Inmiddels ook wel heel urgent dat digitale zelfverdediging erbij komt. Vooral met wat overheden zelf allemaal van plan zijn.

Goed uitleggen dat je mag liegen, faken en dat je echt nooit eerlijk alles op moet geven omdat een website dat eist. Dat je helemaal niet verplicht bent om iemand die je later digitaal wil oormerken nog te gaan helpen ook. En dat je ook niet verplicht bent op onbekende emails te reageren of de telefoon op te nemen als je het nummer niet kent.

Je vrijheid hoort boven alles te blijven staan. Daar heb je ook ministers voor. Die dat beschermen.

Een oud studieboek van mij heeft het over verschillende paradigma's: Imperative, Object-Oriented, Functional en Logic.

Wat ga je kinderen leren? Ik ben opgegroeid met Imperatief programmeren (BASIC, later C) maar heb altijd moeite gehad met Object Georiënteerd. Waarschijnlijk omdat mijn brein nu alleen Imperatief goed begrijpt.

En wat doe je met laten we zeggen de 80% van de bevolking die niet meer naar school gaat?

Die kunnen, als ze pech hebben, niet meer meekomen met die digitale wereld van de toekomst.
Hopelijk zijn politici daar dan en masse onderdeel van.

/s

100% mee eens!

Veel ouderen zijn niet digitaal geletterd en gaan het ook niet meer worden.
Als ik de minister goed begrijp kunnen de digibeten niet meer deelnemen aan de maatschappij.
Dat is toch schandalig? Zo’n grote groep uitsluiten alleen omdat alles zonodig digitaal moet.
Zorgplicht! Je hoort er nooit meer over. Doen we zeker niet meer aan.

Die schrijven we af. Heb je niets meer aan. :-(

Robots en programmeertalen? (Zoals Lego mindstorm/Arduino en C++, Pascal, etc?)
Ze kunnen beter beginnen met basispricipes uitleggen zoals het verschil tussen vrije en commerciële software, hoe computers werken en hoe sytemen effectief te gebruiken alvorens in het diepe te springen...
Zonder goede basis stort zoiets in.
Als ik naast 7+3=10 ineens "python scripts voor gevorderden" hoor, dan haak ik al snel af.
Eerst de basis, dan hex-editing, daarna html, en dan zien we wel verder. /-:}

Kunnen programmeren vind ik geen basisvaardigheid. Te veel mensen weten niet eens precies wat een webbrowser of een e-mailprogramma is.

Volgens mij denken die personen dat ze baas zijn over de burgers en zij hebben het recht om
te zeggen wat deze wel of niet mogen. Lijkt wel op Leopold ll in Congo.

Welk deel van de samenleving bedoelt de minister?
Wie zijn die deelnemers van zijn samenleving?
Probeert de minister te polariseren?
Het grootste deel van onze samenleving uit te sluiten van de samenleving van de minister?
Wie bepaalt wie de samenleving is en hoe die moeten leven?

Laat eens wat resultaten zien.

Zorg voor een drastische afname van cyber- en reguliere criminalteit;
vanaf de hoogste regionen tot aan de de basis.
(van de kop van de vis tot aan de staart , daar rot het nu).

Een planeet waar de ene soort de ander opvreet is geen goede planeet.

Eerst cybersecurity beleven en daarna pas weer iets van vertrouwen geven.

De mens is een domme(re) soort en er wordt volop geparasiteerd.

Bij mij op de middelbare school hadden ze Logo voor MS-DOS [1]. Maar tegenwoordig heb je natuurlijk Scratch van MIT [2]. Beiden zijn ook Imperatief terwijl ik denk dat Object Georiënteerd nuttiger is om te hebben. Het heeft ook de naam makkelijker te leren te zijn volgens mij. Omdat je een object hebt waar je allemaal functies op kan plakken. Maar ik heb er geen feeling mee. Als ik C programmeer dan zie ik de Assembly code voor me. Bij C++ of Java heb ik dat niet.

[1] https://www.youtube.com/watch?v=mttyoaspa7U (0:46)
[2] https://www.youtube.com/watch?v=RSZgqg6USQ4 (1:58)

P.S. Als we klaar waren met de opdracht dan mochten we spelletjes doen van de docent. Wat erin resulteerde dat we in de noodgang door alle opdrachten heen gingen.

