Door dingetje: Dus ja, desinformatie moet worden bestreden omdat mensen daarmee willens en wetens anderen beschadigen. Dat is niet ethisch.
"Dus"? Lijkt me niet. Niet alles wat onethisch is of wat als onethisch wordt beschouwd, hoeft te worden bestreden - en zeker niet door de overheid. Het plotseling zonder uitleg dumpen van een relatiepartner kan bijvoorbeeld zeer onethisch zijn. Moet de overheid dat dan gaan "bestrijden"? Nee, dit is echt aan de betreffende relatiepartners zelf om af te handelen.
En ja, misinformatie moet ook worden bestreden omdat het mensen ook kan beschadigen.
Opnieuw, niet alles wat schade "kan" toebrengen hoeft in alle gevallen te worden bestreden. De coronacrisis heeft goed laten zien wat er mis kan gaan bij een overdreven "bestrijdingslust" van de overheid. Jonge, gezonde mensen met een zeer laag risico
moesten van de overheid geïnjecteerd worden met een nog onvoldoende onderzocht mRNA-middel - waarbij ze alleen op papier nog een redelijk vrije keuze hadden, maar wel degelijk onder zware druk werden gezet. Om "schade te voorkomen" werd aan veel mensen een ander soort schade toegebracht.
Idem met de lockdowns - die hebben aan veel mensen, en vooral jongere mensen, ernstige mentale schade toegebracht. "Om schade te voorkomen"...
Voor zover ik begrepen heb, was dit inderdaad mis- of zelfs desinformatie. Maar de overheid verbood ook het off-label voorschrijven van het onschuldige middel ivermectine door artsen, zonder dat er een risico was op schade (het werd al sinds jaar en dag voor andere medische doelen ingezet), en terwijl er mogelijk(!) in India goede resultaten mee waren geboekt. Waarom? Officieel, werd destijds gezegd, "om schade te voorkomen", maar feitelijk omdat dit een gat zou hebben geslagen in het politiek en commercieel gewenste, dominante narratief (verhaal), dat in dienst stond van het streven naar massale injectie van
alle mensen met vooral mRNA-middelen (die "vaccins" werden genoemd).**
Niet ieders mening is even belangrijk. Bijvoorbeeld als mijn auto stuk is, heb ik over het algemeen meer aan de mening van een monteur dan die van een kleuterjuf. En omgekeerd, als mijn kleuter moeilijkheden ervaart dan heb ik meer aan de mening van een kleuterjuf dan aan die van een automonteur.
Het is in beginsel aan iedereen zelf om te bepalen aan wiens mening men meer waarde hecht. Misschien ligt een kleuterjuf wel dagelijks te klussen aan een oldtimer waar de meeste monteurs weinig van afweten. Misschien beschikt een monteur op grond van eigen ervaringen wel over empathische en psychologische vaardigheden waar de meeste kleuterjuffen geen kaas van gegeten hebben. Dit valt alleen in specifieke, idiosyncratische situaties goed te beoordelen, niet van achter de tekentafel van een beleidsmaker in Den Haag, Brussel of Moskou (dit laatste om even aan de vijfjarenplannen van de Sovjet-Unie te herinneren).
Meningen zijn zeker niet evenveel waard. Met een sofistische opstelling kan je beweren dat ook mijn mening slechts een mening is, net als die van de rest. Maar als dat waar zou zijn zou dat betekenen dat we met zijn alles geen gedeelde waarheid zouden hebben, en je kunt op je klompen aanvoelen dat dat ook niet waar is.
Opnieuw maak je hier in mijn ogen een onjuiste gevolgtrekking. Het is best mogelijk om met anderen een gedeelde waarheid te hebben en tegelijk te erkennen dat ieders mening
in beginsel (!!!) evenveel waard is.
Door de
inhoud van elke mening vervolgens samen of althans in wisselwerking met anderen te toetsen in de reële wereld, kun je vervolgens tot een onderling gedeelde, overeenstemmende differentiatie komen tussen meningen die je waardevoller vindt, en meningen die je minder waardevol vindt. Maar dit kan alleen constructief gebeuren als het gebeurt op basis van overtuigingskracht, niet op basis van censuur.
Het probleem waar we tegen aanlopen heeft meer te maken met een gebrek aan ethisch gedrag van mensen met kennis en status, waardoor die status teloor gaat. Omdat ze onzorgvuldig of corrupt handelen.
Ik ben het met je eens dat dit een belangrijk onderdeel is van het probleem.
Dan moeten we het allemaal als individu zelf maar gaan uitzoeken, wat niet kan omdat we daar de tijd niet voor hebben. Als ik druk ben met programmeren heb ik niet de tijd om aan mijn auto te sleutelen, en om mijn kind in de gaten te houden, en, en. We zijn dus van elkaar afhankelijk.
Hier ben ik het ook mee eens. Maar die onderlinge afhankelijkheid mag niet gebruikt worden als excuus om sommigen bij voorbaat de mond te snoeren of hun meningen te diskwalificeren op grond van niet-inhoudelijke argumenten, zoals bijvoorbeeld iemands lagere sociale status, of eenvoudigweg iemands gebrek aan macht.
