Zouden ze dan ook vooraf toestemming vragen om onzorgvuldig met je gegevens om te gaan? Ik denk het niet. Waarom wil het CBP er dan niks mee? Eerst iemand die aangifte moet doen ofzo?

Toen ik 20 jaar geleden in een hotel in amsterdam werkte moesten we elke avond alle regsitratieformulieren van de gasten naar het politiebureau brengen. Dat was toen al zo bij alle hotels in Adam. Zo af en toe werd er dan midden in de nacht door de politie op de deur geklopt omdat ze één van de gasten (die blijkbaar op een opsporingslijst stond) op kwamen halen.

Het is dus al jaren aan de gang, het is landelijk, het is speculatief, niemand weet hoe lang er bewaard wordt, en kennelijk vindt de politie het volstrekt normaal terwijl rechters het niet weten. Wat is hier de rechtsbasis?

Bij het inchecken aan het IBIS hotel te Gent (BE) werd mijn reisgezel, welke de persoon was wie de reservatie had gemaakt een papier onder de neus geschoven die later overgemaakt zou worden aan de politie van Gent. Vreemdgenoeg werd er naar mijn ID niet gevraagd ook al stonden mijn persoonlijke gegevens zelfs niet op de hotelreservatie vermeld.

In mijn ogen lopen hier 2 zaken door elkaar, maar ik ben geen jurist.

1 de verplichting tot het bijhouden van een administratie van gasten.

Deze verplichting is meestal vastgelegd in de APV van de desbetreffende gemeente. Formeel heet dit dan een "nachtregister."
De burgemeester van die gemeente kan ambtenaren aanwijzen die hierop toe zien, en "standaard" zijn politieambtenaren aangewezen om APV te handhaven.

Handhaving vind plaats via het Strafrecht :
Artikel 438 van het wetboek Sr stelt het niet bijhouden van een nachtregister strafbaar.
Ook het op verzoek niet tonen van dit register aan "de burgemeester of dan wel aan de door deze aangewezen ambtenaar." is strafbaar.
Zie http://wetten.overheid.nl/BWBR0001854/DerdeBoek/TitelII/Artikel438

Er lijkt mij dus wel een wettelijke grond tot het bijhouden van een nachtregister door hotels e.d. Ook voor het inzien door politie ambtenaren.
Wat het "inzien" exact betekend is mij niet duidelijk. Het "langs komen en bekijken" kan je nog makkelijk als "inzien" kwalificeren. Maar behoort "opsturen" ook nog tot inzien?

2. Verzamelen en opslaan gegevens door de Politie.

Wat volgens mij niet zo maar mag, is het verzamelen en opslaan van deze gegevens. Daar lijkt mij een aparte wettelijke grondslag voor nodig, hoewel de Politie het vaak op artikel 3 van de Wet politiegegevens gooit.
Dit lijk mij dan ook het punt van discussie


Wel weer een goed voorbeeld van hoe technologische ontwikkelingen "natuurlijke beperkingen" op privacy inbreuken te niet doen. 30 jaar geleden kost het gewoon veel tijd en mankracht om alle nachtregisters elke dag na te lopen.
Daardoor was er een praktische barrière op grootschalige privacy inbreuk en was er dus geen aanvullende regelgeving nodig.

Heden ten dage is het gedigitaliseerd, kan de overheid makkelijk alle registers verzamelen, opslaan en doorzoeken. De "natuurlijke beperking" is dus weg maar de aanvullende regelgeving ontbreekt..

Nou dat is niets bijzonders.
Waar om denk je dat je een nachtregister moet invoeren?
Alleen voor de receptie?
Nou dat heb je dan verkeerd gedacht.

Dus alle bekende gegevens van het overgrote deel aan onschuldige gasten wordt dagelijks in plain text rondgemaild zonder dat het mogelijk bekeken hoeft te worden...?

Is het dan echt zo moeilijk om een portal op te tuigen waar het hotel deze (secure) kan uploaden en toegang is afgeschermd tot de rechercheurs die zich hiermee mogen bemoeien?

Wat mij verbaast is dat dit nog op verzoek handmatig gebeurt, en dat er geen centraal registratie systeem is waar hotels hun gasten aan moeten melden ;)

De formulering is dat de hotelexploitant ("hij die er zijn beroep van maakt aan personen nachtverblijf te verschaffen") strafbaar is als hij "nalaat dat register op aanvraag te vertonen aan de burgemeester dan wel aan de door deze aangewezen ambtenaar."

Als de politie een doorlopende aanvraag uit heeft staan om het in te zien lijkt me dat die hotels moeilijk anders kunnen dan daar gehoor aan te geven. Maar als het zo gaat vermoed ik dat de politie zijn boekje stevig te buiten gaat. Alleen denk ik eerder dat dit is geregeld door op zich welwillende mensen die niet overzien waar ze mee bezig zij. Omdat het wel handig leek, vermoedelijk.

Een nachtportier die de gegevens met e-mail verstuurt, zou die wel eens van PGP gehoord hebben? Zou er iets geregeld zijn om te voorkomen dat een klein typefoutje de lijst naar een ander dan de politie doet gaan? Zou een op IT-gebied professioneel opererende politie handmatig verstuurde e-mails het meest geschikte medium voor het systematisch doorsturen van persoonsgegevens vinden? En zou een op juridisch gebied professioneel opererende politie zich niet even achter de oren krabben voordat ze een administratie van persoonsgegevens gaan bijhouden, met alle wettelijke vereisten die daaraan kleven?

Ik vind het allemaal vooral knulligheid uitstralen, een actie van mensen die op verschillende relevante gebieden nogal naïef zijn en daardoor geen overzicht hebben op waar ze mee bezig zijn.

Dat is dan vast die burgemeester van die reclame van salades "Oet Twente".

Dat is best leuk en aardig, maar wel een van die dingen die niet houdbaar meer zijn, als ze dat ooit al waren. Zeker "het lijkt wel handig" en "voor het geval dat" zijn houdingsproblemen binnen de overheid, want speculatief en niet op directe noodzaak gebaseerd. Dat is een impliciete schuldaanname en sleepnetdetectie, precies niet de middelen die wij-het-volk de politie geven willen.

Niet heel raar gezien het soort mensen dat de overheid aanstelt om tussen alle regeltjes door nog politie te spelen. De ambtelijke wereld is een beetje wereldvreemd, en de politiek, die er wellicht wat aan zou moeten doen, wellicht nog meer.

Ik ben het met voorgaande reacties eens. Bovendien vallen de reacties van de woordvoerders dan weer op door twee zaken, namelijk vage en/of tegenstrijdige informatie, en ook wel enigszins een air dat de pers, in dit geval als vertegenwoordigers van de rechtmatige eigenaars van de gegevens, toch voornamelijk als lastpost wordt ervaren.

Dit gaat dan ook in mijn optiek een stap verder dan de vraag of we deze middelen aan de politie willen toevertrouwen. Misschien precieser gezegd is dit niet de werkwijze die wij van de politie als professioneel en in ons beste belang ervaren, en verre van middelen toe te vertrouwen zou ik hardop de vraag willen stellen of ik de betrokken ambtenaren nog langer in een dergelijk verantwoordelijke functie zou willen zien...

De vraag is wie de controleur controleert.