Tja, sommige mensen noemen tegenwoordig een e-mail en een SMS-tekstbericht een "appje"
en willen niet van die verwarring afgeholpen worden...

Surveillance Self-Defense Guide
Electronic Frontier Foundation
https://ssd.eff.org

Voor meer tips, en voor goede handleidingen in het Nederlands, lees ook dit oude topic:

https://www.security.nl/posting/827966/Tips+voor+online+privacy#posting828100

Nogmaals, het is volstrekte en zich herhalende idioterie dat leren programmeren verstandig is om digitale basisvaardigheden te leren (het kan eraan bijdragen, maar het is uiterst ineffectief).

Over OOP (Object Oriented Programming): onder de motorkap kijken kan helpen voor de begripsvorming. In de basis is een object een record met een (onzichtbare) verwijzing naar een tabel met (pointers naar) functies.

(Ik heb al een flink aantal jaren geen C++ of Delphi meer geschreven, corrigeer mij svp als ik domme dingen schrijf).

Hoe zo'n record eruit ziet is gedefinieerd in een "class", en elke class heeft één zo'n functietabel.

Zo'n tabel met pointers naar functies gekoppeld aan een class wordt een VFT (Virtual Function Table) genoemd. Dat is niet omdat die functies niet bestaan (dat doen ze allemaal wel), maar omdat elke pointer naar een functie in een VFT naar een functie expliciet gedefinieerd voor de huidige class kan wijzen, of naar een functie (met dezelfde naam) gedefineerd voor een ouder of voorouder.

Een voorbeeld voor een supermarkt, de class TVoedsel (op de "Borland"-manier zet ik een T van "Type" voor de naam van class-definities en andere "types" om het onderscheid met namen van objecten te verduidelijken):

Wat "In RAM komt hierdoor" is wat de compiler ervan maakt vóórdat er objecten van het type TVoedsel zijn aangemaakt.

Ik heb veld 0 ("PtrTVoedselVFT:TPointer") hierboven in schuinschrift geschreven omdat je dit veld, als programmeur, zelf niet ziet (de compiler maakt dat automatisch aan en vult de waarde in voor elk object; voor elk object van hetzelfde type is die waarde identiek, want er bestaat één VFT per classdefinitie).

En met "UitersteVerkoopDatum:TDatum" bedoel ik dat een object (of, zo je wilt, record) van het type TVoedsel (of van een afgeleide daarvan) een veld met de naam "UitersteVerkoopDatum" van het type TDatum zal hebben. Als TDatum als een karakterreeks van 8 tekens is gedefinieerd (voor bijvoorbeeld "20240615"), dan weet de compiler dat er 8 bytes voor dit veld gereserveerd moeten worden (eventueel één extra voor een afsluitende byte met waarde 0, of een andere constructie waarbij bijvoorbeeld de lengte van die karakterreeks voorafgaand aan die reeks wordt opgeslagen).

VoorraadSoort is bijvoorbeeld kilogram, zakken van 5kg, 1 liter drinkpakken etc.

Die basisklasse TVoedsel noemen we een "Virtual Base Class" als je daar zelf geen objecten van instantieert (je hebt namelijk niks aan een object van het type TVoedsel zonder te weten om wat voor soort voedsel het gaat).

We kunnen nu een class TAardappels definiëren afgeleid van TVoedsel. Die class "erft" alles van TVoedsel, maar geeft ons de mogelijkheid om daar nieuwe functies aan toe te voegen. Daarnaast kunnen we ook de pointers naar bestaande functies wijzigen door functies met bestaande namen te herdefiniëren. Dat doe ik hieronder met twee functies:


Gevolg: als je "vanuit" een object van het type TAardappels de functie Get_VoorraadSoort() aanroept, wordt andere code uitgevoerd dan als je die functie aanroept vanuit een object van het type TWortels (dat je eveneens zou moeten afleiden van TVoedsel).

Twee objecten van het type TAardappels zullen er, in RAM, uitzien als volgt (daarnaast staan ergens anders in RAM de bovengenoemde tabellen en code éénmalig per class):

Elk object heeft een implicite this-pointer dat naar veld 0 van dat object wijst.

Waarom OOP
Het idee van objectoriëntatie is dat je zoveel mogelijk functionaliteit (inclusief variabelen en constanten) in hogere classes definieert, zodat je minder werk hebt in afgeleide classes, die daardoor overzichtelijker zijn.