Het is niet ieder voor zich, en daarom is het in ieders belang om een samenhang te hebben in de samenleving.
Hier ben ik het mee eens, maar niet met je daaropvolgende gevolgtrekking:
Het is dan ook volstrekt logisch dat de Rijksoverheid wil optreden tegen desinformatie.
Nee. Het is niet alleen niet logisch, maar zelfs contraproductief als de Rijksoverheid (of welke machthebber dan ook) op autoritaire wijze gaat optreden tegen vermeende desinformatie.
Het is prima als de overheid informatie
beschikbaar stelt, inclusief de opinies van experts, die door mensen op vrijwillige basis gebruikt kan worden om de kwaliteit van hun meningen en inzichten te verbeteren. Dat is echter iets heel anders dan wat de overheid op dit moment bedoelt met "optreden tegen desinformatie". Want daarmee bedoelt de overheid op dit moment dat bepaalde, vermeende desinformatie
onbeschikbaar of
moeilijk toegankelijk wordt gemaakt voor burgers. Het zou een soort Drooglegging zijn (het verbod op de verkoop van alcoholische drank in de VS in de jaren twintig van de vorige eeuw). Uit Wikipedia (
https://nl.wikipedia.org/wiki/Drooglegging_(alcoholverbod)):
Met drooglegging (Engels: Prohibition) bedoelt men meestal de poging van de Verenigde Staten in de jaren 20 van de 20e eeuw (1920 tot 1933) om de productie en verkoop van alcohol geheel te verbieden en daarmee het alcoholgebruik en alcoholisme uit de Verenigde Staten te bannen. Het drinken van alcoholische drank op zichzelf was niet verboden.
(...) Eind 1917 werd het voorstel tot het 18e amendement op de grondwet, dat voorzag in een totaalverbod op productie, verkoop en transport van consumptieve alcohol, door het Huis van Afgevaardigden en de Senaat aangenomen en begon de ratificatie door de verschillende staten. (...)
Met de inwerkingtreding van het amendement verhuisde de handel in drank naar het illegale circuit. Stiekem werd er massaal gedronken. In Canada en Mexico beleefden cafés bij de grens topjaren. Illegale cafés (speakeasy) ontstonden in achterkamertjes, waar illegaal gestookte drank werd geschonken. Veel criminelen hebben goed geld verdiend aan die handel, de bekendste onder hen is Al Capone. Zij stalen onder meer industriële alcohol (voor de productie van bijvoorbeeld verf) en maakten er weer min of meer drinkbare alcohol van. De Amerikaanse regering dwong daarom in 1926 de fabrikanten van de industriële alcohol middelen toe te voegen die de alcohol ondrinkbaar maakten, waaronder kerosine, benzeen, cadmium, formaldehyde, aceton en methanol. Volgens schattingen kwamen door deze vergiftiging van alcohol minstens 10.000 mensen om het leven.
Franklin Delano Roosevelt zag in dat de drooglegging niet het gewenste effect had en stond alcoholgebruik door volwassenen weer toe. Eerst werd in maart 1933 een wet goedgekeurd (...)
Denk je nu echt dat als een drooglegging niet lukt met alcohol, dit wèl zal lukken met iets nog veel vloeibaarders, namelijk (vermeende) "desinformatie"? Nog los van de vraag wat desinformatie dan eigenlijk is, en wie bepaalt wat desinformatie is, gaat het niet lukken om die met repressieve maatregelen te "bestrijden". Integendeel, bij alle regimes die dit wel proberen, zien we dat er een buitengewoon levendig, informeel, ondergronds geruchtencircuit ontstaat. Bovendien schieten zulke regimes zich daarmee zelf in de voet, omdat ze het op die manier voor zichzelf moeilijker te maken om te achterhalen wat er werkelijk leeft onder het volk dat zij onder controle proberen te houden.
Maar het probleem is dat de overheid zelf niet altijd ethisch handelt. Ambtenaren voeren maar al te vaak braaf hun taken uit en houden hun eigen straatje schoon. Politici maken er zo'n zooi van dat het te vaak botst met de rechtsspraak. Als gewone burger wil je natuurlijk niet aangestuurd worden door een zekere willekeur.
Dat dit een probleem is, is evident. Maar als we als burgers hiertegen een vuist willen maken moeten we ophouden met het indivualistische 'ieder voor zich' met 'ieder zijn eigen mening',
Je verwisselt hier oorzaak en gevolg. Verreweg de meeste mensen willen dolgraag bij een groep horen en autoriteiten volgen. De reden dat mensen op dit moment individualistische dingen roepen (meestal zonder te beseffen dat ze daarmee net zo hard achter een groep aanlopen), is omdat ze jarenlang door de gevestigde autoriteiten gemanipuleerd zijn met desinformatie, en dat door beginnen te krijgen.
