Door AlexK: Door Anonymus: En dat allemaal over de rug van de simpele en argeloze gebruiker. Natuurlijk, die kan barsten.
Yep. Microsoft is nou eenmaal 'evil' dus heiligt het doel de middelen.
Lekker, dit soort zekerheden. Helaas ben ik op basis van wat ik erover gelezen heb helemaal niet zo zeker. Er is een compleet andere uitleg van de situatie mogelijk, waarin Ormandy's gedrag heel wat verantwoordelijker is dan jullie denken. Ik schrijf het nog eens op.
Als Ormandy's verhaal klopt heeft hij het lek gemeld met die 60 dagen in gedachten, en ging hij tot openbaarmaking over toen Microsoft zich daar niet aan wilde houden.
Responsible disclosure is een afweging tussen twee belangen. Ten eerste het belang van openbaarmaking. Doe je dat niet dan krijgt de wereld een vals gevoel van veiligheid, met leveranciers die gezapig achteroverleunen tot het moment komt dat ontdekt wordt dat een lek al misbruikt wordt, mogelijk op grote schaal. Maar doe je het te snel dan ligt er een gapend gat open met het risico dat de kwaadwillenden dankjewel zeggen en aan het misbruiken slaan. Het tweede belang is om dat te voorkomen. De gulden middenweg is een redelijke maar beperkte termijn waarin de vinder van het lek zijn mond houdt terwijl leverancier het lek repareert.
Als, zoals Ormandy beweert, de leverancier zegt niet binnen 60 dagen te willen patchen, moet je dan als vinder van het lek wel 60 dagen met openbaarmaking wachten? Drie opties:
1. Niet openbaarmaken. Dan krijg je dat valse gevoel van veiligheid, en mogelijk wordt de leverancier op een gegeven moment gedwongen haastig te patchen omdat misbruik wordt ontdekt en er al een hoop schade is aangericht. Dan heb je een gapend gat waavan het misbruik al een feit is.
2. Na 60 dagen openbaarmaken. Dan is het risico van onopgemerkt misbruik beperkt tot die 60 dagen, en daarna heb je alsnog het publieke gapende gat, waarvoor in dit scenario op dat moment nog steeds geen patch beschikbaar is.
3. Direct openbaarmaken, met dus direct het gapende gat.
Bij opties 2 en 3 heb je in beide gevallen met dat gapende gat te kampen, bij optie 2 loop je tevens het risico van 60 extra onbeschermde dagen. Dat levert gek genoeg een
groter totaalrisico op. Optie 3 is dus te verkiezen boven optie 2 in deze situatie. Of optie 1 nog beter is is moeilijk in te schatten. Als het inderdaad tot misbruik komt en de leverancier komt pas in beweging als dat bekend wordt dan pakt het erger uit dan directe openbaarmaking, het misbruik is immers zeker. Maar het kan ook met een sisser aflopen.
De risico's veranderen dus niet alleen als de vinder van het lek zich niet aan de termijn houdt, ze veranderen ook als de leverancier die het lek moet repareren dat niet doet.
Als Ormandy de boel niet bij elkaar staat te liegen dan kan zijn keuze voor snelle openbaarmaking in plaats van 60 dagen wachten in deze situatie volkomen terecht zijn geweest. Je kan op tilt springen bij het idee, maar als je
weet dat het na 60 dagen ook niet verholpen zal zijn maakt wachten het risico alleen maar groter. Of het beter was geweest om zijn mond te houden weet ik niet.
Als Microsoft inderdaad het repareren van een ernstig lek op de lange baan wilde schuiven dan heeft Microsoft net zo goed de simpele en argeloze gebruiker laten barsten. De verantwoordelijkheid voor de Responsible Disclosure-werkwijze ligt net zo goed bij de leverancier als bij de ontdekker van het lek, en de oprichting van dit clubje is wellicht een pressiemiddel om Microsoft aan die verantwoordelijkheid te houden.
Naast dat beeld van een blinde vijandigheid jegens Microsoft over de rug van de gebruiker is er dus ook een heel andere inschatting van de situatie mogelijk. Het is mogelijk dat Ormandy niet uit verwerpelijke motieven voor iets ergs koos maar omdat de alternatieven in zijn ogen nog slechter waren. En het is zelfs mogelijk dat hij daar gelijk in had.