En, bijvoorbeeld i.r.t. voorraadbeheer, kun je werken met een lijst van objecten van het type TVoedsel, waarbij elk van die objecten zelf "weet" van wat voor subtype deze is.

Oftewel, als je de functie Get_VoorraadSoort() aantoept van een object uit een lijst van TVoedsel, en het om een afgeleide TAardappel gaat, dan zorgt de constructie met VFT's ervoor dat, ondanks de identieke functienaam, de juiste bijpassende functiecode wordt uitgevoerd.

Elk voordeel hep...
Maar... zoals altijd heeft alles een prijs: bij het ontwerpen moet je extreem vooruitdenken, en vaak kom je er later achter dat je onverstandige keuzes hebt gemaakt. Ook kan het een drama zijn om te debuggen bij problemen: het kan zeer onduidelijk zijn welke functie (gedefinieerd in welke class) er precies wordt aangeroepen en wanneer.

Dat laatste vooral omdat het vaak verstandig is om vanuit de functie in een afgeleide class éérst, expliciet dus, de "overruled" functie aan te roepen. Maar als dat niet gebeurt, en een programmeur, die ervan uitgaat dat dit wél zo is of juist niet, iets wijzigt in een functie van een hogere class, heb je de poppen aan het dansen.

Helemaal vervelend kan het worden bij "multiple inheritance", waarbij een class van twee of meer andere is afgeleid.

Kortom
OOP lijkt een elegante oplossing om het dupliceren van code te voorkómen, maar mijn ervaring is dat het zoveel nieuwe problemen oplevert dat het alleen in specifieke gevallen de moeite waard is. Uiteindelijk is het toch een CPU die code moet uitvoeren, waarbij een compiler de broncode van (soms extreem abstract denkende) mensen, in iets moet omzetten waar die CPU mee overweg kan.

Kunnen programmeren is geen digitale basisvaardigheid, en OOP is volstrekt zinloze ballast.

Opmerkelijk dat iemand over object oriented programming schrijft zonder de punt te noemen. Ik zou als voorbeeld geven

if Jumbo.groente_afdeling.bekijk("Brocoli") == 0 then Jumbo.groente_afdeling.vul_schap_aan("Brocoli")

met class: "Jumbo", subclass: "groente_afdeling" en subclass methodes: "bekijk()" en "vul_schap_aan()".

Heb je de laatste statistieken van de plietsie al gezien dan. De enorme piek onder jongeren tot aan 25 jaar ongeveer in niet enkel internet criminaliteit. Ze kunnen zelf geen script meer schrijven maar rousen gewoon ergens wat vanaf. Zonder nog te weten wat het is of waar ze mee bezig zijn. Dàt zijn de digibeten.

Ik ken wel wat collega oudjes die lui zijn en zeuren. En dan ook nog getild worden. Maar er zijn er veel meer die al langer door de wol zijn geverfd. Mij pak je niet zo snel en als ik met mijn jarenlange ervaring nog tien jaar verder ben, nog minder. Zo kan ik gewoon mijn pincode posten, maar daar schiet je geen steek mee op. Maar als oudere heb je ook meer tijd om twee keer na te denken.Of te denken, morgen is ook goed, eerst even alles natrekken. Omdat je dat al hebt gedaan toen altavista pas bestond.

Waar ik me van de schommelstoel veel bezorgder over maak zijn juist de jonge digibeten. Die piek in de grafiek zegt mij niet enkel wat over daders die gemakkelijk lachen. Want de piek in slachtoffers zal niet veel anders zijn. Een meisje wat van de brug wil springen omdat iemand een foto heeft bijvoorbeeld. Omdat ze niet meer weet hoe ze zich ertegen kan verdedigen.

Altijd maar over die kwetsbare oudjes. Ik schreef al scripts toen de buggy waar jij later in zat nog uitgevonden moest worden. Op zich niet erg dat je dat denkt want het verstand komt met de jaren. Dus roep het nog maar een paar keer.