Het vinden van een eigen, individuele mening zou je juist moeten zien als de ingang voor mensen om zich weer te kunnen laten overtuigen door andere meningen. Mensen moeten zichzelf als individu eerst uit de jarenlange leugens kunnen bevrijden, voordat ze zich weer in vertrouwen ergens bij kunnen voegen.
en met elkaar de gedeelde waarheid vinden,
Ja, maar dat kan dus alleen op een constructieve manier gebeuren als de stap van de individuele meningsvorming niet wordt overgeslagen.
en die waarheid beschermen en bevechten tegen des- en misinformatie.
Hier pleit je weer voor het dogmatische groepsgedrag op grond waarvan andersdenkenden worden buitengesloten en "bevochten". Je maakt hier dezelfde denkfout als de Chinese Communistische Partij, die naar "harmonie en waarheid" streeft, met als methode dat andersdenkenden worden onderdrukt. Dat is niet de juiste methode, maar een methode die, indien consequent doorgevoerd, slechts tot twee resultaten kan leiden:
-- culturele en intellectuele onderdrukking en de dood van intellectuele en maatschappelijke rijkdom en vooruitgang;
-- succesvol ontwijkingsgedrag waarmee de onderdrukking wordt omzeild en waarmee de positie van het heersende "waarheidsestablishment" uiteindelijk juist wordt verzwakt.
In de wetenschapsfilosofie komt naar voren (bijv. in de werken van Karl Popper) dat het streven naar waarheidsvinding juist gediend is met een benadering waarin men
niet probeert om de eigen theorieën ("waarheden") te beschermen, maar juist om ze bloot te stellen aan pogingen om ze te falsificeren. Met andere woorden, om ze bloot te stellen aan kritiek. Dat is de manier om tot vooruitgang te komen in de waarheidsvinding.
Ik raad je aan om te kijken naar deze uitzending van De Nieuwe Wereld over het onderwerp "academische vrijheid":
https://www.youtube.com/watch?v=SZCZWg7TnHw (9 januari 2025).
In dat interview komt overigens ook de coronacrisis uitgebreid aan de orde, en de druk die toen ontstond op wetenschappelijke onderzoekers om over bepaalde zaken te zwijgen - dit begon kort voordat "desinformatie" een buzz-woord werd. Dat was niet toevallig. Het was namelijk de aanleiding daarvoor.
M.J.
** Destijds werd er op Wikipedia een dreigende, maar wollige tekst geplaatst over hoe onverantwoord het was om ivermectine voor te schrijven in verband met Covid-19. Nu ik enkele jaren later opnieuw op Wikipedia kijk, tref ik daar een genuanceerdere, minder stellige tekst aan dan destijds. Er staat nu:
Tijdens de COVID-19-pandemie werd op grote schaal informatie verspreid waarin wordt beweerd dat ivermectine heilzaam is voor de behandeling en preventie van COVID-19 Dergelijke beweringen worden niet ondersteund door wetenschappelijk bewijs. Daarom raden het Europees Geneesmiddelenbureau en de Wereldgezondheidsorganisatie het gebruik van ivermectine (buiten eventuele klinische studies) bij COVID-19 af.
Meer en betere studies zijn nodig om conclusies te trekken over in hoeverre ivermectine ingezet kan worden bij behandeling van COVID-19.Bron:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ivermectine (geraadpleegd: 14-01-2025; vetmarking laatste zin van mij).
Onder het kopje
"toepassingsgebied" staat er (nu):
Bij mensen is de stof [ivermectine] geregistreerd bij rivierblindheid, filariasis door Wuchereria bancrofti, intestinale strongyloidiasis en schurft (norvegica). De stof wordt onderzocht bij veel aandoeningen. Het belangrijkste onderzoek is dat van malaria, omdat het de muskieten doodt, die de ziekte overbrengen. Chris Whitty, in 2021 medisch topadviseur voor de Britse regering aangaande COVID-19, schreef in 2010 mee aan een onderzoeksrapport waarin de effectiviteit en veiligheid van het gebruik van ivermectine tegen malaria werd bevestigd.
In mei 2015 werd de stof in Europa als 1%-crème geregistreerd onder de merknaam Soolantra® bij het behandelen van de huidaandoening papulopustuleuze rosacea bij volwassenen.
Bij paarden wordt het vooral voor intestinale wormen gebruikt en bij honden is de belangrijkste indicatie de preventie van hartworm.
De communicatie rond ivermectine illustreert hoe glijdend het begrip "desinformatie" is. De door mij vetgemarkeerde zin die nu op Wikipedia staat, zou in 2022 door onze overheid waarschijnlijk als "desinformatie" zijn beschouwd omdat die in de ogen van de toenmalige overheid op onverantwoorde wijze "twijfel" zou hebben gezaaid over de afkeurenswaardigheid van de inzet van dit medicijn bij het tegengaan van Covid-19.
Disclaimer: ik heb zelf nooit gevraagd om of gebruik gemaakt van ivermectine, en dit is mij ook nooit aangeboden.