"Met z'n vieren gaan ze zich helemaal toeleggen op de
internetjournalistiek: Frans Straver, Peter Olsthoorn, Hans Postma en Theo
Hylkema. Hun nieuwe bedrijf Entopic gaat producties verkopen aan bedrijven die
daarmee hun website willen opfleuren. Ook willen ze discussies entameren met
lezers. En anderszins gaan experimenteren."
Vreemde opening van een column. Het is een bericht van de website van
href="http://www.planet.nl/planet/0,1114,86_1211_41199,00.html"
target="_blank">Planet Multimedia (PMM), van vrijdag 21 juli 2000. En het
handelt over de internet journalisten die via het bedrijf
href="http://www.entopic.com">Entopic inderdaad flink aan de weg hebben
getimmerd. Zo stevig zelfs dat laatst
target="_blank">Francisco van Jole in
href="http://www.smallzine.nl/load.html?artikel.php?ID=6103&ACTION="
target="_blank">een column Peter Olsthoorn heeft beschuldigd van gewillige
zelfcensuur, of anders gezegd: van het verkopen van zijn ziel (journalistieke
vrijheid) aan de duivel (eigenaar KPN van PMM).
Waarom ik deze opening gebruik ga ik nu vertellen.
Een goede vrind van me, John van Galen, is druk bezig met de website rondom
de Code voor Informatiebeveiliging (
href="http://www.cvib.nl">www.cvib.nl). Op deze website is lange tijd
(vanaf mei dit jaar) een URL te vinden geweest naar de PDF versie van de Code.
Afgelopen week heeft John besloten die link te verwijderen en te vervangen met
de oproep e-mail aan hem te versturen voor de lokatie gegevens. Ik vroeg John
naar het waarom van deze aktie.
„Ik wilde wel eens weten waarom mensen de site bezoeken. De site is bezocht
door ongeveer alle Ministeries en alle Gemeentes uit Nederland. Ook de top-500
[zie Quote, LK] is goed vertegenwoordigd. Het is overduidelijk dat het schort
aan goede informatie rondom de Code. Door mensen te vragen naar hun motivatie
om de Code te gaan gebruiken probeer ik duidelijk te krijgen wat voor mensen
er mee bezig zijn en vooral waarom."
Afgelopen week heeft John meerdere e-mails ontvangen. Leraren, studenten en
professionele informatiebeveiligers vertellen hun verhaal en motiveren hun
gebruik van de Code. „Een schat aan informatie”, zegt John „dankzij de
feedback die ik krijg ben ik in staat de site beter te maken. De nieuwe versie
die eind november online moet gaan zal dat laten zien. Meer praktische
informatie zoals controlelijsten, templates en een 'Code voor dummies'
handleiding.”
„Hoe zit het met het copyright?”, vraag ik. John: „Ik heb met de advocaat
van het NEN meerdere malen contact gehad, telefonisch en via e-mail. Ik
verwacht dat er mede dankzij de site nog nooit zoveel aandacht is geweest voor
de Code. Ik verwijs ook mensen door naar het NEN, dus ze zullen wel blij met
me zijn.”
Hij lacht, totdat zijn blik ineens verhard. „Ik heb wel een vreemd
e-mailtje gekregen. In tegenstelling tot alle andere e-mails werd daarin
alleen gevraagd naar de URL voor de Code. De e-mail kwam van ene Hans
Postma met e-mail adres postmahans@yahoo.com. Toen ik hem wilde vragen
naar zijn motivatie viel mijn blik op het reply adres:
hans@entopica.com. Een heel ander e-mail adres dus!”
Ik keek John vragend aan. „Ik vond het verdacht, zeker omdat ik wel eens
van het bedrijf Entopica gehoord heb. De naam Postma kwam me ook al bekend
voor, dus ik besloot het spoel mee te spelen. Ik reageerde naar het Yahoo
e-mail adres van deze Hans met de vraag of hij iets specifieker kon zijn.” Ik
zat op het puntje van mijn stoel. „En toen?”
„De volgende dag kreeg ik prompt antwoord. Volgens Hans was hij bezig met
IBB, Management van informatiebeveiliging. Daarvoor had hij de Code nodig. Hij
sloot af met de zin 'Ik zal hem niet verder kopieren'! De allereerste
persoon die zich druk maakte over het copyright!”
Veelbetekend keek hij naar mij. Ik begreep zijn punt. Deze Hans
Postma was schijnbaar een andere Hans Postma dan hij liet
voorkomen! Deze Hans Postma wilde John aanzetten tot het plegen van een
strafbaar feit! Een internet journalist die betrokken burgers in een val wil
lokken! De column van Francisco werd me ineens een stuk duidelijker.
„Wat vind je daar nu van?”, vroeg ik. „Ik vind Hans Postma een slappe lul.
Het is werkelijk de allerslapste lul die ik ooit in mijn inbox heb gevonden.
Sterker zelfs, ik heb speciaal voor Hans Postma het e-mail adres
href="mailto:slappelul@xs4all.nl?subject=mag ik de URL voor de
Code">slappelul@xs4all.nl vastgelegd, dan kan hij me daar in het vervolg
op e-mailen.”
Met de tranen nog in mijn ogen van het lachen nam ik later afscheid van
John. „Nog een laatste vraag”, zei ik „wat is eigenlijk de URL waarmee je de
Code voor Informatiebeveiliging kunt downloaden?”
„Ha ha ha, dat weet ik niet. Maar je kunt altijd proberen het te vragen aan
het grote Orakel ...” „Het Orakel??” „Ja man,
target="blank">Google! Als je bij Google zoekt naar 'cvib.pdf' dan
kom je de URL vanwaar de Code is te downloaden vanzelf tegen.”
Terwijl ik naar huis fietste dacht ik aan een discussie over anonimiteit op
het internet. En ik vroeg me af of riooljournalistiek door kenbaarheid
zou worden tegengehouden. Of we ons veiliger zouden voelen als van iedereen
alle handelingen kunnen worden nagegaan.
En ik kwam tot de conclusie dat ik dan waarschijnlijk niet zo hard gelachen
had deze avond.
Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.