Heb jij een uitdagende vraag over beveiliging, recht en privacy, stel hem aan ICT-jurist Arnoud Engelfriet en maak kans op zijn boek
"De wet op internet".
Arnoud is van alle markten thuis, maar vindt vooral in technische / hacking vragen een uitdaging. Vragen over licenties worden niet behandeld, aangezien die geen raakvlak met beveiliging hebben. De Juridische vraag is een rubriek op Security.nl, waar wetgeving en security centraal staan. Elk kwartaal kiest Arnoud de meest creatieve vraag, die dan zijn boek zal ontvangen.
Vraag: Als ik grote bestanden aan klanten moet uitleveren, doe ik dat vaak door ze als download vanaf een unieke, niet-gepubliceerde URL aan te bieden. Dat is immers veel handiger dan mail, en je hebt geen gedoe met wachtwoorden. Recent ontdekte ik echter twee 'hits' op deze URLs vanaf onbekende IP-adressen. We hebben met uiteindelijk vier mensen een flink deel van een weekend aan onderzoek verspild om uiteindelijk te ontdekken dat het Microsoft's SmartScreen-filter en achterliggende infrastructuur betrof.
SmartScreen is een filter in Internet Explorer 8, dat onder meer URLs van gedownloade bestanden aan Microsoft doorspeelt, die vervolgens door Microsoft zelf worden gedownload om te onderzoeken of ze geblacklist moeten worden. Is dat niet computervredebreuk? Ik heb geen toestemming gegeven om die URLs op te vragen immers.
Antwoord: Er is sprake van computervredebreuk als iemand opzettelijk en zonder daartoe gerechtigd te zijn "binnendringt" in een computersysteem. Het is niet (meer) nodig dat je een beveiliging kraakt, ook op een onbeveiligd systeem kun je binnendringen en daarmee computervredebreuk plegen. Wel moet de pleger weten dat hij ergens is waar hij niet mag zijn.
Het opvragen van een niet-gepubliceerde URL is met enige fantasie misschien wel te zien als "binnendringen". Als je als opvrager weet dat die URL niet publiek is, bijvoorbeeld omdat je gaat spelen met de datumaanduiding erin of zelf wat trefwoorden verzint, dan moet je volgens mij weten dat je dingen zou kunnen opvragen die niet publiek zijn. Het zou dan kunnen dat je daarmee computervredebreuk pleegt, hoewel ik me niet kan voorstellen dat wat spelen met een URL tot vervolging zal leiden. (Er was wel een keer een civiele rechtszaak waarin men stelde dat spelen met de URL van een e-learning systeem merkinbreuk zou zijn.)
De vraag is hier echter of Microsoft binnendringt "zonder daartoe gerechtigd te zijn". Ik denk dat die rechtvaardiging er wel is: de persoon voor wie de URLs bestemd waren, heeft zelf gekozen voor SmartScreen en dus in wezen Microsoft gemachtigd om die URLs te screenen. Microsoft vraagt dus niet zomaar de URLs op, ze doen dat op verzoek van de klant van de vraagsteller. En er is niets mis met een extern iemand inschakelen voor een veiligheidscontrole.
Arnoud Engelfriet is ICT-jurist, gespecialiseerd in internetrecht waar hij zich al sinds 1993 mee bezighoudt. Hij werkt als partner bij juridisch adviesbureau ICTRecht. Zijn site Ius mentis is één van de meest uitgebreide sites van Nederland over internetrecht, techniek en intellectueel eigendom. In 2008 verscheen zijn boek "De wet op internet".
Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.