Een kort commentaar van Joost Meijer op artikel 350b van het Wetboek van
Strafrecht.


Art. 350b. __ 1. Hij aan wiens schuld te wijten is dat gegevens die door
middel van een geautomatiseerd werk zijn opgeslagen,worden verwerkt of
overgedragen, wederrechtelijk worden veranderd,gewist, onbruikbaar of
ontoegankelijk worden gemaakt, dan wel dat andere gegevens daaraan
worden toegevoegd, wordt, indien daardoor ernstige schade met betrekking
tot die gegevens wordt veroorzaakt, gestraft met gevangenisstraf of
hechtenis van ten hoogste een maand of geldboete van de tweede
categorie.

__ 2. Hij aan wiens schuld te wijten is dat gegevens wederechtelijk ter
beschikking gesteld of verspreid worden die bedoeld zijn om schade aan
te richten door zichzelf te vermenigvuldigen in een geautomatiseerd
werk, wordt gestraft met gevangenisstraf of hechtenis van ten hoogste
een maand of geldboete van de tweede categorie.

Dit artikel uit het Wetboek van Strafrecht gaat over vernieling van
computerprogrammatuur en computergegevens door verwijtbare
onoplettendheid, bijvoorbeeld door een van iemand anders ontvangen virus
niet van je computer te verwijderen, waardoor het zich met iedere e:mail
die je verstuurt verder verspreidt. Er hoeft helemaal geen sprake te
zijn van een bewuste wens om lekker in de computer van een ander te gaan
rotzooien, maar ook als je dat nooit van plan bent geweest en het zou
niet in je hoofd opkomen, kun je een strafbaar feit plegen. Dit is het
geval wanneer zich de in het artikel genoemde gevolgen bij een ander
voor doen - ernstige schade en zichzelf vermenigvuldigen - en wanneer
dit aan jouw schuld is te wijten.

De inhoud van termen als `ernstige schade' en `zichzelf
vermenigvuldigen' valt nog wel redelijk objectief te bepalen, maar dat
geldt in veel mindere mate voor een term als `schuld', zoals in het
artikel gebruikt.

De zwaarte van schuld in dit artikel hangt namelijk heel erg af van een
heleboel omstandigheden.

De term schuld komt veel vaker voor in de wet. Wanneer iemand met een
slok op, een ander doodrijdt, is sprake van dood door schuld. De schuld
zit dan in rijden onder invloed. Deze vorm van schuld is voor iedereen
gelijk, want iedereen weet en moet zich vòòr het drinken realiseren, dat
drinken en rijden gevaarlijk is.

Dit gaat niet op voor artikel 350b Strafrecht. Een systeembeheerder
heeft eerder schuld, dan iemand, die zo nu en dan met een computer
werkt. Een onherkenbaar virus lijdt minder snel tot schuld, dan een
duidelijk zichtbaar virus. Bedrijven, die het internet op grote schaal
gebruiken voor reklame en dergelijke, hebben eerder schuld dan welke
particulier dan ook.

Iemand, die aantoonbaar grote haast had of verdriet en daarom niet goed
heeft opgelet, heeft minder snel schuld, dan iemand die in alle rust aan
het mailen was.

Een anti-virus programma vermindert schuld, maar welke versie moet je
hebben. Wat mag je van een bedrijf verwachten en wat van een
particulier. Al met al een berg vragen, voordat je tot schuld kunt
concluderen.

Een mooi artikel hoor, dat 350b Strafrecht. Het lijkt heel wat, maar of
het werkt vraag ik mij ten zeerste af. Ik denk, dat het alleen kan
werken als degenen, die het internet toegankelijk maken, zoals
werkgevers, providers, internet cafe's en dergelijke, spelregels
verstrekken aan de gebruikers. Een gebruiker thuis moet het wel erg bont
maken, wil die voor de rechter komen en worden veroordeeld.

Een andere zwakte van het artikel is het feit, dat het niet in alle
landen werkt, terwijl het internet nu juist `world wide' werkt en
gekenmerkt wordt door het bijna ontbreken van `law enforcement'. Dit is
het nadeel van het voordeel (citaat niet van mij!).

Joost Meijer is advocaat te Den Haag.

(Joost Meijer weet heel veel, maar niets van computers. Hij heeft ook
altijd haast en is altijd met belangen van anderen bezig. In dat verband
kan hij van alles verwachten, dus hij opent ieder mailtje om te kijken
of dit misschien op een zaak betrekking heeft. Om anderen te helpen.
Dus Joost Meijer is in ieder geval niet schuldig.)