De digibeten zijn juist veel jongeren van nu. Ook niet erg. Behalve als er ongelukken dreigen te gebeuren. Zo een meisje op de brug kan ik zo helpen. Digitale zelfverdediging al heel lang geleden geleerd. En ik weet mijn pincode ook nog. Uit mijn hoofd zelfs. Als dat kastje zegt, pincode correct, dan heb ik wel zoiets van dacht je dat ik dat zelf niet wist of zo? Van die dingen. Maar goed, dat krijg je als je ouder wordt. Maakt het ook vaak juist leuker.

Jonge digibeten, veel belangrijker. Ze loaden wat down maar ze weten niet meer wat het is. Daar maak ik mij als oudje veel meer zorgen om dan of ik nog wel de trap op en af kan komen. Niet voor mezelf trouwens. Maar wel voor hùn!

@Erik van Straten: Delphi is een goede tip. Ik heb zeer goede ervaringen met software van Borland. Er is zelfs een gratis versie van Delphi te krijgen zie ik op Wikipedia, hoewel niet meer van Borland.

Ik heb een oude catalogus van computercollectief uit 1999 bewaard, en Delphi was 249 gulden voor de standaard versie. Dat was me toen te gortig. De professional en enterprise versies waren bedragen van vier cijfers.

Door je uitleg snap ik object georiënteerd programmeren ietsje beter maar dat het ons beiden niet ligt mag duidelijk zijn. Er zal net als met COBOL en JAVA veel legacy code in geschreven zijn, en dan is het toch fijn dat sommige kinderen er mee in aanraking komen en anders leren denken als wij tweeën :-) Beide manieren van programmeren zijn nodig in de wereld.

De aanname dat het mij niet ligt is slechts ten dele juist.

OOP was, zoals bij zoveel zaken in de ICT, een hype. Het zou voor alles geschikt zijn.

Dat is het niet en als je in C++ niet heel voorzichtig bent, vliegen de null-pointer dereferences (of wellicht erger, pointers naar eerder vrijgegeven geheugen) je om de oren. Maar er zijn wel degelijk toepassingen, vooral voor quick-and-dirty Windows programma's was het een verademing - doordat veel van de shit voor je verborgen werd (*).

Maar naarmate je applicatie ingewikkelder werd, liep je soms op tegen onvolkomenheden in o.a. de Borland "wrapper" libraries en/of in de van daaruit gebruikte Windows functionaliteit, waardoor je alsnog zelf diep in Windows moest duiken en om die libraries heen moest schrijven. Last but not least had Borland er een handje van om regelmatig hun "Object Windows Library" geheel te herschrijven, waardoor je bij een (om een andere reden gewenste of noodzakelijke) compiler en IDE (Integrated Development Environment) update alles kom herschrijven wat met de GUI te maken had.

(*) Herinnert iemand zich bijvoorbeeld "Programming Windows 3.1" van Charles Petzold nog? (Voorkant te zien in https://www.charlespetzold.com/books.html). De sourcecode van "HELLOWIN.C" vind je online vanaf https://archive.org/details/programming-windows-31-3rd-ed/page/17/mode/1up (met op pagina 20 een plaatje van het resultaat). Behalve dat bij de overgang naar Windows NT de lengte van diverse parameters (o.a. in de Windows "Message") van 16 naar 32 bits wijzigde, is er sindsdien -onder water- nauwelijks iets veranderd. Code zoals HELLIWIN.C wil niemand schrijven, OOP heeft hierbij het leven van programmeurs wel degelijk vereenvoudigd - maar een echte zegening werd het nooit.

En Ministers die daar schijt aan hebben.
https://bomenenbos.substack.com/p/wob-dossier-gedragsbeinvloeding-van

Voor de goede orde ik ben zelf ook bejaard.
Je verwart het een met het ander .
Digitale ongeletterdheid is niet hetzelfde als digitale roekeloosheid.
Digitaal ongeletterd ben je als je bijvoorbeeld je administratie niet digitaal kunt afhandelen.
Dit geldt voor veel ouderen, zoals bijvoorbeeld mijn moeder.
Digitaal roekeloos ben je als je de consequenties van je digitaal handelen nog niet kunt overzien.
Dit geldt voor een aantal jongeren die domme dingen doen omdat hun hersenen op bepaalde gebieden nog niet volledig ontwikkeld zijn maar digitale vaardigheden hebben zij al wel.
Mijn moeder, hoogbejaard, is nog heel zelfstandig maar haar administratie zoals bankieren, belastingaangifte, inloggen met DigiD etc. , dat doe ik voor haar. Voor haar veiligheid en voor mijn gemoedsrust.

