Op
http://www.security.nl/article/17837/1 las ik nog dat
monitoring op de werkvloer to 7,5% meer werkdruk leidt.
Alleen al om deze reden heeft zo'n systeem volgens mij geen
enkel bestaansrecht.
En, zoals sommigen hier al zeiden; ziet zo'n systeem het
verschil tussen stress en stress? Kan een manager zonder
zo'n systeem niet merken dat het even niet helemaal lekker
loopt met sommige van zijn medewerkers? Hoe deed men dat
vroeger dan?
Ik vraag me dus af welk soort managers heil ziet in dit
soort systemen. En hoe het met hun sociale vaardigheden
gesteld is. Want een manager die noodzaak ziet voor dit
soort systemen, geeft openlijk toe niet op een normale
manier voor een prettig werkklimaat te kunnen zorgen. Hij
kan net zo goed 'klojo' op z'n voorhoofd zetten (al zal dat
voor zijn personeel waarschijnlijk weinig nieuwswaarde hebben).
De manager die denkt zijn mensen als kasplantjes te kunnen
houden geeft openlijk toe geen benul te hebben van het
verschil tussen mens en plant. Maar de meeste managers
worden dan ook niet gehinderd door enige kennis van zaken.
En alles waarvan je niets af weet, lijkt eenvoudig.
En dan de praktijk. Pietje gaat even koffie halen. Maar hij
vergeet enkele sensoren los te koppelen. In de meldkamer
verschijnt een knipperend rood symbooltje op het scherm.
Enkele minuten later staan drie welzijnswerkers in pak (met
zonnebril) bij Pietjes bureau... Het bedrijf voert een
proactief welzijnsbeleid en houdt direct contact met de
medewerkers.
Het handige van dit soort monitoring is dat je het door
vrijwel ongeschoold personeel kan laten doen. Misschien
zelfs door chimpansees (zou een chimpansee goedkoper zijn
dan een menselijke medewerker?). Een voordeel van de inzet
van chimpansees is dat de manager dan bewakingsmedewerkers
krijgt die ongeveer op dezelfde golflengte zitten. Dat komt
de dienstverlening weer ten goede!
Ik moet er eigenlijk van kotsen, maar ik zie nog een tweede
positieve kant: er is vast veel geld mee te verdienen. Een
pakkende marketing-campagne overtuigt vele managers van de
vele voordelen. En vervolgens laat iedereen zich netjes
aansluiten, want sja... het moet nou eenmaal.