Door Erik van Straten: Door EersteEnigeEchte M.J. - EEEMJ: Als sociale media schade veroorzaken, pak dan de sociale media aan, niet de (privacy van de) slachtoffers van sociale media.
Het risico is dan levensgroot dat postings van jou en van mij ook als ongewenst worden bestempeld. Immers,
iemand gaat bepalen wat wel en wat niet "ongewenst" is.
Wat mij al vele jaren hogelijk verbaast is hoe blind een meerderheid van de mensen kennelijk is voor de invloed van hoe sociale mediabedrijven voor zichzelf advertentie-inkomsten maximaliseren. Op zich is wat ze daarvoor doen politiek neutraal, zou je op het eerste gezicht denken, omdat het niet om de ideologische inhoud gaat maar om het uitlokken van zoveel mogelijk interacties waarbij advertenties getoond kunnen worden. Alleen gaat het dan om
zo veel mogelijk interacties, dus om
snel reageren en dus om vooral
impulsieve reacties in plaats van
doordachte reacties. En dat blijkt polarisatie enorm in de hand te werken.
Wat voor het maximaliseren van advertentie-inkomsten wordt gedaan is ondoordacht, intuïtief reageren stimuleren door het in de schijnwerpers te zetten en doordacht, verstandig reageren ontmoedigen door het juist buiten de schijnwerpers te plaatsen.
Dat is een vorm van censuur, niet op ideologische maar op commerciële gronden.
Ik heb door de jaren heen meerdere keren berichten gezien over hoe op een universiteit een groep studenten het een poosje zonder smartphone en social media deed, met als resultaat dat die jonge volwassenen, na eerst te moeten afkicken, voor het eerst van hun leven ondervonden wat je met rustig en goed nadenken kan bereiken. Bij die experimenten vielen daarover kennelijk de schellen van de ogen bij mensen
die dat kennelijk domweg nog niet hadden meegemaakt. Jonge academici, wel te verstaan, mensen die juist heel goed moeten zijn in nadenken.
Het negatieve effect op ons denkvermogen is kennelijk enorm.Sociale media werken dus als een megafoon op wat snelle reacties oproept, en daar blijken woede en verontwaardiging heel sterk in te zijn. Allerlei partijen die dat doorhebben gebruiken het vervolgens doelbewust om massaal mensen die modus in te trekken om hun eigen agenda te bevorderen. Door woede en verontwaardiging aan te wakkeren dus in plaats van door te bevorderen dat mensen goed nadenken over hoe dingen nou echt zitten. Dat zijn manipulatieve technieken van volksmenners. Brutalen bezaten al de halve wereld, door hoe sociale media werken wordt dat nog eens hevig versterkt en bezitten ze een nog veel groter deel van de wereld.
Wat ik hardnekkig
niet zie gebeuren is dat die megafoonfunctie effectief wordt aangepakt,
helemaal los van waar de berichten en conversaties inhoudelijk over gaan. We hebben allang het punt bereikt dat degenen die daardoor benadeeld zouden worden, de volksmenners en hun aanhang, dan om het hardst gaan schreeuwen dat hun vrije meningsuiting wordt aangetast. Alleen heb je wel recht op vrije meningsuiting maar niet op een gratis megafoon daarbij die anderen wordt onthouden. Juist dat onthouden ervan aan die anderen is een aantasting van de vrije meningsuiting. Vrije meningsuiting betekent dat iedereen mag uitdragen wat die vindt, maar een
selectief recht daarbij op een gratis megafoon bestaat helemaal niet.
En voor wie me op basis hiervan als een overheids- of een MSM-trol ziet:
ik heb het niet over wat je mening is maar over hoe goed je erover nadenkt. En ook:
ik heb het niet over je recht om die mening te uiten maar over je recht op een gratis megafoon erbij als die aan anderen onthouden wordt. In mijn ogen is
goed nadenken over meningen een recht dat wordt aangetast door het surveillancekapitalisme van social media. Ik zeg uitdrukkelijk
niet dat je je bek moet houden als je niet goed genoeg hebt nagedacht (en het is ook zeker niet aan mij om te bepalen of dat zo is), ik vind alleen niet dat mensen een megafoon aangereikt moeten krijgen omdat ze slecht nadenken aanwakkeren, en dat is precies wat wel gedaan wordt om de advertentie-inkomsten op te voeren.
Ik zie daar een hoop in misgaan, en de zwaar op advertentie-inkomsten gebaseerde verdienmodellen, met de privacyaantastingen die voor die verdienmodellen nodig zijn, surveillancekapitalisme dus, zie ik als een belangrijke factor daarin. Dus ik denk dat juist om privacy te beschermen en een einde te maken aan effectief dingen als gewenst en ongewenst te bestempelen
door de tech- en advertentie-industrie die industrieën aangepakt zouden moeten worden. Niet door op ideologische inhoud van de conversaties te sturen maar door de schadelijke verdienmodellen van surveillancekapitalisme onderuit te halen. En dat is iets anders dan men nu in Australië doet.