Dat is verdacht.
Ze zouden deze rechercheurs aan een verscherpt toezicht moeten onderwerpen.
Alle communicatie aftappen en 24/7 volgen

Het zou gek zijn om geen principiele bezwaren te hebben, maar ja, als je baan bestaat uit het vervuilen van crime scenes dan is er toch wel een praktische noodzaak om je DNA af te staan.

En dan nog verbaasd zijn dat de gemiddelde Nederlander hier wel een probleem mee heeft.
Of hebben die rechercheur buiten hun werk om ook iets te verbergen.

Waarom is een spoor van een politieman uit te sluiten als mogelijk daderspoor? Dat snap ik even niet...
Krijgen we dan straks dat er sporen zijn gevonden maar dan blijkt er een match te zijn met een politieman dus dan hoeft
dat niet verder onderzocht te worden?

Die rechercheurs hebben niets te verbergen, maar zij weten meer dan wij over de toegankelijkheid van de informatie, dan de gemiddelde nederlander, althans dat vermoeden heb ik. Per slot van rekening lopen zij het risico, dat ze op den duur niet meer voor die taak worden ingezet, omdat bij contaminatie hun gegevens niet zijn uit te filteren. Van de andere kant, wanneer zo'n rechercheur iets doet wat niet mag én hij kan zorgen, dat hij het onderzoek ter plaatse mee kan uitvoeren, dan zal hij makkelijker uitgefilterd worden. Op die manier ontloopt hij dan eerder zijn straf.

Wat mij verbaast is dat blijkbaar driekwart zo naïef is om te denken dat de overheid te vertrouwen is en hun DNA ook over 20 jaar alleen nog voor dat doel gebruikt wordt. Juist van een rechercheur zou je verwachten dat die niet goed van vertrouwen is en pas iets voor waar aanneemt als er 'hard' bewijs is. Geeft niet veel vertrouwen in de Nederlandse rechercheurs...

@mcb; als rechercheurs altijd worden uitgesloten, hebben ze niks te vrezen zou je zeggen.

Als het zelfde DNA op meerdere misdaadplaatsen is aan getroffen.
Is het dan een serie moordenaar of een agent? Of, dat kan dan ook nog, een serie moordende agent.

Hoe dan ook vanaf dat moment is het DNA bekend, en niet meer persoonlijk laat staan gevoelig.
Het is alleen maar lastig en tijdrovend voor collega speurders dat ze tijd en moeite verspillen.

Als je onnauwkeurig werkt en de PD besmet met je eigen DNA dan komt dat met die databank naar voren, los van de vraag of er twijfel kan ontstaan over de wel of niet betrokkenheid bij een zaak. Dus met die DNA krijg je een beeld van de mensen die vaker een PD besmetten.

Om false positives uit te sluiten zou iedereen die op een PD werkt zijn of haar DNA moeten afstaan, maar ook iedere andere forensisch onderzoeker. Dat veel Nederlanders dit niet willen snap ik wel, maar als je beroepsmatig bezig bent met DNA zou je je als professional juist boven iedere twijfel moeten staan (anders moet je ander werk gaan doen).

Als politieagenten netjes werken bij een crimescene investigation dan laten ze geen sporen na. Waarom zou je ze dan bij voorbaat uit moeten sluiten als verdachte ?

Of is het de bedoeling dat men verdachten gaat selecteren op basis van aanwezigheid van dna-materiaal en uit deze groep de dader wil kiezen?

Of betekent de aanwezigheid van onbekend dna-materiaal dat een verdachte met een afwijkend dna-profiel moet worden vrijgesproken ?

Dan moeten ze die mannetjes een mooi kantoorbaantje geven

In het verleden wilden CDA en VVD ook al een nationale DNA database opzetten. Het hele plan ging toen niet door omdat uit onderzoek bleek dat 75% van de politieagenten en 92% (!) van de Korpsleiding hun DNA niet wilden afstaan.

"waardoor misdaadonderzoeken onnodig vertraging oplopen"

hoezo *onnodig*?

Het is als een ambtenaar van de burgelijke stand, geen homohuwelijk willen voltrekken dan is er geen plaats voor je in die functie. Geen DNA, geen werk en zeker geen ontslagvergoeding/WW.

Is toch makkelijk op te lossen ,verplicht DNA afstaan als je politieman wil worden,niet willen dan ook geen pm mogen zijn.

Schuinmarcheerders !? :-D

grootste criminelen werken voor de overheid ,natuurlijk dat zij dit niet willen doen.

Omdat ze juist wel sporen kunnen achterlaten.
Bijv. een rechercheur is net naar de kapper geweest. (ik ga er even vanuit dat de meesten niet kaal zijn)
Geheid dat hij/zij een haar laat vallen dat even later door een collega wordt gevonden.

Databanken

– Een databank vervuilt per definitie. Na verloop van tijd zit elke grote databank vol met foutieve informatie en dupliceringen.

– Een databank is nooit waterdicht. Vroeg of laat altijd wordt elke databank gehackt, eenmaal gestolen informatie verdwijnt nooit meer uit
het publieke internetdomein.

