
Maar de techniek wordt ook gebruikt i.c.m. AI voor bedenkelijke doeleinden, zoals 'emotional surveillance technology' die (in China) gebruikt wordt om de arbeidsproductiviteit van werknemers te verhogen - en die tegelijk de potentiële inschikkelijkheid van burgers in de samenleving kan monitoren, zodat preventief ingegrepen kan worden wanneer mensen in opstand dreigen te komen tegen hun situatie.
Het mensen tot in hun brein kunnen volgen èn beïnvloeden past meer bij een "beschaafde" manier van oorlogvoering dan de conventionele vorm, waardoor tevens de drempel
verlaagd wordt om die tegen de eigen bevolking in te zetten. Waar houdt bescherming van de eigen bevolking op en begint de aanval op haar?
De ontwikkeling van techniek loopt decennia vóór op wetgeving die daarop betrekking heeft en wanneer deze laatste ooit gerealiseerd wordt is dat meestal gebrekkig, zowel qua inhoud als qua geografie. Voor techniek geldt feitelijk geen enkele beperking; wij leven in een
technocratie.
Dit domineren van
beheersings-en onderwerpingskennis, gecombineerd met het zeer lage
morele ontwikkelingsniveau van de mens leidt tot de militarisering van de samenleving en het waarnemen van de werkelijkheid in dichotome termen van Ik
òf Gij - wat een situatie van pre-oorlog is. Het is eròp of erònder.
Om deze pre-oorlogssituatie, die vroeg of laat escaleert in oorlog, te kunnen veranderen zal de mens een nieuwe omgang met zichzelf en met de sociale en de natuurlijke omgeving moeten vinden, met de samenleving en de planeet aarde.
Wellicht moet daarvoor eerst een derde wereldoorlog
ontwikkeld worden om deze transformatie mogelijk te maken - oorlogen "breken" nooit "uit", maar worden altijd voorbereid. De mens leert telkens opnieuw alleen door heel veel schade en schande. De huidige gespannen situatie die zich op diverse plekken in de wereld manifesteert (brandpunten) onderschrijft dit. Geen enkele van deze brandpunten is van vandaag of gisteren, integendeel.
In de studie "
Cognitive warfare, a battle for the brain" (2020; zie onderstaande link) van de
NAVO worden lichaam en brein van de mens "war's next domain" genoemd, met als doel: van iedereen een
wapen maken.
"The brain will be the battlefield of the 21st century" - met
neuroweapons.
Op dat moment krijgt het begrip 'quality of life' een geheel nieuwe betekenis (maar deze 'quality' was van een soldaat aan het front altijd al matig).
Cognitieve oorlogvoering wordt hier beschreven als:
"the art of using technologies to alter the cognition of human targets, most often without their knowledge and consent". Het wordt vaak verward met 'cyber warfare', maar cognitie gaat verder dan informatie: het gaat over de
verwerking van informatie door het menselijke brein.
De doorwerking van de bemoeienis van de NAVO met cognitieve oorlogvoering vindt plaats in bijvoorbeeld zoiets als de Digital Services Act van de EU, die dezelfde doelstelling heeft, maar dan gericht op andere 'targets': de Europese bevolking zelf.
Hierin komt tot uiting dat de NATO een uitbreiding van haar doelstellingen realiseert, namelijk op het gebied van de soft power-oorlogvoering omdat zij tot de conclusie is gekomen dat "the problem of the cognitive domain can not be solved by physical domain warfare alone."
Bij deze laatste is de scheidslijn tussen wat "eigen" is en wat "vreemd" is, oftewel het onderscheid tussen "vriend" en "vijand", minder scherp omdat deze manier van oorlogvoering sowieso (ook) op de civiele omgeving gericht is ("to harm societies"). Daarmee wordt tevens de scheidslijn tussen "verdediging" en "aanval" minder scherp. De verdediging van de eigen bevolking, opgevat als het vergroten van haar 'resilience' tegen vijandige opvattingen, begint dezelfde trekken te krijgen als de aanval op de vijandige bevolking.
