De implementatie van de Bewaarplicht in veel Europese landen is onrechtmatig en gaat in veel gevallen veel te ver. Dat stelt de Article 29 Working Party, de Europese privacywaakhond. Uit onderzoek blijkt dat er grote verschillen tussen de Europese landen zijn. Sommige landen bewaren gegevens tien jaar, wat veel meer is dan de toegestane 24 maanden.
In andere gevallen worden er veel meer gegevens opgeslagen dan is toegestaan of gaat het om de inhoud van verkeer, wat ten strengste verboden is. Sommige internetproviders bewaren de URL's van bezochte websites, headers van e-mailberichten alsmede de ontvangers van e-mailberichten, zowel in het CC-veld. In het geval van de opslag van telefoongesprekken, wordt niet alleen de locatie van de beller opgeslagen, maar wordt zijn locatie continu gemonitord.
Effectiviteit
Daarnaast zijn veel landen huiverig om statistieken over opgeslagen gegevens te delen, waardoor het zo goed als onmogelijk is om de effectiviteit van de Bewaarplicht te verifiëren. De privacywaakhond stelt dan ook verschillende aanpassingen voor. Volgens Karin Spaink biedt de Artikel 29 Werkgroep geweldige munitie om de Bewaarplicht te herzien. "Of beter: om ‘m af te schaffen."
Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.