Door Anoniem: Wat nu als ze voor een offline versie van de digitale euro een papiertje gebruiken waarop staat hoeveel je in bezit hebt. Je zou hier verschillende papiertjes van moeten maken zodat je niet je gehele kapitaal in een keer hoeft uit te geven.
Verder is het misschien handig om iets van kleinere voorwerpen te hebben waarmee je nog een kleinere fractie zou kunnen uitgeven.
Offline, niet te volgen, niet te kraken! Je moet natuurlijk wel iets inbouwen dat de papiertjes niet zomaar te kopieren zijn. Misschien is het ook wel handig dat je iemand aanwijst die de papiertjes kan uitgeven.
Ik zie mogelijkheden, misschien moet ik maar een mailtje sturen met mijn voorstel, ik ben benieuwd wat ze er van vinden. Ik kan me niet voorstellen dat ze hier nog niet over na hebben gedacht.
Een prima idee! In een wereld waarin de nationale-cum-EU-overheid zichzelf heeft gemuteerd in een soort roofvogel die 24/7 spiedend boven de burgers (de 'muizen') in de lucht hangt, is het bovendien van belang dat er niet het misverstand kan ontstaan dat dergelijke papiertjes en voorwerpen iets te maken zouden hebben met geld. Een dergelijke misvatting moet worden tegengegaan. Daarom zouden we onze aandacht op het immateriële moeten richten. Met andere woorden, we zouden informele hobbyclubs kunnen oprichten, uit liefde voor kunst, artistieke expressie en spiritualiteit.
Elke club heeft zijn eigen waarmerk, of "totem", als je dat een geschikter woord vindt. Of misschien "postzegel", als je leden van de club daarmee kunt bedanken - nadrukkelijk NIET "belonen" - wanneer ze een brief van jou ergens naartoe brengen. Het gaat dus om fysieke kunstwerken die op artistieke wijze iets tot uitdrukking brengen van het respect dat een lid van de groep bij andere leden geniet of aan anderen tot uiting wil brengen. Clubs kunnen deze geloofstekens ook onderling uitwisselen, om elkaar respect te betuigen. Bijvoorbeeld als een lid van de ene club aan een lid van een andere club een gewaardeerde dienst heeft bewezen, of ook puur los daarvan, als een teken van goede wil.
Als je als lid van een club bezoek brengt aan een stad ergens ver weg, dan heeft jouw club in die stad misschien wel een relatie zitten, of een vertrouwenspersoon, aan wie je jouw geloofsbrieven als lid van je eigen club kunt laten zien. Zo iemand helpt je daarna verder om contact te leggen met lokale clubs die misschien iets kunnen bijdragen aan jouw kennis van hun stad, of die jou als "postzegelverzamelaar" kunnen attenderen op interessante, mooie zegels die een mooie aanvulling zouden kunnen vormen op jouw verzameling.
De kunst is om steeds in het oog te houden dat de uitwisseling van deze artistieke of spirituele voorwerpen en afbeeldingen geheel los staat van het verrichten van ordinaire diensten of de verkoop van materiële producten. Het gaat hier puur om het onderhouden van menselijke relaties. Hierover mag geen misverstand ontstaan - bijvoorbeeld niet bij de Belastingdienst, het bankwezen of onze ongekozen of slechts door multinationals en netwerkcorrupte insiders gekozen bestuurders (nationaal of bij de EU).
Het lijkt misschien omslachtig, maar in de Middeleeuwen was het heel gewoon om, als je naar een vreemd land of een vreemde stad ging, geloofsbrieven bij je te hebben, alsmede dingen die je als geschenk en als blijk van waardering kon aanbieden aan anderen (bijv. gastheren). Er valt te denken aan gelimiteerde edities van handgetekende portretten, zeefdrukken of houtsneden e.d. van celebrities, stillevens met bloemen, landschapsschilderingen, religieuze afbeeldingen etc., waarbij een watermerk en andere echtheidskenmerken zijn aangebracht om de echtheid van elk kunstwerk verifieerbaar te maken voor kenners en verzamelaars (waaronder de eerder genoemde vertrouwenspersonen).