E.e.a. wordt bevorderd door een
paranoïde grondhouding die elk gespecialiseerd militair samenwerkingsverband eigen is vanwege de inherente
tunnelvisie, die bijvoorbeeld verwoord wordt in de volgende opmerking van de hoogste NAVO-militair, Rob Bauer:
"Tijdens een pandemie wil je van een arts horen hoe het zit. In een tijd van oorlog wil je van een militair horen hoe het zit."
Alsof een militare visie op oorlog de enige weg naar vrede is (meestal niet zelfs). Ook komt de paranoia van deze man (beroepsdeformatie) duidelijk naar voren door de (westerse) escalatie van een regionaal conflict ten onrechte te vergelijken met het begin van de Tweede Wereldoorlog (ik heb geen toegang tot de rest van het artikel).
Grossieren in misdiagnoses van de situatie ("Poetin is de oorlog begonnen uit angst voor democratie"; artikel op nos.nl van 17/01/24 over dezelfde man) en een grote balk in het oog voor de eigen bijdrage aan het ontstaan van het conflict vormen de andere ingrediënten van een gemilitariseerde denkwijze.
https://www.ad.nl/binnenland/hoogste-navo-militair-wil-iedereen-wakker-schudden-in-mei-1940-maakten-we-ons-ook-geen-zorgen~accdc7ce/Het inherente gevaar van zo'n denkwijze is de creatie van een '
selffulfilling prophecy': het doorslaan in de eigen paranoïde activiteiten leidt tot het uitlokken van agressie van de tegenoverliggende partij, welke agressie dan weer als gerede aanleiding gezien wordt om zelf te escaleren. Een spiraal van dood en destructie.
De paranoïde houding wordt bevorderd door het ongrijpbare karakter van
soft poweroorlogvoering (non-kinetisch) door de vijand en wordt tevens zelf een kritieke factor door de onoverzichtelijkheid van het strijdtoneel.
Vereist deze breintechnologie een nieuw mensenrecht in de vorm van '
neurorights', baas-in-eigen-brein, voordat elke westerse burger in een oorlogsbrein voor anderen getransformeerd wordt - al dan niet onder het mom van: "het is voor uw eigen bestwil, anders kunnen wij niet meer voor uw veiligheid instaan" ?
Gepersonaliseerde defensie van de natie, zeg maar, waarbij iedereen zijn/haar bijdrage aan de "verdediging van onze vrijheid" moet leveren - door de eigen souvereiniteit/ zelfbeschikking op te geven.
Onze politiek grossiert in dit soort paradoxen.
Het is de ultieme consequentie van hoe we bezig zijn (controle, beheersing, uitbuiting, competitie en ontmenselijking).
Neuroscience en neurotechnisch research hebben hun wortels in de Tweede Wereldoorlog (Bluebird/ Artichoke; MK Ultra) en worden m.n. door militaire instituties gefaciliteerd, zoals de Amerikaanse DARPA, wat een onderdeel van het militair-industrieel complex is.
Dit bestrijkt het gehele terrein van wat wij als sciencefiction beschouwen. Wat dacht u van in het menselijk lichaam injecteerbare “ultraminiaturized devices" (HAPTIX -DARPA) die werken o.b.v. neurologische interface "microsystemen"? Of van telepathie door een menselijk brain-to-brain interface (Future and Emerging Technology - EU)?
En zoals elk voordeel z'n nadeel heeft geldt ook hier dat een brein dat op deze wijze uitgebreid/ "
verhoogd" wordt ook aangevallen kan worden.
De verhoogde sterkte gaat dus samen met een verhoogd risico op bedreiging.
Gehackte BCI-technologie kan de mens die 'enhanced' is martelen of 'brainwashen' (letterlijk).
De technologie kan gebruikt worden om mensen te onderwerpen, tot slaaf te maken.
Het grote "voordeel" van 'neuroweapons' en soft poweroorlogvoering is dat het buiten de definitie van "oorlog" valt en daardoor niet als een 'act of war' volgens het heersende oorlogsrecht of internationale verdragen opgevat kan worden. Een neurowapen dat het brein aanvalt is noch een biologisch noch een biowapen.
