@Sven, een betere post dan de eerste. Die was tegen het zere been, dat zul je intussen hebben begrepen. Dat zere been is vooral dat een van de leuzen van de tegenstanders in dit debat is om hun politieke tegenstanders voor pedofielenvriendje/terroristenvriendje uit te maken. Gevolg is dat het niet meer de afweging is om verregaande bevoegdheden aan wildvreemden te geven waarvan je maar moet afwachten hoe ze die gaan gebruiken, maar om diezelfde bevoegdheden te geven aan wildvreemden van wie je in ieder geval weet dat ze zo vijandig tegenover je politieke opvattingen staan...
Ik kan begrip opbrengen voor je gevoelens, al ben ik het er niet mee eens.
Om te beginnen ben ik het er niet mee eens dat het of of is. Ik ben het er mee eens dat encryptie een deel van de opsporing duurder zal maken, dat het meer inspanning zal eisen, meer inventiviteit, en dat het enig effect zal hebben op de effectiviteit. Maar het is niet alles of niets.
De oplossing die Mysterio zoekt bestaat in principe. Het basisprincipe van de rechtsbescherming zoals opgezet door de verlichters bestaat uit drie pijlers:
1) Iedereen mag zichzelf beschermen tegen alles op zijn pad tot zover die kant.
2) De politie kan beschikken over budget en menskracht om die mogelijkheden te overstijgen zonder dat daar de medewerking van de verdachte voor nodig is.
3) Echter per individueel geval en individuele bevoegdheid ligt de sleutel van die mogelijkheden bij de rechter die verder geen enkele binding of gemeenschappelijk belang heeft met de politie en die dus puur op de kracht van het al aanwezige bewijs overtuigd moet worden.
Wat mij betreft is de oplossing om te schipperen. En daarbij speelt geld een grote rol. Het is mij nooit gevraagd, maar ik ben best bereid om wat belastingvoordeeltjes te laten schieten en misschien een luxe vakantie minder per jaar te maken als zowel rechtsbescherming als misdaadbestrijding daarmee verbeterd kunnen worden. Al stel ik dan natuurlijk wel vragen bij eilanden in de vorm van een tulp en andere projecten...
Dan blijft van alletwee een restrisico over. Als dat enigszins in evenwicht is, kan ik daar mee leven. Maar let wel, risico is kans * impact, en ik ben heel nerveus over wat ik allemaal bij een onterechte verdenking over me heen kan krijgen. Dat lijkt me veel erger dan het ergste dat welke crimineel ook kan doen, erger zelfs dan doodgaan. Ik neem al een risico door dit hier te zeggen, want het is natuurlijk ook de kat op het spek binden door me kwetsbaar op te stellen...
Wat betreft je punt over rechtsbescherming, dat is inderdaad een vitale fail-safe. Als een eventueel misverstand of onrecht heel snel rechtgezet kan worden, verandert de situatie. Echter: Nog tijdens het voorarrest heffingen en in beslagnames, politierechters, veroordelingen door de Officier van Justitie, niet kunnen reizen voor welke reden ook bij aanvechten van boetes, geen VOG tijdens zelfs een onderzoek. De schade van onrecht of misverstand begint al behoorlijk forse vormen aan te nemen nog voordat iemand een rechter zelfs maar gezien heeft, en behalve directe impact ondermijnt het (bijvoorbeeld door inbeslagname van de middelen om een advocaat te betalen) ook nog eens de kans op een effectieve verdediging als het dan eindelijk zo ver is... Ik vrees dat de rechtsbescherming bij lange na niet meer toereikend is om als fail-safe veel indruk te maken.
Wat betreft je punt over waarheidsvinding, daar ben ik het helaas niet mee eens. De beoogde doelstelling van de politie is om de onschuldigen te beschermen. Waarheidsvinding, onder anderen zoeken naar belastend en ontlastend bewijs, is daarin een belangrijk aspect. Echter, van wat ik zie van dwalingen en de nogal lauwe reacties van de perswoordvoerders, is de doelstelling eerder om in samenwerking met de officier van justitie om iemand in de beklaagdenbank te krijgen en vervolgens de beklaagde veroordeeld te krijgen. Ik krijg sterk de indruk dat, idealen ten spijt, dat uiteindelijk de beoordeling bepaalt.
Wat betreft de criminaliteit die je noemt, ik kan me je gevoelens voorstellen over zaken die jou of mij persoonlijk beschadigen. Echter, daar ontstaat over het algemeen niet de strijd. De strijd ontstaat gewoonlijk daar waar het om machtige (en soms corrupte) partijen gaat, of waar een meningsverschil ontstaat over wat nu wel of niet een misdaad tegen de staat, de publieke orde of de moraal is. En niet alleen in verre landen of grijze verledens, de inkt onder de modus vivendi over homosexualiteit is nog maar net droog, twistpunten over euthanasie, abortus of softdrugs zijn nog niet helemaal opgelost, hacktivisme en copyright zijn voorbeelden van nieuwe twistpunten en laatstgenoemde zal met de opkomst van 3D-printing en de te verwachten lobby van gevestigde belangen zich uitbreiden. Enzovoort. En dan zijn de bevoegdheden plotseling politieke wapens. En ik mag het herhalen, politieke wapens in handen van politieke tegenstanders die bepaald de houding aannemen van politieke vijanden...
Alles afwegend schat ik in dat in de huidige stand van zaken het risico waar jij je zorgen over maakt het kleinere is. Ik accepteer dat risico als dat betekent dat de rechtsbescherming op basis van de uitgangspunten van de verlichting terugkeert en blijft.