Dat echt niet iedereen computers hoeft kunnen te programmeren ben ik met je eens. Iets waarvan ik denk dat het wel toegevoegde waarde zou hebben is dat mensen er in hun schooltijd even aan snuffelen, niet om het als praktische vaardigheid te leren maar om het muntje te laten vallen van wat een computer nou eigenlijk is.

Zonder de illusie te hebben dat dat muntje bij iedereen goed gaat vallen denk ik dat het goed zou zijn voor de samenleving als er meer mensen zouden rondlopen die iets beter doorzien waar ze mee in aanraking komen, en voor de mensen die het niet kunnen bevatten zou het goed zijn als er wat meer mensen in hun omgeving beschikbaar zouden zijn die de basis snappen.

Waarom zou dat een verbetering zijn? Omdat er zoveel misgaat door al dat onbegrip. Oplichters verkopen mensen de grootst mogelijke onzin over dingen als "kluisrekeningen" bij banken waar die banken zonder jouw hulp kennelijk zelf niet bij kunnen. Met een beetje inzicht in hoe gegevens verwerkt worden zouden veel mensen makkelijker snappen dat een bank natuurlijk wel bij de gegevens kan waarvan die zelf hebben ontworpen en ingericht hoe die verwerkt worden. De oplichters exploiteren het gebrek aan inzicht van mensen. Verder zijn mensen die geen begin van inzicht hebben in wat gegevens eigenlijk zijn en hoe ze worden opgeslagen en verwerkt kansloos in het beschermen van hun eigen privacy. En dat gaat niet alleen om de domste mensen onder ons of mensen die al tegen dementie aanzitten, er zijn behoorlijk intelligente mensen die schokkend weinig snappen van wat gegevensverwerking door een computer eigenlijk inhoudt.

Het hebben of niet hebben van wat basisinzicht heeft gewoon belangrijke consequenties. En elektronische gegevensverwerking is zo'n grote rol gaan spelen in onze samenleving dat het een erg vreemde gedachte is dat basiskennis daarover overbodig zou zijn. Het moet geen abstracte magie blijven maar juist een beetje concreet worden.

Ik weet niet waarom je zo diep objectoriëntatie in dook, maar ik ben het met je eens dat dat soort diepgang overbodige ballast is voor de meeste mensen. Het gaat niet om alle abstractielagen die in programmeertalen, in besturingssystemen en in user-interfaces over de basis heen zijn gelegd, het gaat juist om het laten vallen van een aantal heel fundamentele muntjes over de basis zelf. Over dat gegevens een concrete representatie nodig hebben om verwerkt te kunnen worden, dat ze ergens opgeslagen moeten worden om bewaard te blijven en dat dat niet vanzelf gaat, over hoe die gegevens via netwerkverbindingen naar andere computers kunnen worden overgedragen, over dat een computer in feite een programmeerbare gegevensverwerker is, even proeven aan wat een computerprogramma dan eigenlijk is, en snappen dat een user-interface vaak niet de hele verwerking is maar niet meer dan een bedieningspaneeltje, dat er naast wat je ziet van alles kan gebeuren dat je helemaal niet ziet.

Dat is veel breder dan programmeren alleen, maar programmeren kan een hulpmiddel zijn om het concreet te maken en aan te laten komen. Voor dat doel moet het niet verzanden in abstracties als objectoriëntatie, en evenmin in low-level geneuzel met pointers en zo, maar benadrukken hoe een computer aan de hand van instructies nou eigenlijk geprogrammeerd gegevens verwerkt, en ook dat dat het enige is wat een computer doet. Wie weet waren de foeilelijke BASIC-dialecten van de homecomputers uit de jaren '70 en '80 nog niet eens zo slecht in dat opzicht.

Nogmaals, ik heb zeker niet de illusie dat dit bij iedereen veel toe zou voegen, maar ik denk wel dat het aan de samenleving wat toe zou voegen als bij meer mensen dan nu wat belangrijke muntjes zouden vallen, en die mensen er op school mee in aanraking brengen kan daar een goede manier voor zijn.