Offensieve 'neurowarfare' kan in het kader van
massacontrole ingezet worden om conflicten te onderdrukken voordat ze kunnen uitbreken. Of zoals de schrijver Aldous Huxley het formuleert: “a method of control [could be established] by which a people can be made to enjoy a state of affairs by which any decent standard they ought not to enjoy.”
De huidige elites zullen deze technologie met beide handen aangrijpen om hun geprivilegieerde positie in de samenleving veilig te stellen.
Bij non-kinetische, soft power technologieën, wordt de scheidslijn tussen "vriend" en "vijand" principieel onduidelijker. Zo kan een bevolking door regeringsmanipulatie een ander idee opgedrongen krijgen van wie de "vijand" is dan in werkelijkheid het geval is. Dat gebeurt nu ook, maar dat kan technisch veel geavanceerder.
Wat veel mensen nog niet in de gaten hebben is dat oorlogvoering met een
externe vijand impliceert dat de
eigen bevolking haar zelfbeschikkingsrecht kwijtraakt omdat die getransformeerd moet worden tot een bevolking die bereid is om offers te brengen - of haar leven te geven - en dus haar eigen belangen op te geven.
Een land dat in oorlog is met een ander land formuleert voor al haar ingezetenen de prioriteiten in hun leven. Oftewel, alle
burgers worden vanaf dat moment
soldaten die de van bovenaf gegeven commando's op moeten volgen. De individuele zelfbeschikking over het leven wordt opgeheven door een macht die groter dan het individu is.
Elites, die baat hebben bij oorlogvoering, zijn zich van deze omstandigheid terdege bewust. Dat is dan ook een belangrijk motief van de ontwikkeling van deze non-kinetische technieken (de definitie van "non-kinetisch" staat in het artikel waarvan de link onderaan staat).
Deze technieken worden zo ver doorontwikkeld dat zij de individuele toestemming van mensen/ een bevolking niet meer nodig hebben. En passant wordt democratie opgeheven (is al zeer ver gevorderd) omdat die niet langer relevant is; democratie fungeert nu nog als noodzakelijke façade voor het laboratorium waarin alle burgers zitten c.q. de samenleving die is ingericht als (wetenschappelijke) experimenteerlocatie.
Oorlogvoering is een verschijnsel met een januskop.
De technieken die worden losgelaten op de externe vijand worden
tevens losgelaten op de eigen bevolking.
De makke van zoiets als de NAVO is, dat deze functioneert als het afleiden van de visie van de bevolking op oorlog als een verschijnsel wat
haarzelf wordt aangedaan naar een externe actor i.c. de "vijandige" mogendheid.
Alle mensen willen vrede, ze moeten tot oorlog gedwongen worden, met uitzondering van degenen die aan oorlog verdienen, maar die zijn dan ook als mens gedegenereerd.
Oorlog is perversie. Niets anders.
Het perspectief is dat wij als samenleving voor de politieke keuze staan om onszelf, ons brein, hackbaar te maken - of niet.
De druk om "ja" hiertegen te zeggen zal enorm zijn. Daarvan hebben we al een voorproefje gehad in de coronacrisis, toen het erom ging om het lichaam van elke burger feitelijk tot staatseigendom te verklaren, waarbij de staat bepaalt welke stoffen er in het lichaam van de burger gespoten moeten worden ("U doet het voor anderen").
Met het brein van burgers zal het niet anders gaan.
U bent gewaarschuwd.
"Weaponizing Reality: The Dawn of Neurowarfare":
https://thefreethoughtproject.com/military-industrial-complex/weaponizing-reality-the-dawn-of-neurowarfareDateert van een week geleden en bevat vele verwijzingen naar artikelen voor de laatste stand van zaken m.b.t. de ontwikkelingen op een breed terrein.
De eerstgenoemde NATO-link hierin werkt niet (fouten in url), de correcte is:
https://www.sto.nato.int/publications/STO%20Meeting%20Proceedings/STO-MP-HFM-334/$MP-HFM-334-KN3.pdf - "Cognitive warfare, a battle for the brain."