– Een eventuele toekomstige DNA-databank gaat ongetwijfeld ontwikkeld en beheerd worden door een (al dan niet hybride) monopolist die
100 procent privacy en veiligheid garandeert. Trans Link Systems, anyone?

– Je kunt op je vingers natellen dat we ergens in de toekomst verzocht zullen worden om onze DNA-databank samen te voegen met een
Europese of andere supranationale databank. Moeten we dat dan ook weer in blind vertrouwen doen?

– Proliferatie. Het wemelt inmiddels van de databanken en er komen er steeds meer bij. Zie bijvoorbeeld het Elektronisch Patiëntendossier
(EPD), dat nu al een privacyfail dreigt te worden. Misschien is het een idee om eens pas op de plaats te maken met dit soort megaprojecten?

– DNA is geen betekenisloze sleutel, zoals een bankrekeningnummer; en ook geen gekozen deelidentiteit, zoals een tatoeage. Nee, DNA is je
identiteit. Om DNA te presenteren als een soort handige streepjescode voor Justitie is een gotspe. Daarnaast, al zou het slechts om zogeheten
DNA-markers gaan: er is geen enkele garantie dat die nooit gekoppeld zullen worden aan betekenisvolle informatie.

– DNA kan vervalst worden.

– Er bestaan grote twijfels over de vermeende onfeilbaarheid van DNA-tests.

Justitie & Politie
– Het omkeren van de onschuldpresumptie (iemand is onschuldig totdat het tegendeel bewezen is) in pre-crime (toekomstige schuldverwachting),
is een gevaarlijke ontwikkeling. Daarbij komt, wie de onschuldpresumptie omdraait zegt eigenlijk: in beginsel is niemand te vertrouwen. O ja,
en alle mensen die bij Justitie werken wel? Vreemde redenering.

– DNA is géén schuldbewijs en het overgrote deel van de misdaden tegen het leven wordt opgelost. Vaak is de dader een bekende van het
slachtoffer, wat de opsporing vergemakkelijkt. Sinds 1895 zijn er ‘slechts’ 120 moorden niet opgelost. Dat is zeer betreurenswaardig, maar
rechtvaardigt een dusdanig klein aantal onopgeloste zaken – waar overigens meestal überhaupt geen DNA-sporen werden aangetroffen –
de invoering van zoiets ingrijpends als een landelijke DNA-databank?

– Een DNA-databank kan juist tot meer gerechtelijke dwalingen leiden.

– Vier op de vijf politieprofessionals wil desgevraagd zélf ook geen DNA afstaan. Zijn al deze agenten dan ook allemaal emotionele snobs?

– Een onderzoeksrapport naar de opsporingsdatabank CIOT wijst uit dat de politie het niet zo nauw neemt met de privacy van burgers.
Geen prettig vooruitzicht. Wie bewaakt de bewakers van ons DNA? En hoe wordt dat dan geregeld? Weer met boterzachte ‘waarborgen’,
en een ‘toezichthouder’ met parkeerfuncties voor ex-politici en een website waar niemand komt? Ik verheug me nu al op de enquêtecommissie
die de voorspelbare puinhoop mag onderzoeken.

Ethische bezwaren
– Privacy: het “ik heb niets te verbergen”-argument wordt hier onderuit gehaald.

– Het recht op lichamelijke integriteit is een belangrijk grondrecht, en is niet voor niets verankerd in de Nederlandse en Europese Grondwet
en in de Verklaring van de Rechten van de Mens. Mensen dwingen om dat recht maar even op te geven leidt tot een hellend vlak.

– Een veilige samenleving is misschien wenselijk, maar een criminaliteitsvrije maatschappij is een totale illusie. Is het, nog afgezien van de
enorme kosten, wel zinvol om een controlemaatschappij met in haar kielzog een prison society naar Amerikaans model op te tuigen?

– We kunnen de toekomst niet voorspellen. Er is geen enkele garantie dat de gegevens van een DNA-databank nooit in verkeerde handen
terecht zullen komen. En als het om het plegen van moord en doodslag gaat, staan nationale overheden nog altijd op nummer één.

– We doen zoveel niet wat technisch wel allang mogelijk is. Omdat daar ethische bezwaren tegen zijn (vivisectie) of omdat we sommige
gevolgen simpelweg niet kunnen overzien (kernproeven in de ruimte). De toepassing van nieuwe technologie is altijd een tweesnijdend
zwaard: er zitten voor- en nadelen aan. Die dienen eerst zorgvuldig tegen elkaar afgewogen te worden alvorens een besluit te nemen.

http://www.thepostonline.nl/2012/11/27/dna-databank-de-tegenargumenten/

en vooral hoezo "vertraging"?

Waarom geeft het artikel al bijvoorbaat een negatieve lading mee aan de weigering van de agenten? (en waarom werkt die wezelige praktijk zo goed op een forum als deze?)