Of het ook goed wordt ingevuld is een ander verhaal, ik denk dat veel beleidsmakers en onderwijzers er zelf geen donder van snappen en het risico bestaat altijd dat ze veel te veel denken in termen van concrete vaardigheden waar het bedrijfsleven nu om zit te springen in plaats van in termen van een basis waarmee je snapt wat computers en gegevensverwerking nou eigenlijk zijn.

Een belangrijke factor in dit geheel vind ik trouwens hoe IT zich ontwikkeld heeft. Ondanks al het fraais dat we tegenwoordig hebben vind ik dat daar stevige kritiek op zijn plaats is. We hebben een IT-industrie die heel sterk gemotiveerd is om aan iedereen te kunnen verkopen (voor zover het nog verkopen is en niet exploiteren) en daarom steeds als iets voor een groep mensen moeilijk blijkt het met een abstractielaag af te dekken. Daardoor lijkt het gebruik van de apparaten en software simpeler te worden maar wordt de afstand tot de eigenlijke werking juist vergroot, en onder de oppervlakte die de gebruiker ziet wordt vaak juist complexiteit toegevoegd. Dat betekent dat de kloof die iemand moet overbruggen om van niet naar wel begrijpen van IT te komen erdoor vergroot wordt. Dat is geen vooruitgang, dat is achteruitgang.

Ik kan een paar voorbeelden van die achteruitgang noemen. Voordat Windows de huiskamers en werkplekken in stroomde waren mensen, van het slag dat we nu "digibeten" noemen, die toch met computers werkten heel goed op de hoogte van dat je typisch een programmanaam met daarachter de naam van een met dat programma te bewerken bestand intypte, en ze snapten naast wat bestanden zijn ook wat directory's zijn. Mij viel op hoe sommige van die mensen, toen ze in Windows voortaan op het bestandsicoontje dubbelklikten om het in het bijbehorende programma te openen, databestanden programma's begonnen te noemen. Het werken werd ze makkelijker gemaakt, dat is zo, maar dat ging ten koste van iets dat een behoorlijk basaal inzicht in waar ze mee werkten levend hielp houden.

De laatste jaren ben ik een aantal keer berichten tegengekomen over universiteiten die worstelden met hoe studenten van de smartphonegeneratie geen idee meer blijken te hebben van hoe je bestanden en directory's organiseert, die smijten kennelijk alles op een grote ongestructureerde hoop omdat ze altijd afgeschermd zijn geweest van het hele concept. Ook dat is zo'n abstractielaag die dingen ogenschijnlijk makkelijker maakt maar ondertussen basiskennis ondergraaft en dingen daardoor juist moeilijker maakt. Bestanden en directory's zijn er ook op smartphones wel degelijk.

Waar het zich ook in uit zijn de handleidingen waarmee iets geleverd wordt. Bij Windows 3.11 kreeg je nog een heel boek met een gedetailleerde uitleg van en training voor het gebruik ervan. Maar enkele jaren later kreeg je bij een pc met Windows 9x minder documentatie dan bij een nieuwe stofzuiger, terwijl het toch eindeloos veel complexer is.

Ik heb, ik denk met het zwaartepunt eind jaren '90, begin jaren 2000, tot vervelens toe van collega-automatiseerders gehoord dat een gebruiker niet hoeft te weten wat er onder de motorkap zit. Ik ben het er roerend mee eens dat een automobilist niet hoeft te weten hoe een verbrandingsmotor nou precies werkt, maar die moet wel degelijk weten dat die er zit, welke functie die heeft, en dat die brandstof nodig heeft. Als je dat soort dingen niet overziet dan sta je heel snel met een lege tank langs de kant. De oplossing bij computergebruik voor dit soort kennisgebrek lijkt nooit te zijn geweest: dat is iets wat je nou eenmaal wél moet weten maar steeds: hoe kunnen we mensen zonder die kennis toch laten werken.

Gooi er maar nog een abstractielaag overheen. Dat verkoopt beter, maar het voegt vormen van complexiteit toe die we kunnen missen als kiespijn, complexiteit waar bugs en beveiligingslekken inzitten. Ook vergroot het de kloof tussen niet en wel overzien waar je eigenlijk mee werkt en zet mensen daardoor uiteindelijk juist op een grotere afstand tot de IT die ze gebruiken, en het maakt de grote techbedrijven machtiger omdat ze steeds meer een monopolie op kennis en inzicht krijgen zo.