De grote diversiteit aan kunstvormen en series kunstwerken zal het des te duidelijker maken dat het hier om artistieke en spirituele uitingsvormen gaat, niet om geld in enige vorm.
Natuurlijk moeten we er rekening mee houden dat bijvoorbeeld ayatollahs, Nederlandse rechters en andere uitvoerders van de autoriteiten daar anders over denken, omdat zij deel uitmaken van een bewind dat ALLE uitingsvormen onder strenge controle wil brengen en voor het Digi-religieuze regime wil opeisen om daarmee hun eigen welvaart en hun onderdrukkende machtsapparaat te bekostigen.
Zij zullen dus proberen om de bewijslast dat iets géén geld is, bij burgers te leggen. Heb jij een leuke verzameling theemokken? Bewijs dan maar eens dat dat geen geld is! Maak jij in je vrije tijd leuke prentjes, waarvoor jij een cursus tekenen hebt gevolgd op de Volksuniversiteit? Bewijs dan maar dat jouw prentjes geen geld zijn! Heb jij sperma "gedoneerd"? Bewijs dan maar eens dat het niet om een verkapte spaarrekening gaat!
De wetgeving zal hierop worden aangepast, bijvoorbeeld met een door de EU opgestelde NDMA - een Non-Digital Money Act, waarin zal worden vastgelegd dat alles wat je vast kunt pakken, geld is en dus belastbaar, behoudens enkele door de overheid aan te wijzen uitzonderingen. Het zal dus een kat-en-muis-spel blijven, waarbij het de kunst zal blijven om je soepel van de ene relatie naar de andere te blijven bewegen, en anderen daarbij te helpen als je hen dat waard acht en hen kunt vertrouwen.
Persoonlijk zou ik niet voor een terugkeer naar de Middeleeuwen kiezen, maar het ziet er op dit moment naar uit dat wij op dit punt niets te kiezen hebben, omdat onze machthebbers die weg al zijn ingeslagen en zich door niemand - en zeker niet door een ontkiemende volkswil - willen laten tegenhouden. We verkeren in een vergelijkbare tijd als die van de nadagen van het Romeinse rijk, toen dat al in verval was en barbaren in steeds meer gebieden de macht overnamen. Toen ging het vooral om geografische gebieden (Gallië, Dacië, Numidië en dergelijke). Tegenwoordig gaat het om maatschappelijke sectoren en om nog niet volledig gekoloniseerde delen van onze privésfeer, waar de Democratische Rechtsstaat (vergelijkbaar met het vroegere Romeinse Rijk) zich uit terugtrekt of alleen in naam nog regeert.
In een dergelijke, Middeleeuwse situatie is het zaak om ofwel zelf feodale eenheden op te richten (iets wat drugshandelaren al sinds jaar en dag met wisselend succes proberen, maar je kunt het ook doen voor heel andere, veel betere doelen), ofwel kloosters te stichten, steeds ter bescherming van onszelf, onze vrijheid om te denken en te handelen, en ons privéleven.
Van de barbaren die bij ons inmiddels aan het bewind zijn, hoeven wij immers geen mededogen of intrinsieke(!) humaniteit te verwachten. Zij weten niet eens wat dat is. Dat is logisch, want zodra zij zich daarvan (meer) bewust zouden worden, zou dat hen hinderen in hun functioneren, d.w.z. in hun strijd om hoger op de grote apenrots te komen.
Het ziet er op dit moment naar uit dat een notoire leugenaar, onder wiens bewind allerlei problemen in Nederland jarenlang niet zijn aangepakt, maar onder het vloerkleed geschoven, binnenkort secretaris-generaal van de NAVO gaat worden. Hierover is bij cruciale NAVO-leden al consensus (o.a. VS, VK, Duitsland). Dat is heel hoog op die apenrots. Wij als burgers hebben daarover niets te kiezen, net zo min als Nederlandse burgers ooit voor Karel de Grote, Karel de Stoute, Karel de Vijfde of de Hertog van Alva konden kiezen. Maar we kunnen wel constateren welke criteria bij dergelijke keuzes m.b.t. de militaire tak van ons bewind kennelijk de doorslag geven voor de machthebbers. Integriteit hoort daar niet bij.
M.J.