Hoezo het PD bevuilen met DNA? Je zit als F.R. toch hermetisch ingepakt ter voorkoming van bevuiling.
Volgens mij gaat het meer om de eerste bezoekers van het P.D. Dat zijn dan in het meest voorkomende geval de uniformdiensten. Dat is nogal wat DNA dan wat je zou moeten afnemen.
Een goed F.R. zit ingepakt. Het is geen TV serie waar "de baas" zomaar het P.D. binnen loopt.
Wanneer je op een P.D. materiaal van een F.R. tegenkomt zou je met recht vragen : Hoe komt dat daar?

Wat een gezever. Dat agenten die geen DNA willen afstaan iets (crimineels) te verbergen zouden hebben.

Of: agenten die zuiver werken een PD niet vervuilen.
Wel eens gehoord dat de politie als eerste ter plaatse is en een slachtoffer van een poging tot moord of doodslag moeten reanimeren? Alleen de forensische rechercheurs, die als laatste ter plaatse komen en zeker weten dat ze een PD opstappen, kunnen zich erop kleden.

Of: agenten opnemen in een uitsluitingsdatabase zouden daardoor boven alle twijfel staan.
Op een PD aangetroffen DNA wordt onderzocht en dan wordt vastgesteld of het van een politieagent is of van een ander die op de PD was. Vervolgens kan worden onderzocht of betreffende agent voor zijn werk aanwezig was op het PD. Dat is eenvoudig te controleren tegenwoordig met portofoons met GPS en logfiles etc.

Ik zou als agent ook niet klakkeloos ja zeggen. Er kan naarmate de tijd verstrijkt steeds meer worden opgemaakt uit DNA.
Eerst wist men enkel of je man of vrouw was. Inmiddels weet men uit welk land of regio je komt. Ook weet men inmiddels haarkleur en kleur ogen uit DNA te halen. Nog los van allerlei (toekomstige) kwalen.

Of wat te denken van of je familie bent van een dader. Daarmee belast je dus niet alleen jezelf maar indirect ook familie.
Als men DNA van je familie vindt kan men afleiden dat de dader familie van jou moet zijn.

Waarom zouden agent wel verplicht worden en ambulanceverpleegkundigen en brandweerlieden niet?
Of waarom andere bewoners van een huis waar een PD wordt gevonden.
Als agenten het moeten omdat zij (beroepsmatig notabene) op een PD waren, dan ook anderen lijkt mij.
Want dan kun je die ook uitsluiten.

Last but not least: DNA is nooit BEWIJS van een misdaad.
Het bewijst alleen dat er DNA is aangetroffen en dat zegt enkele dat de 'eigenaar' van het DNA daar vermoedelijk is geweest.
Niet eens wanneer dat dan was. Ik kan DNA van iedereen op een PD planten. Als ik ergens op visite ben een haar uit een haarborstel op de badkamer of kaptafel meenemen.... of een sigarettenpeuk meenemen...

Die rechercheurs kunnen wel weigeren?

En de gewone burger kan, zelfs zonder concrete verdenking, verplicht worden mee te doen, is dus dat recht te weigeren per wet reeds ontnomen?

Nou, maar snel rechercheur worden dan, om nog net van dat recht op bezwaar gebruik te maken. Ik hoor dat ze nog mensen tekort hadden.

Ik ben geen rechercheur, maar kan me ethische bezwaren goed voorstellen.
Het is te bizar voor woorden om uit te gaan van de veronderstelling dat een rechercheur a priori geen verdachte kan zijn.

Ik kan begrip opbrengen voor de weigering van rechercheurs, zelfs al weet ik dat dat begrip niet wederzijds is. DNA is meer dan alleen een identificatiemiddel. Het is een blauwdruk van het menselijk bestaan, al dan niet met afwijkingen en 'aanleidingen' tot discriminatie, uitsluiting, pestgedrag etc. Het is bovendien iets waar we nauwelijks de basisbeginselen van begrijpen. Een goed voorbeeld hiervan is de discussie die nog niet zo heel lang geleden over eventuele genetische aanleg voor criminaliteit bestond. Men was nog net niet op het punt van preventief ruimen/steriliseren aangeland omdat die mensen toch onverbeterlijk zouden zijn toen uit verdere research bleek dat er ook nog zoiets als eiwitten bestaan die eigenschappen bij het leven kunnen aan- en uitzetten. Ik kan me levendig voorstellen dat een aantal rechercheurs nu niet graag dit toevertrouwt aan de half opgeleide tovenaarsleerlingen en voor het explosieve materiaal nogal onderontwikkelde samenleving. Te meer daar ik het gevoel deel.

Wat ik wel vreemd vind is dat er sprake is van een uitsluitingsdatabase. Net zo min als een match op zichzelf een 100% bewijs van schuld is (dat heeft het incident met verwisseling van DNA dat pas geleden bekend werd wel bewezen), is een match met een rechercheur die ook onderzoek op de plaats heeft gedaan per se een 100% bewijs van uitsluiting. Bij een degelijk onderzoek wil je altijd het hele verhaal snappen en moet het bewijsmateriaal als puzzelstukjes in elkaar grijpen. Shortcuts zijn vragen om moeilijkheden.