Een beetje back to the basics zou ik daarom een heel gezonde ontwikkeling vinden, inclusief les op scholen van wat die basics dan eigenlijk zijn. Niet in termen van wat marktleiders nu leveren maar in termen van hoe computers, programma's, hiërarchische filesystemen en dergelijke eigenlijk werken. Daarmee bedoel ik niet dat we terug moeten naar primitief DOS-geneuzel, niet dat het allemaal te moeilijk moet worden gemaakt voor mensen, maar meer dat user interfaces van besturingssystemen in plaats van zoveel mogelijk complexiteit af te dekken die complexiteit juist inzichtelijk moeten helpen maken.

In wat het onderwijs op dat vlak zou moeten doen past in mijn ogen wel degelijk een beetje programmeren. Niet omdat iedereen daar ook echt vaardig in moet worden, maar om aan te laten komen wat een computer nou eigenlijk is.

Het is dus maar hoe je de term "digitale geletterdheid" interpreteert.

Opvallend vind ik daarbij wel dat er van alles van het onderwijs verwacht wordt,
maar niet van de verantwoordelijken in de politiek en het bestuur.

Volgens mij hoef je niet te kunnen programmeren om aan de samenleving te kunnen deelnemen.
Met die opmerking slaat de minister de plank mis.
Ik vergelijk het met autorijden.
Je moet de verkeersregels kennen en de auto kunnen besturen maar je hoeft geen automonteur te zijn om aan het verkeer te kunnen deelnemen.
Daarbij is er ook nog de mogelijkheid van ander vervoer zoals de trein, taxi, bus of fiets als je niet kan of wil autorijden.
De overheid heeft er voor te zorgen dat niemand wordt uitgesloten van deelname aan de samenleving.

Voor sommige mensen is digitalisering een doel.
Voor de meeste mensen is digitalisering een middel en moet het gewoon goed en simpel werken.

@Anoniem op 16-06-2024 om 10.10 uur.

Mooi betoog, wat ik op hoofdlijnen zeker kan onderschrijven.

Ook het verhaal van Eric van Straten (15-06-2024 om 17.09 uur) over Objectgeoriënteerd programmeren vind ik (afgezien van wat al te technische details) inspirerend, omdat het laat zien dat je op verschillende manieren kan kijken naar wat computers nu eigenlijk doen:
-- instructies uitvoeren (o.b.v. "imperatieve" programma's)
-- een functie vervullen (doelgeoriënteerd, waarbij de toepassing van een programma als de actie van een zelfstandige entiteit wordt opgevat - een soort dier dat elektriciteit eet en resultaten uitpoept)
-- informatiestromen reguleren, splitsen, bundelen, behapbaar maken (modulair)
-- informatiestromen standaardiseren en beperken (objectoriëntatie met hiërarchie van "classes" van waaruit informatie op voorgeschreven wijze wordt "geërfd" - met alle risico's vandien als omstandigheden of onderdelen van een bepaalde "class" veranderen).

M.J.

Ik geloof echt niet dat wat jij beweert hier door minder fraude gepleegd wordt. Je moet beginnen
mensen uit te leggen waarom ze die sociale media aan de kant moeten laten. En het blijft toch
moeilijk voor veel mensen om te begrijpen waarom ook iedereen in fraude intrapt en dat heeft niets
met de kennis van een computer te maken.

Als je begrijpt hoe onze hersenen werken kun je daar ook misbruik van maken en bijvoorbeeld de
smartphone is alleen maar een hulpmiddel voor fraude te plegen.Kijk eens hoe die sociale media,
adverteerders werken, en dat wordt als normaal gezien, we worden voor gek gehouden waar we bijstaan
en dat iedere dag en we trappen er heel gemakkelijk in, ja wij allemaal.

Om te mogen autorijden heb je een rijbewijs nodig.
Daarbij komt dat in een auto het stuur, gaspedaal en rempedaal altijd op dezelfde plek zitten en ook de verkeersborden niet na een paar jaar een update krijgen waardoor alles er weer anders uitziet, et cetera.
Bij software is dat tegenwoordig wel anders.
En zelfs kunstmatige intelligentie kan dat blijkbaar niet bijbenen:
laatst vroeg ik wat een bepaalde instellling in Android 14 nou betekende
omdat dit in de bijbehorende handleiding niet stond.
Het antwoord dat ik kreeg, was dat die instelling in Android 14 niet bestond...
\_(--)_/

Dank voor jouw uitgebreide reactie, in grote lijnen ben ik het met jou eens.

