Niet zo fijn als iemand die gegevens verandert en de rechter niet snapt dat het niet JOUW gegevens zijn.
Ik begrijp niet dat je daar zo'n vrees voor hebt. Leuk voor in de cinema wellicht.
Onze overheid doet niet echt haar best om dat te voorkomen. Softwaremakers en systeembeheerders van medische systemen vallen bijvoorbeeld nog steeds niet onder het medisch geheim (en: I've been there). En ik vertrouw de technische kennis van de techneuten van mijn provider, XS4ALL, nog wel enigzins. Maar ik zou niet graag hebben dat bijvoorbeeld UPC, Ziggo of Het Net een rechter vertellen wat ik (volgens hun administratie) op internet gedaan heb...
Ik kan niet eens nagaan wat men denkt dat ik gedaan heb. Over cinema gesproken: de maker van The Net snapte dat in 1995 al heel goed. Maar als het aan onze overheid ligt dan is [url=http://www.volkskrant.nl/binnenland/article1164091.ece/Alles_klopte_%2C_dus_werd_dreiging_reeel]één telefoontje[/url] het bewijs dat we terugmoeten naar [url=http://www.cinemien.nl/daslebenderanderen/]DDR-toestanden[/url] (en juist Duitsland [url=http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article608510.ece/Wie_wat_bewaart,_heeft_wat,_maar_minder_dan_hij_denkt]snapt[/url] dat lang bewaren geen zin heeft). Dan ben ik blij als ik een rechter tref die snapt dat wat er aan verkeersgegevens op tafel ligt, niet per se mijn activiteiten weerspiegelt. Gek genoeg: een slechte beveiliging (maak je Wifi publiek) helpt volgens mij om dát aan een rechter duidelijk te maken.
Niels Ferguson en Bruce Schneier in Practical Cryptography (2003, p.356)
In 2002, cryptographer Tsutomu Matsumoto, together with three of his students, showed how he was able to consistently fool all the commercially available fingerprint scanners he could buy, using only household and hobby materials. Even making a fake finger from a latent fingerprint (i.e., the ones you leave on every shiny surface) is nothing more than a hobby project for a clever high-school student.
[..]
Suddenly, the fingerprints on the murder weapon don't mean nearly as much as they used to. It could easily take a decade or more for the legal system to adapt to the idea that fingerprints can be forged with relative ease; meanwhile it remains a perfect tool for framing someone.
Ooit het verhaal over die claimtags op Schiphol gevolgd? Daar [url=http://archief.netwerk.tv/player.php?id=10574&start=09:23:00&end=00:00:00]werd iemand[/url] in de gevangenis gezet omdat er een losse koffer met drugs was gevonden waar een bagagelabel aan zat, dat verwees naar haar ticket. De rechter begreep dat dit kolder was, en heeft niet eens de gebruikelijke bedenktijd genomen om meteen tot vrijspraak te komen. Maar ja, de zaak diende pas 9 maanden nadat ze gearresteerd werd (en na een maand voorarrest). En justitie keerde niet alleen de bewijslast om, maar vond de uitspraak ook onvoldoende: justitie ging in hoger beroep, en hoewel men daar na 14 maanden toch nog van afzag, heeft justitie zelfs toen nog wél even [url=http://www.netwerk.tv/node/1918]fijntjes laten weten[/url] dat de betreffende vrouw gewoon schuldig was.
Ik zeg niet dat het opzet is van justitie, maar onwetendheid is misschien nog wel erger. [url=http://archief.netwerk.tv/player.php?id=10574&start=16:35:00&end=00:00:00]Kijk[/url] bijvoorbeeld hoe de persofficier zélf een label zonder schade lostrekt, en dan nóg volhoudt dat die sticker overtuigend bewijs is, het systeem waterdicht is, en de verdachte zélf maar moet aantonen dat het niet klopt. Griebel.
Daar gaan we ook heen als de gegevens uit de bewaarplicht in rechtszaken gebruikt worden. En ik geloof nog steeds niet dat er voordelen zijn. Criminelen en terroristen wordt het moeilijker gemaakt, maar die verzinnen wel iets anders.