Door Anoniem: Je mag mij van naiviteit beschuldigen, maar denk je werkelijk dat er nog veel huisartsen zijn wiens PC niet een connectie met het internet hebben? Maak je vooral druk over het LSP, maar de personeelsdossiers staan vaak wel toegankelijk op die PC van de huisarts. Noem me naief, maar toch heb ik iets meer vertrouwen in de beveiliging van het LSP als van een individuele huisarts.
Dat is wel redelijk naïef ja. Bijvoorbeeld omdat een individuele huisarts niet het hele landelijke bestand op dat computertje zal hebben staan. Bijvoorbeeld omdat de eerste kamer al zag dat het EPD/LSP/... nooit afdoende te beveiligen zou zijn. Bijvoorbeeld omdat artsen dan nog steeds lokale (tijdelijke) kopietjes op hun kompjoetertje kunnen hebben staan waarmee je het "beste" van twee werelden krijgt, als beoogd dossiersnaaier.
Wat je eigenlijk zegt is "Overheid en ICT gaan niet samen, dus stop met ICT, overheid"? Laat ze vooral allemaal weer met een typmachine werken; veel meer ambtenaren nodig.
Ik weet niet of dat waar gaat zijn. Er zitten nu al nogal veel ambtenaren maakwerk te doen omdat "ontslaan is zo zielig" dus als je vrindjes op kantoor je mogen dan verzinnen ze wel een projectje voor jou om te draaien. Plus dat er grote hoeveelheden ambtenaren al die brakke overheidsICT in de lucht moeten houden. Ik denk dat er veel ruimte is om door afslanken, hele afdelingen, wat zeg ik, hele departementen opheffen, herorganiseren van procedures en beleid, en zo ver, het met vele ambtenaren minder te doen.
Wat er consequent gedaan wordt is ongeveer het tegenovergestelde: Er wordt een projectje gedraaid om "met de tijd mee" te gaan, wat vooral een excuus is om cosmetische zaken te veranderen (papieren formulieren worden webformulieren), waarna de interne organisatie nog onhandiger wordt en er dus meer mensen zijn om het geheel in de lucht te houden, want meer mensen is meer prestige voor de afdelings- en departementshoofden. OverheidsICT is dan ook vooral een excuusvehikel, en vooral niet bedoeld om ook werkelijk zaken efficienter te laten draaien. Dat kost macht.
En wat betreft de opmerking over de stijgende kosten van de gezondheidszorg: een deel komt inderdaad door een te zware top, maar dit is de vrije marktwerking waar dit en de vorige cabinetten voor gezorgd worden. Ben ik ook helemaal geen voorstander van, maar dit heeft volgens mij helemaal niets met het LSP te maken.
Het LSP is een middel van die "vrije marktpartijen", verzekeraars, om greep te krijgen op patientdata die ze nu nog helemaal niet mogen inzien. Dat zie je ook aan het wetsvoorstel dat de
verantwoordelijke minister die, nu er voor de tweede keer zoveel stennis om het LSP is, maar gewoon de naakte toegang weggeeft, in plaats van ingepakt in een stuk excuustechniek.
En dat jij er geen behoefte aan hebt om automatisering voor je te kunnen laten werken wil ook niet zeggen dat je mij de mogelijkheid moet onthouden.
Dit werkt meestal omgekeerd: Omdat er geautomatiseerd wordt moet iedereen meedoen, afvallen mag niet, ist verboten. Dan kies ook ik voor dan maar geen automatisering, precies omdat ik geen zin gedwongen te worden om voor een "met de tijd mee gaan"-excuus ineens allerlei fundamentele rechten te verliezen en ook nog eens moeilijk moet gaan doen met brakke websites en -formuliertjes en al die andere dingen die er verder nog bij komen kijken. Want simpeler wordt het er in de praktijk nooit van.
Ik begrijp je sentiment wel, maar het is wel de omgekeerde wereld aan de gedemonstreerde praktijk. Wat mij betreft behoort de simpelere, met minder tentakels behepte, niet electronische toegang voor de burger/klant/patient/... toch echt de voorrang te krijgen. Automatiseren doen organisaties maar in hun eigen tijd. Dit is een kwestie van "interfacing" en dat is eigenlijk altijd het eerste wat verkeerd gaat.
Wat er moet gebeuren is dat de interne ambtenarij opgeschud moet worden en dat het binnen die organisaties lekker loopt, en daarna gaan we ons bezinnen hoe we niet alleen de simpele papieren verbinding (de aloude en desnoods handgeschreven brief! hun formuliertjes mogen ze zelf invullen.) met de buitenwereld kunnen aanbieden, maar
ook (en
niet in plaats van), electronische/digitale/andere versies, en dan niet die ene brakke website die over een paar jaar vervangen moet worden door iets wat gegarandeerd alle screenscrapers kapotmaakt, maar een heel palet met mogelijkheden alnaargelang de wens van de burger.
Dat laatste betekent dat zo'n verbinding-met-buiten-de-organisatie met een relatief simpele vertaalslag op je interne systemen aan te sluiten moet zijn, omdat je er altijd meerdere moet kunnen aanbieden. Wat weer betekent dat je een zeker meesterschap van organisatie moet kunnen laten zien. Gek toch dat dat zo afwezig is, terwijl ze dus al een tijdje bezig zijn met te "automatiseren", zeggen ze.
Zoals iemand anders hier ook al opmerkte wordt er op deze site door een grote groep mensen als door een wesp gestoken gereageerd op dit soort onderwerpen;
En terecht. Er wordt elders (*kuch* den haag *kuch*) voortdurend met plannetjes gesmeten waarvan je met weinig invoering direct kan zien dat het nooit goed
kan gaan werken, en toch wordt het doorgedrukt. Dat gebeurt zelfs als de eerste kamer zegt "doe eigenlijk maar niet". Schoolvoorbeeld: Oh ja, precies dat LSP. Maar er zijn er genoeg meer.
Maar het is wel waar dat de overheid bedroevend slecht presteert en verbeteren maar veel te moeilijk vindt, en daarom maar gewoon willens en wetens doorstoomt richting de volgende calamiteit of zelfs ramp. Het is haast of ze het er om doen.
voor wat betreft de connectiviteit met het LSP is het voor elk dossier (en dit is door de rechter bevestigd) verplicht om toestemming te geven door de patient: dan geef je die toestemming toch gewoon niet?
Gezien de verwoede pogingen aan alle kanten (artsen, ziekenhuizen, patienten, overheid) van de verzekeraarslobby om het practisch
verplicht te maken voor iedere patient om die toestemming maar gewoon te geven is wat jij hier zegt niet alleen hemeltergend naïef, het is een grove belediging van de intelligentie.
Iets met historisch precedent en geen enkele reden aan te nemen dat het nu, deze keer, echt anders zal gaan, gekruisde vingers hand op het hart eerlijk waar, burger.