De reden om zo diep in OO te duiken was enerzijds om aan degene op wie ik reageerde te laten zien dat programmeertalen + libraries niets anders zijn dan goed gereedschap en spijkers voor een timmerman, of een naaimachine en draad voor iemand die kleding maakt.

En anderzijds dat een hoop wetenschappelijk/wollig taalgebruik mij weinig aansprak, tot ik met debuggers zag hoe het onder water werkte. Het had mij achteraf een hoop frustraties bespaard als de techniek onomwonden in de boeken van Bjarne Stroustrup en o.a. Stanley B. Lippman was beschreven (maar wellicht is dát voor mensen zonder kennis van assembler -voor verschillende CPU's- en K&R C, alleen maar verwarrend).

Het is wellicht leuk om leerlingen een keer aan allerlei vakgebieden te laten "ruiken", zodat zij inzien waar hun interesses liggen i.v.m. een (latere) beroepskeuze, maar dat "ruiken" maakt van hen nog geen vakmensen, noch geeft dit inzicht in alle aspecten (waaronder risico's) waar je mee te maken krijgt als je zo'n beroep kiest.

Waar ik zelf over twijfel is of het bij digitale basisvaardigheden vooral over cybersecurity awareness zou moeten gaan of juist niet. In mijn ervaring hoef je mensen geen dingen te leren die ze zelf leuk vinden en/of graag willen: daar komen ze zelf wel achter of vragen dit aan anderen die al weten hoe je iets "leuks" doet (zoals de TikTok app installeren) - daar zijn er voldoende van te vinden.

M.i. moet je vooral aandacht besteden aan zaken die de meeste mensen niet snappen, niet snappen waarom zij er geïnteresseerd in zouden moeten zijn en/of het allemaal maar vervelend vinden (zoals bestandsorganisatie, backuppen en andere zaken die uiteindelijk in hun eigen belang zijn).

Of zit ik ernaast?

Was het echt een Android 14 instelling, of iets in de schil die de smartphone bouwer of telco er over heen gooit?

Hier een andere reaguurder:

Ik denk niet dat je er naast zit.

Maar tegenwoordig merk ik dat oa. OS-leveranciers er een handje van hebben om te roepen dat je niet meer hoeft te weten waar je je bestanden laat. Daar heb je de "search engine" van het OS voor. Al dan niet geholpen door AI.
Hetzelfde zie je ook in Teams. Maak maar zoveel teams en kanalen aan als je wilt. Het maakt allemaal niet meer uit hoe gefragmenteerd het wordt. Als je iets nodig hebt, zoek je het op.
Naamgeving is ook al niet meer interessant. De search engines kijken wel in de inhoud van de bestanden.

Bijna alsof alles tegenwoordig een wiki of intranet-site is.


Idem voor backups. Het wordt allemaal automisch voor ze gemaakt. Meestal naar de cloud.
Bv Meerdere versies van de bestanden worden onder water bewaard.
Maar hoe ze massaal iets herstellen? Dat weten ze niet. Dat is ze nooit geleerd.
Idem voor het uitsluiten van gevoeige data. Of het encrypten van data naar de cloud toe.


Het is tegen de bierkaai vechten.
OS leveranciers komen mmet allemaal "oplossingen" om het de ongeinteresseerde gebruiker zo makkelijk mogelijk te maken.
Ipv ze iets te leren.

Wat was het ook al weer?

Geef een mens een vis, en hij/zij eet een dag. Leer hem/haar vissen, en hij/zij eet de rest van zijn/haar leven.

De afhankelijkheid wordt steeds groter. En de echte kennis steeds kleiner.
Onder het mom van "gebruiksgemak".

Het is een simpele telefoon van Motorola, dus dan mag je toch verwachten dat kunstmatige intelligentie er wat mee kan?!
En ik gebruik de engelstalige versie, dus dat maakt het ook gemakkelijker, lijkt mij zo.

Het is een simpele telefoon van Motorola, dus dan mag je toch verwachten dat kunstmatige intelligentie er wat mee kan?!
En ik gebruik de engelstalige versie, dus dat maakt het ook gemakkelijker, lijkt mij zo.

Dank!